Çaresiz hastalık mizofoni?

Kulak tıkacı bunu yazarken aklıma geldi geçici bir çözüm olarak. Çünkü zaten kulaklık kullanıyorum ama başım ağrıyor artık. Sofradaki muhabbeti düşünecek durumda olmuyor insan yani. Benim geçici bir çözümüm vardı, bunu da deneyenler oldu mu diye sormak istedim, dediğim gibi dün gece artık kaşık sesinden uyuyamadım ne yapabilirim uyurken diye düşünüyordum, aklıma geldi.
Ayrıca evet, gerçekten çaresiz bir hastalık, yani kesin bir çözümü maalesef yok. Bundan dolayı uygulanan ama kesin çözüm vadetmeyen birkaç yöntemi deneyen arkadaşlar var mı diye sormak istedim. Ben de tedavi olmaya karar verdiğim için. Yoksa oturup evde ölmeyi beklemiyorum yani. Belki tedavi gören olduysa doktor ismi de alırım diye düsündüm. Hatta bir arkadaşımız bir tür ilaçtan bahsetti, bana umut oldu belki bana da işe yarar yani doktora gideceğim tabii ki. Sadece süreçleri öğrenmek istemiştim.
Çünkü bu dediğiniz gibi oturun onların yanına kitap okuyun asla olmuyor. Yapabilsem keşke ama kalp atışlarıma ve öfkeme kendi kendime yetemiyorum. Psikolojik bir rahatsızlık işte yaşamadan bilmemeniz çok normal sonuçta hiç deneyimlemediğiniz bir durum benimki kadar ileri boyutta olması. Mesela ben sizin yerinizde olsaydım o çay kaşığı sesini duymamak için yanımda bebek de olsa kulaklarımı tıkardım, 1 saniye, 3 saniye fark etmez tahammülüm yok. Bakmayın sakız çiğneyene demişsiniz, olmuyor ben bakmadan duramıyorum işte ancak ne zaman rahatlıyorum biliyor musunuz? Mesela otobüs dolunca başka insanlar ona bakmamı engellerse. Ya da ben kalkıp gidiyorum.
Gerçekten zor bir durum teşekkür ederim yine de.
 
Yaaa, çok mutlu oldum. İnanın çok büyük umut oldu. Bir anda fark etmemeye başladınız yani? Şuan abinizle aynı sofraya oturabilir misiniz? Bir de nüksetti mi hiç acaba? Mesela ben şey düşünüyorum bu hastalık geçerse ve bir gün yine biri yanımda çok kötü yemek yerse nükseder mi?
Kullandığınız ilaç çok ağır geldi mi size ve bıraktıysanız, bıraktığınızda hastalık geri gelmedi o zaman?
 

anlamaya çalışıyorum

o nedenle kendi hayatımdan örnek verdim ya

o sesi kesmek için kulağımı tıkayamadım zira bebek yere düşerdi

yani fayda maliyet analizi yapıp o sese ilişkin algımı değiştirip beynimi o an dışarıdan içeri doğru gelen ışığa odaklamaya çalıştım

esasen derdim benim sesten rahatsız olmam değil, bebeğin uyumaması idi

ama o sesi şu an asla duymam zira sessizlik olsun da bebek uyusun diye beni geren bir durum yok

o sesten rahatsız olmamın sebebini bebeğin uyumaması olduğunu da biliyordum ama bebeğin uyuması için farklı bir çözümüm olmadığı için sesin kaynağına bir daha yapma dedim

örneğin otobüste sakız çiğneyenden rahatsız olduğunuzu, tek çözümün de görmemeniz olduğunu biliyoruz

o zaman otobüse binerken hiç insanlara bakmayın, kulaklığınız da var duymadınız da sesi

ben anlıyorum onu bir kere gördüğünüz anda hep devam ediyor hissinizi o zaman hiç başlamadan engellemek lazım

etkiyi kalp atışınızın fazlalaşması ve öfke olarak nitelendiriyorsunuz

kalp atışının artımı vs zaten tamamen fizyolojik hale gelmiş o nedenle ilk yorumumda da dediğim gibi doktora gitmek

iyi gelen var mı vs araştırmadan önce doktora gitmek lazım bence, zira her hasta farklı

ama öfke neye dair

yani ben rahatsız oluyorum buna rağmen yiyorlar düşüncesi mi öfkenizi körüklüyor mesela

ben bilmesem rahatsızlığını yersem sanki bu kadar öfkelenmeyeceksiniz gibi geldi, bu tarz rahatsızlıklarda öfke, tepki daha çok aile bireylerine yöneliyor, toplum içinde tahammül için daha fazla çaba harcanıyor gibi

uzmana dair önerimi tabii ki yineliyorum ama ben üstüne gidilmesi gerektiği kanaatindeyim

bugün 1 dakika dayanırsın yarın 2

ama o fiziksel tepkiler oluşmadan kendini telkin etmeyi de denemelisin

dün de yemişlerdi oturdum burada, bugün de oturabilirim gibi

ya da ne bileyim birisi ile telefonda konuşun odağınız farklı olsun, 5 dakika durun o odada

ertesi gün dün dayandım bugün de dayanırım deyin
 
İşte o dediğiniz telkinleri denedim ve 2-3 kere dayandım. Ama ondan sonra o kişinin berbat yediğini biliyorum ya, artık hiç onunla oturamamaya başladım. Çünkü sabır kalmıyor. Evet bakmadan yürüyorum artık ama istemediğin şey dibinde bitermiş ya hep yanımda arkamda bir ses duyuyorum ya da yola bakmak için şöyle bi kafamı kaldırıyorum bir bakıyorum sakız çiğniyor. Algıda seçicilik gerçekten. Bunların kimseye zararı yok zaten sadece bana var o yüzden kesinlikle tedaviyi deneyeceğim
 
muhtemelen bir önceki yorumumda SSRI diye bahsettiğim ilaçlardan kullandınız, işe yaramasına çok sevindim :)

incirzeytin bakın, işe yaradığına dair güzel örnekler de mevcut,bence bir doktora başvurun siz de :)
 

Bu tarz durumlar gecmişteki travmalarla başlıyor. Bilincaltısal telkinler de bu durumlar icin işe yarar diye düsünüyorum.
Mesela ben de sessizligi cok severim.
Kucuklugumden beri sessiz bir evde yasıyorum. Gecen yaz komşumuz köpek almıştı Sürekli havlaması beni rahatsız ediyordu.oysaki köpek havlaması çok normal bir durum.2-3 ay sonra köpeği baska yere götürdüler.
Bu durumu çaresiz olarak görmeniz zaten bilinçaltınızda blokaj oluşturuyor. Her seyin bir çözümü vardır. Sizi çok iyi anlıyorum. Bu durumu ilaç tedavisi olmadan psikolog eşliğinde de çözebileceğinizi düsünüyorum.instagramda da sayfalar var bilincaltı temizlemeyle ilgili.bilincaltınızda seslere karsı blokaj olusturmussunuz
 
Bu durum sizde yıllardır süren bir durum olduğu için telkinler 2-3 kerede işe yaramaz.Devamlılık sağladıkça olumlu etkisini görürsünüz
 
Ben yazdım sandım.
Sakız yerine beynimi çiğniyorlar sanıyorum.
Salatalık, biber havuç vb yeniyorsa mümkünse benim ev dışında olmam lazım
Çok asabileşiyorum dayanamıyorum
 
Ben yazdım sandım.
Sakız yerine beynimi çiğniyorlar sanıyorum.
Salatalık, biber havuç vb yeniyorsa mümkünse benim ev dışında olmam lazım
Çok asabileşiyorum dayanamıyorum
Ya böyle yaşamak çok çok zor değil mi? Siz hiç çözüm bulmak istemediniz mi?
 
İlacı kısa bir süre kullanmama rağmen gerçekten tekrarlamadı dört yıl geçti. Benim hayatımı çok zorlaştırıyordu bazen gerçekten ağlardım. Odada saat sesi olsa bile. Bende odaklanma sorununu çözdü ben buna bağlıyorum çevremi çok fazla dinlemiyorum artık.
 

Bu sorunun sebebi cevredeki seslere odaklanmakla ilgili galiba. Bu sorununuzun çözülmesine sevindim. Bu sorundan kurtulan insanlar görmek umutlandırıyor
 
Bende de var. Ama ben de bu kadar ilerlemiş versiyonu değil. Sakız ve ağız şapırtısı o vıcık vıcık seslere karşı var.
İlk zamanlar biraz daha ileri boyuttaydı. Öyle ortamlarda başka şeylere odaklanarak zihnimi meşgul tutmaya başladım.
Bunu yaptıkça azalmaya başladı.
Ama dikkat kesildikçe maalesef artan bir durum
 
Evet zaten çaresiz değilmiş
Artık bu hastalığa sahip değilim diyebilirim şükürler olsun
 
Kendimi 29 yasindayim neredeyse 15 yila yakindir bu hastalikla mucadele ediyorum.bekarken sofrada asla oturmazdim herkes kalktiktan sonra gider yerdim.bahane olarka canim istemiyor diyordum annem hep kizardi sen bizi begenmiyo musun diye.neyse evlendim allahtan esim sesli yemiyor ama kizim var 5 yasinda o ses cikariyor ister istemez.deliriyorum bazen sinirden gozlerim doluyor ama caresiz kaliyorum.yemekte sohbet ediyorum surekli ses gelmesin diye.cok igrenc bi hastalik caresi var mi bilmiyorum.cekmeyen bilemez karsidakini bogabilirim o derece deli oluyorum.ben sadece yemek seslerine degil sakiz cigneme,salatalik havuc tarzi seyler yenmesinede deli oluyorum.kimseye anlatamiyorum yanlis anliyorlar yada abartma diyorlar.esim az cok anlayip hak veriyor ama diger insanlar anlamiyor malesef.ben cozum bulamadim cekiyorum bu derdi
 
Çözümü gerçekten ilaçmış. Bunca yıl ben boşuna kendime eziyet etmişim mutlaka bir psikoloğa görünün derim
 
Çaresiz demişsiniz ya o yüzden şaşırdım
Neyse tedavisine ulaşmanıza sevindim
Evet kesin olarak senin hastalığın şu, bu da ilacı gibi bir durum yok. Başka tedavilerde kullanılan antidepresanlar, bu hastalığa da yarıyormus. İki tane antidepresan kullanıyorum ben.
Çok teşekkür ederim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…