Elimde kredi kartı var. Kimseye sormadan istediğimi alıyorum, yiyorum içiyorum. Eşim aldıklarımı hiç umursamaz bile, ne yapıyorsun demez. Senin param, benim param olmadı hiç. Ödemelerin nereden yapıldığı ya da kimin yaptığını da hiç takip etmem. Evin hiç bir fatura sorumluluğu benim üzerimde değildir. Maaşım yattıktan sonra kredi kartımı yatırıp kalanını eşime gönderiyorum. Nakit ihtiyacımı eşimden karşılıyorum. Para çekmeye bile acayip üşenen biriyim. Eşim cüzdanımda para olmayınca koyar mağdur olmayayım diye. Ben biraz fazla rahat ve üşengeç biriyim hatta sorumsuz da denebilir. Düzenin böyle olması benim de işime geliyor.