- 28 Aralık 2007
- 1.272
- 421
- 323
- 42
- Konu Sahibi papatyam_83
- #101
çalışıpta evli olmak zor ama çocuğun varsa dahada zor çalışsam bir dert çalışmasam ayrı dert sonuçta eve katkım oluyor ihtiyacımı daha rahat karşılıyorum ama çocukla öyle zorki vallahi bazen kend, kendime ağlıyorum hiçbirşey yolunda gitmiyor diye ben kreşe veriyorum sabah 7 de kalkıyorum kahvaltısını ettiriyorum 8 30 da kreşe bırakıyorum akşam 6 40 gibi eve geliyorum acele acele küçük çanta yapıp yemek ıslak mendil su vs alıp 7de kreşten alıp doğru parka Allah ım işkence artık eve girmek istemiyor park da park diye tutturuyor akşamları öyle stres oluyorumki yemek varsa ısıtıp alıyorum ama yoksa kabus gibi ne yapacağımı şaşırıyorum 15-20 dk da ne yapılabilirki sonra 9 30 gibi parktan zorla geliyoruz yarın için yemek yapmam lazım ama bende o güç kalmıyorki bırakın yarını eve gelince bazen biz ne yiyeceğimizi şaşırıyoruz eşim sağolsun çoğu zaman aparatif birşeyler hazırlar veya dünden yemek varsa ısıtır parka getirir masalr var parkta orda yeriz (hergün dışardan yenmiyorki) hafta sonları ayrı dert iş yapmakta nefret eder oldum iş,ev,çocuk bitiim ben artık evde durmak istiyorum sanıyorum kasım gibi çıkacağım psikolojim bozulmaya başladı
aman dikkat edin birazdan NİE EVLENDİNİZ Kİ NİE ÇOCUK SAHİBİ OLDUNUZ Kİ MADEM BU KADAR ŞİKAYET ETCEKTİNİZ diyenler damlarlar

canım benim çokçok iyi anlıorum seni Allah sabır kuvvet versin demekten başka yapacak hiçbişi yok
tüm derdimmiz çocuklarımızla kanımızın son damlasına kadar vakit geçirmek verimli bi şekilde
onlara yokluğumuz hissettirmemek
sizin de benim de tüm çalışan annelerin bunu bizden başkası bilemez