Ben de kendimde çok kusur arar, bulurdum. Yok burun deliklerim büyük (ırsi burun yapısı), yok kiloluyum, yok efendime söyleyeyim göğüslerim küçük bilmem ne bilmem ne. Sonra ne oldu biliyor musun? Bir gün aynanın karşısına geçtim, uzun uzun, derin derin gözlerimin içine bakıp silkelendim ve dedim ki "Tembel koala, sen busun. Her insan özeldir, kusurlarıyla güzeldir. Her insan tek'tir, senin eşin benzerin yok, başkaların seni görmek istediği gibi değil, kendin nasıl görmek istiyorsan öyle ol". Sonra ne mi oldu? Kaybetmiş benliğimi buldum, giden özgüvenim yerine geldi. Dip buçak saklanan ben, şimdi tam tersi. Hatta kimi zaman evde kimse olmadığı vakit geçerim aynanın karşısına, burun kanatlarını oynatırım :) Ha eşim bazen der, kız o burun delikleri neden büyük, ben de kokunu daha iyi alabilmem için derim. Ikimizde şaka yollu söyleriz, şimdi herşeyi boşveriyorum. Ve ne kadar umursamaz oldukça o kadar iyi hissediyorum kendimo. Pozitif enerji yüklü ve iyimser ♡