Arkadaşlar hepinize cevaplarınız için teşekkür ederim. Genel olarak çoğu kişi psikolojik yardım almamı söylemiş ama psikolojik yardım hakkında hiçbir bilgim yok. Ben açıkçası çok dert anlatamıyorum, burda yazdığım şeyler güncel olaylar ama içimi en çok acıtan düşüncelerimi, umutsuzluklarımı falan anlatamıyorum bu beni rahatlatmıyor çok daha kötü hale getiriyor.
Bilen arkadaşlar psikolojik yardım hakkında bilgi verebilir mi nasıl olduğuna dair.
Yazılan yorumları okuyor Musun?Arkadaşlar kv'em de eşimle ayrı olduğumuz dönem içinde eşime "istemiyorum artık barışmayın ne bu böyle nereye kadar sürekli sorun" demiş. Görümce ve kp de aynı şekilde. Bunu duydum çok üzülmüştüm benim annemler de kocamı istemezdi ama bunu asla söylemezler hor görmezler.
Tuhaf olan kv ve kp şimdi de bizim eve buz dolabı ve tv almışlar (onlarla yaşamıyoruz). Neden böyle bişi yaptılar anlamadım. Durumları da çok iyi değil. Hem beni istemiolar hem de eşya alıyolar evime. Ben yine kafamda kurdum kurdum "senin başkasıyla mı evlendirmek istiolar" dedim kocama onun da sabrı taştı artık "ya yeter salak salak konuşma evcilik mi bu hadi ondan boşan onla evlen dicekler de eşya alcaklar iyice sıyırdın persephone bunları ufacık çocuk bile düşünmez böyle" dedi eskiden hiç hakaret etmezdi.
Ama açıkça beni istemediklerini söylemişler sizce niye böyle bişi yaptılar ne anlamalıyım bundan ?
Evet hepsini okuyorum o yüzden çocuktan vaz geçtim ve önce psikolojik destek almayı düşünüyorumYazılan yorumları okuyor Musun?
Bozuk psikolojiyle çocuk yapılmaz bu bir, çocuğun evlilik kurtarma ya da düzeltme gibi bir görevi de yoktur, bebek yer içer s.car bolca ağlar vs, bebek sağlam.evlilikleri daha da güçlendirir sıkıntılı evlilikleri ise bitirir istersen risk al dene
sağlam evlilikleri bile tehdit edebilir bence bebek.
tamamen hazır olmak gerekir ebeveynler olarak.
hatta hamile topiğinde de paylaşıcam; hamileliğe bu kadar takılmayın, şimdiden doğum sonrasını planlayın diye.
oğlum 2,5 yaşında, ve bu aralar gece uyanma rekorlarını alt üst ediyor, sabaha kadar eşimle nöbetleşe kalkıyoruz, artık sabah olunca ve hala devam edince, "git odana" diye bağırıyoruz, kalkacak dermanımız kalmıyor, zaten 10 dakika sonra alarm çalıyor, bizimki "hadi uyanma vakti" diye yüzü gülüyor :)
düşünsene anlaşamadığın biri ile ortaklaşa bir gece bile bakamazsın çocuğa.
Arkadaşlar kv'em de eşimle ayrı olduğumuz dönem içinde eşime "istemiyorum artık barışmayın ne bu böyle nereye kadar sürekli sorun" demiş. Görümce ve kp de aynı şekilde. Bunu duydum çok üzülmüştüm benim annemler de kocamı istemezdi ama bunu asla söylemezler hor görmezler.
Tuhaf olan kv ve kp şimdi de bizim eve buz dolabı ve tv almışlar (onlarla yaşamıyoruz). Neden böyle bişi yaptılar anlamadım. Durumları da çok iyi değil. Hem beni istemiolar hem de eşya alıyolar evime. Ben yine kafamda kurdum kurdum "senin başkasıyla mı evlendirmek istiolar" dedim kocama onun da sabrı taştı artık "ya yeter salak salak konuşma evcilik mi bu hadi ondan boşan onla evlen dicekler de eşya alcaklar iyice sıyırdın persephone bunları ufacık çocuk bile düşünmez böyle" dedi eskiden hiç hakaret etmezdi.
Ama açıkça beni istemediklerini söylemişler sizce niye böyle bişi yaptılar ne anlamalıyım bundan ?
Her tespitine katılıyorum. Aynen öyle.Can sıkıntımı alır, bana meşguliyet sağlar, durup durup kocama sarmam, eşim eve bağlanır gibi
düşüncelerle bebek yapılmamalı.
Bebek küçük artılar getirebilir çok pembe bakarsak, mesela tutumsuz bir adam bebeği için
harcamalarına dikkat etme gereği duyabilir, ya da ailesinden kopamamıştır ama bebekle birlikte
aile olma bilincini edinebilir.
Ama bunun dışında her sorunu çözecek bir sihirli değnek olarak görülmemeli çocuk.
Bu ciddi sorumluluk isteyen çok önemli bir karar.
Bence özellikle psikolojiniz düzelmeden hiç düşünmeyin.
Hamilelik, lohusalık başlı başına psikolojinin dibe vurduğu dönemler zaten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?