Merhaba arkadaşlar, size biraz içimi dökmek ve fikirlerinizi almak istiyorum. Sizden yardım istiyorum L çünkü bazen çok bunalım geçiriyorum ve intihar etmemek için zor tutuyorum kendimi… İnanın bu gerçek.
Aslında her şey, yani bu kadar ağır bunalım ve boşluk hissi geçirmemin sebebi, bundan 2 yıl önce sevgilimin beni neredeyse 1 yıl boyunca aldattığını öğrenmemle başladı. Herkese ve her şeye olan inancımı yitirdim. Avare avare dolanıyorum. 2014 yılıydı bu olay olduğunda; bu zamana kadar okulu bitirdim, iki iş değiştirdim… Ailemle de sorunlarım olduğu için evde de mutsuzum. Şu anki iş yerimde biraz sıkıntılı. Ben giderek içe kapanıyorum. Artık ayakta duracak gücüm kalmadı. Kendimi aşağılıyorum sürekli. Kendimi bir hiç olarak görüyorum; beceriksiz, çirkin, işe yaramaz, tercih edilmemiş; feda edilmiş; vazgeçilmiş… TERKEDİLMİŞ…. artık asla mutlu olamayacağım, asla sevilmeyeceğim gibi geliyor. çok yorgunum. o kadar ağladım ki zamanında; artık ağlayamıyorum. ayrıca artık sürekli eleştiri alıyorum çevremden. hep olumsuz eleştiriler.... kendimi iyice kötülemeye başladım içsel olarak. kendimi bile sevmiyorum artık
Ondan sonra geçekten de ne birine güven duyup hayatıma alabildim ne tam manasıyla mutlu olabildim. Bana çok büyük bir acı yaşattı… Bazen dayanamıyorum. Bu hayatta kimseye güvenmediğim kadar güvenmiştim ona. Kendimi toparlayamıyorum. Çok büyük bir boşluktayım. Sizce ne yapmalıyım, lütfen yardım edin. Yoksa bir gün……