Kotu bırsey dememıs bence sozlere degıl ıcraata bak .bakalım nasıl davranacak sana soguk davranırsa gerı çekerseın kendını.sonuçta netten bulmussun hersey olabılır çok kaptırma kendınıBir yıldır internet üzerinden biriyle görüşüyorum. Başta o yazdı, görmezden geldim, ekledi dönmedim, tekrar yazdı bu kez itinayla düşünülüp döşenmiş bir mesajdı kayıtsız kalamadım ve biz konuşmaya başlamış olduk.
İlk zamanlar hiç önemsemedim. İnternetten bu işler olmaz dedim zaman öldürme niyetiyle ben de eğlendim. Numaramı istedi onu bile vermedim güvensizliğimden. Onun da hiç sevgili olalım evlenelim ben ciddiyim sana ölüp bitiyorum gibi sözleri olmadı. Sonraları anlaşmaya başladığımızı fark ettim. Fotoğrafları daha bi yakışıklı görünmeye başladı gözüme. Acaba bi görüşsek mi fikriyle bir yıl geçti neredeyse her gün saatlerce mesajlaşarak.
Farklı şehirlerdeydik ve buluşma teklifini hep reddettim. Emin olamamaktan ziyade özgüvensizlikten. O kadar yol gelinecek kız mıyım adam hayal kırıklığına uğramasın, hem beğenmediğini söylerse kaldıramam diye korktum hep. Zaten kendimi hiçbir zaman beğenemedim yüzümde çok fazla kusur var bunu dert ediyorum kendime. Yüzüme biri uzun süre baksa yerin dibine geçiyorum acaba hangi kusuruma bakakaldı diye. Uzatmayayım..
Geçen hafta güvenimi toplayıp görüşme kararı aldım. Buluştuk oturduk konuştuk. İyi sayılabilecek bir görüşme oldu. Mesajlarımızdaki gibi eğlendik güzel şeyler konuştuk. İkinci buluşmada şöyle yaparız diye planlar yaptı kendisi. Ciddiyete dair yine herhangi bir konu geçmedi aramızda. Akşam eve döndüğümde mesaj attı tekrar. Ben de şimdi biz ne olduk diye sorma hatasında bulundum sanki karar mercii oymuş o ne dese onu olacakmışız gibi. Aptal kafam... Bana akışına bırakırız belki aşka döner belki bir daha görüşmeyiz hop sevgili olduk demekle olmaz deyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Mantıken ben de böyle düşünüyorum sözleri doğru aslında. Ama zaten bi parçacık özgüvenimin içine etti bu sözleri. Tamamen beni beğenmediği daha iyi birini aradığını düşündüm. Zaten küskündüm, bir haftadır aynanın önünden bile geçmek istemiyorum. Takip ettiği kızların güzelliklerine bakıp ağlıyorum. Madem beğenmeyecektin neden ısrarcı oldun diye gidip adamı boğazlayasım var. Toparlanmak istiyorum. Bunu neden buraya yazdım onu da bilmiyorum
eşininiz çirkin demesi çok saçma.o sankı çok mu yakısıklı valla kızdım ona.Sakin oyle dusunmeyin.
Bende cirkinim. Esim bazen der cirkin diye . Beni kzidirmak icin. Bende, ben mi cirminim hadi be ben cok guzelim derim ama degilim :)
Kendini sev baska birsey demiyorum cunku baska birsey yok...
Gec ayna karisina... derin bir nefes al... al eline surme. Cek surmeni.. biraz suslen. Kendine bak. Derli toplu giyin oldu bitti... kiyafet bile insani cok farkli gosteriyor.
Moral ol kendine.
Bir yıldır internet üzerinden biriyle görüşüyorum. Başta o yazdı, görmezden geldim, ekledi dönmedim, tekrar yazdı bu kez itinayla düşünülüp döşenmiş bir mesajdı kayıtsız kalamadım ve biz konuşmaya başlamış olduk.
İlk zamanlar hiç önemsemedim. İnternetten bu işler olmaz dedim zaman öldürme niyetiyle ben de eğlendim. Numaramı istedi onu bile vermedim güvensizliğimden. Onun da hiç sevgili olalım evlenelim ben ciddiyim sana ölüp bitiyorum gibi sözleri olmadı. Sonraları anlaşmaya başladığımızı fark ettim. Fotoğrafları daha bi yakışıklı görünmeye başladı gözüme. Acaba bi görüşsek mi fikriyle bir yıl geçti neredeyse her gün saatlerce mesajlaşarak.
Farklı şehirlerdeydik ve buluşma teklifini hep reddettim. Emin olamamaktan ziyade özgüvensizlikten. O kadar yol gelinecek kız mıyım adam hayal kırıklığına uğramasın, hem beğenmediğini söylerse kaldıramam diye korktum hep. Zaten kendimi hiçbir zaman beğenemedim yüzümde çok fazla kusur var bunu dert ediyorum kendime. Yüzüme biri uzun süre baksa yerin dibine geçiyorum acaba hangi kusuruma bakakaldı diye. Uzatmayayım..
Geçen hafta güvenimi toplayıp görüşme kararı aldım. Buluştuk oturduk konuştuk. İyi sayılabilecek bir görüşme oldu. Mesajlarımızdaki gibi eğlendik güzel şeyler konuştuk. İkinci buluşmada şöyle yaparız diye planlar yaptı kendisi. Ciddiyete dair yine herhangi bir konu geçmedi aramızda. Akşam eve döndüğümde mesaj attı tekrar. Ben de şimdi biz ne olduk diye sorma hatasında bulundum sanki karar mercii oymuş o ne dese onu olacakmışız gibi. Aptal kafam... Bana akışına bırakırız belki aşka döner belki bir daha görüşmeyiz hop sevgili olduk demekle olmaz deyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Mantıken ben de böyle düşünüyorum sözleri doğru aslında. Ama zaten bi parçacık özgüvenimin içine etti bu sözleri. Tamamen beni beğenmediği daha iyi birini aradığını düşündüm. Zaten küskündüm, bir haftadır aynanın önünden bile geçmek istemiyorum. Takip ettiği kızların güzelliklerine bakıp ağlıyorum. Madem beğenmeyecektin neden ısrarcı oldun diye gidip adamı boğazlayasım var. Toparlanmak istiyorum. Bunu neden buraya yazdım onu da bilmiyorum
Etkileyici..Bu yorum bence noktayı koymuş.Aynen budur...Duygularını anlamaya çalış.Kisinin kendisine baglanmiyor insanlar ona hissettirdiklerine bağlanıyor ve on kişi sevse biri sevmese o birinden onay aldigimizi hissedene kadar pesinnde oluruz.suan seni ozguvensiz hissettirdi(aslında sen öyle hissetmesen kimse hissettiremezdi) ve sen ondan onay alana kadar kafaya takicaksin.İnsanlarla değil duygularla ugrasiyoruz aslında duygularını gozlemleyebilsen neyi neden hissettiğini bileceksin.ve ne hikmetse mesajlasmadan sonra bi anda aşık olmadigini aslında onay alma peşinde olduğunu anlayacaksın ve takmycaksin.
Böyle olmaz ama. Yarın bigün sevgili olursanız bu özgüvensizlik size çok şey kaybettirebilir.Zaten bu tarz cevaplar çat seni beğenmedim diye söylenmez o yüzden çirkinliğe bağladım. Bir de konuşurken ağzıma baktığını yakaladım birkaç kez. Bu bir etkilenme belirtisiymiş ama gözünde bir etkilenme göremedim daha çok "ne biçim diş lan ne ince dudak" der gibi bakıyordu sanki. Çok küçük hissettim kendimi karşısında
mesafe ve sanal aşkın sonu olmaz hayal kırıklıgı yınede basındasın bişey yasamadın engelle gecsinBir yıldır internet üzerinden biriyle görüşüyorum. Başta o yazdı, görmezden geldim, ekledi dönmedim, tekrar yazdı bu kez itinayla düşünülüp döşenmiş bir mesajdı kayıtsız kalamadım ve biz konuşmaya başlamış olduk.
İlk zamanlar hiç önemsemedim. İnternetten bu işler olmaz dedim zaman öldürme niyetiyle ben de eğlendim. Numaramı istedi onu bile vermedim güvensizliğimden. Onun da hiç sevgili olalım evlenelim ben ciddiyim sana ölüp bitiyorum gibi sözleri olmadı. Sonraları anlaşmaya başladığımızı fark ettim. Fotoğrafları daha bi yakışıklı görünmeye başladı gözüme. Acaba bi görüşsek mi fikriyle bir yıl geçti neredeyse her gün saatlerce mesajlaşarak.
Farklı şehirlerdeydik ve buluşma teklifini hep reddettim. Emin olamamaktan ziyade özgüvensizlikten. O kadar yol gelinecek kız mıyım adam hayal kırıklığına uğramasın, hem beğenmediğini söylerse kaldıramam diye korktum hep. Zaten kendimi hiçbir zaman beğenemedim yüzümde çok fazla kusur var bunu dert ediyorum kendime. Yüzüme biri uzun süre baksa yerin dibine geçiyorum acaba hangi kusuruma bakakaldı diye. Uzatmayayım..
Geçen hafta güvenimi toplayıp görüşme kararı aldım. Buluştuk oturduk konuştuk. İyi sayılabilecek bir görüşme oldu. Mesajlarımızdaki gibi eğlendik güzel şeyler konuştuk. İkinci buluşmada şöyle yaparız diye planlar yaptı kendisi. Ciddiyete dair yine herhangi bir konu geçmedi aramızda. Akşam eve döndüğümde mesaj attı tekrar. Ben de şimdi biz ne olduk diye sorma hatasında bulundum sanki karar mercii oymuş o ne dese onu olacakmışız gibi. Aptal kafam... Bana akışına bırakırız belki aşka döner belki bir daha görüşmeyiz hop sevgili olduk demekle olmaz deyince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Mantıken ben de böyle düşünüyorum sözleri doğru aslında. Ama zaten bi parçacık özgüvenimin içine etti bu sözleri. Tamamen beni beğenmediği daha iyi birini aradığını düşündüm. Zaten küskündüm, bir haftadır aynanın önünden bile geçmek istemiyorum. Takip ettiği kızların güzelliklerine bakıp ağlıyorum. Madem beğenmeyecektin neden ısrarcı oldun diye gidip adamı boğazlayasım var. Toparlanmak istiyorum. Bunu neden buraya yazdım onu da bilmiyorum
Diğer mesajlarınızı okumadığım için eğer bir gelişme olduysa lütfen affedin.
Bence "biz şimdi neyiz" bi ilişkide sorulabilecek en saçma soru. Ne olduğunu ya da olmadığını zaman gösterir, böyle şeyler konuşulmaz. Ben bu soruyu sadece esimin erkek kardeşine sordum şimdiye kadar, o da "bilmem kayın diyorlar heralde" dedi, güldük filan, ancak bu soru böyle bi konseptte sorulabilir bence.
Dolayısıyla adam haklı. Kötü bi cevap da vermemiş. Belki size böyle bi soru gelse siz de bunu yazacaktınız, akıl var mantık var. Buna "sen benim bebegimsin, ben de senin sevgilinim şu günden itibaren" yazan kişi ya 3 yaşındadır ya da ağır barzodur kanımca.
Adam tipinizle ilgili en ufak bir imada da bulunmamış. Siz de kesin çirkin değilsinizdir, herkes taş gibi olacak diye bi zorunluluk yok, elinize yüzünüze azıcık bakımla fıstık gibi olursunuz zaten.
Sonuç olarak, hakikaten de zamana bırakın. Kendinizle ilgili olumsuz düşünmeyin. Adama sarmayın. Bugün cumartesi, güzel bi kahvaltı yapıp hayata akın.
Sevgiler,
Gelişmeleri aktar canim
Adam kötü bi şey dememiş. Öncelikle senin özgüvene sahip olman lazım. Özgüvensiz kadınlar erkekler tarafından harcanıyor ne yazık ki. Ona karşı çok ilgili olduğunu belli etme. Hem madem bu kadar önem veriyosun görünüşüne kendine bakım yap. Paraya biraz kıyıp iyi markaların iyi ürünlerini al. Bende de maalesef böyle bi sorun vardı. Bakımını yap,doğru ürünü kullan bi şey kalmaz. Da şu ciddiyet olayını anlamadım ne ciddiyeti? Adam ilk buluşmadan sonra hemen evlilik istediğini mi getirsin allah aşkına kızlar biraz çıkın şu kafadan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?