Calismiyorum ama calissaydim asla vermezdim.
Ha mesela olurda yatirim yapilsa, ev araba falan alinsa ne biriktirdiysem verirdim. Ama maasimi evin gecimi icin harcamazdim.
Simdi soyle de bir durum soz konusu; gunumuz sartlari cok zor. Adam asgari ucret aliyorsa eve yetmesi imkansiz gibi. Bu durumda kadin da destek cikar ve cikmali da zaten..
Ama bir erkegin maasi iyi oldugu halde karisindan maddi bir beklenti icine girmesi ve hatta zorla calismasini istemesi benim midemi bulandiriyor.
Erkek adam dedigin evine bakmali. Resmen gunumuz erkeklerinin huylari degisti. Nasil gururlarina yediripte kadindan para bekliyorlar anlamis degilim. Tabi yukarida belirttigim gibi istisnai durumlari ayri tutuyorum.
Benim esim "kadinin en buyuk gorevi evlatlarini duzgunce yetistirmesidir, esidir, evidir, ." Der hep.
Yanlis anlasilmasin; esim kadinlarin is hayatinda varliklarini gostermelerine ya da okumalarina karsi bir insan degildir. Geri kafali degil yani.. Hatta bugun calismak istesem kendi fikrini soyledikten sonra yine de benim istegime saygi duyar. Asla da maasima elini surmez..
Boyle dusunmesinin tek sebebi kadinlarin sorumluluklarinin nekadar agir oldugunun bilincinde olmasi ve saygi duymasi. Bir evi cekip cevirmek, duzgun evlatlar yetistirmek, ozellikle de bu devirde hic kolay degil..