- 28 Mart 2013
- 12.835
- 17.406
- 498
Arkadaşlık böyle bir şey değil bemce ya öncesinde de sınır çizme konusunda ya da karşı tarafın sinırlarını bilme konusunda sorunları vardı muhtemelen.. ben aileme bir hafta böyle baktırsam zahmete soktum onları diye üzülürdüm; kaldı ki arkadaş yani.. bu olayın öncesinde zaren ilişkinzi gözden geçirmelisiniz ki olayda da haklısınız;nsan böyle alenen haklı olduğu konularda sinirden çığrından çıkabiliyor; öyle yapmadıysanız karşı taraf düşündükçe size hak verecektir.Hanımlar merhaba,
Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
zaten iletişimi kesti, ben de üstüne daha da yazmadım, aramadım sormadım.Harika olmuş, böyle hareketler görünce kimi hayatımızdan çıkarmamız gerektiğini anlıyoruz. Arkadaşınız tam bir çirkefmiş, yerinizde olsam hayatımdan çıkarırdım.
hayır, sinirden çığrımdan çıkmadım. koydu tabii o ayrı konu. ben günlerce senin yanında oldum onları neden silip atıyoruz dediğimde ben neticeye bakarım sonuçta beni günlerdir yalnız bıraktın gibi salakça bir cevap verdi.Arkadaşlık böyle bir şey değil bemce ya öncesinde de sınır çizme konusunda ya da karşı tarafın sinırlarını bilme konusunda sorunları vardı muhtemelen.. ben aileme bir hafta böyle baktırsam zahmete soktum onları diye üzülürdüm; kaldı ki arkadaş yani.. bu olayın öncesinde zaren ilişkinzi gözden geçirmelisiniz ki olayda da haklısınız;nsan böyle alenen haklı olduğu konularda sinirden çığrından çıkabiliyor; öyle yapmadıysanız karşı taraf düşündükçe size hak verecektir.
yani ailesi benim gelmediğim dönemde bile gelmedi. ne tuhaf insanlar, asla anlam veremedim.Burdaki en acaip konulardan biriO kzı aklını yitirmiş sanırsam, insnalık için zaten refakat yapmışsın. Kimsesi yoksa ailesindne biri gelene kadar max 3 gün olmalıydı refakat işi bu kadarı insaniyet oluyor. Ailesi de çok yüzsüz ve sorumsuz insanlar, kızları başka bir yerde tek başına onun sorumluluğunu alakasız birinin üstüne yıkmışlar. Hepsi 5 para etmez insanlar sil gitsin bu kızı.
ortak arkadaşımız yok kendisiyle.Bu kız ortak arkadaşlarınız varsa onları da dolduracak demedi demeyin.
Kuzum biz insan oğlu böyle nankörüz.onca iyiliği görmeyiz ufak bir şeyde herseyi sileriz. İyi yapmışsın bencedeHanımlar merhaba,
Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?