- Konu Sahibi persephone__
-
- #21
Özellikle sizin durumumuza olan evliliklerde çocuk kurtarıcı değil tam aksi durumlar yaratıyor. Kendiniz için kuruntulu eşiniz için sorumsuz demişsiniz ya. Hatta bu durum 1 ay ayrı kalmanıza bile neden olmuş. Mesela ben evlendikten3 yıl sonra bebek yaptım cicim ayı denen dönem anladımki bebek olunca bitiyor. Benki hiç kuruntusu olmayan biriyim. Esimse sorumluluk sahibi çok iyi bir baba olur dedim. Ama hamilelik lohusa lık derken kuruntu abidesi oldum. Çocuğa adaptasyon süreci var erkeklerin. Erkeklerde sadece sorumluluk değil duygusallık olarak ta oluyor. Kadın çocukla daha çok ilgilenmek zorunda. Busefer adam kendini ihmal edilmiş buluyor. Evde surekli bir gaz problemi. Uyku problemi ağlayan bir çocuk. Eş te çalışıyor ise fosur fosur uyuyor ki şimdi düşünüyorum evet olması gereken bu adamın sabah işe dinç gitmesi gerek. Adamda meme mi var nasıl susturacak ama batıyor insana zamanla. Gecenin2 si 3 ü hastaneye gidilir. Gün sonu çocuğun sadece dış çıkardığı öğrenilir. İçiniz rahatlar ama o yorgunluğu iki kişinin de atacak zamanı yok. Adam işe gider kadın yine rutin ev işi çocuğun ara ara gelen ağlaması vs derken. Kadın akşam eşim gelsede yarım saat çocuğa baksa uyusam der. Ama adamın da tek hayali dün geceki tempodan sonra eve gelip uyumak tır. Yani oğlum4 buçuk su an ben eşimi esimde beni o dönem nasıl boşu boşuna kırmış anlıyoruz. Ama o psikoloji ile olmuyor.Arkadaşlar öncelikle şunu belirteyim. Evet bir aydır eşimle ayrıyım ama aramızda sevgisizlik, sadakatsizlik ya da çok büyük bir şiddetli geçimsizlik yok. Ayrı olmamızın sebebi benim bozuk psikolojim ve saplantılı ruh halim, eşimin de sorumsuz davranışları. Eski konularımdan çoğu kişi olayları biliyor. Benim en son özgüvenimin iyice dibe vurmasıyla ve boşluktan yapacak işimin gücümün olmamasından nasıl sağlığımın bozulduğu, paranoyaklaştığım ve hayatı kendime de eşime de çok zorlaştırdığım ortada.
Şimdi mutsuz evlilikler çocukla kyrtulmaz diyeceksiniz biliyorum ama bizim mutsuzluğumuzun somut bir sebebi yok. Kocamı çok ama çok seviyorum o da beni benim kadar olmasa da sever ve bana sadıktır . Kocam zaten çocuk istiyordu. Baktım ben kendimi toparlayamıyorum, dün gece uzun uzun düşündüm. Belki bir bebeğim olursa hem onun verdiği mutlulukla komplekslerimden, kötü düşüncelerimden kurtulurum, onla ilgilenir boşluktan bütün gün kocama sarmam yada kafamda bişeyler kurup ağlama krizlerine girmem, hem eşim de baba olduğu için daha sorumluluk sahibi davranır, hem birbirimize daha bağlanırız. Kocam olmadan yaşamak istemiyorum belki ben de anne olunca daha olgun olurum biraz çocuk gibi davranıyorum sanırım.
Sizden merak ettiğim bebek olduktan sonra daha mutlu olan var mı daha doğrusu herkes mutlu olur da yani evliliği eşiyle ilişkisi daha iyi yöne evrilen ve psikolojik olarak daha huzurlu olanlar kimler bebek neleri değiştirdi paylaşır mısınız ?
%100 katılıyorum çok doğru bır yorum oyuncak bebek almıcaksınız yazık olmasın cocuga bencede ıyıleşin toparlanın ilk önce.Çocuk kötü psikoloji içindeyken yapılmaz...
Eşiniz sorumsuz, siz birçok kişisel probleme sahipken çocuk yapmanız çocuğa yazık olur sadece...
Kendinizi düzeltmeye bakın bence önce...
Konu sahibini unuttum içim acıdı sizi okuyunca.Ben zaten çocuk istemiyorum.tut ki oldu bir de üstüne böyle bir şey oldu kafayı sıyırırdım heralde.benim mutlu evliliğim çocuk olunca bozuldu adam beni aldattı.
Bence düzelmek istiyorsan ve eşine sarmamak istiyorsan iş hayatına atıl derim.Arkadaşlar öncelikle şunu belirteyim. Evet bir aydır eşimle ayrıyım ama aramızda sevgisizlik, sadakatsizlik ya da çok büyük bir şiddetli geçimsizlik yok. Ayrı olmamızın sebebi benim bozuk psikolojim ve saplantılı ruh halim, eşimin de sorumsuz davranışları. Eski konularımdan çoğu kişi olayları biliyor. Benim en son özgüvenimin iyice dibe vurmasıyla ve boşluktan yapacak işimin gücümün olmamasından nasıl sağlığımın bozulduğu, paranoyaklaştığım ve hayatı kendime de eşime de çok zorlaştırdığım ortada.
Şimdi mutsuz evlilikler çocukla kyrtulmaz diyeceksiniz biliyorum ama bizim mutsuzluğumuzun somut bir sebebi yok. Kocamı çok ama çok seviyorum o da beni benim kadar olmasa da sever ve bana sadıktır . Kocam zaten çocuk istiyordu. Baktım ben kendimi toparlayamıyorum, dün gece uzun uzun düşündüm. Belki bir bebeğim olursa hem onun verdiği mutlulukla komplekslerimden, kötü düşüncelerimden kurtulurum, onla ilgilenir boşluktan bütün gün kocama sarmam yada kafamda bişeyler kurup ağlama krizlerine girmem, hem eşim de baba olduğu için daha sorumluluk sahibi davranır, hem birbirimize daha bağlanırız. Kocam olmadan yaşamak istemiyorum belki ben de anne olunca daha olgun olurum biraz çocuk gibi davranıyorum sanırım.
Sizden merak ettiğim bebek olduktan sonra daha mutlu olan var mı daha doğrusu herkes mutlu olur da yani evliliği eşiyle ilişkisi daha iyi yöne evrilen ve psikolojik olarak daha huzurlu olanlar kimler bebek neleri değiştirdi paylaşır mısınız ?
Arkadaşlar hepinize cevaplarınız için teşekkür ederim. Genel olarak çoğu kişi psikolojik yardım almamı söylemiş ama psikolojik yardım hakkında hiçbir bilgim yok. Ben açıkçası çok dert anlatamıyorum, burda yazdığım şeyler güncel olaylar ama içimi en çok acıtan düşüncelerimi, umutsuzluklarımı falan anlatamıyorum bu beni rahatlatmıyor çok daha kötü hale getiriyor.
Bilen arkadaşlar psikolojik yardım hakkında bilgi verebilir mi nasıl olduğuna dair.
Arkadaşlar öncelikle şunu belirteyim. Evet bir aydır eşimle ayrıyım ama aramızda sevgisizlik, sadakatsizlik ya da çok büyük bir şiddetli geçimsizlik yok. Ayrı olmamızın sebebi benim bozuk psikolojim ve saplantılı ruh halim, eşimin de sorumsuz davranışları. Eski konularımdan çoğu kişi olayları biliyor. Benim en son özgüvenimin iyice dibe vurmasıyla ve boşluktan yapacak işimin gücümün olmamasından nasıl sağlığımın bozulduğu, paranoyaklaştığım ve hayatı kendime de eşime de çok zorlaştırdığım ortada.
Şimdi mutsuz evlilikler çocukla kyrtulmaz diyeceksiniz biliyorum ama bizim mutsuzluğumuzun somut bir sebebi yok. Kocamı çok ama çok seviyorum o da beni benim kadar olmasa da sever ve bana sadıktır . Kocam zaten çocuk istiyordu. Baktım ben kendimi toparlayamıyorum, dün gece uzun uzun düşündüm. Belki bir bebeğim olursa hem onun verdiği mutlulukla komplekslerimden, kötü düşüncelerimden kurtulurum, onla ilgilenir boşluktan bütün gün kocama sarmam yada kafamda bişeyler kurup ağlama krizlerine girmem, hem eşim de baba olduğu için daha sorumluluk sahibi davranır, hem birbirimize daha bağlanırız. Kocam olmadan yaşamak istemiyorum belki ben de anne olunca daha olgun olurum biraz çocuk gibi davranıyorum sanırım.
Sizden merak ettiğim bebek olduktan sonra daha mutlu olan var mı daha doğrusu herkes mutlu olur da yani evliliği eşiyle ilişkisi daha iyi yöne evrilen ve psikolojik olarak daha huzurlu olanlar kimler bebek neleri değiştirdi paylaşır mısınız ?
Böyle bir şey yok. Bunlar kocakarı masalları.Belki bir bebeğim olursa hem onun verdiği mutlulukla komplekslerimden, kötü düşüncelerimden kurtulurum, onla ilgilenir boşluktan bütün gün kocama sarmam yada kafamda bişeyler kurup ağlama krizlerine girmem, hem eşim de baba olduğu için daha sorumluluk sahibi davranır, hem birbirimize daha bağlanırız.
Yazık olur yavrucağa. Siz mutlu değilsiniz, eşiniz de değil. Birlikte zaten mutlu değilsiniz. Ufacık bebek size ne yapabilir ki? O minik bir insan ve 2 kişinin mutlu olmadığı yerde 3. insan asla mutlu olamaz. Afedersiniz eşşek kadar adamı idare edemezken dilini bilmediğiniz, kaprisli, bencil, kafasına buyruk, aç, uykusuz, keyifsiz bir bebeği nasıl idare edeceksiniz? Oyuncakçıdan bebek almaya benzemez o işler. Hayatı başlamadan biter o bebeğin. Birlikteyken eşinizi, ayrıyken kendinizi suçluyorsunuz. Ayrılmak kendini suçlayıp kahretmekten daha zor değil inanın.Arkadaşlar öncelikle şunu belirteyim. Evet bir aydır eşimle ayrıyım ama aramızda sevgisizlik, sadakatsizlik ya da çok büyük bir şiddetli geçimsizlik yok. Ayrı olmamızın sebebi benim bozuk psikolojim ve saplantılı ruh halim, eşimin de sorumsuz davranışları. Eski konularımdan çoğu kişi olayları biliyor. Benim en son özgüvenimin iyice dibe vurmasıyla ve boşluktan yapacak işimin gücümün olmamasından nasıl sağlığımın bozulduğu, paranoyaklaştığım ve hayatı kendime de eşime de çok zorlaştırdığım ortada.
Şimdi mutsuz evlilikler çocukla kyrtulmaz diyeceksiniz biliyorum ama bizim mutsuzluğumuzun somut bir sebebi yok. Kocamı çok ama çok seviyorum o da beni benim kadar olmasa da sever ve bana sadıktır . Kocam zaten çocuk istiyordu. Baktım ben kendimi toparlayamıyorum, dün gece uzun uzun düşündüm. Belki bir bebeğim olursa hem onun verdiği mutlulukla komplekslerimden, kötü düşüncelerimden kurtulurum, onla ilgilenir boşluktan bütün gün kocama sarmam yada kafamda bişeyler kurup ağlama krizlerine girmem, hem eşim de baba olduğu için daha sorumluluk sahibi davranır, hem birbirimize daha bağlanırız. Kocam olmadan yaşamak istemiyorum belki ben de anne olunca daha olgun olurum biraz çocuk gibi davranıyorum sanırım.
Sizden merak ettiğim bebek olduktan sonra daha mutlu olan var mı daha doğrusu herkes mutlu olur da yani evliliği eşiyle ilişkisi daha iyi yöne evrilen ve psikolojik olarak daha huzurlu olanlar kimler bebek neleri değiştirdi paylaşır mısınız ?
Ruh sağlığınızın bozuk olduğunu kabul ediyorsunuz, neden çocuğunuzu böyle bir anneye maruz bırakacaksınız?Arkadaşlar öncelikle şunu belirteyim. Evet bir aydır eşimle ayrıyım ama aramızda sevgisizlik, sadakatsizlik ya da çok büyük bir şiddetli geçimsizlik yok. Ayrı olmamızın sebebi benim bozuk psikolojim ve saplantılı ruh halim, eşimin de sorumsuz davranışları. Eski konularımdan çoğu kişi olayları biliyor. Benim en son özgüvenimin iyice dibe vurmasıyla ve boşluktan yapacak işimin gücümün olmamasından nasıl sağlığımın bozulduğu, paranoyaklaştığım ve hayatı kendime de eşime de çok zorlaştırdığım ortada.
Şimdi mutsuz evlilikler çocukla kyrtulmaz diyeceksiniz biliyorum ama bizim mutsuzluğumuzun somut bir sebebi yok. Kocamı çok ama çok seviyorum o da beni benim kadar olmasa da sever ve bana sadıktır . Kocam zaten çocuk istiyordu. Baktım ben kendimi toparlayamıyorum, dün gece uzun uzun düşündüm. Belki bir bebeğim olursa hem onun verdiği mutlulukla komplekslerimden, kötü düşüncelerimden kurtulurum, onla ilgilenir boşluktan bütün gün kocama sarmam yada kafamda bişeyler kurup ağlama krizlerine girmem, hem eşim de baba olduğu için daha sorumluluk sahibi davranır, hem birbirimize daha bağlanırız. Kocam olmadan yaşamak istemiyorum belki ben de anne olunca daha olgun olurum biraz çocuk gibi davranıyorum sanırım.
Sizden merak ettiğim bebek olduktan sonra daha mutlu olan var mı daha doğrusu herkes mutlu olur da yani evliliği eşiyle ilişkisi daha iyi yöne evrilen ve psikolojik olarak daha huzurlu olanlar kimler bebek neleri değiştirdi paylaşır mısınız ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?