çalışan kadınların ortak sorunları..


7 senedir aynı yerde çalışıyorum. 200' ün üzerinde personeli olan bir yer. Ve anlattığın kişilerden o kadar çok var ki..Yeni gelipte yerime göz koyanlar.. Sadece işimi layıkıyla yapıyorum ve bu insanlarla sadece selam ve iş harici hiç bir şekilde muhatap olmuyorum. En rahatı böyle..
 

aynen katılıyorum başka çözümü yok,
işini en iyi şekilde yapmak ve iş konuları dışında muhatap olmamak en iyisi.
 
oğlum devlet kteşine gidiyor. 15 gün sonra tatile girecek. baktıracak kimsemiz yok. annem ancak bayramdan sonra gelebilecek. o zmana kadar nasıl yapacağız bilmiyorum ((
 
Tam bunaldım, daraldım bir çığlık atmadan önce foruma bir göz atayım dedim.
Cidden evli olupta çalışanların işi çok zor. Evli olmadığım halde çalışma hayatı ile baş etmekte çok zorlanıyorum zaman zaman hatta her zaman. İş hayatını ve ev hayatını birbirine karıştırmadan idare etmekte o kadar zorlanıyorum ki bu ara. Hep bir yerlere koşuyor koşturuyorum. Ama sonu gelmiyor. Zamanı yönetmekten geçtim kendimi bile yönetemiyorum yoğunluktan bazen.
 

O zaman bunlar rahat gunlerin diyorum sana canim..evlendiginde biraz bekarligin tadini, cocugun oldugundada iki kisi olmanin tadini ariyorsun bazen..daha dogrusu ne cok vaktim varmis diyorsun o zaman…eminim 2 cocugu olanlarda bizler icin oyle diyorlardir…kisaca giddikce daha yogunlasiyor hayatimiz…hic birseye vakit kalmiyor..bu yuzden bu gunlerini tadini cikar derim
 

3 ay sonra evleniyorum zaten ama i,şten de ayrılıyorum. Çok yıprandım Vallahi. En güzeli bir süre dinlenmek.
 
Merhaba Bende Çalışıyorum nişanlıyım. Evlendikten sonra da çalışmayı düşünüyorum. Sizinle aynı fikirdeyim.Şimdiden Daha ev hanımlarını kıskanır oldum. Evlerine eşlerine çocuklarına zaman ayırabiliyorlar ve istedikleri gibi geziyorlar. Bizim hayatımız 4 duvar arasında çalışmaktan geçiyo. Tamam Hafta sonlarım tatil ama yine de özeniyorum eminim onlarda çalışan bayanlara özeniyorlardır.
 
Ben 33 yaşındayım liseden sonra hep çalıştım.Evliyim 8 yaşındada oğlum var sabah 6.30 da evden çıkıyorum akşam 19.45 evde oluyorum.birde hergün 6 vesait yapıyorum,3 sabah 3 akşam.bazen kendi halime çok acıyorum ama hayat şartları birde bu kadar çalışmışlığım var kopamıyorum iş hayatından emekliliğim için.fakat 2.bir çocuğu bende düşünemem bu şartlar altında.Benim en çok eksikliğini hissettiğim çocuğumu okula götürüp alamamak,toplantılarına bile dedesi gidiyor kreşdeyken özel günlerine gidemedim haftaiçi yapıldığı için bunlar bende hep yaradır,bi tek haftasonum var cumartesi -pazar tatilim ona şükrediyorum.Değer konusunda arkadaşlara katılıyorum çalışan kadının el üstünde olduğu falan yok benimkide söylersem yapar oda yarım yamalak.
 

e yaln söylüyüm doğru ben şuan okuyorum üniversite 1..eşimde okuyor ve çalışıyor..
hiç iş hayatım olmadı benimle aynı yaşıt bi akrabam var ve o şuan çalışıyor ve aöl den lise bitiriyor çok kıskanıyorum onu ne güzel kendi parasını kazanıyor,,,
bakıyorum da işe giderken çok imreniyorum yapacağı 1 iş var ve işe yarıyor ben ne yapayım ders çalış ev işi yap ve bütün gün boş boş otur eşimin çalışıp okula gidip yorgun düşmesi çok üzüyor beni...ona destek olmak için bende çalışmak istiyorum dedim o da yapamazsın zor gelir dedi memur ol öyle endii yorma ben bakıyorum ikimize de dedi.ama işte vicdan katlanamıyor ve böyle işe yaramadan bütün gün evde olmak benim bünyeye ters
1 yıllık evliyim ama her gün işe yaramamaktan kendimden utanıyorum
şuan pc kursuna gidiyorum ve eşimden rica ettim bana bi iş bulmasını ayarlamıi inş 2 hafta sonra falan başlayacam şuan eşim sır gibi saklıyor işi...
ayrıca çalışanlar her yerde bir saygınlığı oluyor...ben ne olursa olsun ne kadar zor olursa olsun çalışmak işe yaramak istiyorum ben bide sosyal bir insanım sürekli bi iş yapmak benim alışkanlığım bir yerde 2 dk boş boş oturaram (umarım işe başlayıca da bu günlerimi fazla aramam eşim sağolsun çalışmasam bile ev işine çok yardım eder çalışsam daha fazle eder eminim..o yüzden fazla korkum yok
 
uzun bir aradan sonra atandım çalışma hayatım yeniden başlayalı 1 ay oldu...önceden de düzenli biriydim evdeyim hadi
bugünde yemek yapmayım olayı veya bugünün işini yarına bırakayım olayı yoktu ,
bunun çalışmamla beraber hem avantajını hem dezavantajını yaşıyorum
her şeyi gene düzenli tutmak istiyorum vaktim olmuyor ,
çalışma saatlerim ve gece nöbetlerim farklı olabiliyor mesela bir hafta gece çalışıp sabah eve gelip uyuyorum kalkıp evi ayarlamak kendime
vakit ayırmak güçleşiyor ,genelde vaktim oldukça yemek yapıp dondurucuya veya dolaba koyuyorum,
ütüyü biriktirmemeye çalışıyorum haftada bir gün silme süpürme vs...
mümkün olduğunca sosyal hayatımı eskisi gibi tutmaya çalışıyorum zor olsada halime şükrediyorum bugünleri
çok bekledim ,evde durdukça bunaldığım hergün aynı işi yaptığım günleri biliyorum ev hanımlığı cidden zor
evde durdukça iş bitmiyor çalışınca ister istemez pratikleşiyorsun bazı şeyleri görmüyorsun.
henüz çocuğum yok olunca nasıl olur? işin içinden çıkamaz mıyım ? kafamda hep bu sorular ...
hem çalışan hem anne olanlara sabırlar ama insan isteyince yapabiliyor ...yıpranıyor insan ama
hayatta hiçbir şey kolay değil.
 
Ben şuan sözlüyüm düğüne daha vakit var, ama çalışan biri olduğum için ve istanbulda yaka değiştirmek zorunda olduğum için en büyük zorluk bence uyku :S Sabah 6da uyanıyorum akşam 6da en erken evde oluyorum...Onun dışında ütü en büyük sorunum çünkü hiç sevmiyorum yapmayı, o kokusu bile beni sinir ediyor. Evlenince de bunlar hiç değişmeyecek orası ayrı :)
 
O kadar şikayetçi Iseniz Çalışmayın Kardeşim. ne bu Para Hırsı, Ne Bu Kibir

16 yıl okumasaydım;bnde önce koca bekler sonra evlenir beleşten geçinir sabahtan akşama kadar ulaşamadıklarımın dedikosunu yapar,pasta börek kalça göbek onun hırsını kibrini yapardım ben niye düşünemedim bunu ya:128:
 

Hahaha ilahi guldurdun beni

Icini disini bilmeden boyle bos bos konusanlara sinir oluyorum ya, icimizi dokecek bir topik bulmusuz burda bile rahat yok…ve goruyoruzki kadinin dusmani yine bir kadin.
 
Son düzenleme:
O kadar şikayetçi Iseniz Çalışmayın Kardeşim. ne bu Para Hırsı, Ne Bu Kibir

Aaa bak bunu düşünememiştim... Dur bi koşu istifa edeyim.
Ya güzel kardeşim senin hayat denen şeyden haberin var mı??
Kimse çalışmaktan değil, yorgunluktan şikayetçi farkında mısın? Bilir misin sen nasıl bişey bu iş hayatı???
Her yere aynı anda yetişmeye çalışmak. Derdin, sorunun olsa bile hiçbirşey olmamış gibi, kendini bırakma lüxün olmadan
tebessüm etmek. Ağzından her çıkana dikkat etmek(!). Evinde hanım, işinde iş kadını olmak. Kimliğini zedelememek.
Ayrıca ''kibir'' konusuna gelince. Bilgi birikimi kullanmak, yıllarca okuyupta iş hayatının zorluklarından bahsetmek değil kibir.

Çalışmaktan, üretmekten şikayetçi olduğumuz yok. İşe yaramak güzel duygu. İşin özeti sadece daha kaliteli bir hayat sürebilmek adına, elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz şimdilik. Bunun adı sende kibir ise kibir, para hırsı ise para hırsı. Ben kariyer diyorum o ayrı:)))
 
O kadar şikayetçi Iseniz Çalışmayın Kardeşim. ne bu Para Hırsı, Ne Bu Kibir


Ne saçmalıyorsun sen ya.. Çalışmak zorunda olmasak çalışmayızz!!!


Çok güzel cevap canım aynı şekilde katılıyorum
 
Son düzenleme:
evet çok yoruluyorum ama her gün şükrediyorum bir işim var diye.

çevremde onca işsiz varken, evin erkeği bile iş bulamazken ben sabah kalkınca gidecek bir işim olduğunu bilerek huzur doluyorum,

ve kendimle gurur duyuyorum.düğünümü,derneğimi,eşyamı,arabamı ve inşallah kısmetse evimi kendi kazandığım parayla yaptım,

yapacağım,başım dik.

sabah kalkıp işe gidiyorum,evime gelip temizliğimi de yapıyorum yemeğimi de.çocuğumu da büyütüyorum en alasından.

tamam yoruluyorum, ama tükenmiyorum.Allah sağlık versin, gençken çalışıp üretmeyeceğim de ne zaman olacak bu işler?

çalışan kadının çocuğu rezil falan olmuyor ayrıca,bu lafı söyleyenlere de he he deyip geçiyorum.ev hanımı pek çok kişinin çocuğundan

daha düzenli bir hayatı var kızımın,sıkıntılar da oluyor tabi ama onlar ayrı mesele.

şimdi de kahvemi içtim,akşam yemeğimi hazırlamaya gidiyorum,oh missss
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…