- 21 Ocak 2018
- 1.420
- 4.128
- 63
- Konu Sahibi bookermoon
-
- #61
Peki gerçekten o camışları kabul edip hayatımıza devam ediyor muyuz? Yani hepimiz böyle dönemlerden geçiyoruz da sonra yoluna giriyor mu?
Peki gerçekten o camışları kabul edip hayatımıza devam ediyor muyuz? Yani hepimiz böyle dönemlerden geçiyoruz da sonra yoluna giriyor mu?Kusura bakmayın da öyle bir erkek yok, hepsi de evlilik rutine girince camışa bağlıyor..
Aşk mesnevilerde kalmış bir duygu gelip geçen.. Sevgi olduktan sonra her şey hallolur..
Sizinkisi babadan görmediğiniz yarım kalan bir eksiklik.. O duyguyu iyi bilirim..
Bence önce çalışmaya başlayın. Hayatınıza hareketlilik ve farklılık katacak, yorulacaksiniz ve tek istediğiniz biraz çocuğunuzla vakit geçirip eşinize sarılıp uyumak olacak. Çocuktan dolayı bir süredir sanırım çalışmıyor ve akademik anlamda da bir idealiniz var.Haklısınız iyi bir eş ve baba. Ama ben iyi bir aşık ve sevgili istiyorum sanırım.
Çok haklısınız, beni birazda çalışmıyor olmak kötü hissettiriyor olabilir. Çünkü aklım hep birşeyler başarabilmekte.Bence önce çalışmaya başlayın. Hayatınıza hareketlilik ve farklılık katacak, yorulacaksiniz ve tek istediğiniz biraz çocuğunuzla vakit geçirip eşinize sarılıp uyumak olacak. Çocuktan dolayı bir süredir sanırım çalışmıyor ve akademik anlamda da bir idealiniz var.
Gelip geçici bir uzaklaşma gibi duruyor suanki durumunuz. mesajınıza binaen konuşuyorum belki farklı etmenler de vardır. 5 yıl genelde evliliğin oturma sürecidir derler.
Çalışma hayatı sizin evliliginizi de canlandirir. Çabuk vazgecmeyin esinizden.
Peki gerçekten o camışları kabul edip hayatımıza devam ediyor muyuz? Yani hepimiz böyle dönemlerden geçiyoruz da sonra yoluna giriyor mu?
Çok geçmiş olsun benzer şeyler yaşamışız. Bizim bebekte dışarıda 8 dk müdahale sonucu hayata döndü ve hemen küveze alındı. Benim eşimde o sıralar çok destekçim oldu, annem falan bilmez halimi. Giydirdi, yıkadı, ilacımı verdi. Haklısınız, işin vefa boyutuda var.Yoluna giriyor mu?
Biz görmezden gelmeye başlayarak kabullenmiş mi oluyoruz?
Bilmem..
Sadece şunu yazmak istedim.
Ben evliliğinde başından beri oh diyememiş, hep bir eksikle, yamukla yorulmuş 'Nerden evlendim lan!' Demiş biriyim.
Sebepler değişse de genel duygu durumum hep bu olmuştur.
Öyle ya da böyle boşanacağım yok demek çok da fena bir adam değilmiş, ee yaş aldı başını gidiyor diyerek çocuğa da yol açtım.
Çeşitli talihsizlikler, erken doğum derken bebeğim yoğun bakımda 15 gün oldu.
Ilk bir hafta kvde kaldık. Aramız pek iyi değildir.
Lohusalık bir yandan, bebeğimin sağlık durumuna duyduğum endişe bir yandan, sezeryan ağrım bir yandan.. Wcye giderken eşim kolumda yetişemedim ve oracıkta altıma uzun uzun kaçırıverdim inanılmaz utandım. Fiziksel ve duygusal acılarımla birlikte başladım zırlamaya yarım saat susmadım.
Eşimse kapıyı kilitledi beni temizleyip giydirdi.
Sessizce eğildi, kirlenen yeri kimseye duyurmadan temizledi. Bir yandan ağlamamam için beni teselli etti, normal bunlar herkes yaşar utanacak bir şey yok diye beni rahatlatmaya çalıştı.
Ben vefa duygusu çok yüksek bir insanım.
Böyle küçük iyiliklere uzunca zaman tutunabilirim.
Bu eksiklerle dolu adama bunca zaman böyle böyle tutundum işte..
Burada çok kötü adamlar okuyoruz.
Cinselliği, karizmaligi, nefes kesici yakışıklılığı, uyumlu çorapları:) falan değil de insanlığı değerlendirmek gerekiyor bence..
Bir sorun yokki ona göre. Ama yinede ısrar edeceğim.Bence çok ciddi problemler yok,çözülebilecek şeyler.Bir evlilik terapistinden yardım alabilirsiniz.Ya da eşiniz psikologa gidebilir bilmiyorum nasıl yaklaşır bu tarz olaylara.
Çok geçmiş olsun benzer şeyler yaşamışız. Bizim bebekte dışarıda 8 dk müdahale sonucu hayata döndü ve hemen küveze alındı. Benim eşimde o sıralar çok destekçim oldu, annem falan bilmez halimi. Giydirdi, yıkadı, ilacımı verdi. Haklısınız, işin vefa boyutuda var.
Hayırlısıyla kavuşun evladınıza. Maalesef bu dönemlerde 1 gün 10 gün gibi geçiyor ama sonu güzel olsun. Teşekkür ederim pozitif yorumlarınız için.Size de Çok geçmiş olsun.
Bize de yavrumuza sağlıkla kavuşmak nasip olur insallah..
Yatakta performansı süper bir erkek buluruz belki. Ama onun dışında merhametsiz pisliğin teki olabilir.
Çorabından tırnağına karizma olur belki ütüsünü beğenmedigi çamaşır için ağlatan bir tip olur.
Ister miyiz?
Her bir şeyi güzel olsun dimi?
Öyle bir dünya yok maalesef..
Erkek dediğin çeşitli defoları olan bir cins.
Az defoluyu bulan tutsun bırakmasın..
Kesinlikle öyle sürekli dır dır etme durumu yok. Herşeyi güzellikle anlatır, rica ederim. Sadece sürekli böyle hiçbirşey umursamayan halleri beni bıktırdı. Örneğin, apartman aidatını vermeyi unuttuğu(defalarca hatırlattım) için, komşunun biri birşey bahane edip kavgaya geldi, bağırıp çağırdı ve oğlum korkudan ağladı. Bu benim için kocaman birşey. Kendim çekerken okyanusları aşmak zor değildi ama şuan evladım var.Bu duruma okyanusları aşıp kuru derede boğulmak denir sanırım. Ne kadar zorluklar aşmış ve sonunda size değer veren biriyle yuva kurmuşsunuz.
Kılık kıyafet neden bu kadar önemli, aslında misafirlerin ne düşüneceğine mi takılıyorsunuz? Kim ne düşünürse düşünsün bosverin. Mesela ben özenli giyindiğimde kendimi daha iyi hissediyorum baskalari icin olmasa da kendim icin dikkat ediyorum ama esiniz kendini her durumda iyi hissediyorsa bırakın öyle devam etsin. Yine de ev kıyafetlerine çaktırmadan operasyon yapabilirsiniz, mesela size hoş görünmeyen, yırtık, yıpranmis, eski kiyafetleri ortadan kaldirin, atın. Böylece her daim üzerinde düzgün seyler olur.
Cinselliği kilo ya da baska bir saglik sorunu etkiliyor olabilir. Kilo vermeye, daha saglikli beslenmeye tesvik edebilirsiniz. Genel bir doktor kontrolune de giderse daha emin olursunuz, takviye vitamin alır belki.
Son olarak sürekli sikayet eden, elestiren olmak yerine yapıcı cümlelerle, motive ederek yönlendirirseniz uzun vadede daha etkili olabilir. Siz de bosu bosuna gerilmezsiniz. Kendimden biliyorum eşim benim haklı olduğumu düşündüğüm bir konuda sürekli dır dır ettiğinde hı hı diyip bildiğimi yapmaya devam ediyorum.
Benim eşim de aynı. Ben hem calısırım hem yemek hemde temizlik yaparım. Evde korniş tamir edilecek hemde Kaç aydır umrunda değil. Sadece Kıyafetine dikkat eder temiz giyinir ben giydiririm birde ağız şaplatmaz. Şuanlık sabır ediyorum işlerimiz ağır işler bitince Hatırlatıcam bakalım nolcak
Öncelikle ben bosanmak için şiddet, hakaret vs gibi şeylerin şart olduğunu düşünmüyorum. Mutsuzsan, o kişiyle artık hayatını devam ettirmek.istemiyorsan bosanirsin. "Eyvah, kutsal bi yuva sudan sebeplerle yıkılıyor" falan diye telaslanmaya gerek yok.
Onun dışında kendisiyle açık açık konuşmayı deneyebilirsiniz. Herşeyde kendisini haklı bulduğunu söylemişsiniz. Bu dahil rahatsız olduğunuz herşeyi söyleyip, boşanmayı düşündüğünuzu, 2 hafta düzelmiş gibi davranıp sonr eskiye dönmesine tahammül edemediğinizi, kendisinden tiksindiginizi belirtebilirsiniz. Zaten ondan sonra da düzelmezse o da sevmiyor ve umursamıyor demektir bence. Ayrıca kendisine hayatı zindan etmeyi de deneyebilirsiniz
Mağazalarda bile artık çiftleri renkli olan çoraplar satılıyor. Bazen bende aceleden çorap bulamadigimda çocukların çoraplarını tek tek giydiriyorum.
Ne disaridakiler önemli bu konuda ne de gittiğim ev . Ben o an öyle karar vermişim ve giymisim , giydirmisim kime ne ?
Ayıp bir sey ya da toplumsal ahlaka uygun olmayan bir şey değil ki ?
Rahat bırakın eşinizi .
Eve gelen misafir habersiz gelmişse , eşinizin üstünde don atlet yoksa yine değiştirmek zorunda değil. Üstünde ki kıyafet nasıl ki rahatsız oluyorsunuz.
Kardeşinizin eşinizi eleştirme hakkı yok. Herkes kendi evindekiyle uğraşsın. İnsanlara bu hakkı vermeyin.
Sizin saygı duyduğunuz kadar çevreniz eşinize saygı duyar.
Kilo kısmında ise yonlendirebilirsiniz , beraber yürüyüş diyet yapabilirsiniz. Yemeklerinizi ona göre yapabilirsiniz.
Evlilik hayatı içinde her zaman fit olamıyor insan, yıllar geçtikçe kilo da alınabilir, saç baş dağılır , dökülür . Bunlar dönemsel haller.
Yeniden düzelir hallolur .
İyi bir baba , iyi bir eş var karşınızda .
Bebeğiniz varsa " ha ben bosanacagim " demeye hakkınız yok bu şartlarda.
Cabalayacaksiniz , biraz radarları kapatacaksiniz , her şeyi elestirmeyeceksiniz.
Mükemmel eş yoktur illaki vardır hepimizin eksiklikleri.
Eşinize sorsanız kimbilir sizin için neler geçiyordur içinden.
Son zamanlarda ben de bunu düşünüyorum.Aslında inanın bunlara dikkat ettiği zamanlarda daha pozitiftim. Son zamanlarda artan "Amaaan, olsun, nolacak" ları yüzünden aslında hiç aşık olmadığımı farkettim. Sevgim ve saygım vardı, onlarıda harcıyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?