- 28 Ocak 2009
- 34.476
- 57.968
- 1.123
- Konu Sahibi meredithgrey
-
- #61
Bu zil çalma olayı bu yaz bizim başımıza çok geldi,özellikle gece 12 den sonra hem de hergün gece çalışan bir komşu varmış anahtarı kaybolmuş söz de ne kadar doğru bilmiyorum tabi ama adam resmen her gece bizim zili çalıyordu hayır kendi eşide evde açsın kapıyı değil mi artık geceleri açmaz oluyordum kapıyı sonuçta zil çalıyor kimo diyorsun ses yok ben adamın olduğunu nereden bilecem en azından kendini tanıtabilir ben x komşunuzum kapıyı açabilirmisiniz diye o vakit hadi hırsızsa annem en sonunda apartman görevlise söyledi eğer anahtarı yoksa ben çektirip de vereyim diye,gece çalmalar bitti bu sefer gündüz çalmalı başladı bu kimse bilmiyorum artık ama bazen açmıyordum her her gün insana gına geliyor açmama sebebime gelince kimo diyorsun ses seda yok tekrar çalıyor açmayınca yine kimo diyorum hiç seslenmiyorlar gelen kişi komşumu yoksa başka birisimi insan şüpheleniyor yönetim de uyarı yapmıştı toplantıda bira gündüz gece fark etmez birileri zilinizi çalınca ses vermeyince açmayın diye hırsızlık olayları olabilir diye.napcaksın canım kaba saba insan çok mecburen görmicen herbirine kafayı taksak huniyi takar gezeriz
sen yine bu insanları tanımıyosun bi daha görmiceksin belki
ben bi kere kapıda kalmıştım anahtarı düşürmüşüm apartman kapısının, birinci kattakinin bebeği var dedim hadi 2. basayım, bastım girdim, orda da bakıcı varmış, ben yukarda oturuyorum, kapıda kaldımda basmak zorunda kaldım dememe kalmadan çat hışımla kapıyı suratıma kapattı, düşün komşu
kaç gün etkisinden çıkamadım valla, biz çok hassasız galiba
Valla ben uykusuzluktan bu haldeyim. Sabaha kadar istisnasiz 10 defa uyanan 15 aylık kizim var. Kafayi yemek uzereyim.
Bu zil çalma olayı bu yaz bizim başımıza çok geldi,özellikle gece 12 den sonra hem de hergün gece çalışan bir komşu varmış anahtarı kaybolmuş söz de ne kadar doğru bilmiyorum tabi ama adam resmen her gece bizim zili çalıyordu hayır kendi eşide evde açsın kapıyı değil mi artık geceleri açmaz oluyordum kapıyı sonuçta zil çalıyor kimo diyorsun ses yok ben adamın olduğunu nereden bilecem en azından kendini tanıtabilir ben x komşunuzum kapıyı açabilirmisiniz diye o vakit hadi hırsızsa annem en sonunda apartman görevlise söyledi eğer anahtarı yoksa ben çektirip de vereyim diye,gece çalmalar bitti bu sefer gündüz çalmalı başladı bu kimse bilmiyorum artık ama bazen açmıyordum her her gün insana gına geliyor açmama sebebime gelince kimo diyorsun ses seda yok tekrar çalıyor açmayınca yine kimo diyorum hiç seslenmiyorlar gelen kişi komşumu yoksa başka birisimi insan şüpheleniyor yönetim de uyarı yapmıştı toplantıda bira gündüz gece fark etmez birileri zilinizi çalınca ses vermeyince açmayın diye hırsızlık olayları olabilir diye.
Valla ben uykusuzluktan bu haldeyim. Sabaha kadar istisnasiz 10 defa uyanan 15 aylık kizim var. Kafayi yemek uzereyim.
Yok canım kimo diyorum zil çalınca ama onlar ses vermediği sürece açmam yani açmıyorumda.Artık kendini tanıtmayanlara.canım senin ki ayrı bi olay ben çaldığımda gündüzdü, bana bassalar kızmam insanlık hali ama sürekli oluyorsa onda başka bi iş vardır
gece de aynen anahtarı annemde unutmuşum, basmadım valla o kadar yolu geri döndüm
hırsızlık olayına da katılıyorum, bazen evde kimse var mı yok mu diye yoklamak için çalıyorlar ama kim o demesen evde kimse olmadığını düşüp harekete geçebilirler
bize benzeyen insanları görmek güzel...
Yok canım kimo diyorum zil çalınca ama onlar ses vermediği sürece açmam yani açmıyorumda.Artık kendini tanıtmayanlara.
Bence sizin beklediğiniz davranışlar çok normal bizi insan olduğumuzu hatırlatan şeyler diye düşünüyorum
Kimse yapmıyor yapmak zorunda değil ama biri asansöre binecekse kapıyı da tutarım para verdiyse onu da uzatırım
Yaşlı bir insan bindiyse ona yerde veririm karşıdan karşıya da geçiririm
Bunları yapmakta ne var ki elimize mi yapışır ne olur sanki...
İnsan olduğumuzu hatırlarız diyorum ısrarla ...
Bizi de birgün bir ev numarası aradı ev telefonunu, numara bana yabancı gelmedi,neyse telefona baktım ben x kişiyi aramıştım dedi ben de yanlış numara dedim aradığınız kişi burda yok diye kadın bana ne demesin yanlışsa niye telefona bakıyorsun bakmasana o zaman :) ben de ben müneccinmiyim arayan sizsiniz heralde telefona bakacam ben sizi değil siz beni aradınız dedim ses tonum yükseldi biraz tabi kadının o tavrına karşın,neyse bu numara telefonda kayıtlı kardeşim akşam eve geldi satajdan böyle böyle bir numara aradı bana yabancı gelmiyor telefonda kavga ettim dedim kardeşimde bu numara x arkadaşımın ev numarası dedi :) ben kadını kadında beni tanımıyor tabi kardeşim arkadaşına anlatmış daha sonra bu çocuk ve annesiyle yolda karşılaştık kadın özür diledi.Aklıma bir olay geldi seneler evel başımdan geçmiştihafızam iyidir, telefon numaralarını genelde ezberimde tutarım ve rehbere bakmadan ararım, AÖF'in Çapa bürosunu arayacağım kayıtla ilgili, arıyorum bir numarayı ama aklımda yanlış kalmış ev çıkıyor. Ama ben bunu farklı aralıklarla yapıyorum. Bir sabah erken saatte gene ezberimdeki yanlış numarayı aradığımda karşı taraf öyle bir beddua etti ki feleğim şaştı heralde hastası olan ya da haber bekleyen biriydi ben de gerizekalı gibi arıyordum kadını. Çok üzülmüş ve korkmuştum belimi doğrultamıycam bidaha diye
Biraz da empati yeteneğiyle alakalı sanırım. Ben kendimi karşımdakinin yerine koyuyorum mesela eğer ben çok yorgunsam ve yaşlı biri bindiyse otobüse, onun nasıl kötü hissedip yorulabileceğini düşünüyorum ve gönlüm razı olmuyor ayakta kalmasına.
Kız işitme özürlü olabilir, kafası dalgin olabilir. Adamlar 2 kisiymis birde sen asansör küçük her senin rahatsız olacağını düşünmüş olabilirler. Keza bazen asansore bincegim zaman boyle 2 3 adamla binince ufacik yerde rahatsiz olabiliorum ben. Keske tutmasalardi kendileri ciksaydi bende cikardim sonra en fazla 5 dakka kayip yani diorum.Biraz bakis açısı sanki değişik bakarsan bu kadar tepki vermezsin. Birde regl doneminmis kesin ondandir hepsi...Kendime diyorum kendimeEvet kızlar derdim : çok sinirliyim, aşırı gerginim insanların her davranışı batıyor, adeta patlamaya hazır bomba gibi geziyorum. Ne yapacağım, nasıl düzeleceğim bilmiyorum, evliliğime asla yansıtmıyorum bunu ama bu stres, sinir kendime zarar veriyor!
Başımdan geçen bir olayı yazacağım hemen, eskiden olsa umursamazdım çünkü şimdi o insanları boğasım geliyor! İşten döndüm minibüse bindim evime gidicem, önmdeki kızdan rica ettim üreti uzatabilir misiniz dedim duymamazlıktan geldi! Kulaklık var mı diye baktım yok! Başka biri uzattı parayı o halloldu ama çok sinir oldum bana göre bu çok saygısızlık, duymamazdan gelmek hele ki toplu taşıma araçlarında. Eve geldim, markete uğradım bir elimde çantam ki büyük çanta kullanırım bavul gibi, diğerinde market poşeti asansöre koştum karşıdan da iki adam bindi beni görerek ve en ufak bir kapıyı tutma, asansörü bekletme hareketi olmadı. Ben zar zor elimi kolumu bacağımı sokarak içeri girdim, gülerek" keşke tutsaydınız nezaketen kapıyı1 dedim aman sen misin diyen! Diğeri bir şey demedi ama biri bir başladı çemkirmeye mahalle karısı gibi
Ben işyerimde birisi asansöre yaklaşırken acelesi vardır vs. gecikmesin diye hep tutuyorum kapıları, evde de öyle. Ama insanlar inanılmaz olmuş! Ben anlamıyorum gerçekten bunu ve bana çok ters geliyor.
Zaten şirketimde çok mutsuzum, gün sayıyorum çıkmak için bir de bunlar beni iyice delirtiyor. Canım diyene canın çıksın diyorum resmenSizler de böyle misiniz ? Hele şu an regl dönemindeyim iyice attı şalterler
Kesinlikle öyle ama çoğu insan böyle kiHaklısın bu hak var. Ama bu ikisi sadece buraya yazdığım, öyle çok var ki. Yanındaki yere düşse bayılsa bakmayan bir millet olduk,kimse kimseyi görmüyor,herkes robot gibi hareket ediyor her yerde. Bu bana ters bir durum, beni mutsuz ediyor. Belki de fazla alıngan dönemlerimdeyim bana batıyordur bilemiyorum.
Biraz da empati yeteneğiyle alakalı sanırım. Ben kendimi karşımdakinin yerine koyuyorum mesela eğer ben çok yorgunsam ve yaşlı biri bindiyse otobüse, onun nasıl kötü hissedip yorulabileceğini düşünüyorum ve gönlüm razı olmuyor ayakta kalmasına.
Şirkette mutsuz olduğun için gerginliğin artmış sanırım.Kendime diyorum kendimeEvet kızlar derdim : çok sinirliyim, aşırı gerginim insanların her davranışı batıyor, adeta patlamaya hazır bomba gibi geziyorum. Ne yapacağım, nasıl düzeleceğim bilmiyorum, evliliğime asla yansıtmıyorum bunu ama bu stres, sinir kendime zarar veriyor!
Başımdan geçen bir olayı yazacağım hemen, eskiden olsa umursamazdım çünkü şimdi o insanları boğasım geliyor! İşten döndüm minibüse bindim evime gidicem, önmdeki kızdan rica ettim üreti uzatabilir misiniz dedim duymamazlıktan geldi! Kulaklık var mı diye baktım yok! Başka biri uzattı parayı o halloldu ama çok sinir oldum bana göre bu çok saygısızlık, duymamazdan gelmek hele ki toplu taşıma araçlarında. Eve geldim, markete uğradım bir elimde çantam ki büyük çanta kullanırım bavul gibi, diğerinde market poşeti asansöre koştum karşıdan da iki adam bindi beni görerek ve en ufak bir kapıyı tutma, asansörü bekletme hareketi olmadı. Ben zar zor elimi kolumu bacağımı sokarak içeri girdim, gülerek" keşke tutsaydınız nezaketen kapıyı1 dedim aman sen misin diyen! Diğeri bir şey demedi ama biri bir başladı çemkirmeye mahalle karısı gibi
Ben işyerimde birisi asansöre yaklaşırken acelesi vardır vs. gecikmesin diye hep tutuyorum kapıları, evde de öyle. Ama insanlar inanılmaz olmuş! Ben anlamıyorum gerçekten bunu ve bana çok ters geliyor.
Zaten şirketimde çok mutsuzum, gün sayıyorum çıkmak için bir de bunlar beni iyice delirtiyor. Canım diyene canın çıksın diyorum resmenSizler de böyle misiniz ? Hele şu an regl dönemindeyim iyice attı şalterler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?