Boşanmış ailelerin çocukları problemli oluyormus!


Zaten o eğitimcinin eline okul başında boşanmış ailelerin listesi geliyor. Hazır lokma. Yorum yapmak kolay tabi.

Ben bizim sınıfta çocuk aklımla daha ilkokuldayken anne babası kavgalı çocukları şak diye ayırıyordum, o günkü yüz ifadesinden bile belli oluyordu. Devamlı öfkeliler, devamlı mutsuzlar.

Deney yapalım o listeyi vermeyelim, bakalım nasıl ayırt edecek? Eğitimciyse anlaması lazım, asıl marifet o.
 
Eğitimci değilim ama oğlumun ve kızımın sınıflarından gözlemlediğim kadarıyla sorun çıkaran çocuklar boşanmış aile çocukları değil annelerinden ilgi görmeyen çocuklar. İki örnek gördüm sınıfta tüm düzeni bozan, ikisinin de annesinin çocuk umurunda değildi.
Küçük yaş grubunda anne herşeydir.
 
Bizim okulda geçende 9 sınıftan çocuk edebiyat dersinde konu açılmış demiski gelecekten çok umutsuzum annem babam ayrı ben babannem ve babamla kalıyorum kendimi ait hissetmiyorum bosluktayim demiş annem ile de görüşmuyorum demis.
Kilit nokta burası öğretmen tenefüste konuşmuş annemden nefret ediyorum diyormuş çocuk.
Çocuğun anne ila bağ kuramamasi çocuğun tüm gelişimine etki ediyor.
Yoksa boşanmış olmak degilki sıkıntı.
 
Neden bahsettiginizi anlamadim. Ne listesi ben anlamadim, oyle bir liste de duymadim. Ben soyleyene kadar oglumun ogretmeni de bilmiyordu. Liste isini ilk defa sizde duydum.
Ikincisi de baska bir cocugu bilemem ama oglumun yuz ifadesinden boyle birsey anlasilmiyor. Ilk ayrilik donemlerinde elbet oglum ve ben bir travma yasadik. Bundan bahsediyorsaniz evet o donemler oglumun, hatta benim yuz ifadem de herseyi anlatirdi.
Bosandiktan sonra ikinci kez tekrar gelmisti eski esim aradan uc yil gectikten sonra. Ikinci kez deneme 4 ay surdu, sonra yine bitti. Babasi ikinci kez geldiginde oglum bu durumdan rahatsiz oldu. "Eskiden ikinizin tek ilgisi bana idi, simdi bir araya gelince eskisi kadar cok ilgilenmiyorsunuz, ilginiz bölündü" demisti. Dolayisiyla genelleme dogru degil. Sevildigini hisseden bir cocuk mutludur.
 
İyi de boşanma olmadı diyelim o çocuk evde kavga dövüş siddet içinde büyüyünce sizce nasıl bir hale geliyordur bilinç altı ?
Ben ex esimden siddet yüzünden boşandım ve küçücük kızım o zaman bile babam anneme böyle yaptı diye eliyle gösterip ağlıyordu hangisi daha yararlı sizce bir koyalım teraziye ?
 
Yazdığınız herseye kelimesi kelimesine katılıyorum
Eskiden çok fazla boşanma olmadığı icin annesi babası boşanmış degil de iyi anlaşamayan kavga eden çocuklar vardı sınıf ortamlarımızda
Biz ne yazık ki siddet yüzünden sancılı bir şekilde boşandık ama suan icin kızıyla ilgilenip bana asla bulaşmayan bir baba profili var umarım böyle devam eder
Asla doldurmuyorum babasının da bunu yapacağını düşünmek istemiyorum eğer böyle giderse çocuğum da çok problemli bir durum çıkacağını düşünmüyorum
Annesi ya da babası ölen çocuklar var onlar icin de mi aynı şeyi söyleyelim o zaman
Bazen gerçekten çok acımasız oluyor insanlar
 
Ben bir anlamda katılıyorum. Nerede sorun çıkaran öğrencim varsa senelerdir annesini ya da babasını görmemiş, hatta ikisini de görmeyip nine dedeyle yaşayan çocuklar oluyorlar. Ebeveynlerini özledikleri için üzüntülerini doğru ifade edemedikleri için sorun çıkarıyorlar. Küçücük dünyalarında isyanlarını bu şekilde dile getiriyorlar. Bunun en büyük sebebi de bizim toplumumuzda erkeklerin boşandıktan sonra çocuklarından da boşanmış gibi hissetmesi, kadınların bir kusuru varsa çocuğu göstermemeleri.

Ayrı evde de aynı evde olduğu kadar ilgili, sevgi gösteren bir ebeveynleri olsa asla böyle olmaz. Ha tabi boşandıktan sonra böylesine çocuklarını boşlayan kişilerin aynı evdeyken de ne kadar ilgi ve sevgi gösterdiği tartışılır.

Bir de aile içinde mutsuz (annenin şiddet gördüğü ailelerde mesela) olduklarını pek anlayamıyoruz çocukların. Genellikle şahit oldukları şiddet sebebiyle sessiz, sakin çocuklar oluyorlar onlar. Belki de ders çalışıp o evden kurtulmak istedikleri için derslerine çok çalışıyorlar, başarılı oluyorlar. Derslerinde başarılı olan çocukları da sorunsuz görüyoruz. Onların yaraları daha çok ileride kişisel yaşamlarında ortaya çıkıyor.
 

Yok yanlış anlaşıldı o yüz ifadesi kısmı bir türlü boşanamayıp da evde anne babası devamlı kavga eden sınıf arkadaşlarımızda oluyordu onu kastettim. Sizinle görüşlerimiz aynı.
 
Sınıf öğretmeniyim. Eşinden ayrılmış ve hiçbir şekilde çocuk babayı görmüyor. dedesi annesi dayıları anneannesi ile büyümüş. Mükemmel bir çocuk. Daha ilkokul öğrencisi bu kadar mı duyarlı olur, bu kadar mı bilinçli olur bir çocuk. Oğlumun ismine adını verdim o kadar çok seviyorum. Sınıf birincisiydi. 6. Sınıfta görüşüyoruz dershaneye gidiyor ordada birinci olmuş. Taktir aldım diye fotoğraf gönderdi.
 
Az önce yazdığım cevabın ispatı gibi.. Aslında boşanmışlık değil anne ilgisinden mahrum olmak psikolojisini bozuyor çocukların.
 
Kesinlikle
 
Az önce yazdığım cevabın ispatı gibi.. Aslında boşanmışlık değil anne ilgisinden mahrum olmak psikolojisini bozuyor çocukların.
Aslında aile ortamı. Benim öğrencim babasını görmüyor ayrılar. Ama dedesi onu oğul yerine koymuş. İki dayısı var. Onlardan önce onun geleceğini garantiye almaya çalışıp evinden birini ona vermiş. Annesi psikolojik olarak tamamen bitmiş durumda. Çocuğu okula ilk getirdiği gün anladım ve sonrasında onada söyledim. Sürekli oğlum da problem var mı derdi. Problem onda değil sende var dedim. İkinci evliliği onlada ayrılınca bitmiş. Çocuğa psikopat derecesi düşkündü sen hele bir dur sakin ol derdim. 4. Sınıfın sonunda ancak normal boyuta getirebildim. Evdeki ortam çok önemli. anne baba ilişkisi çok kötü olan öğrencilerim evet daha fazla kavgaya meyilliydiler. Sorun boşanmak yada değil. Boşanmayip evde hergun gergin ortamda duran çocuklar bunu zamanla davranışlarına taşıyorlar hele bir de şiddet varsa. Yinede genelleme yapılamaz. Bende bipolar bozukluğu olan bir babanın kızıyım bizimde babamın atak dönemlerinde evimiz çok sancılı olurdu ama çok şükür ne ben ne kardeşim Bir gün sorun çıkarmadık. Çünkü ANNEM vardı. Çok ağır atak geçirdiği günler yaşamamıza rağmen çocukluğumu çok özlüyorum. Çok güzel bir aile ortamımız vardı.
 
Olmaz öyle saçma şey. Önyargı olmuş o. Anne babası ayrı okulda sorun çıkarmayan, mesleğinde başarılı nice arkadaşım oldu. Sadece anne babanın boşanmasına bağlayamayız.
 
Boşanma aşamasında çocuk ihmal edildiyse tabi problemli olabilir. Ama hır gür içinde büyüyen çocuk problemli olur asıl. Sürekli anne baba huzursuzluğu çekmek, ailenin boşanmasından binlerce kat daha fazla yaralar.
 
Boşanmış ailelerin değil ilgisiz ailelerin çocukları problemli oluyor
 
Anne baba evli ama evde şiddet kötü mumele varsa ne olacak.
Hem ne demek bosanmis aile cocugu vs diye ufacik çocukları etiketlemek.
 
Benim bunca yıl gözlemlediğim kadarıyla iki tip aileden gelen çocuklar sıkıntılı oluyor .
1. İlgisiz ailede büyüyen , kendi başına bırakılan , saat kaçta eve girmiş , nerede vakit geçirmiş , arkadaşı kim bilinmeyen çocuklar .
2. İlgi budalası ailede büyüyen , her işine karışılan , sorumluluk almayan , kusursuz , her istediği yapılan , şımartılmış , ödevini yapmasa bile neden yapmadın diye sormak psikolojilerini mahveden prenscikler veya prensescikler .
Bu şekilde 3 öğrenci olsa bir sınıfta ders işlemek , hayata hazırlamak ciddi anlamda zor oluyor .
Bence aile ve sosyal politikalar bakanlığı her çocuğu yakından takip etmeli . Doğurmakla ana - baba olunmuyor maalesef.
 
Daha önce Yazdigim da belirttiğim gibi daha fazla zarar verir
 
Kesinlikle katılmıyorum.Boşanmış ailelerden çok mutsuz evliliğin ortasında büyüyen çocuklar problemli oluyor.Bozulmuş psikolojiyle hayatlarına devam ediyorlar.Büyüyüncede bu durum onlarda kalıcı izler bırakıyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…