- 6 Aralık 2016
- 762
- 2.559
-
- Konu Sahibi incirzeytin
- #21
Kulak tıkacı bunu yazarken aklıma geldi geçici bir çözüm olarak. Çünkü zaten kulaklık kullanıyorum ama başım ağrıyor artık. Sofradaki muhabbeti düşünecek durumda olmuyor insan yani. Benim geçici bir çözümüm vardı, bunu da deneyenler oldu mu diye sormak istedim, dediğim gibi dün gece artık kaşık sesinden uyuyamadım ne yapabilirim uyurken diye düşünüyordum, aklıma geldi.herkese kulak tıkacı işe yarar mı diye sormuşsunuz da alın deneyin
yani kaç liralık şey ki bu eczanede satılan basit kulak tıkaçları
bana kalırsa yaramaz sofrada onu takarsanız hiç kimseyi yani olağan konuşmaları da duymazsınız bu durumda da odağınız yine birilerinin ağız şapırdatıyor olduğuna kayar
önemli olan bu seslerin rahatsız ediciliğine olan içsel algınızı kaldırmak
çözümü ilaçsa ilaç terapi ise terapi
yazdığınız seslerin çok güzle sesler olduğunu kimse söylemez zaten ama o seslere odaklanmayıp yaşıyoruz işte
bazı kişilerin ses ve koku duyarlılıkları fazladır muhtemelen sizin de öyle
dikkatinizi başka yöne vermeye odaklanın
mesela hiç otobüste sakız çiğneyen birinden rahatsız olmadım hatta düşündüm düşündüm otobüste sakız çiğneyen birisinin görüntüsünü gözümün önüne getirmeye çalıştım olmadı
bakmayın insanlara otobüse binince, kafanızın içi meşgul olsun etrafa algılarınızı kapatın
evdeki çekirdek çitlenmesinden rahatsız oluyorsanız oturun onların yanına kitabını alın ve okuyun ya da nette dolanın ama ilginizi çeken bri alanda
odağınız kitap olur okuduğunuz post olur ne yapıyorsanız o olur
bu bir günde geçmez tabii ama odaklanarak etrafla ilginizi kopartmayı başardığınız anda bu sorunun en azından azalır
gece artar özellikle uykuya dalmadan o saat sesine vs takılma daha çok olur çünkü hem etraf sessiz hem de sizin beyniniz artık uyumak dışında bir şeye odaklı değil
mesela salonda sesini duyamadığınız tv yi yatmaya gittiğinizde odanızdan duyarsınız
hayatta en sinir olduğum ses ne oldu biliyor musunuz oğlumu uyutmaya gittiğimde annemin çay karıştırma sesi
çay kaç saniye karıştırılır ama o çocuk uyuyacak diye uğraşırken şıngır şıngır aylarca sürüyormuş gibi gelir
aynı çayı şimdi karıştırınca sinir olma zira uyutmam gereken bir bebeğim yok
özetle beynimiz değişik bir organ
onunla ilgili sıkıntılarımızı esasen yine o çözüyor ama doktor yardımı da almak gerekiyorsa ertelenmemeli
Yaaa, çok mutlu oldum. İnanın çok büyük umut oldu. Bir anda fark etmemeye başladınız yani? Şuan abinizle aynı sofraya oturabilir misiniz? Bir de nüksetti mi hiç acaba? Mesela ben şey düşünüyorum bu hastalık geçerse ve bir gün yine biri yanımda çok kötü yemek yerse nükseder mi?Bende de vardı abimle aynı sofraya bile oturamazdım şapırtısından. Çekirdek yediğinde sinirlerim tavan yapıyordu dayanamıyordum. Sonra başka sebepten depresyon tedavisi görmüştüm kullandığım ilaç bunada iyi geldi senelerdir çok rahatım aklıma bile gelmiyor artık.
Kulak tıkacı bunu yazarken aklıma geldi geçici bir çözüm olarak. Çünkü zaten kulaklık kullanıyorum ama başım ağrıyor artık. Sofradaki muhabbeti düşünecek durumda olmuyor insan yani. Benim geçici bir çözümüm vardı, bunu da deneyenler oldu mu diye sormak istedim, dediğim gibi dün gece artık kaşık sesinden uyuyamadım ne yapabilirim uyurken diye düşünüyordum, aklıma geldi.
Ayrıca evet, gerçekten çaresiz bir hastalık, yani kesin bir çözümü maalesef yok. Bundan dolayı uygulanan ama kesin çözüm vadetmeyen birkaç yöntemi deneyen arkadaşlar var mı diye sormak istedim. Ben de tedavi olmaya karar verdiğim için. Yoksa oturup evde ölmeyi beklemiyorum yani. Belki tedavi gören olduysa doktor ismi de alırım diye düsündüm. Hatta bir arkadaşımız bir tür ilaçtan bahsetti, bana umut oldu belki bana da işe yarar yani doktora gideceğim tabii ki. Sadece süreçleri öğrenmek istemiştim.
Çünkü bu dediğiniz gibi oturun onların yanına kitap okuyun asla olmuyor. Yapabilsem keşke ama kalp atışlarıma ve öfkeme kendi kendime yetemiyorum. Psikolojik bir rahatsızlık işte yaşamadan bilmemeniz çok normal sonuçta hiç deneyimlemediğiniz bir durum benimki kadar ileri boyutta olması. Mesela ben sizin yerinizde olsaydım o çay kaşığı sesini duymamak için yanımda bebek de olsa kulaklarımı tıkardım, 1 saniye, 3 saniye fark etmez tahammülüm yok. Bakmayın sakız çiğneyene demişsiniz, olmuyor ben bakmadan duramıyorum işte ancak ne zaman rahatlıyorum biliyor musunuz? Mesela otobüs dolunca başka insanlar ona bakmamı engellerse. Ya da ben kalkıp gidiyorum.
Gerçekten zor bir durum teşekkür ederim yine de.
İşte o dediğiniz telkinleri denedim ve 2-3 kere dayandım. Ama ondan sonra o kişinin berbat yediğini biliyorum ya, artık hiç onunla oturamamaya başladım. Çünkü sabır kalmıyor. Evet bakmadan yürüyorum artık ama istemediğin şey dibinde bitermiş ya hep yanımda arkamda bir ses duyuyorum ya da yola bakmak için şöyle bi kafamı kaldırıyorum bir bakıyorum sakız çiğniyor. Algıda seçicilik gerçekten. Bunların kimseye zararı yok zaten sadece bana var o yüzden kesinlikle tedaviyi deneyeceğimanlamaya çalışıyorum
o nedenle kendi hayatımdan örnek verdim ya
o sesi kesmek için kulağımı tıkayamadım zira bebek yere düşerdi
yani fayda maliyet analizi yapıp o sese ilişkin algımı değiştirip beynimi o an dışarıdan içeri doğru gelen ışığa odaklamaya çalıştım
esasen derdim benim sesten rahatsız olmam değil, bebeğin uyumaması idi
ama o sesi şu an asla duymam zira sessizlik olsun da bebek uyusun diye beni geren bir durum yok
o sesten rahatsız olmamın sebebini bebeğin uyumaması olduğunu da biliyordum ama bebeğin uyuması için farklı bir çözümüm olmadığı için sesin kaynağına bir daha yapma dedim
örneğin otobüste sakız çiğneyenden rahatsız olduğunuzu, tek çözümün de görmemeniz olduğunu biliyoruz
o zaman otobüse binerken hiç insanlara bakmayın, kulaklığınız da var duymadınız da sesi
ben anlıyorum onu bir kere gördüğünüz anda hep devam ediyor hissinizi o zaman hiç başlamadan engellemek lazım
etkiyi kalp atışınızın fazlalaşması ve öfke olarak nitelendiriyorsunuz
kalp atışının artımı vs zaten tamamen fizyolojik hale gelmiş o nedenle ilk yorumumda da dediğim gibi doktora gitmek
iyi gelen var mı vs araştırmadan önce doktora gitmek lazım bence, zira her hasta farklı
ama öfke neye dair
yani ben rahatsız oluyorum buna rağmen yiyorlar düşüncesi mi öfkenizi körüklüyor mesela
ben bilmesem rahatsızlığını yersem sanki bu kadar öfkelenmeyeceksiniz gibi geldi, bu tarz rahatsızlıklarda öfke, tepki daha çok aile bireylerine yöneliyor, toplum içinde tahammül için daha fazla çaba harcanıyor gibi
uzmana dair önerimi tabii ki yineliyorum ama ben üstüne gidilmesi gerektiği kanaatindeyim
bugün 1 dakika dayanırsın yarın 2
ama o fiziksel tepkiler oluşmadan kendini telkin etmeyi de denemelisin
dün de yemişlerdi oturdum burada, bugün de oturabilirim gibi
ya da ne bileyim birisi ile telefonda konuşun odağınız farklı olsun, 5 dakika durun o odada
ertesi gün dün dayandım bugün de dayanırım deyin
muhtemelen bir önceki yorumumda SSRI diye bahsettiğim ilaçlardan kullandınız, işe yaramasına çok sevindim :)Bende de vardı abimle aynı sofraya bile oturamazdım şapırtısından. Çekirdek yediğinde sinirlerim tavan yapıyordu dayanamıyordum. Sonra başka sebepten depresyon tedavisi görmüştüm kullandığım ilaç bunada iyi geldi senelerdir çok rahatım aklıma bile gelmiyor artık.
İşte o dediğiniz telkinleri denedim ve 2-3 kere dayandım. Ama ondan sonra o kişinin berbat yediğini biliyorum ya, artık hiç onunla oturamamaya başladım. Çünkü sabır kalmıyor. Evet bakmadan yürüyorum artık ama istemediğin şey dibinde bitermiş ya hep yanımda arkamda bir ses duyuyorum ya da yola bakmak için şöyle bi kafamı kaldırıyorum bir bakıyorum sakız çiğniyor. Algıda seçicilik gerçekten. Bunların kimseye zararı yok zaten sadece bana var o yüzden kesinlikle tedaviyi deneyeceğim
Bu durum sizde yıllardır süren bir durum olduğu için telkinler 2-3 kerede işe yaramaz.Devamlılık sağladıkça olumlu etkisini görürsünüzİşte o dediğiniz telkinleri denedim ve 2-3 kere dayandım. Ama ondan sonra o kişinin berbat yediğini biliyorum ya, artık hiç onunla oturamamaya başladım. Çünkü sabır kalmıyor. Evet bakmadan yürüyorum artık ama istemediğin şey dibinde bitermiş ya hep yanımda arkamda bir ses duyuyorum ya da yola bakmak için şöyle bi kafamı kaldırıyorum bir bakıyorum sakız çiğniyor. Algıda seçicilik gerçekten. Bunların kimseye zararı yok zaten sadece bana var o yüzden kesinlikle tedaviyi deneyeceğim
Ben yazdım sandım.Kızlar benim için büyük bir dert oldu artık bu hastalık. Sırf bu yüzden toplu taşımaya kulaklıksız binemiyorum, toplu yemek davetlerine genelde katılmıyorum. Yatıya kalmak en büyük korkularımdan, sessiz ortamda yemek yenir ya da biri horlar diye canım çıkıyor. Şimdi de buna çatal kaşığın yemek yerken doğal olarak tabağa vurma sesi eklendi. Bu arada bunları bir restoranda falan yaşamıyorum, sessiz ortamlarda rahatsız ediyor. Çatal kaşık sesi yeni eklendi, büyük ihtimalle sebebi insanların yemek yediğini bildiriyor beynime. Yemek yerken ağız kapalı bile olsa çıkan o ses midemi bulandırıyor. En ufak sese tahammülüm yok bundan nefret ediyorum artık. Sakız zaten görmek bile rahatsız ediyor. Bir de mesela otobüste gidiyorum, biri sakız çiğniyor hemen kulaklığı takıyorum, sesi kesmiş olmama rağmen o ağzının görüntüsünden dolayı bile tekme tokat dalasım geliyor bakmamaya çalışıyorum.
Hayatım boyunca böyle yaşayamam ki. Anneannemin dişi yok şu an, yeni yapılacak. Onunla asla aynı masaya oturmuyorum. Hem bir gün ben de yaşlanacağım hem de böyle hayat gitmez ki. Kızarıyorum, kalbim çok hızlı atmaya başlıyor.
Bu hastalığın tedavisi yok deniyor, bazıları OKB’ye girer, o yüzden ilaçla hafifler diyor. Hiç başına gelen var mı? Boşuna ilaç kullanmak istemiyorum açıkçası. Ama eğer tedavisi buysa 10 ilaç da kullanırım yani. Gerçi beynimden bu sesi nasıl atabilirim bilmiyorum. Bu hastalığı yenen, mücadele eden, etrafında olan var mı? Nasıl yöntemler izlediniz ya da izliyorsunuz?
Şimdiden Ramazan’da olacak geniş aile sofrası beni öyle geriyor ki. Acaba kulak tıkacı işe yarar mı? Başka nedenler için kullandıysanız, gerçekten sesi kesti mi mesela yemek masasına onu takıp otursam?
Umarım tıp buna da çare bulur
Ya böyle yaşamak çok çok zor değil mi? Siz hiç çözüm bulmak istemediniz mi?Ben yazdım sandım.
Sakız yerine beynimi çiğniyorlar sanıyorum.
Salatalık, biber havuç vb yeniyorsa mümkünse benim ev dışında olmam lazım
Çok asabileşiyorum dayanamıyorum
Çok zorYa böyle yaşamak çok çok zor değil mi? Siz hiç çözüm bulmak istemediniz mi?
İlacı kısa bir süre kullanmama rağmen gerçekten tekrarlamadı dört yıl geçti. Benim hayatımı çok zorlaştırıyordu bazen gerçekten ağlardım. Odada saat sesi olsa bile. Bende odaklanma sorununu çözdü ben buna bağlıyorum çevremi çok fazla dinlemiyorum artık.Yaaa, çok mutlu oldum. İnanın çok büyük umut oldu. Bir anda fark etmemeye başladınız yani? Şuan abinizle aynı sofraya oturabilir misiniz? Bir de nüksetti mi hiç acaba? Mesela ben şey düşünüyorum bu hastalık geçerse ve bir gün yine biri yanımda çok kötü yemek yerse nükseder mi?
Kullandığınız ilaç çok ağır geldi mi size ve bıraktıysanız, bıraktığınızda hastalık geri gelmedi o zaman?
İlacı kısa bir süre kullanmama rağmen gerçekten tekrarlamadı dört yıl geçti. Benim hayatımı çok zorlaştırıyordu bazen gerçekten ağlardım. Odada saat sesi olsa bile. Bende odaklanma sorununu çözdü ben buna bağlıyorum çevremi çok fazla dinlemiyorum artık.
Bende de var. Ama ben de bu kadar ilerlemiş versiyonu değil. Sakız ve ağız şapırtısı o vıcık vıcık seslere karşı var.Kızlar benim için büyük bir dert oldu artık bu hastalık. Sırf bu yüzden toplu taşımaya kulaklıksız binemiyorum, toplu yemek davetlerine genelde katılmıyorum. Yatıya kalmak en büyük korkularımdan, sessiz ortamda yemek yenir ya da biri horlar diye canım çıkıyor. Şimdi de buna çatal kaşığın yemek yerken doğal olarak tabağa vurma sesi eklendi. Bu arada bunları bir restoranda falan yaşamıyorum, sessiz ortamlarda rahatsız ediyor. Çatal kaşık sesi yeni eklendi, büyük ihtimalle sebebi insanların yemek yediğini bildiriyor beynime. Yemek yerken ağız kapalı bile olsa çıkan o ses midemi bulandırıyor. En ufak sese tahammülüm yok bundan nefret ediyorum artık. Sakız zaten görmek bile rahatsız ediyor. Bir de mesela otobüste gidiyorum, biri sakız çiğniyor hemen kulaklığı takıyorum, sesi kesmiş olmama rağmen o ağzının görüntüsünden dolayı bile tekme tokat dalasım geliyor bakmamaya çalışıyorum.
Hayatım boyunca böyle yaşayamam ki. Anneannemin dişi yok şu an, yeni yapılacak. Onunla asla aynı masaya oturmuyorum. Hem bir gün ben de yaşlanacağım hem de böyle hayat gitmez ki. Kızarıyorum, kalbim çok hızlı atmaya başlıyor.
Bu hastalığın tedavisi yok deniyor, bazıları OKB’ye girer, o yüzden ilaçla hafifler diyor. Hiç başına gelen var mı? Boşuna ilaç kullanmak istemiyorum açıkçası. Ama eğer tedavisi buysa 10 ilaç da kullanırım yani. Gerçi beynimden bu sesi nasıl atabilirim bilmiyorum. Bu hastalığı yenen, mücadele eden, etrafında olan var mı? Nasıl yöntemler izlediniz ya da izliyorsunuz?
Şimdiden Ramazan’da olacak geniş aile sofrası beni öyle geriyor ki. Acaba kulak tıkacı işe yarar mı? Başka nedenler için kullandıysanız, gerçekten sesi kesti mi mesela yemek masasına onu takıp otursam?
Umarım tıp buna da çare bulur
Evet zaten çaresiz değilmişBende de var. Ama ben de bu kadar ilerlemiş versiyonu değil. Sakız ve ağız şapırtısı o vıcık vıcık seslere karşı var.
İlk zamanlar biraz daha ileri boyuttaydı. Öyle ortamlarda başka şeylere odaklanarak zihnimi meşgul tutmaya başladım.
Bunu yaptıkça azalmaya başladı.
Ama dikkat kesildikçe maalesef artan bir durum
2 ayda nasıl iyileştiniz merak ettim doğrusu?Evet zaten çaresiz değilmiş
Artık bu hastalığa sahip değilim diyebilirim şükürler olsun
Tıp zaten çaresini bulmuş, ilaç tedavisi görüyorum hala2 ayda nasıl iyileştiniz merak ettim doğrusu?
Çözümü gerçekten ilaçmış. Bunca yıl ben boşuna kendime eziyet etmişim mutlaka bir psikoloğa görünün derimKendimi 29 yasindayim neredeyse 15 yila yakindir bu hastalikla mucadele ediyorum.bekarken sofrada asla oturmazdim herkes kalktiktan sonra gider yerdim.bahane olarka canim istemiyor diyordum annem hep kizardi sen bizi begenmiyo musun diye.neyse evlendim allahtan esim sesli yemiyor ama kizim var 5 yasinda o ses cikariyor ister istemez.deliriyorum bazen sinirden gozlerim doluyor ama caresiz kaliyorum.yemekte sohbet ediyorum surekli ses gelmesin diye.cok igrenc bi hastalik caresi var mi bilmiyorum.cekmeyen bilemez karsidakini bogabilirim o derece deli oluyorum.ben sadece yemek seslerine degil sakiz cigneme,salatalik havuc tarzi seyler yenmesinede deli oluyorum.kimseye anlatamiyorum yanlis anliyorlar yada abartma diyorlar.esim az cok anlayip hak veriyor ama diger insanlar anlamiyor malesef.ben cozum bulamadim cekiyorum bu derdi
Çaresiz demişsiniz ya o yüzden şaşırdımTıp zaten çaresini bulmuş, ilaç tedavisi görüyorum hala
Evet kesin olarak senin hastalığın şu, bu da ilacı gibi bir durum yok. Başka tedavilerde kullanılan antidepresanlar, bu hastalığa da yarıyormus. İki tane antidepresan kullanıyorum ben.Çaresiz demişsiniz ya o yüzden şaşırdım
Neyse tedavisine ulaşmanıza sevindim