çalışmak berbat bir şey, evet isyanlardayım

Çalışmak gerçekten çok zor.
İnanın çok iyi anlıyorum,çalışan kadının halini çok iyi anlıyorum,herkes de bayıla bayıla çalışmıyor dışarıda.
Ama benim anlamadığım bebe sahibi olunca bu zorluğunuz 1000 katına çıkacağı belliyken,eşinizin tek maaşıyla geçinemeyeceğinizi biliyorken neden anne olmaya kalkıştınız?
Kendinize de bebenize de bile bile yazık etme sebebiniz nedir?
Yazdıklarınızı okuyunca hem sizin için hem de bebeniz için yüreğim acıdı. Anne olmak bu olmamalı,böyle olmamalı..

 




beni öpücüklere boğan bir bebeğim olması için 4 tüp bebek 2 histeroskopi 2 kürtaj bilimum abartısız 200 iğne ve ilaç tedavisi gördüm şimdi ekim ayı için yeni bir tedaviye hazırlanıyorum keşke sizi yerinizde olabilseydimmmmmmmm

( bu arada çok haklısınız size gerçekten hak veriyorum çok yorulmuşsunuz umarım biraz dinlenip bebeğinize bu sıkıntıları yansıtmazsınız çünkü onlar herşeyi gerçekten anlıyorlar
 

Çok doğru şeyler yazmışsın, karşımda bir an Çocuklar Duymasın daki mandıra filozofu Mustafa Ali konuşuyor sandım :) düşününce gerçekten öyle bir çark dönüyor ki o çarkın dışındada kalamıyorsun içinde de...
 
Son düzenleme:
cıkın işten yazık cocugunuza o şimdi size muhtac ve sız o var dıye ısyanlardasınız bız olacakmı dıye beklerken olanların isyanı bu :S

ovvvvvvvvvvvvvvvvv bu kadar yanlış anlaşılcağımı bilseydim konuyu asla açmazdım
ALLAHIN VERDİĞİ CANI HEM DE İSTEYEREK YAPTIĞIM KIZIM NASIL VAR DİE İSYAN EDERİM CANIM
BENİM İSYANIM DÜZEN
MESLEK
ÇALIŞMAK DAHA BUNU ANLAMAYAN VAR ÜZÜLDÜM
BEN BU DÜZENDE KIZIMIN KAYBOLMASINDAN KORKUYODUM SİZİNLE DERTLEŞİYORUMKAYBOLMASIN DİE Dİ ELİMDEN GELENİ
ARDIMA KOYMUYORUM DIORUM
AMA ÇALIŞTIĞIMIZ İÇİN BİZİM ÇOCUKLARIMIZ BİZİMLE YAPIŞIK GEZİYOR VE KENDİMİZE ASLA VAKİT AYIRAMIYORUZ DIORUM
BU ÇOCUĞA İSYANKARLIK DEĞİL BUNU AÇIKLIĞA KAVUŞTURALIM
 
Bu duyguyu çok iyi biliyorum bir gece sadece tek bir gece kızım uyanıp korkmasın diye açık olan gece lambası olmadan zifiri karanlıkta uyumayı tek bir sabah kızım şimdi uyanır acıkır diye 50 kere uyanmadan gönlümce uyumayı ne çok özledim

çok iyi biliyorum bu duyguyu ama geçici çok bunalmışsınız geçecek de bunlar çünkü onlar için çalışıyoruz onlara iyi bir gelecek sağlamak için belki bizim çektiklerimizi çekmesinler diye

bence size iyi bir tatil lazım rahatlarsınız
 

İŞTE BU ,, SADECE BEN DEĞİL TÜM ÇALIŞAN ANNELER BEBEKLERİNE TAM YAKIN OLAMAMAK KAYGISINI TAŞIR VER BİR EVHANIMINDAN
ÇOK FAZLA ÖZVERİDE BULUNUR BUNUN EZİKLİĞİ İLE
BENİM ANLATMAK İSTEĞİM BU
ŞEY GİBİ HANİE Bİ BAŞLIK DAHA VARYA EVE YORGUN GELEN ANNE VE ONU ÖZLEYEN KIZIM DİE O ARKADAŞ DA EMİNİM KIZIYLA ÇOK VERİMLİ
SAATLER GEÇİRMEK İÇİN NE BELİNİN AĞRIMASINI NE OMUZLARININ ÇÖKMÜŞ OLMASINI NE BEYNİNİN YORGUNLUGUNU TAKIYODUR
ÇOCUĞUM YETERKİ BENİM YOKLUĞUMU HİSSETMESİN ZATEN AZ VAKİT GÖRÜŞÜYORUZ DİYE (ben dahil)
Bİ ZAMANLA BİR DERTLEŞME KONUSU OLABİLİYO O BİTMEK BİLMEYEN HERGÜN DİNLENMEDEN DAHA DA ARTAN ORANLA ARTAN OYORGUNLUK
DERDE DÖNÜŞÜYO
DERT OLAN DA ÇOCUKLARIMIZ DEĞİL VAKİTİN AZ OLMASI 1000E BÖLÜNMEMİZ VAKİTLE BİR SAVAŞ HALİNDE OLMAMIZ
YOKSA HANGİ ANNE AKLI BAŞINDA BİR ANNE ÇOCUĞUNU İSYAN KONUSU EDER
ALLAH HERRKESE VERSİN,
AMA BÖYLE ANLAŞILCAKSA ZATEN KONUYU KAPATALIM GİTSİN
BEN ÇALIŞAN DİĞER ANNELERİN DE AYNI DURUMDA OLUP OLMADIĞINI GERÇEKTEN MERAK EDİYORUM
BİZ KIZIMLA GÖZGÖZE BAKIŞARAK ANLAŞTIĞIMIZ OLUYO
BU BİR KRİTER DEĞİL YANİ ÇALIŞIYOSAN KÖTÜ BAKAN BİR ANNESİN ÇALIŞANSAN İYİ DİE BİŞİ YOK
NİCE DE ÇALIŞMAYAN VAR ÇOCUĞUYLA KEDİ KÖPEK GİBİLER
ALLAH EN YAKIN ZAMANDA VERSİN CANIM İNŞALLAH
 
cıkın işten yazık cocugunuza o şimdi size muhtac ve sız o var dıye ısyanlardasınız bız olacakmı dıye beklerken olanların isyanı bu :S

VALLAHA SİZİN DEDİĞİNZE ÇOK ÜZÜLDÜM Bİ KERE KONU BAŞLIĞI çalışmak berbat bişi KIZIM VAR BERBAT BİŞİ YAZARDIM SİZİN DEDİĞİNİZ GİBİ OLSAYDI
ÖZÜRDİLERİM AMA ÇOK SIĞ YAZDIĞINIZ ŞEY
ALMAYANLAR OLSUN DİE OLANLAR NİE OLDU DİE İSYANDA DEMEK ÇOK BÜYÜK BİR YARGI
ANNE ASLA BEBEĞİ VAR DİE İSYAN ETMEZ ŞARTLAR ONUNLA OLMASI GEREKTİĞİ GİBİ YAKIN OLMASINI ENGELLEDİĞİ İÇİN İSYAN EDER
ALTINI ÇİZERİM
 
Ben biraz bizi anlatayım o zaman
küçük bir şehirde yaşadığımdan çevremiz var kızım doğdu 9aya kadar onunlaydım
ücretsiz izin falan
babam arka çıktı o ara
8.ayda şimdi hala devam edem bakıcımızı buldum
o buralı olduğundan gençkızlığında da küçüklüğğünde de tanıyan çok kişi çıktı
referanstı çoktu
kesinlikle gözün arkada kalmadan bırak çık kızını dediler hep
allah razı olsun vicdanı gözlerinden okunan bir kadın iki kızı var büyüklise çağında kızları hiç dönemin kızları gibi değil
saygılı sevğili vs.ailesi iyi zaten devamlı birbirimizdeyiz aile olduk artık,
bana vallaha senin işin zor ama benim işim daha zor başkasının çocuğuna bakcam bu büyük bir sorumluluk dedi başlarda
ve gördüğüm kadarıyla sadece bakmak değil kızımın maneviyatıyla da (allah a şükür) iyiyi kötüyü ayırt etmesiyle de ilgilenen bir bakıcımız var, okuyor,bu ayda bebek napar biz naplmalıyız şu yaşta ne oyun oynar ne alsak benden çok okuyup
ona göre hareket eder, allah razı olsun, gezmelre giderleer kahvaltılara devamlı faaliyet içindeler bakıcımız ve kızım
ve ben de evde kızımın benim yokluğumu hissetmesin die maksimum çabadayım, beraber geziyoruz tozuyoruz alışveriş yapıoruz
bebeklerine makyaj,yapboz,kitap resimleri bakmak, çok şükür sadece caillu seyreder sever yoksa tv o kadar düşkün yetişmedi
yani ortamımızı ben çok acıtasyon halinde anlattım öyle bişi yok ,
benim içimde patlayan şeyler var, çalışmak istemiyorum evet, zorunda olduğum için,
ama kızıma da en iyi ortamı sağladığımı görmek beni bi yandan da mutlu ediyo,
bakıcısıyla mutlu onun kızlarına aşık, biz de öle verimli zaman geçirdiğimiçe inanıorum
ama evişçocuk arasında yüklenen ve hiç azalmayan o yorğunluk insanı mahhhvediyoo
bu yani
,kadını daha doğrusu isyanım bu benim gibi milyonlarca kadınla dertleşmek istiyorum
belki konuşur içimizi dökersek isyanın anlamsızlığını anlarız
yoksa binlerce şükürler olsunnn geçecek bu günler biliyorum
 

teşekkür ederim. zaten sürekli, sürekli düşünerek bir çeşit mandıra filozofu Ali olmaya doğru gidiyorum :))

konu sahibi arkadaşım da sanırım beni biraz anlamış, biraz yanlış anlamış. ben sizin dediğinize, derdinize ters bir şey yazmadım ki. ayrıca, ben de kamuda çalışıyorum ve kamuda da emin olun takınmları çekip salına salına yürüyen çook insan var. ben, ister kamuda olun ister özel sektörde birileri için ve birilerinin çıkarlarını tatmin etmek için çalışan piyonlar olduğumuzu yazdım. özel sektörde patronunuza daha az girdi ile daha çok para kazandırmaya çalışıyorsunuz, kamuda da doğrudan halka hizmette değilseniz (ki kamuda vatandaşlar ile direk muhatap olunan işten çok daha fazla geride pozisyon vardır) amirinizin isteklerini gerçekleştirmek için çalışıyorsunuz. peki ikisinin ortak yönü ne? kendini gerçekleştirme imkanı olmaması. oysa, ne yeteneklerimiz ne hayallerimiz var. ama biz ömrümüzün üçte birinden fazlasını iş yerinde, işe gitmek için yolda vs. harcıyoruz, patronumuz için harcıyoruz. bu ortamda tabi ki mutluluk olamaz. ne demek istediğimi anlatabilmişimdir umarım.
 
Bende toplumu düzenleme yetkisi olsaydı, kadınlara öğretmenliğe girerken ek puan verirdim, erkeklere de bankacılığa.Bankacılık kadının fıtratına aykırıdır bir kere. Ben de bankadan istifa ettim.Şu an çalışmıyorum, ara ara iş görüşmelerine gitmeye başladım yeniden. Çalışmama kararımın yanlış olduğunu asla düşünmedim bugune kadar. Tek sıkıntım benden başka benim gibi olmaması. Ev hanımlığını isteyerek değil, mecburiyetten yapan insanlar...Kısacası yalnızlık.Yalnızlığın sonucunda da sıkılma...Hobi kurslarıymış, gezmek tozmakmış bir yere kadar.Ne azsa o değerli arkadaşlar. Boş vakit çok olunca o değersiz oluyor, çalışıp para kazanırken de para değersizleşiyor, zaman kıymetleniyor.

Ama yine de 3-5 ARKADAŞIM DAha olsa kariyerli ama ev hanımı, valla umrumda değil o içi boş "ayakları üzerinde durma" masalları... Şimdi düşünüyorum, bi taraftan çocugum olsa nasıl bakılacak, kim bakacak? Ben mutfagımı bile başkasına düzenlettirmem, çocugumu hayatta ne kendi anneme ne eşimin annesine, ne de elin bakıcısına emanet edebilirim. Ama o çocuk biraz büyüynce ne olacak? Sosyalleşmek isteyecek, anneciğinden uzaklaşak...Peki ben , ya ben nolucam?
 
Son düzenleme:


amin diyorum iyi dilekleriniz için aslında fırsat yaratıp kısada olsa bi tatile çıkmak iyi gelebilir belki ruhunuza umarım böyle bir şansınız vardır...
 
zor ama güzel bir hayatınız var buna emin olun;
sağlıklı sıhhatli bir çocuğunuz var,çoğu kadının sahip olamadığı ekonomik özgürlüğe sahipsiniz(maddi anlamda değil sıkıntınız ama günümüzde bu da önemli)eviniz,eşiniz var... ev hanımı olmak bir yerde de zordur işiniz hiç bitmez sürekli yemek,bulaşık,ütü.çamaşır,katla kaldır toz al...vs bu tempoda olsaydınız da dayanamazdınız bana kalırsa tek sorununuz zamansızlık bunu da bir şekilde SİZ ayarlayabilirsiniz kızınızla ilgili yazdıklarınızı okudukça aklıma Prof.Dr.sabiha PAKTUNA KESKİN nin çocuklarla doğru iletişim kitabında okuduklarım geldi kızınız emin olun sizden fazlasıyla ilgili istiyo size tavsiyem Sabiha Hanımın kitaplarından faydalanın öz ANNE İŞTE adlı kitabını okumanızI tavsiye ederim umarım sıkıntılarınıza az da olsa çözüm olur hem çocuğunuz rahatlar hemde siz çünkü Mahsus yapıyo dediğiniz şeyleri inanın sizle oynamak istediğinden yapıyo zaman ona da yetmiyo...bayanların çalışması gerçekten zooor ama mecburiyettennn herşey...
 
nasıl bir mantık bu ya anlayamadım, çalışan kadınlar anne olamaz diye bir kural mı var ya da eşinin maaşıyla geçinemeyecek kadınlar? pardon?
 
Son düzenleme:
nasıl bir mantık bu ya anlayamadım, çalışan kadınlar anne olamaz diye bir kural mı var pardon?

Bende aynı şeye takıldım,sadece ev hanımlarına mı mahsus bu anne olma durumu?
ben çalışan bir annenin çocuğuydum,tamam özlemlerimiz oldu ama çok da güzel yetiştirildim.
Hatta ve hatta iyi ki çalışan bir annem varmış ki;büyümek ve olgunlaşmak için pohpohlanmaya,
gereksiz şımartılmaya ihtiyaç duymadan yetişmişim.
Annemle kısıtlı da olsa çok özel ve kaliteli zamanlar geçirdim.Evlendim annem çok genç emekli oldu ve hala çalışıyor.
Ve bizim hala mükemmel bir anne_kız ilişkimiz var.
Yani lafın kısası ''annelik içgüdüsü''bambaşka bir duygu.Bunun eğitimi,lisansı,kariyeri yok!!!
Şu an deli gibi anne olma isteğimden değil bu hassasiyetim.Genel olarak böyle düşünüyorum.
Malesef her kadının için de olmayan bir duygu bu.Belki de iyi ki yok ve mutsuz çocukların sayısı fazlalaşmıyor.
Konu sahibi arkadaşım;sizi çok iyi anlıyorum ve inanın çocuğunuz da günün birinde sizi anlıycak.
Hatta emin olun ki gelecek de aynı tercihi kendisi de kullanıcak.
Eğer gerçekten Anne iseniz,gelecek kaygısı taşıdığınız kısıtlı şartlarda ev de oturmayı tercih ettiyseniz,evladınıza karşı suçlu hissederek
ilerleyemezsiniz emin olun.Siz ''çocuk da yaparım kariyer de''demiyorsunuz ki!!!
Siz ''evladı için iyi bir gelecek oluşturmaya çalışan fedakar bir annesiniz''
Hıı şartlarınız çok çok iyi olurdu,eşinizin maaşı çocuğunuzun geleceği için birikim yapmaya ve evi çekip çevirmeye yeterdi,
siz bütün bunlara rağmen çalışmayı seçerdiniz o zaman bencillik olurdu.
Bütün bu koşturmacanın sizin için ne kadar yorucu olduğunu çok iyi anlıyorum ama bu yorgunluğun çok da özel bir nedeni var.
Yanlız değilsiniz!!!İnanın bunun karşılığı paha biçilemez.
 
İşte bu sebeple özel sekörden vazgeçip kamuya odakladım kendimi.
A kadrosu filan da değil.Az kazanayım ama garantim olsun,yarınımın ne olacağını bileyim.
Özelde staj yaptığım zaman çalışanın birinin bebeği vardı dakika başı hastalanırdı bu doğal olarak.
Erken çıktığı zaman -ki bir hafta olmasa öteki hafta mutlaka olurdu-arkadaşları idare ederdi bunu.
Çıkış saati 6.45 ben nispeten işyerine yakınken 7.30 da evdeydim.Karşı tarafta oturanlar var.Akşam karanlığı.
Bu kadın ne ara yemek yapacak,ne ara temizlik yapacak ne ara bebekle ilgilenecek ne ara kocasıyla ne ara kendiyle?
O kadın senelik iznini kullandı tatile gitti.İşyerindeki konuşma şu:
_Hede nerede?
_İzne çıktı.
_Çalışıyor mu ki tatile çıktı?
_???
Saçmalayanın erkek olduğunu söylememe gerek var mı?

Şahsen önce bir hayli birikim yapıp öyle bebeğimin olmasını isterim.Ki olmadık zamanlarda(hastalandığı zaman mesela)düşünüp durmayayım.Rahat rahat evde çocuğuma bakayım.
Üvey ablam evini aldı arabasını aldı birikimini yaptı çok rahat şimdi.Allah bozmasın.

Ki sizin şartlar çok daha ağır Allah yardımcınız olsun.Düşüncesi bile korkunç.
 
Bir de medeni durumuna bakıyorlar aynı işe bekar bir bayan başvurmuşsa onu tercih ediyorlar. Çocuğum yokken çocuk düşünüyor musunuz diye kaç sefer sorduydular bana...

1 hafta önce CV 'mi yolladığım şirketten arandım görüşmeye çağırıldım.

Bir umutla gittim görüşmeye,tüm şartları konuştuk iyi hoş güzel.

Sonuç;

evli olduğum için işe alınmadım.

Cv'mi okuyan şahısın gözünde problem olmalı ki orda medeni durumum yazılı olduğu halde

evli olduğumu okudukları halde beni hem iş görüşmesine çağırıyorlar

hemde evli arkadaşları tercih etmiyoruz diyorlar.

Böylede saçma sapan yöneticiler ve şirketler var...

Neyapayım ben şimdi...

Bu tür şeyler yaşayan arkadaşlarıma ''yook canım,olur mu hiç,evli olmakla ne alakası var'' diyordum

Neyseki benim başımada gelince oluyormuş öğrendim.

Çalışma şevkimi kaybettim resmen.

Çalışsan bir dert,çalışmasan apayrı, hayatta zor insanlarda.
 
nasıl bir mantık bu ya anlayamadım, çalışan kadınlar anne olamaz diye bir kural mı var ya da eşinin maaşıyla geçinemeyecek kadınlar? pardon?


Allahım,bende mi problem mi var karşımdakinde mi?
Siz fedakar anne değilsiniz,kötü annesiniz ya da madem tek maaşınız size yetmeyecek bebe yapmak hakkınız değil mi dedim?? İsterseniz karı koca çalışmayın,10 tane daha doğurun bana ne? Benim haddime mi sanki?
Ben sadece sıkıntı çekeceğinizi başından beri biliyormuşsunuz,bebenize de kendinize de yazık etmişsiniz dedim.
Anne değilim ve olmaya da niyetim yok.
Ama sadece bebem olsun diye de kendine maddi manevi sıkıntı çektiren,bebesinin öpücüklerine,oyunlarına tahammül edemeyen anneleri de hiç bir zaman anlamayacağım.
Yanlış anlamayın belki de annelik böyle bir şey. Ben olmadığım bir duyguyu bilemem,hissedemem di mi?
Sadece annenin kutsallığı,annenin sonsuz sabrı vs. derler ya o açıdan yazdım.
Hiç kimseyi incitmek,kırmak değildir niyetim.
 
bende bazen bu kurumda çalıştığım için isyan ediyorum çünkü dürüstlüğüyle çalışan hiç kimse geçmiyor nerde iki yüzlü kaypak kişiler var onlar yüceltiliyor. 5 sene oldu evleneli bir çocuğumuz olsun diye savaş veriyoruz olsunki günün yorgunluğunu akşam eve gidince ona sarılıp unutayım diyorum. yeğenim doğduğunda eve gidince kucağıma aldığımda müthiş bir huzurla doluyordum kendi çocuğumda kimbilir nasıl olur. annelik fedakarlık ister biraz sabır. bir evladım olsunda sabahlara kadar uykusuz kalmaya razıyım.
 

sonuna kadar haklısınız evet, (ya kusura bakma insan dertli olunca sanırım yanlış anlamaya da müsait oluyo)
büyükbaşların rantları adına biz hayatlarımızdan oluyoruz çok haklısın
evimizden bebemizden zaman çalıyoruz düzen yürüsün die oyuncak oluyoruz

üniversite mezunu arkadaşlar iş bulamıyorum die üzülmeyin, Allah herşeyin hayırlısını verir belki öyle olması gerekiyor
siz çabalayın ama olmuyorsa vardır bi hayır
bi arkadaşım var bi türlü atanamadı öğretmen ve kazayla bebeği de oldu , çok ağladı ben çocuk düşünmüyodum die
ama aldıramadı tabe hep kpss çalıştı ama olmadı bi türlü hep derim bak bebeğin 2 yaşını devirdi senin yanında
e aç açıkta mı kaldınız tabe ki hayır vardır bunda da bi güzellik boşver derim ben ona hep
 

inşallah olur canım en kısa zamanda
ya o konunun çok ayrı bir boyutu
sadece iş için de edğil hayatında ne dert tasa varsa alıp götürüyor çocuk
ben 2 sene emzirdim çok şükür sabahlara kadar meme ağzında arada dalıyodum yeterki o emsin die
anaysan canını ortaya koyyosun
işte böle hayata karşı yorgunluğun hat safhaya çıkınca hay işine de gücüne de dıosun
eşinin geliri iyiyse bebek olunca işten çıkmanı kesinlikle öneririm
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…