bence çok yanlış düşünüyorsunuz tamam belki kendinizi hazır hissetmiyor olabilrsiniz ama inan ki şuan sizin durumunuzda (hamile) olmak isteyen insanlar var ki bunun için mal varlıklarını bile kaybediyorlar şükretmelisiniziyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk yaşimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
Arkadaşım senin üzerinde ne kadar etkili olur bilmiorum ama sana kendimden ve yaşadıklarımdan bahsedeyim 8 senelik evliyim 5 senedir evlat istiyordum en sonunda Rabbim hamile kalmama izin verdi kızım olucaktı herşey çok yolundaydı ancak doğuma 4 gün kala kızımın kalbi durdu karnımda hiç bir sebep yokken durdu. Allah ole istedi ole oldu.şu anda korunmayı bırakalı 10 ay oluyor daha Allah nasip etmedi.ve benim grubumda isteyipte evlat sahibi olmak için türlü türlü yolları deneyipte olamayan bir sürü anne olmak isteyen kişi var.Allahım bu mucizeyi sana nasip etmiş senin yerinde olmak isteyen bir sürü kadın tanıyorum ben bende dahil olmak üzere.bence Allahın sana gönderdiği bu hediyeye sakın engel olma.inşallah fikrini olumlu bir şekilde değiştirmişimdir ve bu bebek sana ve ailene çok hayırlı bir şekilde gelir.iyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk yaşimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
Arkadaşım senin üzerinde ne kadar etkili olur bilmiorum ama sana kendimden ve yaşadıklarımdan bahsedeyim 8 senelik evliyim 5 senedir evlat istiyordum en sonunda Rabbim hamile kalmama izin verdi kızım olucaktı herşey çok yolundaydı ancak doğuma 4 gün kala kızımın kalbi durdu karnımda hiç bir sebep yokken durdu. Allah ole istedi ole oldu.şu anda korunmayı bırakalı 10 ay oluyor daha Allah nasip etmedi.ve benim grubumda isteyipte evlat sahibi olmak için türlü türlü yolları deneyipte olamayan bir sürü anne olmak isteyen kişi var.Allahım bu mucizeyi sana nasip etmiş senin yerinde olmak isteyen bir sürü kadın tanıyorum ben bende dahil olmak üzere.bence Allahın sana gönderdiği bu hediyeye sakın engel olma.inşallah fikrini olumlu bir şekilde değiştirmişimdir ve bu bebek sana ve ailene çok hayırlı bir şekilde gelir.
sizinde kaybınız mı var?Allahın imtihanı buyuk işte, kimi ben gibi gunlerce goz yaşı doker olmaz kimi pat diye oğrenir bebeğini istemez..
evet , 2 defa bebeğim karnımda oldu malesef. Şimdide hamile kalamıyorumsizinde kaybınız mı var?
geçmiş olsun canım Allahım inşallah tez zamanda yollar sanada mucizeni.Allah isteyipte olmıyan herkese nasip etsin birdaha aynı acıları yaşatmasın .evet , 2 defa bebeğim karnımda oldu malesef. Şimdide hamile kalamıyorum
amin caanm. Teşkkur edermgeçmiş olsun canım Allahım inşallah tez zamanda yollar sanada mucizeni.Allah isteyipte olmıyan herkese nasip etsin birdaha aynı acıları yaşatmasın .
iyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk yaşimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
yle anlatayım ben doğurmadım ama 9 yaşında kardeşim var benim çocuğum gibi. o doğdugunda ben 18 yaşındaydım annem sadece emzirdi. Geceleri benimle yatardı velisi benim. İlk doğdugunda eve geldiğinde sevinçten ağladığımızı hatırlıyorum. Ve annem hiç istememişti hamileyken depresyona girmişti o bir doğdu evimizin herşeyi oldu ve annem iyiki doğurmuşum dedi. annem doğumda ölümden döndü. Annemi kanserden 3 ay önce kaybettik. Ve beyza bizim herşeyimiz. O olmayınca ev bomboş sanki. Bir bebek eve huzurda getirir neşede evet zordur çocuk büyütmek uykusuz kalırsın kısıtlanırsın ama bunların hepsi onun kokusuyla size boş gelir zaten. Artık onun bir adımı sizin herşeyiniz olur. Kabız olduğunda pırt yaptığında en çok siz sevinirsiniz kaka yaptığındada dünyalar sizin olur. Ben doğurmadan yaşadıysam anne olsam neler yaşayacağımı çok merak ediyorum. O küçük şey size hediye olarak gönderildi. Geri göndermek ayıp olur bence.
merhaba,iyi geceler arkadaşlar
evliyim severek evlendik eşimi seviyorum ve hamileyim planlı olmayan bir gebelikti yaşım 27 kafam çok karışık anne olmak istemiyorum bir bebeğin sorumluluğunu kaldıramam eşime ve özgürlüğümüze okadar düşkünüm ki sanki bebek huzurumuzu mutluluğumuzu kaçıracak gibi hissediyorum. bebek çocuk büyük sorumluluklar demek uykusuz geceler,hastalığı doğuma kadar olan rahatsızlıklar doğum stresi bunun gibi durumlar...eşimde istemiyor ama oldu yapacak bişi yok diyor açıkçası kendimi anne olarak düşünemiyorum eşim zaten çocuk gibidir ilgi düşkünüdür onunla uğraşmak bana yetiyor eşimle biz mutluyduk yaşimdi başka sorumluluklar çok kafam karışık mutsuzum eşimede yansıtıp onuda üzmek istemiyorum.annelik duygusundan yoksunum bana göre değil neden böyle oldum ki başkalarının çocuklarını sever idim. ama kendimde olacağını öğrendiğimden beri tüm bebeklerden soğudum. arkadaşımın bebeği oldu daha yeni görmeye bile gitmedim oysa o ne kadar mutlu kızı oldu diye yere göğe sığamıyor ben neden böyle değilim ? benim gibi olanlar varmı acaba
ayrıca düşündüğüm bir şey var ben bebekleri çok severdim fakat arkadaşımın 4 yaşında bir kızı var çok yakın arkadaşımdır bebek beni itiyordu doğduğundan beri görsel olarak yani bişi var anlatamıyorum sonra büyüdü falan geçen sene bana geldiler kız ama öyle bir kız yok yerinde durmuyor yaramaz saldrgan yerdeki taşı aldı bana fırlattı o an bütün bebeklerden çocuklardan soğumama sebep oldu bide itici geliyor bana elimde değil nedenini bilmıyorum en yakın arkadaşım ama durum bu şimdi hep aklıma arkadasımın bebeği gelıyor benımde çocugun ona benzerse yaramaz olursa diye belkide bu bende bilinçaltı yaptı bilemıyorum.çevremde anne olanlar bak gör halimi akıllı ol çocuk yapma diye şaka yollu takılıyor ama gerçeklik payı var bence çünkü yerlerinde duramıyorlar çocuk peşinde içtiği kahveden bile tat alamıyorlar diken üstündeler tatile bile gidemeyen arklarım var çocuk bırakıcak kimse olmadığı için daha bir dolu örnek...
Evet arkadaşım haklısın anne olmak herkese göre bir lütuf olmıyabilir sana katılıyorum.ama inanki bazı acılar yaşayıpta ve anne olmayı çok isteyipte olamayınca farklı bir pencereden bakıosun olaya.diosunki istemiyorsa neden korunmadı herkes kendi tarafında haklı olabilir ama işte konumlar yaşanılanlar farklı olunca yorumlarda bazen acımasız olabilio.Bu konu duruyor mu hala ya? Bu kadar yuklenmeye simdiye coktan kapanmistir diye dusunmustum.
Benim kisisel dusuncem herkes anne olmak zorunda degil. Herkes bu icguduyle dogmuyor. Allah sizden alip bu hanima vermedi ki bebegi 'keske senin gibilere degil bize verse' diyebiliyorsunuz. Bakin 'senin gibilere' demek cok agir bir ithamdir. Toplumun dayattigi bu annelik baskisi yuzunden ne kadar cok kadin dogum sonrasi depresyonuna giriyor, intihara kadar gidiyor. Ya da mutsuzken mutlu pozlari vermekten gobegi catliyor. Misafir gittikten sonra 'al bunu kucagimdan al al al al' diyen bir suru insan gordum ki siz de biliyorsunuz. Hatta belki de boyle hissediyorsunuz ama bunu kabul etmek utanc verici.
Ben anne olmak istiyorum, insallah da olurum. Ama annelik sifati benim 'her seyim' olmayacak. Kendimi 'bilmemkimin annesi' diye etiketlemeyecegim. Ben mutlu bir anne olacagim ki mutlu bir cocuk buyutecegim.
Konu sahibi su anda ne hissediyor bilmiyorum, eger fikri degismemisse hayirli olsun demek duser. Ama zaten toplum mutsuz annelerin yetistirdigi ruh hastalarinin evlendigi psikopat gelinlerden dogan zavalli bebekten gecilmiyor. Bu bir zincir.
Anne olmak, olmak isteyen icin dunyanin en guzel seyi. Allah isteyen herkese versin ama size vermedi de baskasina verdi diye afedersiniz ama o insana pislik ya da kadinliktan nasibini olamamis muamelesi yapmaya hakkiniz yok.
O cocuk dogduktan sonra evet guzellikler getirecek ama binbir sorumlulukla getirecek. Bir omur boyu surecek sorumluluk altina emin olmadan nasil girer insan aklim almiyor.
çok teşekkür ederim çok özetleyici bir yorum olmuş... herkes sizin gibi düşünse... durum hala devam ediyor ve ben hala kabullenemıyorum bana kötücül yansıması başladı bile 3 kilo aldım folik asitten bırakmayı düşünüyorum. olmuor olmayacak galiba... benı anladıgınız için çok teşekkürlerBu konu duruyor mu hala ya? Bu kadar yuklenmeye simdiye coktan kapanmistir diye dusunmustum.
Benim kisisel dusuncem herkes anne olmak zorunda degil. Herkes bu icguduyle dogmuyor. Allah sizden alip bu hanima vermedi ki bebegi 'keske senin gibilere degil bize verse' diyebiliyorsunuz. Bakin 'senin gibilere' demek cok agir bir ithamdir. Toplumun dayattigi bu annelik baskisi yuzunden ne kadar cok kadin dogum sonrasi depresyonuna giriyor, intihara kadar gidiyor. Ya da mutsuzken mutlu pozlari vermekten gobegi catliyor. Misafir gittikten sonra 'al bunu kucagimdan al al al al' diyen bir suru insan gordum ki siz de biliyorsunuz. Hatta belki de boyle hissediyorsunuz ama bunu kabul etmek utanc verici.
Ben anne olmak istiyorum, insallah da olurum. Ama annelik sifati benim 'her seyim' olmayacak. Kendimi 'bilmemkimin annesi' diye etiketlemeyecegim. Ben mutlu bir anne olacagim ki mutlu bir cocuk buyutecegim.
Konu sahibi su anda ne hissediyor bilmiyorum, eger fikri degismemisse hayirli olsun demek duser. Ama zaten toplum mutsuz annelerin yetistirdigi ruh hastalarinin evlendigi psikopat gelinlerden dogan zavalli bebekten gecilmiyor. Bu bir zincir.
Anne olmak, olmak isteyen icin dunyanin en guzel seyi. Allah isteyen herkese versin ama size vermedi de baskasina verdi diye afedersiniz ama o insana pislik ya da kadinliktan nasibini olamamis muamelesi yapmaya hakkiniz yok.
O cocuk dogduktan sonra evet guzellikler getirecek ama binbir sorumlulukla getirecek. Bir omur boyu surecek sorumluluk altina emin olmadan nasil girer insan aklim almiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?