helal olsun maşallahYahu ben doğumu kendi başıma yaptım eşim gorevdeydi ve gurbetteydim ha bide dışarı çıkma yasağı vardı kimse gelememisti kimseye darilmadm.kusmedm en zor operasyonlardan biri bence doğum eve bile kendim gittimkendi başına gayet durabilir 1 hafta bile iyi durmuşsunuz gelsin ailesinden biri akrabası bu resmen iyi niyeti suistimal etmek
Hanımlar merhaba,
Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Aaaaa nanköre bak yanında 1 hafta kalmış sonra bide tavır yapıyor. Tabi ki yerden göğe kadar siz haklısınız. Böyle nankör birinin yüzüne bir daha asla bakmazdım ben ki kalma gibi zorunluluğunuzda yok. Gelsin ailesi baksın madem yanından kimse gitsin istemiyor. Ay bi daha yüzüne bakmayın bu nankörün. Bende arkadaşım ameliyat oldu yanında kaldım sonrasında 10 gün evinde kaldım baktım ama işim olduğu zaman çıktım saatlerce gelmedim hiçte böyle nankörlük görmedim. İnsanlıktan nasibini almamış bıraksanıza.Hanımlar merhaba,
Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Bir de haksız mıyım diye soruyorsun?Hanımlar merhaba,
Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
Oha çok affedersin ama bu ne rahatlık ya yatıp kalkıp sana teşekkür etmesi gerekirken yaptığına bakHanımlar merhaba,
Çok sevdiğim ve yakın olduğum bir arkadaşım ayın başında hastaneye yatırıldı. Ciddi bir durum değildi ama doktorlar yatarak tedaviyi uygun gördü ve o an acile birlikte geldiğimiz için (akşamında da beraberdik) yanında refakatçi olarak ben kalabileceğimi söyledim. Arkadaşın bu şehirde ailesinden kimse yok. Doktorlar 2-3 gün dediği için ben bu süre zarfında idare ederim diye düşündüm, ilk 3 gün yanında kalmak sorun olmadı. Lakin sonraki süreçlerde ne annesi diğer şehirden kalkıp geldi yanına ne de çevresinden refakat edebilecek başka biri çıktı. Hal böyle olunca ben hastaneye kısıldım kaldım, arkadaşı da bırakıp gidemedim. Bir hafta kadar yanında ben kaldım gece gündüz. Bir haftanın sonunda bi eve gidip gelmem gerektiğini söyledim. O da bana, gece evde kal istersen deyince kabul ettim ve öyle yaptım. Ertesi gün sabahtan gelmemi istedi ancak ben uykusuz ve yorgun olduğum için sabah değil akşamüzeri gelebileceğimi söyledim. Bunun üzerine tartıştık ve bana, bir daha gelmemi istemediğini söyledi. Benim de ağrıma gitti ve tamam gelmem o zaman dedim. Bu sebeple bana inanılmaz tavır aldı ve bir haftamı onunla geçirmiş olmamı anında silmiş oldu bu insan. Söylediğim zaman ise ben neticeye bakarım gibi bir cevap verdi. Saçma tavrına rağmen vicdan yaptığım için, fikrin değişirse söylersin, gelirim dedim. Ona da olumsuz cevap verdi. O günden beri de konuşmuyoruz. Sizce kim haklı? Ben iletişimi kestim artık kesinlikle ilgilenmiyorum. Karşımdakinin nankör olduğunu düşünmekte haksız mıyım sizce?
İlk dogumumu sezeryan yaptım canım.onda eşim yanımdaydı herkes vardı ama 2. İ ölü doğum yaptım kürtaj şeklindeydi ama bebek buyuk olduğu için çok zor oldu normal doğum şeklinde. eşim de yoktu kimse yoktu yanımda malasef zaten daha 5 aylıktı alındığındahelal olsun maşallah
sezeryan ile mi doğum yaptınız
hemşireler hasta bakıcılar mı yardım etti
ameliyattan çıkınca saatlerce kalkılamıyor çünkü sezeryan olduysanız
aksine, asıl tavırları hep o bana yaptı. en ufak hoşuna gitmeyen bişeyde "böyle yapacaksan evine geç" demeler, rica ettiği şeyi yerine getirdiğimde bi memnuniyetsizlik, saçma sapan hal ve hareketler. aslında dolup taşan bendim. en ufak bişeyde tersleyen kendisiydi, ben de acısına, ağrısına verdim yine de üzerinde durmadım. bunaldığım zamanlar oldu ama işimle alakalı sıkıntı yaşamaya başladığımda ister istemez yansıttım ve paylaştım. yine de onu suçlamadım, şöyle bişey oldu canımı sıktılar dedim geçtim. ama benim nefes almak için bahçeye çıkmam bile ona dert oldu. saçma sapan davrandığında çok alınganlık ettiğini söylesem de nafile.Olayın bu şekilde cereyan ettiğine inanamadım. 1 haftalık süreçte ona hiç surat tavır vs yapmış mıydınız? Arkadaşınızda bi dolmuşluk var gibi geldi bana.
aksine, asıl tavırları hep o bana yaptı. en ufak hoşuna gitmeyen bişeyde "böyle yapacaksan evine geç" demeler, rica ettiği şeyi yerine getirdiğimde bi memnuniyetsizlik, saçma sapan hal ve hareketler. aslında dolup taşan bendim. en ufak bişeyde tersleyen kendisiydi, ben de acısına, ağrısına verdim yine de üzerinde durmadım. bunaldığım zamanlar oldu ama işimle alakalı sıkıntı yaşamaya başladığımda ister istemez yansıttım ve paylaştım. yine de onu suçlamadım, şöyle bişey oldu canımı sıktılar dedim geçtim. ama benim nefes almak için bahçeye çıkmam bile ona dert oldu. saçma sapan davrandığında çok alınganlık ettiğini söylesem de nafile.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?