çalışan bayanlarla çalışmayan bayanların evliliği farklı mı?

hiç ev hanımı olmadım farkı bilmiyorum ama şuan zaten bu sıkıntılarım var ..hatta konum bile var:) ev hanımı olunca aradaki farkı yazarım artk..

bir arkadaş çalışmak zorunda olduğumuz için çalışıyoruz gibi birşey yazmış,keyfimizden değil gibi..ben bu cümleye katılmıyorum.tabii ki maddi açıdan çalışıyor bir çok kişi ama bende şöyle düşünüyorum kende adıma.eşimin maddi durumu iyi,ailemin de öyle.yani çalışmıyor olsaydım da çok rahat geçinirdik.ama 4 yıl ünv.te okumuşum,o sıralarda dirsek çürütmüşüm niye işimi yapmayayım?yani neden çalışma hayatından uzak kalayım?bence eli-ayağı tutan herkes ürütebilmeli,birşeyler başarmalı.ev hanımı olup da evinde de çok güzel işler yapan insanlar var.eşi,çocuğu şusu busu için değil kendisi için çalışmalı insan.

calısan ev hanımlarının işi her zaman daha zordur işten gelirsiniz bir yemek telasına kapılırsınız yemekten sonra bulasık bulasıktan sora ortalık toparlama ta ki yataga girene kadar bu böyle devam eder sıkkıldıgnz bunaldgnz bi anda bende calısyyrm deseniz bile bazen calısma calıs diyen mi var lafını dahi duyabilirsnz ama buna ragemn calısmaya devam ediyrsanız hem fedakarlık nedir biliyor hemde emege saygı diyrsunuzdur.

asude_bahar .!.:

forumun kuralları bellidir..
kimse kafasına göre kural koyup borusunu öttüremez..
bir topicte, konu dahilinde konuşulur
bir üyenin yazdığı mesajlar kolaj yapılarak ona ayar verilemez
zira bu konu dışına girer
bir üyeyi kaale alıp şahsi bir eleştiri yapmak arzusundaysanız,
özel mesaj yolunu kullanırsınız
yok kullanmayacaksanız, kaale almazsınız
özel mesajda yazılan şeyin topicte ifşa edilmesi ise konu dışı kapsamında tavan yapmaktır

konu sahibininden konusunu böldüğüm için özür diler,
gereğini moderatörlerimizden rica ederim.

Genişletmek için tıkla...

Pofffff yani.Şiştim, içim sıkıldı. Cevap vermiyorum.

evet çoğu insan para için çalışmıyor..bende öyle.evde oturunca bunalıma giriyorum pskolojm bozuluyor,hatta bazen hiç iş yapmak bile istemiyorum.kendimi nedense hiç bir işe yaramıyor gibi hissediyorum...

bence bu durum erkeğin yapısına anlayışına göre değişir.
bende diplomalı ev hanımlarındanım, ilk tanışma dönememimizde çalışıyordum ama huzursuzluğunu hissedebiliyordum.
evlendikten sonrada sen bilirsin istersen devam et ama benim huzurum kaçar aklım sende kalır dedi.(biraz kıskançtır)ve yaptığım işin saatleri belli değildi ajans ortamında çalışıyordum.
bende sizin gibi nasıl olucak ben senin eline bakamam, benimde gücüm olmalı, istediğimi almalıyım dedim oda bunun garantisini veremesem sana zaten istemem böyle birşeyi sende insansın bütün gün evde yapazsın dedi.
sonuç olarak eşim benim çalışmışım gibi sigortamı öder, bana imkan sağlar paranı biriktir diye, asla karışmaz aldıklarıma ve evde olup çalışmadığım için bana değişik aktiviteler hobiler bulmaya çalışır zamanım geçsin diye.
kv ve kp gelince onlarda çalışmamı istemezler çünkü kemik bir anlayışları var, kadının parası asla yenmez. (bunu kötü anlamada anlamayın)

yani bende ev hanımıyım ezildiğimi hiç sanmıyorum bu baştada dediğim gibi eşlerin karakteriyle ilgili bir durum.

kızçeler
27 yaşındayım, 5 yıldır çalışıyorum, yüksek mühendisim. Türkiye'nin en iyi okullarından birinde okudum. Şu an bir bakanlıkta uzman yardımcısıyım. Eşim de mühendis, aynı okul mezunuyuz. ve 2 yıllık evliyiz
bu konu tümüyle eşle alakalı. biz hemen hemen aynı saatte geliyoruz akşamları eve, ve benim eşim her türlü ev işinde yardım eder bana. yemek, temizlik, ütü... çünkü görüyor ki aynı saatte çıkıyoruz evden ve aynı saatte geliyoruz. beni ondan farklı kılan birşey yok. bu biraz erkeğin vicdanıyla alakalı, benim eşim vicdan sahibi biri. işten gelince o uzansa ve ben yemek yapsam, toplasam ne kadar adil olur ki?! kendisi isteğiyle yardım ediyor, ama etmese tavrı koyardım. yapmıyorsan, ben de yapmıyorum derdim, eşit şartlarda çalışıyoruz. Ama mesela, bundan 1 sene önce üniversitede araştırma görevlisi olarak çalışırken, eşimden 1-1.5 saat önce geliyordum ve evin işini yapıveriyordum ki, eşim gelince birlikte rahat vakit geçirebilelim. Bu insanın içindeki adalet duygusuyla ilgili bence biraz. ben şehir dışına ya da yurt dışına göreve gittiğimde de eşim evin işini halleder mesela ki ben dönünce hasret giderelim

karşılıklı anlayış hoşgörü lazım. kimin zamanı fazlaysa, evin sorumluluğunu o olacak, koşullar aynıysa ya paylaşılacak, ya da parayla yardım alınacak. Bizin henüz çocuğumuz yok, inşallah olur. Biliyorum ki olunca benim yüküm artacak. çünkü eşim ne kadar yardımcı olamk istese de annenin yükü daha fazla olacak. Sonuçta gece kalkıp emziremeyecek değil mi?

Eğer biraz eski kafalı bir eşiniz varsa, ataerkil topluma göre yetiştirilmiş, o zaman çalışan kadının işşi çok zor oluyor. herşeyi kadından bekliyor. bence yumuşak başlı olmayıp, tavrı koymak lazım böyle durumlarda.

Ev hanımı, işten ve çocuktan kalan vaktini kaliteli değerlendirebiliyor, kendini geliştirebiliyor, ne biliyim, yardım dernekleri yahut sosyal faaliyetlerde bulunabiliyorsa tabi ki hayat çok güzel. Hele bir de maddi sıkıntı yoksa şahane

Lakin, ben kadının çalışmasını şu yüzden gerekli görüyorum, hayatta hiç birşeyin garantisi yok Allah kimseye yaşatmasın ama, genç yaşınızda boşanma ya da ölüm nedeniyle eşinizden ayrılmak zorunda kalırsanız her türlü yük sizin omuzlarınızda olacak. Nitekim benim teyzemin başına geldi. Eniştemi genç yaşta kaybettik. Teyzem çalışmıyordu, çocukları da yoktu. Şİmdi rahmetliden maaaş bağlansın diye bekliyor. Yalnız yaşamak zor, şimdilik annemle kalıyor. Kendi annesine gitse, onun ömrü ne kadar. Her kesin düzeni var...bu yaştan sonra baba evine dönmek de zor. Oysa çalışsa kendine ait düzeni olsa böyle mi olurdu?! Tutunacak birşeyleri olurdu, hayatını rahatlıkla idame ettireceği maddi olanağı olurdu. kadın zorunlu koşullarda kendi ayakları üzerinde durabilmeli. hem maddi olarak, hem de iş yaşantısının verdiği sosyal destekle.

Ama benim gibi, sabah 8de evde çıkıp akşam 7de geliyorsanız fazlaca da yoruluyorsunuz. bayanlar için daha kısa çalışma saatleri daha iyi olacaktır. Herkese eşiyle çocuğuyla sağlıklı uzun ömürler diliyorum

Para için çalışıyorum, çocuğuma hayalini kurduğum geleceği tek maaşla yapamam. Değil 4 yıllık üniversite eğitimin, tüm çalışma hayatım feda olsun. Bir kadının en iyi yapacağı meslek annelik.

Öyle okudum çalışmalıyım üretmeliyim, evde körleniim demiyorum. Doğduğunda düşünmeden iftifa ettim, kendim baktım. Tekrar başladım, olaki şartlar değişir birgün bile düşünmem basarım istifayı.

Bilmem kim bey, bilmem kim hanımla toplantıya gireceğime kuzuma kek yaparım, onun çamaşırlarını yıkarım.

mLsvT .!.:

bence bu durum erkeğin yapısına anlayışına göre değişir.
bende diplomalı ev hanımlarındanım, ilk tanışma dönememimizde çalışıyordum ama huzursuzluğunu hissedebiliyordum.
evlendikten sonrada sen bilirsin istersen devam et ama benim huzurum kaçar aklım sende kalır dedi.(biraz kıskançtır)ve yaptığım işin saatleri belli değildi ajans ortamında çalışıyordum.
bende sizin gibi nasıl olucak ben senin eline bakamam, benimde gücüm olmalı, istediğimi almalıyım dedim oda bunun garantisini veremesem sana zaten istemem böyle birşeyi sende insansın bütün gün evde yapazsın dedi.
sonuç olarak eşim benim çalışmışım gibi sigortamı öder, bana imkan sağlar paranı biriktir diye, asla karışmaz aldıklarıma ve evde olup çalışmadığım için bana değişik aktiviteler hobiler bulmaya çalışır zamanım geçsin diye.
kv ve kp gelince onlarda çalışmamı istemezler çünkü kemik bir anlayışları var, kadının parası asla yenmez. (bunu kötü anlamada anlamayın)

yani bende ev hanımıyım ezildiğimi hiç sanmıyorum bu baştada dediğim gibi eşlerin karakteriyle ilgili bir durum.

Genişletmek için tıkla...

peki ne kadarlık evlisin..bebeğin varmı ? gününü nasıl geçriiyorsun ?

çalışıyorum ekonomik özgürlüğüm var. ben mutluyum eşim mutlu. bana saygılı ben ona saygılı. evimin temizliğini yapan bir yardımcım var haftasonları bende gerektiğinde yaparım. 2 çocuğum var 2sininde doğumlarından sonra ücretsiz izinler kullandım. yaklaşık 17 aylıkken çocuklarım işe döndüm. birini 18 ay diğerini 27 ay emzirdim. evdeykende mutluydum. ama çalışma hayatı başka. çalışma saatlerim iyi 8.30 17:00 eve gidince vaktim oluyor çocuklarımla eşimle güzel vakit geçiriyoruz. ben çocuklarımı kreşe hiç göndermedim. bu konuda çok şanslıydımki ailemden biri gibi sevdiğim bir yardımcım var ve k.valide yakın oturuyor biz eve gidene kadar çocuklarımla ilgilenmiştir Allah var. para biriktirebilme şansım var. kendime bakarım. çalışmasaydım nasıl olurdu sanırım çok masraf olmasın diye kendi ihtiyaçlarımdan kısabilirdim. bunun için çok mutsuz olmazdım ama çalışmak gerçekten çok güzel arkadaşlarım var öğlenleri değişik yerlere gidip yemek yeriz. güleriz çalışırız yoğun oluruz bazen ama psikolojik olarak bile olsa bir bayanın çalışması güzeldir.

cakmakesra .!.:

peki ne kadarlık evlisin..bebeğin varmı ? gününü nasıl geçriiyorsun ?

Genişletmek için tıkla...

7 ay olucak tatlım evliliğim, bebeğim yok ama düşünüyorum.
günümü tasarımcı olduğum için çizimler boyamalar yapıyorum, arkadaşlarımla kuzenlerimle görüşüyorum bol bol ve spor yapıyorum. şu aralarda pasta kursuna yazılmayı düşünüyorum.
oldumu? niye sordun sendemi ev hanımısın?

ve ayrıca bu aralar ikinci ünv bitirmek istiyorum başvuru zamanlarını takip ediyorum.

adunul .!.:

Para için çalışıyorum, çocuğuma hayalini kurduğum geleceği tek maaşla yapamam. Değil 4 yıllık üniversite eğitimin, tüm çalışma hayatım feda olsun. Bir kadının en iyi yapacağı meslek annelik.

Öyle okudum çalışmalıyım üretmeliyim, evde körleniim demiyorum. Doğduğunda düşünmeden iftifa ettim, kendim baktım. Tekrar başladım, olaki şartlar değişir birgün bile düşünmem basarım istifayı.

Bilmem kim bey, bilmem kim hanımla toplantıya gireceğime kuzuma kek yaparım, onun çamaşırlarını yıkarım.

Genişletmek için tıkla...

Aynı duygulardayım

Çalışan kadınlar içten içe evde oturmak, çocuklarının her anında yanında olmak, günlerini istediklerine göre değerlendirmek isteyebilir, çalışmayanlar da içten içe çalışan kadının sosyal çevresine, maddi gücünün elinde olmasına, hayatla ilgili ters bir durumda kimseye müdanaa etmek zorunda olmamasına imrenebilir. Ama çoğu yaşadığı andaki durumunu savunur.

Çalışan bir anneyim. İstediğim zaman istediğim kapıyı çekip çıkabilmenin, kararlarımla hayatımı istediğim şekilde yönlendirebilmenin, geniş ve renkli sosyal çevremin oluşturduğu güvenin verdiği hissi seviyorum. Ama bir yandan da çocuğum hastalandığında günlerce başında beklemeyi, onun okuldan geldiğinde kek, börek kokulu bir eve girmesini, işyerindeki stres yerine ev temizliği, akşam yapılacak yemeği düşünmek istiyorum. ( Alında son kısmı çalışırken de düşünüp daha çok stres oluyorum) Ama ikisini aynı anda yapamayacağıma göre biraz ondan biraz bundan bir hayat yaşıyorum.

Burada konuşarak çözebileceğimiz bir konu yok. Herkesin fikirleri, bakış açıları farklıdır. O nedenle fikrimizi söyleyip geçelim, iki tarafta bulunduğu durumun artılarını eksilerini anlatsın ama kimseyi fikirlerinden dolayı gereksiz şekilde yargılamayalım.

adunul .!.:

Para için çalışıyorum, çocuğuma hayalini kurduğum geleceği tek maaşla yapamam. Değil 4 yıllık üniversite eğitimin, tüm çalışma hayatım feda olsun. Bir kadının en iyi yapacağı meslek annelik.
Öyle okudum çalışmalıyım üretmeliyim, evde körleniim demiyorum. Doğduğunda düşünmeden iftifa ettim, kendim baktım. Tekrar başladım, olaki şartlar değişir birgün bile düşünmem basarım istifayı.

Bilmem kim bey, bilmem kim hanımla toplantıya gireceğime kuzuma kek yaparım, onun çamaşırlarını yıkarım.

Genişletmek için tıkla...

yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla benim msjıma cevaben yazdınız sanırım ama ben onu "kendi adıma" diyerek yazmıştım orasını atlamışsınız.eğer bir kadın evinde mutluysa,bunalmamışsa,kendini yeterli hessediyorsa,o zaman en iyi yapabileceği meslek anneliktir.çocuklarıyla sürekli başbaşa olan ve onlara ne kadar kötü davranan annelerde görüyoruz.iyi anne olmanın kuralı çalışmaktan ya da çalışmamaktan geçmez.mutsuz bir anne mutsuz çocuklar demek bana göre.konuyu bu tür annelik durumlarına getirmesek bence iyi olur.kimse kimsenin anneliğini bilemez!arkadaşın sorduğu şey çalışan anne mi çalışmayan anne mi değil çünkü.bende anneyim ve çocuklarımla geçireceğim vakti dünyanan hiçbir nimetine değişmem.

İyi bir üniversiteden ve güzel bi bölümden mezunum..Bekarım ama şu an evdeyim çalışmıyorum...Ünüversitedeyken çalıştım ve bayağı da yıpratıcı bi işte çalıştım....Evde bazen kendimi işe yaramaz gibi hissetsem de, çalışmamayı düşünüyorum çünkü nişanlım çalışmamı istemiyor....Şu anda dahi kredi kartı çıkarttı bana ve ben onu rahatça kullanıyorum...Evlenince de kurslara gitmek, kendimi geliştirmek ya da yüksek lisans yapmak gibi niyetlerim var...Umarım pişman olmam....

mLsvT .!.:

7 ay olucak tatlım evliliğim, bebeğim yok ama düşünüyorum.
günümü tasarımcı olduğum için çizimler boyamalar yapıyorum, arkadaşlarımla kuzenlerimle görüşüyorum bol bol ve spor yapıyorum. şu aralarda pasta kursuna yazılmayı düşünüyorum.
oldumu? niye sordun sendemi ev hanımısın?

Genişletmek için tıkla...

çok şeker geliyor kulağa
evliliğin ilk zamanları çalışmamak
yeni eşyalar sana ait bir ev
onun tadını çıkarırsın
bunlar benim koltuklarım, benim mutfağım dersin bir tahta kaşıkla mutlu olursun
yeni yeni tarifler denersin
o "kadın" rolünü giymeye çalışırsın..
dar gelmediyse
evlilik harika bir şey diye düşünürsün..

ama nereye kadar? mutluysan gittiği yere kadar.

nişanlandığında hevesle işi bırakan,
eşi çalışma ben sana bakarım dediği için mutluluktan havaya uçan
2 hatta 3 çocuk doğrumak isteyen bir yakınım var

eşiyle problemleri oldu, ailesinin yanına döndü,
ailesiyle yapamadı, kocasına geri döndü
kocasından gizli doğum kontrol hapı içiyor
asla 2. çocuğu istemiyor
iş bulmaya çalışıyor ama nitelikli bir cv oluşturamadığı için bulamıyor.
her aradığımda, sıkılıyorum halsizim diyor.

bu ihtimalleri de düşünmek lazım bence.

brc88 .!.:

bnde 24 yaşındayım 4 senedir holding bazında çok önmli bi firmada üst düzey yöneticilk yapıyorum 1 sene önce şirket bana ait özel ofis açtı ve kendime ait sayılabilcek bi ofiste 35 çalışanm var bn dişimle trnağımla geldim bugnlere işe ilk grdiğimde santral bölümndeydim düşün kendimi ispatladım güvenildim bgnlere geldim 20 yaşında kendi arabamı kendim aldım bn yazıya kendi bakış açımla cevap verdim cnm anlatabilyomuyum eğer evde oturan bi kadın olsaydım bu kadar gelişemezdm iş hayatını bilemezdim evlilktede bu dngeyi iyi kurmak lazım kadın evi temzleyen yemek yapan bi obje olarak grlmemeli sağlık elverdiği sürece kendi ayakları üzernde durmalı hayatı 4 duvar arasında geçmemeli diyorum sonuçta bnm annemde ev hanımı asla yargılamam kmseyi haddim değil sadece çalışan kadın evde oturan kadına göre daha fazla söz sahibi olabiliyo çnkü daha fazla şey biliyo anlatabildimmi bilmiyorum yanlş anlaşılmak istemem asla kmseye saygıszlk yapmak değil niyetim böyle izlenm vermek istemem

Genişletmek için tıkla...

kusura bakmayın ama 3 yılda santral memurluğundan üst düzey yöneticiliğe getiren bir yere ben kurumsal demem...orda başka oyunlar dönmüştür. 20 yaşında yöneticiliğe başlamışsınız hem de peh ki ne peh? üniversite mezunu değilsiniz o zaman heralde...
evde oturan kadın daha az yıpranıyor hem de bahsettiğiniz gibi sadece dizilerle ilgili değiller,ben çalışcam evlenince çünkü çalışma saatleri çok kısa bir işim var. hem evime hem kendime vakit ayırabilicem.diğer türlü asla çalışmazdım.

saraykedisi .!.:

çok şeker geliyor kulağa
evliliğin ilk zamanları çalışmamak
yeni eşyalar sana ait bir ev
onun tadını çıkarırsın
bunlar benim koltuklarım, benim mutfağım dersin bir tahta kaşıkla mutlu olursun
yeni yeni tarifler denersin
o "kadın" rolünü giymeye çalışırsın..
dar gelmediyse
evlilik harika bir şey diye düşünürsün..

ama nereye kadar? mutluysan gittiği yere kadar.

nişanlandığında hevesle işi bırakan,
eşi çalışma ben sana bakarım dediği için mutluluktan havaya uçan
2 hatta 3 çocuk doğrumak isteyen bir yakınım var

eşiyle problemleri oldu, ailesinin yanına döndü,
ailesiyle yapamadı, kocasına geri döndü
kocasından gizli doğum kontrol hapı içiyor
asla 2. çocuğu istemiyor
iş bulmaya çalışıyor ama nitelikli bir cv oluşturamadığı için bulamıyor.
her aradığımda, sıkılıyorum halsizim diyor.

bu ihtimalleri de düşünmek lazım bence.

Genişletmek için tıkla...

bu söylediklerin gerçekten doğru hepsine bir bir katılıyorum yalan diyemem.
evlenene kadara gerçekten çok iyi yerlerde çalıştım zorluklarını gördüm yaşımda öyle çok değil küçük yaşta gördüm çalışmak nedir kıymet bilmemi gösterdi ailem, bunun içinde ayrıca şükrediyorum.
kimi zaman bende düşünüyorum çalışsamıydım ama kendi özeleştirimide yapmam gerekki kaldıramazdım. gerçektende çalışan kadınlara imreniyorum nasıl bir arada götürüyorlar diye. tabikide bu dengeyi kurabilene.
benim annemde çalışıyor kardeşimin tam gelişme çağındayken başladı kardeşimle ikimiz kaldık birbirimize yettik evin işlerini çekip çevirdik annesiz bir evin nasıl olduğunu çok iyi bilirim. şu andada aklım hep kardeşimde hep onun yanındayım annemin çektiği sıkıntıları görüyorum koskoca kadın bile bizim burda yaptığımız acabaları düşünüyor o daha bir sonuca varmış değil. nys bana gelirsek kendi adıma Allaha çok şükür en azından para için çalışmama gerek yok. olumsuz durumlardada eşimin karşında ezileceğim güçlük çekiceğim bir durumumda yok.
yani aslında bu kadar karşı eleştiride yapmamak lazım bence herkesin kendi hayatı bakış açısı var olma sebebi belkide. ben size göre kalıplaşmış maaşlı bir alan olmadığım için belkide çalışmıyorum ama bana göre çalışıyorum sevdiğim şeyleri yapıyorum başka alanlarda faallik gösteriyorum vs vs.