Çocuk evliliği nasıl değiştirir

Özellikle sizin durumumuza olan evliliklerde çocuk kurtarıcı değil tam aksi durumlar yaratıyor. Kendiniz için kuruntulu eşiniz için sorumsuz demişsiniz ya. Hatta bu durum 1 ay ayrı kalmanıza bile neden olmuş. Mesela ben evlendikten3 yıl sonra bebek yaptım cicim ayı denen dönem anladımki bebek olunca bitiyor. Benki hiç kuruntusu olmayan biriyim. Esimse sorumluluk sahibi çok iyi bir baba olur dedim. Ama hamilelik lohusa lık derken kuruntu abidesi oldum. Çocuğa adaptasyon süreci var erkeklerin. Erkeklerde sadece sorumluluk değil duygusallık olarak ta oluyor. Kadın çocukla daha çok ilgilenmek zorunda. Busefer adam kendini ihmal edilmiş buluyor. Evde surekli bir gaz problemi. Uyku problemi ağlayan bir çocuk. Eş te çalışıyor ise fosur fosur uyuyor ki şimdi düşünüyorum evet olması gereken bu adamın sabah işe dinç gitmesi gerek. Adamda meme mi var nasıl susturacak ama batıyor insana zamanla. Gecenin2 si 3 ü hastaneye gidilir. Gün sonu çocuğun sadece dış çıkardığı öğrenilir. İçiniz rahatlar ama o yorgunluğu iki kişinin de atacak zamanı yok. Adam işe gider kadın yine rutin ev işi çocuğun ara ara gelen ağlaması vs derken. Kadın akşam eşim gelsede yarım saat çocuğa baksa uyusam der. Ama adamın da tek hayali dün geceki tempodan sonra eve gelip uyumak tır. Yani oğlum4 buçuk su an ben eşimi esimde beni o dönem nasıl boşu boşuna kırmış anlıyoruz. Ama o psikoloji ile olmuyor.

Kadının aldığı kilosu. Çatlağı sarkığı. Özgüven sorunu yaratıyor. Cinsellik için öyle uzun zamanın yok. Çocuk her an uyanabilir. Süt vermeden dolayı salgılanan hormondan çoğu kadına cinsellik çekici gelmez. Hatta bana ilginç ama ayıp gelirdi. Sanki o vücutun sadece bebek doğuran onu emziren bir misyonu var ben buna hakaret ediyorum. Zamanla geçiyor elbet. Daha birsürü güzel anları ama bir okdar da zor yanları var. Arada hiçbir sorun yokken bir ay ayrı kalabilen bir cift bu sorunları aşabilir mi. Ben sanmıyorum.
 
Çocuk kötü psikoloji içindeyken yapılmaz...
Eşiniz sorumsuz, siz birçok kişisel probleme sahipken çocuk yapmanız çocuğa yazık olur sadece...
Kendinizi düzeltmeye bakın bence önce...
%100 katılıyorum çok doğru bır yorum oyuncak bebek almıcaksınız yazık olmasın cocuga bencede ıyıleşin toparlanın ilk önce.
 
Bu psikolojiyle cocuk yapmak hata olur. Cocuga da yazik olur. Cocuk psikolojinizi duzeltmez. Cok sorumluluk ister cocuk. Tedavi olun. Psikolojiyi cocuk duzeltseydi psikiyatristler ilac yazmaz cocuk yapin derlerdi....gercekten cocuga yazik olur.
 
Bebek var olan ne varsa daha çok su yüzüne çıkarıyor.

Evlilik iyi ve sağlam temelli ise; daha da güzel ve sağlam oluyor.

Evlilikte zaten iş yoksa; o evlilik daha çok sarpa sarıyor.

Sadece evlilik de değil; gizli kişilikleri de ortaya çıkarıyor çocuk demişti bir arkadaşım. Karı-koca kimliğinin yanında anne baba kimliğiniz oluşuyor çünkü.

Çok iyi koca, sevgili sanılan kimseler ilgisiz, sorumsuz baba olabiliyor ya da tam tersi; "sadece eşimken, sevgilimken şımarıklığı, sorunları, bencilliği batmıyordu. Anne olunca bana yaptığı bencilliği, sorumsuzluğu çocuğa da yapmaya başladı. " deyip boşanma davası açtı mesela kuzenim.
Demem o ki Sabrın sınırını zorluyor cocuk şayet evlilik veya kişiler problemli ise..
 
Cocuk direkt evliligi etkilemiyor. Kadini erkegi bir sarsiyor. İnsan sarsilinca da iliskiler zora giriyor.
 
bu psikopat kavgacı adamdan ayrılmayıp, bide çocuk yapıp hayatı daha çekilmez hale getirceksin.
 
Çok yanlış düşünüyorsun. Siz aynı evde huzurla yasayamiyorken bebekle nasıl yapacaksınız? Çocuk bir ömür boyu sorumluluk. Sorunlarınızı halledin, ya da ayrılın. Yıkılan yuva bebekle kurtulmaz, sorunlarınıza daha büyüğünu eklemiş olursunuz. Sorumsuz olan bir eş sözkonusu. Bebekte, hamilelikte sevgiden belki daha da çok sorumluluk duygusu olan bir eşe ihtiyacın var. Bir anda sihirli bir sopayla esine bu duygu bahsedilmeyecek. Önce bir birbirinize ayak uydurmayi başarın.
 
Çocuk diye bahsettiğiniz şey bir canlı, insan... Birşeyleri kurtarmak adına bu dünyaya gelmek gibi bir misyonu yükleyemezsiniz bir bebeğe... İleri de yanında da dersiniz evliliğimi kurtarmak adına yaptım bu çocuğu diye, olur da ileri de ayrılmaya kalksanız zavallı çocuk kendi misyonunu tamamlayamadığını düşünerek yaşar gider...

Ben ne sizin açınızdan ne de eşiniz açısından bakamayacağım bu duruma... Bir bebeğin gözünden bakacağım... Evde babasının sürekli mutsuz ettiği bir anne, annesinin sürekli dırdırları yüzünden evden kaçan bir baba...

Zannetmeyin ki, çocuktan sonra eşiniz eve bağlanacak, dizinizin dibinden ayrılmayacak.. Erkekler biz kadınlar gibi değiller, bizler anne olduktan sonra bir çok yönümüzü törpüleyebiliyor, değişmemiz gereken yerlerde değişip, kendimizden tavizler verebiliyoruz ancak Çocuk maalesef erkekleri değiştirmiyor, karakterleri aynı kalıyor...

Lohusalık kadın, yarı deli kadındır derdi anneannem, gerçekten haklıymış, atarlı giderli bir insan haline dönüşüyorsunuz, yani şu anki bozuk psikolojinizin üstüne 2 kat daha ekleyin... Şu an size katlanamayan eşiniz o zaman mı katlanacak... şimdi yanınızda olmayan eşiniz o zaman da olmayacak... Uykusuzluktan bitap düşmüş, kendi saçınızı taramaya vakit bulamayan, tek başına markette gitmeyi bile özleyeceğiniz o günlerde daha da bunalıp daha zor günler yaşayacaksınız...

Misal ben, lohusalık sendromunu biraz zor atlattım, eşim de kendince beni anlamaya çalışsa da dönem dönem çatışmalarımız oluyordu, bir gün sinirlerimi öyle bir zıplattı ki evde avaz avaz bağırttı beni, ve benim hiöç birşeyden anlamaz dediğim 3 aylık bebeğim dudağını öyle bir büzdü öyle bir iç çekti ki, eşimle ikimiz donduk kaldık, ve o masuma böyle bir an yaşattığımız için vicdan azabı çektik... Demek istediğim şu, o minik bedenler herşeyi biliyor anlıyor hissediyor, sizin mutsuzluğunuzla mutlu bi evlat yetişmez o evde...
 
Bence düzelmek istiyorsan ve eşine sarmamak istiyorsan iş hayatına atıl derim.
Yani anlattığın konunun çözümü çocuk değil de iş hayatı.
 
Oncelikle sorunlarinin oldugunun farkindasin madem neden psikologa gitmiyorsun? Ikincisi esin ne sana ne annene saygi duymuyo. Ve senden daha fazla problemleri var. siddet egilimide masallah ogrendik zaten. Toplasan 5 ay ayni evde yasamadiniz olmuyorsa zorlamamak gerek. Birde uzerine cocuk yapip o cocugun hayatini mahvetmenin ne anlami var? Gayet genc ve mantikli bir annen var ben olsam yaninda duzgun bir insanla yneiden bi hayat kurana kdr calisir kendimle ilgilenirdim.
 
Arkadaşlar hepinize cevaplarınız için teşekkür ederim. Genel olarak çoğu kişi psikolojik yardım almamı söylemiş ama psikolojik yardım hakkında hiçbir bilgim yok. Ben açıkçası çok dert anlatamıyorum, burda yazdığım şeyler güncel olaylar ama içimi en çok acıtan düşüncelerimi, umutsuzluklarımı falan anlatamıyorum bu beni rahatlatmıyor çok daha kötü hale getiriyor.
Bilen arkadaşlar psikolojik yardım hakkında bilgi verebilir mi nasıl olduğuna dair.
 

Maddi durumunuz iyi değilse devlet hastanesine gidebilirsiniz.
Psikiyatrist ilaç başlatır ama ön yargılı olmayın. çift terapisi vs de alabilirsiniz. Doktoronuz terapi için sizi sevk eder zaten...
 

Çocuk ancak mutlu evlilikleri daha da mutlu hale getirir..
Mutsuz evlilikleri düzeltmek için çocuk yapmak tamamen bencilliktir. Önce kendinizi ve evliliğinizi düzene sokun çocuğu ondan sonra düşünün.. Sorunlu bir ortama getirdiğiniz çocuğun ne kadar sağlıklı olabileceğini düşünün.. Ona kötü birer ebeveyn olarak günahını almak ne kadar doğrudur??
 
Böyle bir şey yok. Bunlar kocakarı masalları.
Hamilelik ağır bir süreç. Etraftaki arkadaşlarımdan gördüğümü anlatayım size, en normal, en sağlıklı kadın, hamilelikte garip bir psikolojiye giriyor. Daha takıntılı, daha vesveseli, daha endişeli oluyorlar. Çünkü artık başka bir canının sorumluluğu var.
Hele bir de hamilelik problemliyse... Riskli gebelik yaşıyor diye evinden başka yerde çay içmeyen kadın biliyorum ben.
Hamilelik ve doğum ağır bir süreç?
Hiç Postpartum Depresyon diye bir şey duydunuz mu? Lohusa depresyonu. Sandığınız kadar ender olan bir rahatsızlık değil. Üstelik son derece sağlıklı kadınların da girdiği bir ruh hali.
Bebeğe hazır olmayan, sorumluluk sahibi olmayan bir erkeği bebekle yola getiremezsiniz. İmkanı yok.
Gidin, tedavinizi olun, psikolojinizi düzeltin. Eğer hem eşiniz hem siz hala bebek istiyorsanız, o zaman düşünürsünüz.
Aksi halde, bebeğe de sizlere de yazık.
Geçmiş olsun.
 
Yazık olur yavrucağa. Siz mutlu değilsiniz, eşiniz de değil. Birlikte zaten mutlu değilsiniz. Ufacık bebek size ne yapabilir ki? O minik bir insan ve 2 kişinin mutlu olmadığı yerde 3. insan asla mutlu olamaz. Afedersiniz eşşek kadar adamı idare edemezken dilini bilmediğiniz, kaprisli, bencil, kafasına buyruk, aç, uykusuz, keyifsiz bir bebeği nasıl idare edeceksiniz? Oyuncakçıdan bebek almaya benzemez o işler. Hayatı başlamadan biter o bebeğin. Birlikteyken eşinizi, ayrıyken kendinizi suçluyorsunuz. Ayrılmak kendini suçlayıp kahretmekten daha zor değil inanın.
 
Ruh sağlığınızın bozuk olduğunu kabul ediyorsunuz, neden çocuğunuzu böyle bir anneye maruz bırakacaksınız?
Önce tedavi olun, eşinizle işleri yoluna koyun sonra çocuk düşünün. Yavruyu da aranızda heba etmeyin
 
Öncelikle eşinizle aranızdaki problemleri düzeltmeniz sizin lehinize olur çocuk birbirine destek olan eşler arasındaki bağı kuvvetlendirir fakat problem varsa sonrasında hep bebekle ilgileneceginiz için eşinizle sorunlar giderek kapanmadan daha da büyüyebilir bence
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…