Arkadaşlar merhaba. Konu eltimle ilgili. 20 yıllık evli. 14 ve 13 yaşlarında bir oğlu bir kızı vardı; Bir de şimdi 10 günlük bebeği var. Sorun onun eşiyle olduğu gibi aile içinde oldugumuz için bizi de etkiliyor. Belki de en çok ben etkileniyorum, bugün uykum bölündü mesela. Üzüldüm, sinirlendim. Kimse ben kadar da teselli vermiyor. Ama bir karara varamadık.
Şimdi bu kayınbirader 40 yaşında, iş yeri var. Ticaretle uğraşıyor. Bayağı da kazanıyor. Ev, araba, dükkan, bağ, bahçe ne ararsan fazla fazla var yatırım ve gelir olarak zaten. Bunların yanında bir ara 20 yaşlarında bir kız çalıştı sekreter olarak.Çalışmaz olaydı keşke. Bunlar herşeyi yaşamışlar. Yatak fotoğraflarına kadar gözlerimle gördüm. Delil, ses kaydı, tehdit mesajları ne ararsanız var elimizde ikisinin aleyhine. Bu konuda eltim olanları tüm aile ile paylaştı. Sadece bu kayınbiradere tavır almak haricinde kimsenin birşey yaptığı, adama bir şey söylediği yok. Eltim de bu olayı öğreneli 2 yıl oldu. Bedensel rahatsızlıkları ortaya çıktı. Boşanmak istedi, engel olundu. 3. Bebek de sürpriz oldu herkese. Biraz bu süreci bekledi belki bir umut düzelir diye ama bu kayınbirader ve malum kişi hala görüşüyorlar, buluşuyorlar. Adamın karışı, diğer çocukları, yeni bebeği.. hiçbiriyle ilgisi alakası yok. Ben herşeyi söyledim kayınbiradere. Hiç alındığı veya düzelttiği yok. Üstelik ben ona birşey diyip laf falan vurunca eltimle tartışıyormuş sen söyletiyorsun diye. Adamın sakladığı da yok bu arada. Ev açmış, eşya döşemiş. Bu kadar ileri yani.. Yengem net bir karara ulaşsa, elimden gelen desteği sağlamak isterim.kendisinin anne babası da yok. Kardeşleri bir şey yapamaz. Ve şu durumda o kız yengemi tehdit ediyor. Yengem ilkokul mezunu ve korkuyor açıkcası savcılık nedir, mahkeme nedir bilmediği için karar da veremiyor. Boşansa yüklü bir tazminat ve nafaka alır. Burası kesin. Ama kocasının maddi olarak iyi olmasında kendisinin 20 yıllık emeği, sabrı, fedakarlığı var. Bunca zorluğa böyle (siz anlayın işte) bir .... Sefa sürsün diye katlanmadım. üç çocugumu babasız bırakmak istemiyorum diyor. Ben babasız büyüdüm; onlar büyümesin diyor. Ben nasıl yardımcı olabilirim kendisine. Kocasına ve lanet kıza saydırmam, ilahi adaleti hatırlatmam... hiçbiri teselli vermiyor. Kendisi eltim değil, ablam gibi çok değerlidir benim nezdimde. Bunu da belirteyim. Ne yapabilirim, aklıma hiçbir şey gelmiyor. Bu konuda farklı görüşlerinizi ve önerilerinizi paylaşabilirseniz sevinirim. Şimdiden teşekkürler.