- 10 Ağustos 2009
- 26.199
- 18.342
- 823
selam kızlar,beni hatırlayın diye önceki mesajımdan alıntı yaptım,
bakın bu kadar şeyden sonra yapmak istediğim karar verdiğim bişeyi paylaşmak istedim
ben turizmciyim ,eşime ait bir turizm acentasında çalışıyorum
(ama bu alanda eğitim ve tecrübelerim doğrultusunda çalışıyorum eşimin işyeri olduğu için değil )
ama özel sektörde çalışmak maalesef ileriye dönük bir şeyde karar vermeyi zorlaştırdığı için
uzun süredir eğitim almak istediğim Psikoloji alanında eğitim almaya karar verdim
Gelecek yıl üniversite sınavlarına gireceğim.. hazırlanıyorum bir haftadır,hedefim Psikoloji okuyup akademik anlamda ilerleyebilmek...
İnsan mutluysa hayatından ve yanındakilerden;
inanın daha güçlü oluyor ve herşeyin üstesinden gelebiliyor.
Bende içinde bulunduğum ortamda mutlu olmaya çalışıyorum bunu başardığım sürece herşeyin üstesinden gelebiliyorum
benim annem çalışmayan bir kadını .babam memurdu .çok şükür iyi geçindik ama çocukluğma dair içimde bir sürü şey kaldı . hemde tek çocuğum . babam memur maaşıyla bizi geçindirdi ama her istediğimi alamıyordum . . ailem beni durumu iyi olanların gittiği okullara gönderdiler hep ilkokuldan beri . şimdi düşünüyorum çok ezildim . ki babam okumuş etmiş bir devlet memurydu ama yetmiyor işte . birde ben tek çcouğum yani . ona rağmen arkadaşlarımın hep kıyafetlerine özenirdim . bayramda kıyafet alınınca uçardım havaya . normal zamanlarda fazla alınmıyordu . herşeyin bir sınırı vardı haliliyle . arkadaşlarım pahalı markalı telefonlar kullanırken benimki eskimiş bir modeldi . üzülüyordum hep . kaç kere ağladığımı bilirim . belki daha ufacıkken marka meraklısı olmuşsun dersiniz bilemiyorum ama çok üzülüyordum o dönemde .ilk defa üniveristeye geldiğimde orjinal parfum kullanabildim . ordada ben çalıştım kazandım hem okudum hem hafta sonları çalıştım . fuarlarda çalıştım kongrelerde ingilizce bildiğim için tercümanlık yaptım . bir sürü işte çalıştım hiç gocunmadım . şimdi devlete atanadım çalışıyorum ama daha iyi yerlere gelmek istiyorum . bir gün evlenince çocuğum benim yaşadığım ezikliği yaşamasın istiyorum .ona herşeyi sunabilmeliyim . yok kızım bu ay alamayız baban maaşını alsın sana söz deyip bir dahaki aya umutla bekleyen çocuğumu ay bu ayda brişey çıktı birdahaki aya demek istemiyorum .en iyi okullara gitsin istiyorum. istediği şeyi alsın giysin hiç düşünmesin . bilmiyorum çalışan kadının iyi annelik yapamayacağı konusuna hiç katılmıyorum . annelik yapmak çocukla sürekli birlikte olmak değil bence . ona iyi bir hayat sunmak benimde görevim . herşeyi bir erkeğin omzuna yüklemekde saçma . bu devirde bir mühendis bile çok iyi okullarıda bitirse aldığı maaş belli . o maaşla ev kredisi mi ödesin evine mi baksın yetmez ki .ben şunu isterim bunu isterim demek kolay ama iş öle olmuyor işte . zaten günümüz erkeği artık çalışan kadın tercih ediyor gördüğüm kadarıyla iyide yapıyorlar .
benim annemde babamda çalışıyordu ikiside o eski türkiye ve savaş sonrası kıtlığı ve yoksulluğu yaşamış ikisi ki babam çok fakirlik çekmiş sonra almanyaya çalışmaya gidince her isteğimiz alınırdı 3 kız bir erkek olduğumuz halde kesinlikle yoksulluk ve borç görmedim ve çekmedim baba evinde her ne istediysek oldu ama benim ezikliğim annemin bize karşı hep ilgisiz kalışı benim rahmetli babam daha ilgiliydi yani diyeceğim keşke para konusunda her şey olmasaydı ama annemin o sevgisi ve ilgisi daha çok olsaydı ,keşke
annenin ilgislizliğinin çalışmasıyla ilgisi yok . şimdi çocuklar daha 3 yaşındayken kreşe veriliyor . bu onların iyiiği için . orda iyi koşullarda bakılıyor zaten . eve gelincede ilgilenilir .hafta sonları var . ne bileyim bence bu bir eksiklik olmaz . çocuk ilerde anlayacaktır . bence gereksiz bir duygusallık bu . annem çalıştı bana bakmadı demek . o anne sizin iyiliğiniz için çalışıyor . ayrıca onunda bir hayatı var . gerçekleşmesini istediği idealleri olabilir .siz nasıl büyüyünce anne benim hayatım karışamazsın diyebiliyorsanız oda bunu diyebilir .
nedense çalışan kadınlar hep buna sığınıyor akşam gelip günümüzün nasıl geçtiğini sormazdı neden sormadın dediğimdede e kardeşlerin vardı onlarla paylaşmısındır derdi , kardeş kardeştir her çocuk annesinin ilgisine muhtaç bunu parayla örtebileceklerinimi sanıyorlar ? duygusal yakınlık ve akşam annemin ilgisine ilgi duyardım o ise hep babamla iş konusunu konuşurdu bu yönüm eksik kaldı zaten annemede söyledim , oda bunu kabul etti zaten hatalı olduğunu ama halen aynı 2 laf konuşamıyoruz varsa yoksa şu uyuz diziler ben ise kızımla saatlerce konuşsam sıkılmam , sanırım bende onu sıkıyorum fazla ilgimle
Ben kendi adıma biraz daha şanslıyım, çünkü eve gittiğimde yemek ve temizlikle uğraşmayıp çocuklarımla yemek yiyip direk oyun, eğlence faslına geçiyorum. Kendi standartlarımı belirledim, çocuklarım için çalışıyorum evet ancak bu çocuklarımın zamanından çalarak olmamalı. Eve haftanın belli günleri yardımcı alıyorum ve sağolsun evdeki bulaşık, temizlik işlerini hallediyor, dolabada 2-3 çeşit yemek bırakıyor ki o yemek zaten bize onun geldiği diğer zamana kadar yetiyor. 17:30'da işten çıkıyorum eve varmam ortalama 15 dk. sonra bahçede çocuklarla bisiklet sürüyoruz, parka gidiyoruz ve akşam ezanı okuduğunda dondurmaları yiye yiye eve dönüyoruz, yemeği yiyip biraz da aktivite yapıyoruz, artık kağıt mı keseriz, şişe mi süsleriz tamamen spontane evdeki her şeyden yapacak bir şeyler buluyoruz ve uyku vakitleri geldiğinde kuzucuklarımı yatırıyorum.. Sonrasında artık bana kitap okumak, tv izlemek ya da balkon sefası yapmak kalıyor... Çalışıyor olduğum için mutluyum, önemli olan çocuklarla nasıl vakit geçirdiğiniz, ne kadar kaliteli zaman geçirdiğiniz...
Bencede şanslısınız.. Çünkü her çalışan kadının sürekli bir yardımcısı olamayabiliyor.. Temizlik ve yemeğinizin bile başkası tarafından yapılması büyük bi lütuf ve kolaylık.. Ama diğer türlü olunca inanın çocuğunuza ayıracağınız vakit malesef kaliteli olmuyor..
Yardımcı kadını ben de çok istiyorum ..Çalışıyorum sabah 8.30 akşam 18:00 cumartesi günü öglene kadar hafta sonları temizlik yapmaktan bıktım usandım...
Ne çocuguma ne de eşime alaka gösteremiyorum çogu zaman( İstanbul'dayız ve kimsemiz yok burada bu çok kötü birşey
aynen bende antalyadayım ve kimsemiz yok burda hem yeni bi yere alış hem ev işi hem eşle ilgilen çok zor yardımcı şart...
Ben kendi adıma biraz daha şanslıyım, çünkü eve gittiğimde yemek ve temizlikle uğraşmayıp çocuklarımla yemek yiyip direk oyun, eğlence faslına geçiyorum. Kendi standartlarımı belirledim, çocuklarım için çalışıyorum evet ancak bu çocuklarımın zamanından çalarak olmamalı. Eve haftanın belli günleri yardımcı alıyorum ve sağolsun evdeki bulaşık, temizlik işlerini hallediyor, dolabada 2-3 çeşit yemek bırakıyor ki o yemek zaten bize onun geldiği diğer zamana kadar yetiyor. 17:30'da işten çıkıyorum eve varmam ortalama 15 dk. sonra bahçede çocuklarla bisiklet sürüyoruz, parka gidiyoruz ve akşam ezanı okuduğunda dondurmaları yiye yiye eve dönüyoruz, yemeği yiyip biraz da aktivite yapıyoruz, artık kağıt mı keseriz, şişe mi süsleriz tamamen spontane evdeki her şeyden yapacak bir şeyler buluyoruz ve uyku vakitleri geldiğinde kuzucuklarımı yatırıyorum.. Sonrasında artık bana kitap okumak, tv izlemek ya da balkon sefası yapmak kalıyor... Çalışıyor olduğum için mutluyum, önemli olan çocuklarla nasıl vakit geçirdiğiniz, ne kadar kaliteli zaman geçirdiğiniz...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?