- 25 Nisan 2009
- 34.338
- 39.807
- 1.123
- Konu Sahibi NohutluPilav
-
- #35.621
eliffffffffffim.ne kadar etkılendım...
allah herkese nasıp etsın canım benım...
eliffffffffffim.ne kadar etkılendım...Diğer topikte de paylaşmıştım buraya da kopyalıyorum
Eveet kızımı uyuttum nihayet fırsat buldum hikayemi anlatmak için... Tabii kızım uyanmassa
Erken doğum tehlikesi var diye ilaç kullanıp her türlü tedbiri alırken son haftaya gelmiştik ama hala ne sancı nede bi doğum belirtisi yoktu. İşarete benzer bi kanamam da olup gecenin bi yarısı bi doğum tatbikatı da yapmıştık oysaki ama yine bişey olmamıştı. En son 20 Aralık Pazartesi sabahına çağırdı doktorum artık beklemeyelim, bebek gün geçtikçe irileşiyo normal doğum istediğin için şansın hergün azalıyo dedi.
Pazartesi sabahı 8de hastaneye gittik, ben sancı odasında ne giysem rahat ederim bilemediğim için ince bi gecelik, bide pijama takımı almıştım eşimle, annemle kendimi ağlamamak için zor tutarak vedalaşıp doğum bölümüne girdim, alışıktım oraya, sürekli nst için zaten gelmiştim, ebeyle de sohbetimiz iyiydi ama bu sefer çok yabancı gelmişti nedense. İçeri girdim, güleryüzlü ebe ve hastabakıcı karşıladı beni. Sancı odasına aldılar, ben ne giysem diye düşünürken hastabakıcı elinde hastane önlüğüyle geldi, beni yüzüğüme kadar soyup hastane önlüğünü giydirdi. Sonra sıra geldi lavmanaaa, korktuğum çekindiğim gibi bişey değilmiş, canım yanmadı, ama ilk biraz utandım. Sonra da yarım saat tuvaletten çıkamadım sürekli tekrar gelmiş gibi bi his oldu bi süre. Tuvalet işim de bitince ebe gelip damar yolumu açmaya çalıştı, herzaman olduğu gibi damarlarım çok ince olduğundan iki kolumun da hiçbiyerinden damar bulunamadı. Mecburen elimin üzerinden bağladı suni sancı serumunu. Bundan sonrası uzuuun bi bekleyiş, yada bana çok uzun geldi. Öğlene kadar sancı odasında tek başıma yattım, sancının gelmesini bekledim ama olmadı. İyice stres olmaya başladım neden hiç sancım yok, doktorum sürekli gelip kontrol edip bana destek oldu sağolsun çok anlayışlıydı. Korkmaya başladığımı anlayınca ebeyle konuşup annemi içeri yanıma almaya karar verdiler, normalde yasak biliyorum ama çok sevindim çok rahatladım. Annemi içeri alıp kapımızı kapattılar sohbet ettik, kızımla ilgili hayaller kurduk annemle, sürekli beni rahatlatmaya çalıştı. Biz konuşurken kızım çok hareketliydi sanki bugün içimde son günü olduğunu anlamış gibi nerdeyse göğüslerime kadar içimin yukarılarına tırmandı durdu. Bi gariplik olduğunu hissettim çünkü hamileliğim boyunca kızımı hep aşağıda taşıdım, göbek deliğimden fazla yukarı çıkmazdı hareketleri. Bu arada saat 2buçuk oldu hala sancı yok, kızım tırmanmaya devam ediyo. Doktorum geldi doğumhaneye alındım, doktor da ebe de muayne etti açılma haftalardır olduğu gibi hala 2cm, hiç artmamış, ilerleme olmamış. Açık konuşmamız gerektiğini ama panik olmamamı söyledi. Bukadar süre verilen suni sancıya rağmen hiç sancım, açılmam yoksa bu işte bir terslik olduğunu, serumu kesmek zorunda olduğunu söyledi. İstersem bu gece yatırıp yarın sabah tekrar sancı vermeyi deneyebilirmiş. Ama bebeğin kalp atışlarının yolunda olmasına rağmen tepkilerinin normal olmadığını söyledi. Çok sıkılmıştım, çok endişelenmiştim ne yapacağımı düşünüyodum kara kara. Ebe geldi o sırada, benim de aklıma sezeryan fikri iyice yer etmişti, biran önce kızımı kucağıma alabilmek istiyodum, başıma ne geleceği, ne çekeceğim çok umrumda olmamıştı o dakikalarda. Sadece kızıma kavuşmak için sabırsızlanıyodum, bekleyecek sabrım kalmamıştı. Annemle konuşup sezeryana karar verdik, o da destek oldu. Doktorum geldiğinde bu kararımı söyledim, o da açıkça doğum sonrasının daha zor olacağını ama bebeği riske atmayı, daha fazla beklemeyi kendisinin de istemediğini söyledi. Böylece spinal sezeryana karar verildi, ameliyathane hazırlandı, serumum çıkarıldı, doğumhanede sondam takıldı.
Doğumhanede beni sedyeye yatırdılar, ameliyathaneye doğru yola çıktık. Eşimi çağırdılar yanıma vedalaştık, çok duygusaldı, gözlerinde, yüzünde hiç görmediğim biçok duyguyu kapsayan bi ifade vardı. Sedyeyi ilerletmeye başladılar, eşim geride kaldı, şifreli bisürü kapıdan geçtik, büyük bi kapının önünde ebeyle de vedalaştık. Büyük bi kapı açıldı bi adam aldı sedyemi, ortam gittikçe soğumaya başladı, uzun bi koridordan geçtik ve kapılardan birine girdik. Masaya aktardılar beni, etrafta yeşil önlüklü, boneli, maskeli bikaç kişi vardı. Biri olacakları anlattı, sakin olmamı söyledi. Sonra biri daha geldi, narkoz uzmanıymış. Belimden iğne yaptı, acımadı, çok hafif bişey hissettim. Sonra yatırdılar ve narkozcu da yanıbaşıma oturdu. Soğuk mu sıcak mı hissediyosun dedi önce bacaklarıma doğru koşan bi sıcaklık, sonra da bi serinlik hissettim. Çarmıha gerer gibi iki kolumu iki yanıma açtırdılar, birine otomatik tansiyon aleti bağlandı, 5dkda bir ölçüm yapar korkma dediler. Ötekine de parmağıma bişey taktılar. Göğsüme de kablolar bağlandı. Aniden bi kusma isteği geldi, çok midem bulandı, narkozcu elinde beyaz bi kapla yanımdaydı bunun içinmiş meğer. rahatla, kus çekinicek bişey yok dedi ama ben çıkaramadım , sonrada geldiği gibi aniden gitti zaten o istek. Çok garip hissediyodum kendimi tepemde ışıklar yandı. O anda doktorum girdi içeri ''Eliiiif ben geldim korkma birazdan kızını kollarına vericez emin ellerdesin'' dedi. Nekadar rahatladığımı anlatamam. Ah birde o üşüme olmasaydı. İçerisi gittikçe daha da soğudu sanki, ya da ben öyle hissettim. Operasyon başladı, yaptıkları herşeyi hissettim, canım yanmadı ama kestiklerini, içimden kızımı çıkardıklarını, plesentayı koparttıklarını hep hissettim. Aşama aşama doktora sordum şimdi şunu hissettim ne yaptınız diye o da anlattı. Bu arada narkozcu da yanımdaydı kızımın ismini, kaçıncı çocuk olduğunu, nerde oturduğumuzu fln sorup dikkatimi dağıtmaya çalışıyodu. Doktorun sesini duydum, eveet kapkara saçları var maşallah dedi şok oldum okadar çabuk beklemiyodum. Ardından da bi ağlama sesi geldi, o sesle bende başladım hıçkıra hıçkıra ağlamaya. Çok rahatlamıştım. Yanıma getirip koluma koydular, başını bana çevirdi boncuk boncuk bakarak, tepinerek ağlamaya devam etti. Kokladım ve hayatım değişti, herşeyimdi o artık benim. Aldılar sonra, ağlaması gittikçe uzaklaştı, benim geldiğim koridorlardan kızım dışarı çıkıyodu. Sabırsızlandım, bende bitsin de yanına gideyim istedim. Doktor biraz daha işlerinin olduğunu söyledi ve iyiki sezeryan yapmışız iki tur kordon dolanmış boynuna dedi ve kararımın doğruluğuna sevindim. Sonrası aşırı titreme ve sohbetle geçti. O an için komik diyaloglar yaşadık şuanda ne yapıyorsunuz dedim mesela; yumurtalıklarını kontrol ediyorum çok iyi durumdalar, içini temizliyoruz fln dedi doktor. Sonunda benim de işim bitti, tekrar sedyeye aldılar deli gibi titriyorum, üşüyorum, çenelerim birbirine vuruyo, kızımı özledim. O kapılardan tekrar geçtim ve dışarı çıktık sonunda. Kapı açılınca eşimi gördüm hemen elimi tuttu, üşüdüğümü görünce ellerimi ovalamaya başladı, kızımı sordum, kayınvaldemle odamıza çıkmışlar. Bizde yanlarına gidiyoruz dedi. İçeri girdik yatağıma yatırdılar beni hemen kızımı istedim yanıma annemin yardımıyla emzirmeye başladım. Aranıyodu zaten yavrum, süt değildi göğüslerimden gelen ama azimle emmeye çalışıyodu yinede. Emerken uyuyakaldı, koynumda uyumasını izledik eşimle. Mucize gibi bişeydi, ağlamadan duramadık ikimizde, aramızdaki bağ daha da güçlüydü artık... Bu minicik bebek herşeyimizdi artık...
elifçim günaydın nasılsın canım
bi tek sen değilsin canım aynı şeyleri yaşıyan bende aynı durumdayım bide bizimki sürekli sallanıyo dur bakalım bunlar daha bişey değil her gün yeni bişeyler çıkarıyolar benimki öyle şahsen bide senin dikişlewrin geçmedimi canım daha
ewet benimki de öyle sürekli yeni bi icat çıkıyo oyuncaklarla oyalanmaya başlasa süper olucak da bide keşfettim derdimiz uykuya dalamamak sabahları çok iyiyiz gülücükler saçıyo ama öğlene doğru uykusu geliyo uyuyamıyo gözler kızarıyo ve derdimiz başlıyo bende inatla ayağımda yada kucağımda sallamıyorum yatağına koyup emziğini ağzına veriyorum öyle uyumaya alışması lazım alışana kadr çekicem biraz akşamüzeri de gece de kendi uyuyabiliyo çünkü bi gündüz öğrenemedik ışıktan desem akşamları da ışık war ses te var bakalım elbet alışıcak şimdi yatağında uyumaya çalışıyo oyuncaklarına bakıyo emziği düştükçe gidip veriyorum şimdilik sakiniz
dış dikişlerim ters bi hareket yapmadığım yada ağır kaldırmadığım sürece acımıyo ama içim çok ağrıyo göbek deliğimin yarım karış altından dikişlere kadar göbeğim ellesem bile acıyo hani biyerini vurdurursun morarır elleyince acır ya onun gibi bide kucağımda rüyayla kalkmaya çalıştığımda, onu yukarı doğru kaldırdığımda fln çok canım yanıyo normal hareketlerde bişey yok yani
bebekle mısafır agırlamak çok zor cnm haklısın...öyle böyle kazasız belasız memnun bir şekılde agırladım şükür misafirlerimi....kızım da gayet modundaydı maallah...halasının kucagına verdım ben misafirlerle ilgilendim...ayy kızlar hpimiz defne joya üzülmüşüz ve herkes bebeğini düşünmüş bnmde ilk aklıma bebeği geldi bu annelik içgüdüsü heraldee allah sabır versin aileisne dilay oğlun büyümüşş cnm maşallh boncuk boncuk bakıyo ceylanımm sanada allh yardım etsınn misafriin varmışş p çocukların gürültüsünde seninkiii ortalığı kaldırmaz inş bizim kii öle yapıyoda uykusunu şaşırdınmı yandın kalabalık istemıyoo çocukla misafir ağırlamak çok zor iş
ben hikayenı ocak annelerınde okumuştum cnm çok güzel....Diğer topikte de paylaşmıştım buraya da kopyalıyorum
Eveet kızımı uyuttum nihayet fırsat buldum hikayemi anlatmak için... Tabii kızım uyanmassa
Erken doğum tehlikesi var diye ilaç kullanıp her türlü tedbiri alırken son haftaya gelmiştik ama hala ne sancı nede bi doğum belirtisi yoktu. İşarete benzer bi kanamam da olup gecenin bi yarısı bi doğum tatbikatı da yapmıştık oysaki ama yine bişey olmamıştı. En son 20 Aralık Pazartesi sabahına çağırdı doktorum artık beklemeyelim, bebek gün geçtikçe irileşiyo normal doğum istediğin için şansın hergün azalıyo dedi.
Pazartesi sabahı 8de hastaneye gittik, ben sancı odasında ne giysem rahat ederim bilemediğim için ince bi gecelik, bide pijama takımı almıştım eşimle, annemle kendimi ağlamamak için zor tutarak vedalaşıp doğum bölümüne girdim, alışıktım oraya, sürekli nst için zaten gelmiştim, ebeyle de sohbetimiz iyiydi ama bu sefer çok yabancı gelmişti nedense. İçeri girdim, güleryüzlü ebe ve hastabakıcı karşıladı beni. Sancı odasına aldılar, ben ne giysem diye düşünürken hastabakıcı elinde hastane önlüğüyle geldi, beni yüzüğüme kadar soyup hastane önlüğünü giydirdi. Sonra sıra geldi lavmanaaa, korktuğum çekindiğim gibi bişey değilmiş, canım yanmadı, ama ilk biraz utandım. Sonra da yarım saat tuvaletten çıkamadım sürekli tekrar gelmiş gibi bi his oldu bi süre. Tuvalet işim de bitince ebe gelip damar yolumu açmaya çalıştı, herzaman olduğu gibi damarlarım çok ince olduğundan iki kolumun da hiçbiyerinden damar bulunamadı. Mecburen elimin üzerinden bağladı suni sancı serumunu. Bundan sonrası uzuuun bi bekleyiş, yada bana çok uzun geldi. Öğlene kadar sancı odasında tek başıma yattım, sancının gelmesini bekledim ama olmadı. İyice stres olmaya başladım neden hiç sancım yok, doktorum sürekli gelip kontrol edip bana destek oldu sağolsun çok anlayışlıydı. Korkmaya başladığımı anlayınca ebeyle konuşup annemi içeri yanıma almaya karar verdiler, normalde yasak biliyorum ama çok sevindim çok rahatladım. Annemi içeri alıp kapımızı kapattılar sohbet ettik, kızımla ilgili hayaller kurduk annemle, sürekli beni rahatlatmaya çalıştı. Biz konuşurken kızım çok hareketliydi sanki bugün içimde son günü olduğunu anlamış gibi nerdeyse göğüslerime kadar içimin yukarılarına tırmandı durdu. Bi gariplik olduğunu hissettim çünkü hamileliğim boyunca kızımı hep aşağıda taşıdım, göbek deliğimden fazla yukarı çıkmazdı hareketleri. Bu arada saat 2buçuk oldu hala sancı yok, kızım tırmanmaya devam ediyo. Doktorum geldi doğumhaneye alındım, doktor da ebe de muayne etti açılma haftalardır olduğu gibi hala 2cm, hiç artmamış, ilerleme olmamış. Açık konuşmamız gerektiğini ama panik olmamamı söyledi. Bukadar süre verilen suni sancıya rağmen hiç sancım, açılmam yoksa bu işte bir terslik olduğunu, serumu kesmek zorunda olduğunu söyledi. İstersem bu gece yatırıp yarın sabah tekrar sancı vermeyi deneyebilirmiş. Ama bebeğin kalp atışlarının yolunda olmasına rağmen tepkilerinin normal olmadığını söyledi. Çok sıkılmıştım, çok endişelenmiştim ne yapacağımı düşünüyodum kara kara. Ebe geldi o sırada, benim de aklıma sezeryan fikri iyice yer etmişti, biran önce kızımı kucağıma alabilmek istiyodum, başıma ne geleceği, ne çekeceğim çok umrumda olmamıştı o dakikalarda. Sadece kızıma kavuşmak için sabırsızlanıyodum, bekleyecek sabrım kalmamıştı. Annemle konuşup sezeryana karar verdik, o da destek oldu. Doktorum geldiğinde bu kararımı söyledim, o da açıkça doğum sonrasının daha zor olacağını ama bebeği riske atmayı, daha fazla beklemeyi kendisinin de istemediğini söyledi. Böylece spinal sezeryana karar verildi, ameliyathane hazırlandı, serumum çıkarıldı, doğumhanede sondam takıldı.
Doğumhanede beni sedyeye yatırdılar, ameliyathaneye doğru yola çıktık. Eşimi çağırdılar yanıma vedalaştık, çok duygusaldı, gözlerinde, yüzünde hiç görmediğim biçok duyguyu kapsayan bi ifade vardı. Sedyeyi ilerletmeye başladılar, eşim geride kaldı, şifreli bisürü kapıdan geçtik, büyük bi kapının önünde ebeyle de vedalaştık. Büyük bi kapı açıldı bi adam aldı sedyemi, ortam gittikçe soğumaya başladı, uzun bi koridordan geçtik ve kapılardan birine girdik. Masaya aktardılar beni, etrafta yeşil önlüklü, boneli, maskeli bikaç kişi vardı. Biri olacakları anlattı, sakin olmamı söyledi. Sonra biri daha geldi, narkoz uzmanıymış. Belimden iğne yaptı, acımadı, çok hafif bişey hissettim. Sonra yatırdılar ve narkozcu da yanıbaşıma oturdu. Soğuk mu sıcak mı hissediyosun dedi önce bacaklarıma doğru koşan bi sıcaklık, sonra da bi serinlik hissettim. Çarmıha gerer gibi iki kolumu iki yanıma açtırdılar, birine otomatik tansiyon aleti bağlandı, 5dkda bir ölçüm yapar korkma dediler. Ötekine de parmağıma bişey taktılar. Göğsüme de kablolar bağlandı. Aniden bi kusma isteği geldi, çok midem bulandı, narkozcu elinde beyaz bi kapla yanımdaydı bunun içinmiş meğer. rahatla, kus çekinicek bişey yok dedi ama ben çıkaramadım , sonrada geldiği gibi aniden gitti zaten o istek. Çok garip hissediyodum kendimi tepemde ışıklar yandı. O anda doktorum girdi içeri ''Eliiiif ben geldim korkma birazdan kızını kollarına vericez emin ellerdesin'' dedi. Nekadar rahatladığımı anlatamam. Ah birde o üşüme olmasaydı. İçerisi gittikçe daha da soğudu sanki, ya da ben öyle hissettim. Operasyon başladı, yaptıkları herşeyi hissettim, canım yanmadı ama kestiklerini, içimden kızımı çıkardıklarını, plesentayı koparttıklarını hep hissettim. Aşama aşama doktora sordum şimdi şunu hissettim ne yaptınız diye o da anlattı. Bu arada narkozcu da yanımdaydı kızımın ismini, kaçıncı çocuk olduğunu, nerde oturduğumuzu fln sorup dikkatimi dağıtmaya çalışıyodu. Doktorun sesini duydum, eveet kapkara saçları var maşallah dedi şok oldum okadar çabuk beklemiyodum. Ardından da bi ağlama sesi geldi, o sesle bende başladım hıçkıra hıçkıra ağlamaya. Çok rahatlamıştım. Yanıma getirip koluma koydular, başını bana çevirdi boncuk boncuk bakarak, tepinerek ağlamaya devam etti. Kokladım ve hayatım değişti, herşeyimdi o artık benim. Aldılar sonra, ağlaması gittikçe uzaklaştı, benim geldiğim koridorlardan kızım dışarı çıkıyodu. Sabırsızlandım, bende bitsin de yanına gideyim istedim. Doktor biraz daha işlerinin olduğunu söyledi ve iyiki sezeryan yapmışız iki tur kordon dolanmış boynuna dedi ve kararımın doğruluğuna sevindim. Sonrası aşırı titreme ve sohbetle geçti. O an için komik diyaloglar yaşadık şuanda ne yapıyorsunuz dedim mesela; yumurtalıklarını kontrol ediyorum çok iyi durumdalar, içini temizliyoruz fln dedi doktor. Sonunda benim de işim bitti, tekrar sedyeye aldılar deli gibi titriyorum, üşüyorum, çenelerim birbirine vuruyo, kızımı özledim. O kapılardan tekrar geçtim ve dışarı çıktık sonunda. Kapı açılınca eşimi gördüm hemen elimi tuttu, üşüdüğümü görünce ellerimi ovalamaya başladı, kızımı sordum, kayınvaldemle odamıza çıkmışlar. Bizde yanlarına gidiyoruz dedi. İçeri girdik yatağıma yatırdılar beni hemen kızımı istedim yanıma annemin yardımıyla emzirmeye başladım. Aranıyodu zaten yavrum, süt değildi göğüslerimden gelen ama azimle emmeye çalışıyodu yinede. Emerken uyuyakaldı, koynumda uyumasını izledik eşimle. Mucize gibi bişeydi, ağlamadan duramadık ikimizde, aramızdaki bağ daha da güçlüydü artık... Bu minicik bebek herşeyimizdi artık...
yokk cnm ne annemı herşeyi tek başıma yaptım sarma böregine kadar...ben garantıcıyım bıraz misafir gelecegi zaman haberli bir gün önceden başlar hazrlıklarım ve herşeyim hazır olur kımseye ıhtıyaç duymam...çoçuklarla biraz zor oldu ama hepsı o kadar tatlıydıkı allah dan keyıf aldıgım bi gün oldu cnm..kolay gelsıun canım..zor iş çok cocuklu..yardıma annen falan gelcekmı kuzum..
40 lık sayfa kalkmış cnm artık 20 lık çıkıyo senın yaptıgın bişi yok merak etme..keşke benimde öyle olsa oğlum sallanmaya alıştı sallanmadan uyumuyo velet benim dikişlerim okadr uzun süre sancı yapmamıştı demekki yapıdan yapıya fark oluyo bu arada sayfalar sende kaçıncı sayfada görünüyo bende bi sayfada 40 mj çıkıyodu şimdi ayarları karıştırırken bozdum 20 tane çıkıyo bi türlü düzelmiyo 40 lık vardı önceden şimdi yok ne kurcaladım sankim
çok çok geçmiş olsun cnm babana acıl şifalar...merhaba kızlar maşallah sizler büyüttünüz kuzucukları. darısı bize İnşallah. sağlıkla doğurup büyütmeye.benimde canım babam hasta. günlerdir üzüntüden mahfoldum. Allahım bize bağışlasın İnşallah. geçen cuma çıktı hastaneden. orda kalıyordum bugün geldim. kanser teşhisi kondu. akciğer kanseri. kocaman bi leke varmış ciğerinde. kanser dedi doktor. bide ciğerleri ve kalbi sıvı toplamıştı. onu ameliyatla aldılar çok şükür. kanserde ilerleyen türden değilse İnşallah küçültüp ameliyatla alacaklarmış. öyle zorki Allahım kimseye yaşatmasın. şimdi daha iyi çok şükür. doktorda önemli olan moral dedi. İnşalllah gereken herşeyi yapacaz üzülmesin yeter demiş. şimdi patoloji sonuçlarını bekliyoruz işte. Allahım bize bağışlasın. onlar benden korkuyor ben onlardan. annem bi sürü şey hazırlamış kızıma. görseniz öyle güzellerki. Allahım üstümüzden eksik etmesin onları. Allahım kuzularımızıda bize bağışlasın İnşallah
amin canım hepimizinkilere inşallahcanım hikayeni çok güzel anlatmışsın allah evladınla sağlıklı uzun ömürlü bi hayat nasip etsin inşallah
canım kakası için demedim yapamadığı için dedim dileğinkine anus kasları sıkı düzelir büyüdükce demişbenim bebeğimde su gibi yapıyor arada bir nasıl yani kasları gelişmemiş bana olur sulu yapabilir dediler bak pnik oldum şimdi hangi kasları gelişmemiş oluyor anlamadım canım bi açıklarmısın
evet canım bidaha normal doğurmayı düşünmüyorum açıkcası :))gülşenim zor olmuş biraz ama sezeryandan iyidir canım ne güzel herkes doğurdu artık zapzupta tam 31inde kapanışı yaptı :))
ayy canım yaa kaynanam yaptı bikaç kez ıkınmaktan canı çıkıyo çocuğun ne gibi bi zararı varmış keşke yapmasaydık ama ozamanda sancıdan kıvranıyo çocukbende aynı ilaçları kullandım cnmm zinco tamamen bitkisel birkaç kere sap simpleks verdim o kabız yapıyo ondan sordum ne verıyon diye iyikide az kullanmışım sab ı haberlerde hep onu gösterıyolar çok tehlıkeli diye debrıdatı hala kullanıyorum rahatlatıyo eymeni poposunu çok uyarma erkek çocuğuyaa iiyi değilmişşş ama insan her yolu denıyoo bende kafayı yiycektimm bizimde bi ara problemimiz vardı öle ama şimdidüzene girdi
kız 90 cc çıkıyomuş bi göğsünden daha nesi az az deme geri kaçar derler hiç üzülme bende aptamil veriyorum akşamları napim yetmiyo kuzuma ağzı ürekli açık cıyak cıyak bağırıyo akşamları bende dayanamayıp veriyorum,,kaynanama kalsa her ağladığında ver diyoda sadece akşamları veriyorum ben..napalım canımcım hiç verememekten iyidir en azından anne sütüde gidiyo midelerine bağışıklık sistemleri için buda çok faydalı..evet canım aptamil veriyorum ama çok üzülüyorum bebeğime yetemediğimi annelik görevimi yapamıyomuşum gibi hissediyorum sütün yetmediği için neden böyle neden sütüm yok anlamadım söyle dolsun üstüme başıma taşsın istiyorum ama yok
canım benim her aklıma geldiğinde oluyorum diken diken :))tüylerım tiken tiken oldu gulşenımmmmm
sultancım çoookk geçmiş olsun rabbim şifa versin babana bian öncemerhaba kızlar maşallah sizler büyüttünüz kuzucukları. darısı bize İnşallah. sağlıkla doğurup büyütmeye.benimde canım babam hasta. günlerdir üzüntüden mahfoldum. Allahım bize bağışlasın İnşallah. geçen cuma çıktı hastaneden. orda kalıyordum bugün geldim. kanser teşhisi kondu. akciğer kanseri. kocaman bi leke varmış ciğerinde. kanser dedi doktor. bide ciğerleri ve kalbi sıvı toplamıştı. onu ameliyatla aldılar çok şükür. kanserde ilerleyen türden değilse İnşallah küçültüp ameliyatla alacaklarmış. öyle zorki Allahım kimseye yaşatmasın. şimdi daha iyi çok şükür. doktorda önemli olan moral dedi. İnşalllah gereken herşeyi yapacaz üzülmesin yeter demiş. şimdi patoloji sonuçlarını bekliyoruz işte. Allahım bize bağışlasın. onlar benden korkuyor ben onlardan. annem bi sürü şey hazırlamış kızıma. görseniz öyle güzellerki. Allahım üstümüzden eksik etmesin onları. Allahım kuzularımızıda bize bağışlasın İnşallah
yarın da kızımın yarında 4. ay şısı var..dua edın nolur sorunsuz atlatalım inşallah...aylk kontrolüde var tabi kilosunu merak ediyorum....
çok sağol canım Allah razı olsun. evet az kaldı İnşallah ama babamdan aklıma bile gelmiyorki. misafirler içinde eline sağlık canım. iyi atlatmışsın stres yaptığın kadar olmamış neyseki.bebekle mısafır agırlamak çok zor cnm haklısın...öyle böyle kazasız belasız memnun bir şekılde agırladım şükür misafirlerimi....kızım da gayet modundaydı maallah...halasının kucagına verdım ben misafirlerle ilgilendim...
ben hikayenı ocak annelerınde okumuştum cnm çok güzel....
yokk cnm ne annemı herşeyi tek başıma yaptım sarma böregine kadar...ben garantıcıyım bıraz misafir gelecegi zaman haberli bir gün önceden başlar hazrlıklarım ve herşeyim hazır olur kımseye ıhtıyaç duymam...çoçuklarla biraz zor oldu ama hepsı o kadar tatlıydıkı allah dan keyıf aldıgım bi gün oldu cnm..
40 lık sayfa kalkmış cnm artık 20 lık çıkıyo senın yaptıgın bişi yok merak etme..
çok çok geçmiş olsun cnm babana acıl şifalar...
senın de az kalmış hayırlısıyla...
aşı diyince içim gidiyor. bebekler çok ağlıyor yaaa.yarın da kızımın yarında 4. ay şısı var..dua edın nolur sorunsuz atlatalım inşallah...aylk kontrolüde var tabi kilosunu merak ediyorum....
amin canım hepimizinkilere inşallah
canım kakası için demedim yapamadığı için dedim dileğinkine anus kasları sıkı düzelir büyüdükce demiş
endişelenmene gerek yok yani benimkide sulu tapıyo yapınca o normal bişi
evet canım bidaha normal doğurmayı düşünmüyorum açıkcası :))
ayy canım yaa kaynanam yaptı bikaç kez ıkınmaktan canı çıkıyo çocuğun ne gibi bi zararı varmış keşke yapmasaydık ama ozamanda sancıdan kıvranıyo çocuk
bugün dr a gidecem bi soracam bakalım ne dicek..
kız 90 cc çıkıyomuş bi göğsünden daha nesi az az deme geri kaçar derler hiç üzülme bende aptamil veriyorum akşamları napim yetmiyo kuzuma ağzı ürekli açık cıyak cıyak bağırıyo akşamları bende dayanamayıp veriyorum,,kaynanama kalsa her ağladığında ver diyoda sadece akşamları veriyorum ben..napalım canımcım hiç verememekten iyidir en azından anne sütüde gidiyo midelerine bağışıklık sistemleri için buda çok faydalı..
canım benim her aklıma geldiğinde oluyorum diken diken :))
sultancım çoookk geçmiş olsun rabbim şifa versin babana bian önce
inş. sorunsuz atlatırsın canım..bizde dün vurulduk hepatit aşımızı..
bu arada faceden davet yolladım canım sana..
çok sağol canım Allah razı olsun. evet az kaldı İnşallah ama babamdan aklıma bile gelmiyorki. misafirler içinde eline sağlık canım. iyi atlatmışsın stres yaptığın kadar olmamış neyseki.
aşı diyince içim gidiyor. bebekler çok ağlıyor yaaa.
çok sağol canım Allah razı olsun. İnşallah Rabbim bize bağışlasın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?