- 26 Eylül 2018
- 560
- 1.436
- 113
- Konu Sahibi NeuroCathy
-
- #161
evet facebook diye bir ortam var sonuçta aslında daha önce aklıma gelmişti neden unuttum ki bunuSizden önce bu hocaya verilen tezleri inceleyin gerekirse bir dönem önce tez veren kişileri bulun durumunuzu anlatın bu adam tam ne istiyor onu öğrenin.Hatta tezinize bakmalarina rica edin eksik ne varsa söyleyesinler.Biraz hocanın öğrencilerini araştırın yani.
Üç öğrenci yazmış görünüyor onunla sistemde kayıtlı olarakSizden önce bu hocaya verilen tezleri inceleyin gerekirse bir dönem önce tez veren kişileri bulun durumunuzu anlatın bu adam tam ne istiyor onu öğrenin.Hatta tezinize bakmalarina rica edin eksik ne varsa söyleyesinler.Biraz hocanın öğrencilerini araştırın yani.
Çocuklar bir bakışdan etkileniyo ve inan daha zekiler kendileriyle ilgilenecek insanı anlıyolar bi bebek bile kendini rahat tutamayan birinin kucağında ağlıyoaslında haklısınız, dün ablamı kv sine bıraktık aman allahım çocuk nasıl ağlıyor. halaya falan alışık değil ki kuzum :)
9 yıl boyunca yıllık 14 günden fazla izin yapmadan çalıştım. Bende arada evde oturup şöyle gezeyim, böyle hobi bulayım falan dedim.
2 seneyi aşkın evdeyim ve hayatımdan nefret eder hale geldim. Kimi insan evde yaşamak için yaratılmış gibi kimi de benim gibi hayatın içinde olmak istiyor. Bana evde dört duvar arası yaşamak ölmeden mezara girmek gibi geldi.
Ne uyku düzenim ne yeme düzenim. Hiç bir şeyim yok.
Keşke iş bulabilsem de düzenli hayatıma dönsem. O zaman her şeyi yapacak zamanım olurdu.
Evcimen insan değilim ben.
Sanırım herkes sahip olamadığını istiyor :)
Ya aile başka şehirde yaşıyorsa.çocuğunu bırakıp emanet edebileceğin bir Allah'ın kulu yoksa? Anlamıyorum demişsiniz de sanki herkes ailelerinin yanında mı yaşıyor sanıyorsunuz. Ben 43 gün önce doğum yaptım hastaneye giderken beş yaşındaki oğlumuzu da yanımızda götürdük bizimle kaldı hastanede,gezmeye gitmek şöyle dursun.şimdi de dört duvar arasında sıkıştım kaldım bir çıkıp hava almak dolaşmak şu anda benim için bir lüks ancak balkona çıkıp beş dakika hava alıyorum.yalnız başıma saatlerce kimse arayıp sormadan sokaklarda gezmeyi özledim ve yıllardır yapamıyorum bunu.kuaföre gitmek istiyorum mesela yok mümkün değil.ve şu an öyle bir ruh halindeyim ki çocuksuz insanlar bana dünyanın en mutlu insanları gibi geliyorBen de bunu anlamıyorum hiç, gerçekten çocukları ailelere bırakıp gidemiyormusunuz? veya arkadaşlara?
Aynen değil 2 yıl bos oturmanın senede 1 defa gideceğim kıytırık 1 haftalık tatilin parasını çıkaramıyorumİyi hoş demiş ama sadece 2 yıllık ev kiram 24.000EuroHiç tatile gitmezsem, dışarda yemezsem içmezsem 1.5yılda birikntirebiliyorum Ekonomist amca uçmuş bence memlekette enflasyon aldı gitti, her şey çok pahalı....neyse.
O en zoru etrafındaki insanlara her şey yolunda diyerek yalan söylemekGünaydın ben lisansta da zorlanıyordum disleksi var da maalesef
Evet, bunu da çok düşündüm ama araştırmayı öğrenmeyi ve hatta öğretmeyi o kadar çok seviyorum ki bu benim için bir tutku. Mesela iki yılda bölümde girmediğim ders kalmadı sırf hangi derste ne anlatılıyor görmek öğrenmek için diğer araştırma görevlisi arkadaşlar bir derse asistanlık yaparken ben uç derse yaptım, kendim istedim seviyorum çünkü. Ya da atıyorum öğrencilerim jüriden önce mail atıp soru sorarsa diye jüri öncesi geceleri sesini açıp telefonun başucuma koydum, gecenin ikisinde gelen maile cevap verdim. Bunların hiçbirisi beni yormadı yoran şeyler değildi seviyorum çünkü. Ama tez hocamla iletişim durumumuz beni çok yordu çok
Aile desteğim iyi ama onlarla çok detaylı konuşamıyorum bir şey anlattım geçen haftalarda mesela bir baktım ben uyurken annem gelmiş başımda ağlıyor yazık kadına:/ Babam da keza üzgün bugünlerde onları mutsuz etmek de yıpratıyor. Sevgilimle de çok paylaşamıyorum bir kere denedim gece uyuyamadı ertesi gün işten izin alıp evine gitti dinlenmeye. Çevremdeki insanlara zarar veriyormuşum gibi hissediyorum veriyorum da. Tek sağlam destekçim kız kardeşim gibi sevdiğim bir arkadaşım sağolsun sürekli dinliyor yanımda her daim varlığı yeter... Bir de sizler <3 iyi ki varsınız..
sitece tükenmişlik sendromundayız az çok aslındaSenin konun için giriş yaptım Cathycim. Bildiğin tükenmişlik sendromuna yakalanmışsın sen. Lisans sonrası eğitim zaten başlı başına insanı tüketen bir alan, kaldı ki akademisyenlik iyice insanı sömürüyor. Tez hocan da anlayışsız bir tipmiş sen tükenme de kim tükensin değil mi?
Sosyal desteğin ne durumda? Ailen, arkadaşlarından yeterince destek alabiliyor musun? Belki de akademisyenlik sana uygun değildir, yani her daim yorulduğun bir işi sevemezsin ve tükendiğin bir işte mutlu olamazsın, hep stres altında olduğundan verimsiz olursun. Bence tam olarak "ne" istediğini de bir düşünmelisin. Naçizane tavsiyem.
yarım saat ıyıymış gene ben çok çok unlu bır otelın kat şefıydım ılk işe başladığımda 5 10 dakıka geç gelsem mudurum olacak histerik kadın bir ton soylenırdi.e o da haklıydı kendince tum sistem alt ust oluyordu.görev dağılımı çizelgeler gecıkıyordu resepsıyon köpürüyordu .işe başlama saati de 7.30 du.amanın iyiki artıkım çalışmıyorummm tam kabusmuş ha ha haAynen değil 2 yıl bos oturmanın senede 1 defa gideceğim kıytırık 1 haftalık tatilin parasını çıkaramıyorum
Oda yurtdışı falan değil
Her konuda olduğu gibi şimdi de yabancılara ozeniyorum
Adamlar 35 yaşından sonra doktorluk bana göre değilmiş deyip ressam olmaya karar veriyorlar
İş değişikliği için 6 ay kendilerine mühlet veriyorlar
Biz yarım saat gec kalırsak kovulur muyuz acaba diye kalp çarpıntısı çekelim
ben de ben deO kadar yogun yasiyorum ki hayati
Ne bunalima girmeye , ne dinlenmeye , ne hastalanmaya hakkim yok
O kadar yoruldum ki , yatip gunlerce kalkmak istemiyorum , battaniye altinda yatip elimde kumanda sacma salak tv programlari izlemek istiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?