Ben bekarken uyudum mu kimse beni uyandıramazdı, annemin ambulans çağırmışlığı var ben uyanmadığım için. Aşırı düşkündüm uykuya, uykumun bölünmesi kavga sebebiydi. Anne olduğum an bitti bu

Geçen cumartesi 3.5 yaşında kızım rahatsız, yanımda uyuyor. Kalkıp yatakta oturmasına bilincim açıldı, anne demesinden kusacağını anladım, daha gözümü açmadan yatağın yanındaki kovayı alıp ona tuttum kussun diye. Sabaha kadar yatmadım sabah hastanelik olduk artık. Cumartesi geceyi 3 saatlik uykuyla kapattık ve hastanedeyken 3 saat iyidir ya hiç uyumayadabilirdim diyordum

Ben yapamam, olmaz ya beceremem, bilmiyorum nasıl olacak kavramları hayatımdan çıktı. Bir şekilde hallederiz , yolunu buluruz moduna girdim. Sanki içinde böyle gizli bir güç var , anne olunca açığa çıkıyor ama zamanla tabi. Bence şimdiden çocuğuna layıkıyla bakabilir mi diye endişe eden kadın gayette güzel anne olur