çalışıpta evli olmak zor ama çocuğun varsa dahada zor çalışsam bir dert çalışmasam ayrı dert sonuçta eve katkım oluyor ihtiyacımı daha rahat karşılıyorum ama çocukla öyle zorki vallahi bazen kend, kendime ağlıyorum hiçbirşey yolunda gitmiyor diye ben kreşe veriyorum sabah 7 de kalkıyorum kahvaltısını ettiriyorum 8 30 da kreşe bırakıyorum akşam 6 40 gibi eve geliyorum acele acele küçük çanta yapıp yemek ıslak mendil su vs alıp 7de kreşten alıp doğru parka Allah ım işkence artık eve girmek istemiyor park da park diye tutturuyor akşamları öyle stres oluyorumki yemek varsa ısıtıp alıyorum ama yoksa kabus gibi ne yapacağımı şaşırıyorum 15-20 dk da ne yapılabilirki sonra 9 30 gibi parktan zorla geliyoruz yarın için yemek yapmam lazım ama bende o güç kalmıyorki bırakın yarını eve gelince bazen biz ne yiyeceğimizi şaşırıyoruz eşim sağolsun çoğu zaman aparatif birşeyler hazırlar veya dünden yemek varsa ısıtır parka getirir masalr var parkta orda yeriz (hergün dışardan yenmiyorki) hafta sonları ayrı dert iş yapmakta nefret eder oldum iş,ev,çocuk bitiim ben artık evde durmak istiyorum sanıyorum kasım gibi çıkacağım psikolojim bozulmaya başladı
çalışıpta evli olmak zor ama çocuğun varsa dahada zor çalışsam bir dert çalışmasam ayrı dert sonuçta eve katkım oluyor ihtiyacımı daha rahat karşılıyorum ama çocukla öyle zorki vallahi bazen kend, kendime ağlıyorum hiçbirşey yolunda gitmiyor diye ben kreşe veriyorum sabah 7 de kalkıyorum kahvaltısını ettiriyorum 8 30 da kreşe bırakıyorum akşam 6 40 gibi eve geliyorum acele acele küçük çanta yapıp yemek ıslak mendil su vs alıp 7de kreşten alıp doğru parka Allah ım işkence artık eve girmek istemiyor park da park diye tutturuyor akşamları öyle stres oluyorumki yemek varsa ısıtıp alıyorum ama yoksa kabus gibi ne yapacağımı şaşırıyorum 15-20 dk da ne yapılabilirki sonra 9 30 gibi parktan zorla geliyoruz yarın için yemek yapmam lazım ama bende o güç kalmıyorki bırakın yarını eve gelince bazen biz ne yiyeceğimizi şaşırıyoruz eşim sağolsun çoğu zaman aparatif birşeyler hazırlar veya dünden yemek varsa ısıtır parka getirir masalr var parkta orda yeriz (hergün dışardan yenmiyorki) hafta sonları ayrı dert iş yapmakta nefret eder oldum iş,ev,çocuk bitiim ben artık evde durmak istiyorum sanıyorum kasım gibi çıkacağım psikolojim bozulmaya başladı
Ev hanımları hep çalışmek ister hayır oturun dizinizi kırın oturun nese artık evinizde çoçuklarınızla
mutlu olun,
çalışmak berbat bişi
üniversite okudum, kpss pazırlandım bir bankanın sınavından gerçekten iyi bir ünvanla bankaya girdim nese
evlendim kızım oldu yarabbim çok şükür eksikliklerini göstermesin allah
ama ama ama ama sabah9 akşam 7 çalışınca çocuğunuza he tam tahammül edebiliyosunuz ne tam iteleyebiliyosunuz
görüyorum çalışan hem de biz kadar bile mesaisi olmayan kadınlar anasına veriveriyo bebekleri çocukları gece bile anneannede babaannede kalıyor çocuklar kadın resmen normal hayatına devam ediyo.
Benim hayatım berbat halde, (kendime ayırabildiğim kısımdan bahsediyorum)
allahıma binlerce şükürler olsun çocuğuma bakan bakıcımız çokçok iyi hem kızımda bunu görüyorum hem etrafta
hiçbirkonuda isyana hakkım yok allah ım sen affet ama bazen gerçekten dayanamıyorum,
nasıl anlatsam yemin ederim wc de bile tek başıma yayıla yayıla bi ihtiyacımı bile göremiyorum ki birakın ki kendime zaman ayırmak
bir saat de olsa bi kitap okumak gazete okumak bırakın ki bi yarım saar sevdiğim bişiyi pişirip oturup yiyemiyorum
bırakın ki bi saçıma başıma özen gösterip bi yarım saat vakit ayıramıyorum,
isyanım mesaisi çok olan işime mi eve gelinceki kendime ayıramadığım bir yarım saate mi neye ben bile anlamıyorum
kızım 3 yaşında ve evde uyumadığı zamanlar haricinde yemin ederim tepemde kafamda oturuyor hareketsizim, ellerim kollarım bağlı
çok şükür şımarık değil ondan değil ama özlüyor ben deli gibi özlüyorum ama inanın ki o ayların yorgunluğu hergünkü belimin ağrısı günün yorgunluğunun çöktüğü akşam 10 vesonrası bazen canavara dönüşüyorum, tahammül edemiyorum, ben oturamıyorum arkadaşlar oturduğum zaman kızım kaldırıyo yaaa, eşim yayıla yayıla otururken ben ayakta orda burda o odada bu odada,
kızım ner ne için ggötürürse o an aklına ne geldi ise, biraz otursam çişi geliyo masus biraz otursam su istiyo masus biraz otursam hikaye istiyo masus biraz otursam uykusu geliyo masus biraz otursam saçını tarattırıyo masus biraz otursam geliyo hiç bişi yapamasa öpüyo öpüyo öpüo sırtıma çıkıp sadece öpüyo öpüyo hiç bişişyapamasa bişileri elliyo elliyo orayı burayı şurayı
albümleri dağıtıyo olmadı kepçeleri getiriyo yani devamlı bir hareket hareket hareket müdahele etmem gereken bişyi yapıo
geliyo gıdıklıyo bişi yapamasa eminim ev hanımı olsam çocuğum da beni günde sadece 3-4 saat görmemin psikolojisi ile bunları yapmaz
herkesin bi nebze olsa kendi hayatı olur hem oynarız hem dinleniriz biraz gezeriz tozarız ama devamlı götümde dibimde tepemde
olmaz geldi şimdi bunları yazarken kolumu öpüyo öpüyo öpüyo biraz otur kızım hadie yoruldum dedim geldi öpücükler konduruyo
süper bişi tabe ki ama inanın tahammül edemiyorum bazen sadece yarım saat bişiye dalsın istiyorum
ağlıcam yemin ederim ağlıcam
hem iş hem ev hem çocuk hem beklentiler
kendime olan hayatı kendime sadece kendime ait olan hayatı çok özledim
canım çocuğun yaptıklarının çalışmanla alakası yok inanki, ev hanımı olsanda çocuğun tependen inmicek sürekli ilgi isticekti, evet yorgunsun, tükeniyosun ama çocuğunu böyle kabul etmekten başka şansın yok, 2-3 sene sonra dikkatini başka şeyler çekmeye başlıcak
sanırım senin bu tükenmişliğinin sebebi eşin birazda, çocukla nöbetleşe ilgilenebilirsiniz, bi saat sen bi saat o
eğer ev işlerinede yardım etmiyosa, işin zor gerçekten
ama inan kuzunun bi suçu günahı yok, tüm küçük çocuklar öyle, dünyaları annelerinden ibaret
ama kocalar bu konuda anlayışsız oluyo gerçekten çoğunlukla, kendilerine vakit ayırmaktan söz edip gerçektende ayırıyolar, peki nerde kadınların kendilerine ayırcak vakti, onu düşünen yok
canım çocuğun yaptıklarının çalışmanla alakası yok inanki, ev hanımı olsanda çocuğun tependen inmicek sürekli ilgi isticekti, evet yorgunsun, tükeniyosun ama çocuğunu böyle kabul etmekten başka şansın yok, 2-3 sene sonra dikkatini başka şeyler çekmeye başlıcak
sanırım senin bu tükenmişliğinin sebebi eşin birazda, çocukla nöbetleşe ilgilenebilirsiniz, bi saat sen bi saat o
eğer ev işlerinede yardım etmiyosa, işin zor gerçekten
ama inan kuzunun bi suçu günahı yok, tüm küçük çocuklar öyle, dünyaları annelerinden ibaret
ama kocalar bu konuda anlayışsız oluyo gerçekten çoğunlukla, kendilerine vakit ayırmaktan söz edip gerçektende ayırıyolar, peki nerde kadınların kendilerine ayırcak vakti, onu düşünen yok
eşime kendi çapında yapabilceği bişi ise verdiğim işi yapaar
salata yapmak gibi
ben süpürge yapıosam o mesela küçük öteki işleri yapar
çok şükür güzelliklerim de var canım,
ayyy kıyamam yaaa okurken hem gözlerim doldu hem de yüzümde tebessüm oluştu benim bebeim yok ama inanın ben de aynı durumdayım her gün uykumu almadan işe gitmekten akşam eve geldiğimde hiç oturmadan iş yapıp 12-1 gibi yatağa girmekten haftasonları temizlik yapıp misafir ağırlamaktan eşimin bitmek bilmeyen isteklerini karşılamaktan ben de bunaldım,bi vakit bulamıyorum ki duş aldıktan sonra saçlarıma fön çekeyim kaşımda çıkan 2 tüyü alayım yok olmayınca olmuyo...nasıl güzel dökmüşsünüz içinizi sanki benim hislerimi anlatır gibi...allah kolaylık versin bize...
ne güzel canım, bi de elini hiç bi işe sürmeyenler vardır ya, acaba öyle mi dedim, sevindim senin adına
aman dikkat edin birazdan NİE EVLENDİNİZ Kİ NİE ÇOCUK SAHİBİ OLDUNUZ Kİ MADEM BU KADAR ŞİKAYET ETCEKTİNİZ diyenler damlarlar
canım benim çokçok iyi anlıorum seni Allah sabır kuvvet versin demekten başka yapacak hiçbişi yok
tüm derdimmiz çocuklarımızla kanımızın son damlasına kadar vakit geçirmek verimli bi şekilde
onlara yokluğumuz hissettirmemek
sizin de benim de tüm çalışan annelerin bunu bizden başkası bilemez
o zaman nie evlendiniz ki nie çocuk sahibi oldunuz ki madem bu kadar şikayet etcektiniz :))
bende evdeyim çalışmak çok istiyorum ama gerçekten zor olucak ama sürekli evde olunca da insan bunalıyo paspallaşıyo ikisininde iyi ya da kötü yanları var mutlaka
ben bu işkenceyi 9 senedir yaşıyorum. Ama benimki biraz daha hafifletilmiş hali. Bebelerim büyük 10 ve 7 yaşındalar. şimdi biraz daha rahatım ama bundan 5-6 sene öncesini hiç düşünmek bile istemiyorum. Nasıl yapmışım, nasıl dayanmışım valla bilmiyorum. Sabah 9 akşam 6.30 çalış ctesi yarım gün çalış, evle ilgili bütün herşeyle ilgilen, vallahi de billagide şimdi asla gücüm yok bütün bunlara.
Ama çalışmaya devam maalesef. Ben de isyanlardayım uleyyn:84:
:))))
hayırlı bi iş mutlu olcağın bir iş çıkar karşına umarım canım
ben 7 senelik öğretmenim 2 senedir evliyim ve 8 aylık bir kızım var.Tabi diğer meslek dallarına göre çalışma saatlerim çok uygun.En geç 12 de çıkıyorum bebeğime de annem bakıyor.Burda ne yorum yapılırsa yapılsın herkes olaya kendi bakış açısından bakacak ve kimsenin düşüncesi değişmeyecek.Ben ise şöyle düşünüyorum.Benim eşim ayda 20.000 lira da alsa asla çalışmaktan vazgeçmem.Doğum yaptığımda ben de depresyona girmiştim.Kızım 3 aylıkken tekrar çalışmaya başladım.İnanın tüm ilaçlardan iyi geldi.Resmen terapi yeriydi.Üstelik kızımla daha normal bir psikolojide ilgilendim.Ve asla vicdan yapmadım.Eminim kızım büyüdüğünde benimle gurur duyacaktır.Çünkü onun için eşim ve ben tüm imkanlarımızı kullanarak en iyi şekilde yetiştirmeye çalışacağı.Eminim yabancılar böyle konuşmalar yapmıyorlardır.:)Bizim toplumda maalesef en iyi eş,en iyi evhanımı,en iyi anne,en kariyerli olma gibi istekler varBunlar çatıştığı için bu kadar derinlemesine düşünüyoruz zaten.Ayrıca çalışan bayanların çocukları problemli oluyor diyenler o zaman Türkiye 'de 40-50 yıl önce çalışan kadınların yüzdesini hesaplarsanız hemen hemen Tüm Türk insanı problemlidir.:)
bir derdim var köşesine çok nadir yorum yazarım bir iki kez çok özel olmayan sıkıntılarımı paylaştım.fakat herkesin uslubu aynı olmayabiliyor ve evet bu bölümde üzülmeye ve kırılmaya hazır olmak lazım konu açarken onu gördüm .neyse sizi empati yaparak anlamya çalışıyorum.hissedemem sizin hissettiklerinizi ama anlayabilirim düşününce ben de bir anneyim.ben 4 yıl ünv.yi maddi imkansızlıklarla okumuş ailesinin yaşadığı yerden farklı bir şehre gelin gelmiş üstelik de ciddi oldurmayan ve öldürmeyen kronik hastalığı olan bir insanım.çok isterdim başlarda olsaydı iş hayatım .ama olmadı hangi kapıya gitsem yüzüme kapandı.işletme mezunuyum ilk geldiğim zaman istediğim tek şey mali müşavirlik stajı yapmak ve ilerde ofisimi açmaktı.yanında staj yapabileceğim bir mali müşavir bile bulamadım .tabii bu arada evliliğim bir yılını doldurmuştu.kiradaydık eşim devlet memuru ve inanın asgari ücretin birazcık üstünde bir maaş alıyordu .kıt kanaat geçiniyorduk.derken dr.um yıllar geçip hastalık lerledikçe riskin artacağını eğer anne olmak istiyorsa bir an önce olmam gerektiğini söyledi.ve ben ertesi ay hamile kaldım oğlum dünyaya geldi .kayınvaldem herkes doğurduğuna baksın ben çocuk mocuk bakamam dedi kestirip attı.ve benim oğlum on yaşına geldi .ünv.mezunu bir ev hanımıyım şimdi.eşim yükseldikçe maaşıda yükseldi.hala bir evimiz ve arabamız yok.istediğimiz şeyleri alabilmek içinde beklemek zorundayız.ama Rabbime binlerce şükürler olsun mutluyuz.çok sıkıntı çektik maddi anlamda ama Rabbim hep bir kapı açtı.bazen bişeyi çok isteyip alamadığmda keşke çalışsaydım diyorum ama bu hayata alıştım ve sanırım artık yapamam diyorum .çok uzun oldu ama arkadaşım samimiyetle söylüyorum eğer ruh sağlığın huzurun fiziksel sağlığın bozulacaksa çalışma... belki çok tepki alıcam ama aç mezarı yok boşver kızınla ve eşinle çoook mutlu olursun inşallah ALLAHIM YAR VE YARDIMCINIZ OLSUN İNŞALLAH..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?