Aslında olay "Çocukta yaparım kariyer de" değil ve bir çok annenin durumu böyle eminim ki.
Çalışan bir kadın olarak çocuk sahibi olduk, fakat işlerimizi maddi durumlar nedeni ile bırakamıyoruz.
Benim açımdan özellikle bu böyle.
Kendi kariyerimde ilerleseydim, şu an çok farklı noktalarda, gerçekten ciddi meblalar kazanıyor olurdum.
Ancak kariyerimde ilerlemek yerine, maddi anlamda kendimi düşünmek durumunda kaldım.
Maddi anlamda sıkıntılarım olmasa bir dakika çalışmam.
2 tane oğlum var, biri 4 yaşında diğeri 1 yaşında.
Bugün o kadar zor geldim ki işe anlatamam...
Sabah 08:00 akşam 17:00 mesaim.
Devlet memuru gibi saatlerim var, doğum iznimi de kullanabildim süt iznimi de kullandım.
Yıllardan beri çalışan insanım, biraz evde oturmakta zor geliyor açıkçası, çünkü çalışma hayatına alışkın bir insanım.
Fakat söz konusu 2 çocuk olunca, dengeler şaşıyor.
Kiradayım, çocuklarımın geleceklerini düşünüyorum haliyle her ebeveyn gibi.
Kendi evimiz olsaydı, gerçekten bir dakika durmazdım, evimde çocuklarımın başında olurdum.
Fakat gel gör ki, masraflar çığ gibi oluyor, kirasıydı diğer giderleriydi derken ay başı hemen geliyor.
Bir dönem bakıcı ile ilerledik olmadı, tam bir fiyaskoydu.
Annem bakıyor Allah'tan çocuklara, büyük kreşe gitti bir dönem ancak ufaklık çok hastalanınca onu da aldık kreşten.
Şimdi Nisan ayı gibi tekrar kreşe vermeyi düşünüyoruz.
İstanbul gibi bir şehirde çocuklar malesef ki 4 duvar arasında büyümeye mahkum bırakılıyorlar, kreş bir nebze çocuğun kendi yaşıtları ile zaman geçirmesine, sosyalleşmesine ve en önemlisi gelişimine katkı sağlıyor.