- 12 Temmuz 2006
- 57.338
- 219.307
- 1.223
- 53
- Konu Sahibi cocuklarimcanlarim
- #41
Aslında sessiz sayılmam ama dediğim gibi ne şekilde söylersem söyleyeyim ısrarla yapmaktan vazgeçmiyor. Eşime göre çok vicdanlıymışım, çünkü ne kadar sinirlerimi bozarsa bozsun eşim annesine bağırdığında bağırma sonuçta o da anne neticede seni o büyütmüş boşver anlamıyor yazın burada yokuz gelince de evi taşıyacağız zaten dedim. 3-4 aydır iki sokak öteme taşındı onlar yokken çok iyiydik şimdilerde ister istemez benim sinirim eşime de yansıyabiliyor zaman zaman.
Elbette eşinizin annesi, siz vicdan ve merhametinizden ödün vermeyin ama gördüğünüz gibi kayınvalideniz laftan anlamıyor, daha doğrusu anlamak istemiyor, size eziyet etmekten zevk alıyor, o zaman onu unutun, onun taleplerini unutun, eşiniz annesine iyi bir evlat olmak, annesine karşı sorumluluklarını yerine getirmek zorunda ama siz değilsiniz, hele sizi evlat gibi benimsememiş, el kızı muamelesi yapan bir kadına karşı hiçbir yükümlülüğünüz yok.
Ben sizin yerinizde olsam yazlığa bile gitmem, tatil turu planlarım, onlara anahtar falanda vermem, tura çıkacağız da demem, ola ki yazlığa gelirlerse aaaa yazlığa gideceğiz mi dedim, öyle demedim ki tatile çıkacağız dedim derim, çok zalimce belki ama kayınvalidenizin yazlığı olsaydı siz gitmeye niyetlenseydiniz aynı akibeti yaşayacaktınız, o da yaşasın, yaşaya yaşaya tecrübe etmek söyleyerek tecrübe etmekten iyidir, ne demişler bir musibet bin nasihatten iyidir.