9 senedir yılda 1 filan :)))))Safsata dediginiz seyi kimse ortaya atmadi. Siz soylediniz 25 yasindayim,9 senedir gorustugum bir insan dediniz. 25-9=16 yani.kim atacak ortaya ilahi siz
Nasıl gördün? Ne zaman boşanmışlar?Annelerinin başkasıyla ilişkisi ortaya çıkınca bitmiş zaten. Ben mesajlaşmalarını da gördüm resimlerini de. Yazık etti herkese.
Kendi çocuklarından vaz geçen ana babadan kime ne hayır gelir , çocuklar için çok üzüldümArkadaşlar selam,
Ben bir adamla birliktelik yaşadım 2 çocuklu aramda 14 yaş var. Ben 25 o 39 yaşında.
İkimizde boşanmış vaziyetteyiz. Belki eski konumu okuyanlar hatırlar. 9 yıldır filan tanışıyoruz. Yaklaşık 1 yıllık ilişkim vardı Herkes ayrıl kendine yazık edersin demişti.
Çok iyi anlaşıyorduk ama son zamanlarda anlaşamamalar başlamıştı ancak toparlamıştık. Birlikte çok güzel vakit geçiriyor çok eğleniyorduk.
Onun verdiği güveni bana kimse vermiyordu. Ayrıldım 4 gündür görüşmüyoruz. Severek ayrıldık ikimizde. Çok duygusal bir ayrılıktı.
Size sorum şu.. Biraz anlatayım oluru var mı siz de bakın..
2 çocuk biri 4 biri 9 yaşında hatırladığım kadarıyla velayet babalarında. Babaanne bakıyor çocuğa Evlensek karşı tarafa veririm diyordu ama eski eşi evlenirse çocuklara anneannesinin bakacağını söylemişti bana. Şimdi ise onlar da yaşlı çocukların ne olacağı belli olmaz dedi. Ben de aynen şöyle dedim. " anneleri evlenecek sende evleneceksin ve ikinizin de farklı hayatları olacak, o çocuklar aile büyükleriyle büyürken hiç mi annemiz babamız istemiyor bizi diye düşünmeyecek, hiç mi kin beslemeyecekler. Ayrıca yaşlı insanlar kaç yıl boyunca 2 çocuk bakabilir onlara yetişebilir?? Her halükarda çocuklar sana kalacak. " şeklinde konuştum. O da gelecekle ilgili şuandan bişey söyleyemeyeceğini iletti bana. Ancak birbirimizi cidden çok seviyoruz. Beni çocuklarıyla yaşamak gibi bir kararım kesinlikle olamaz. Hatta evde odaları olsun bile istemem demiştim. Çünkü sıfırdan bir evlilik kuracağım demiştim. Bu gibi sebeplerden bitirmenin en iyi karar olacağı kanısına vardık. Çocuklarının vebalini de almak istemem. Onlarla yanyanayken arkadaş gibiyim çocukları severim zaten genelde ama aynı evde değil tabiki.
Ancak şu 4 gündür berbat hissediyorum. Akıl hocam, her an konuştuğum, neredeyse her akşam ve haftasonu buluştuğum birisi yok..
Bazı arkadaşlar çivi çiviyi söker muhabbeti yapıyorlar biriyle görüş diye tavsiyede bulunuyorlar ancak şuan o kadar yeni ki.. İçim almaz hiç kimseyi. Bazı arkadaşlarım da kendine 1 ay süre ver kimseyle görüşme filan da diyor. Her neyse.. Ve ona yazmamak için aramamak için kendimi çok zor tutuyorum... Onun gibi bana güven verebilecek biri karşıma çıkar mı bunu da bilmiyorum ve her gece rüyamda görüyorum. Onu çok ama çok özlüyorum.. Gözlerim doluyor bazen. İleride sıkıntı yaşamamak için ayrıldım ancak ilerde belki kötü biri çıkacak karşıma ve belki çok kötü olaylar yaşayıp onu bıraktığım için pişman olucam bilemiyorum. Kndimce iyi insan olmaya çalışıyorum. Ama çok karışığım. Ona yazmamak için zor tutuyorum kendimi. Hatta bugün neredeyse yazacaktım.
Nolurr bi fikir bi akıl verin. Dayanamayıp yazmaktan da, onsuz kalmaktan da korkuyorum....
Ek olarak: İlk başta ilişkiye başlamak istememiştim ama çocuklarla aynı evde yaşamayacağız. Ben ayarlayacağım diyerek beni zar zor ikna etti. Ayrılırken bunu öngörseydin keşke de hiç başlamasaydık dedim kendisine de..
Hah iste ben de onu sordum da siz anlamadiniz. Cocuklugunuzda abi/bey kelimelerini kullandiginiz koskoca adamla nasil iliski dusundunuz? Hadi sizi gectim,iki cocuklu adam cocuklugunu bildigi birisine nasil evet diyebildi?9 senedir yılda 1 filan :)))))
ta ki ikimiz de boşanıp yollarımız kesişene kadar, yetişkin dönemimde aşk yaşadım
Valla ben sizin gibi kadınları anlamıyorum lütfen yanlış anlamayın o çoçuklar elbette annelerinde de babalarında da kalacak velayet kimde olursa olsun odaları da olmalı sizin için çoçuk dertse hiç başlamayacaktınız yada çoçuksuz insanla muhattap olacaksınız Kadın içinde erkek içinde ben çocuklarımdan ayrı kalacağıma sizden ayrılmayı seçerdim umarım barışmazsınız siz dönüş yapsanız bile inş o kabul etmezArkadaşlar selam,
Ben bir adamla birliktelik yaşadım 2 çocuklu aramda 14 yaş var. Ben 25 o 39 yaşında.
İkimizde boşanmış vaziyetteyiz. Belki eski konumu okuyanlar hatırlar. 9 yıldır filan tanışıyoruz. Yaklaşık 1 yıllık ilişkim vardı Herkes ayrıl kendine yazık edersin demişti.
Çok iyi anlaşıyorduk ama son zamanlarda anlaşamamalar başlamıştı ancak toparlamıştık. Birlikte çok güzel vakit geçiriyor çok eğleniyorduk.
Onun verdiği güveni bana kimse vermiyordu. Ayrıldım 4 gündür görüşmüyoruz. Severek ayrıldık ikimizde. Çok duygusal bir ayrılıktı.
Size sorum şu.. Biraz anlatayım oluru var mı siz de bakın..
2 çocuk biri 4 biri 9 yaşında hatırladığım kadarıyla velayet babalarında. Babaanne bakıyor çocuğa Evlensek karşı tarafa veririm diyordu ama eski eşi evlenirse çocuklara anneannesinin bakacağını söylemişti bana. Şimdi ise onlar da yaşlı çocukların ne olacağı belli olmaz dedi. Ben de aynen şöyle dedim. " anneleri evlenecek sende evleneceksin ve ikinizin de farklı hayatları olacak, o çocuklar aile büyükleriyle büyürken hiç mi annemiz babamız istemiyor bizi diye düşünmeyecek, hiç mi kin beslemeyecekler. Ayrıca yaşlı insanlar kaç yıl boyunca 2 çocuk bakabilir onlara yetişebilir?? Her halükarda çocuklar sana kalacak. " şeklinde konuştum. O da gelecekle ilgili şuandan bişey söyleyemeyeceğini iletti bana. Ancak birbirimizi cidden çok seviyoruz. Beni çocuklarıyla yaşamak gibi bir kararım kesinlikle olamaz. Hatta evde odaları olsun bile istemem demiştim. Çünkü sıfırdan bir evlilik kuracağım demiştim. Bu gibi sebeplerden bitirmenin en iyi karar olacağı kanısına vardık. Çocuklarının vebalini de almak istemem. Onlarla yanyanayken arkadaş gibiyim çocukları severim zaten genelde ama aynı evde değil tabiki.
Ancak şu 4 gündür berbat hissediyorum. Akıl hocam, her an konuştuğum, neredeyse her akşam ve haftasonu buluştuğum birisi yok..
Bazı arkadaşlar çivi çiviyi söker muhabbeti yapıyorlar biriyle görüş diye tavsiyede bulunuyorlar ancak şuan o kadar yeni ki.. İçim almaz hiç kimseyi. Bazı arkadaşlarım da kendine 1 ay süre ver kimseyle görüşme filan da diyor. Her neyse.. Ve ona yazmamak için aramamak için kendimi çok zor tutuyorum... Onun gibi bana güven verebilecek biri karşıma çıkar mı bunu da bilmiyorum ve her gece rüyamda görüyorum. Onu çok ama çok özlüyorum.. Gözlerim doluyor bazen. İleride sıkıntı yaşamamak için ayrıldım ancak ilerde belki kötü biri çıkacak karşıma ve belki çok kötü olaylar yaşayıp onu bıraktığım için pişman olucam bilemiyorum. Kndimce iyi insan olmaya çalışıyorum. Ama çok karışığım. Ona yazmamak için zor tutuyorum kendimi. Hatta bugün neredeyse yazacaktım.
Nolurr bi fikir bi akıl verin. Dayanamayıp yazmaktan da, onsuz kalmaktan da korkuyorum....
Ek olarak: İlk başta ilişkiye başlamak istememiştim ama çocuklarla aynı evde yaşamayacağız. Ben ayarlayacağım diyerek beni zar zor ikna etti. Ayrılırken bunu öngörseydin keşke de hiç başlamasaydık dedim kendisine de..
Arkadaşlar selam,
Ben bir adamla birliktelik yaşadım 2 çocuklu aramda 14 yaş var. Ben 25 o 39 yaşında.
İkimizde boşanmış vaziyetteyiz. Belki eski konumu okuyanlar hatırlar. 9 yıldır filan tanışıyoruz. Yaklaşık 1 yıllık ilişkim vardı Herkes ayrıl kendine yazık edersin demişti.
Çok iyi anlaşıyorduk ama son zamanlarda anlaşamamalar başlamıştı ancak toparlamıştık. Birlikte çok güzel vakit geçiriyor çok eğleniyorduk.
Onun verdiği güveni bana kimse vermiyordu. Ayrıldım 4 gündür görüşmüyoruz. Severek ayrıldık ikimizde. Çok duygusal bir ayrılıktı.
Size sorum şu.. Biraz anlatayım oluru var mı siz de bakın..
2 çocuk biri 4 biri 9 yaşında hatırladığım kadarıyla velayet babalarında. Babaanne bakıyor çocuğa Evlensek karşı tarafa veririm diyordu ama eski eşi evlenirse çocuklara anneannesinin bakacağını söylemişti bana. Şimdi ise onlar da yaşlı çocukların ne olacağı belli olmaz dedi. Ben de aynen şöyle dedim. " anneleri evlenecek sende evleneceksin ve ikinizin de farklı hayatları olacak, o çocuklar aile büyükleriyle büyürken hiç mi annemiz babamız istemiyor bizi diye düşünmeyecek, hiç mi kin beslemeyecekler. Ayrıca yaşlı insanlar kaç yıl boyunca 2 çocuk bakabilir onlara yetişebilir?? Her halükarda çocuklar sana kalacak. " şeklinde konuştum. O da gelecekle ilgili şuandan bişey söyleyemeyeceğini iletti bana. Ancak birbirimizi cidden çok seviyoruz. Beni çocuklarıyla yaşamak gibi bir kararım kesinlikle olamaz. Hatta evde odaları olsun bile istemem demiştim. Çünkü sıfırdan bir evlilik kuracağım demiştim. Bu gibi sebeplerden bitirmenin en iyi karar olacağı kanısına vardık. Çocuklarının vebalini de almak istemem. Onlarla yanyanayken arkadaş gibiyim çocukları severim zaten genelde ama aynı evde değil tabiki.
Ancak şu 4 gündür berbat hissediyorum. Akıl hocam, her an konuştuğum, neredeyse her akşam ve haftasonu buluştuğum birisi yok..
Bazı arkadaşlar çivi çiviyi söker muhabbeti yapıyorlar biriyle görüş diye tavsiyede bulunuyorlar ancak şuan o kadar yeni ki.. İçim almaz hiç kimseyi. Bazı arkadaşlarım da kendine 1 ay süre ver kimseyle görüşme filan da diyor. Her neyse.. Ve ona yazmamak için aramamak için kendimi çok zor tutuyorum... Onun gibi bana güven verebilecek biri karşıma çıkar mı bunu da bilmiyorum ve her gece rüyamda görüyorum. Onu çok ama çok özlüyorum.. Gözlerim doluyor bazen. İleride sıkıntı yaşamamak için ayrıldım ancak ilerde belki kötü biri çıkacak karşıma ve belki çok kötü olaylar yaşayıp onu bıraktığım için pişman olucam bilemiyorum. Kndimce iyi insan olmaya çalışıyorum. Ama çok karışığım. Ona yazmamak için zor tutuyorum kendimi. Hatta bugün neredeyse yazacaktım.
Nolurr bi fikir bi akıl verin. Dayanamayıp yazmaktan da, onsuz kalmaktan da korkuyorum....
Ek olarak: İlk başta ilişkiye başlamak istememiştim ama çocuklarla aynı evde yaşamayacağız. Ben ayarlayacağım diyerek beni zar zor ikna etti. Ayrılırken bunu öngörseydin keşke de hiç başlamasaydık dedim kendisine de..
Böyle bir söz mü olur, bunu diyen babanın babalığından da şüphe ederim, kusura bakmayın ama inananın mantığından da.Bana çocuklarla yaşamayacağız demişti en başından. Sonra işler değişti.
Dunyada baska akıl hocasi mi yok? Adamin akli olsa boyle mi olurdu? Konu sahibinin annesi babasi yok mu? Konu sahibi zayif karakterli. Guclu degil.Kendi öz evlatlarına babalık edemeyen adamdan da nasil akıl hocası olur? Adamın en yakınlarına hayrı yok. El iyisi dedikleri.
Katılıyorum...Çocuklu bir adamla evlenmeyi düşünüp, çocukların evde odası bile olmayacak diyemezsin...Bence de çok iyi olmuş...Aman çocuklardan uzak durun siz. Ayrılmanız iyi olmuş. Masallardaki uvey anne karakteri gibisiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?