Çocuk İçin Mantık Evliliği Yapmak

Arkadaşlar ben 42 yaşında hiç evlenmemiş, iyi bir kariyeri olan, kendi çocuğuna bakabilecek ekonomik gücü olan bir kadınım. Mantık evliliği yapmak kesinlikle bana uygun değil. Aşk ve sevgi olmadan evlenmeyi istemem. ancak bu zamana kadar aşık olup evlenebileceğim birisi karşıma çıkmadı ve çocuk sahibi olmak için son bir iki yılım kaldı... açıkçası nasip böyleymiş deyip kaderime razı olmuşken, etrafımdaki insanlar mantık evliliği yapmam konusunda ısrarcılar... "evlen çocuğun olsun, yürümezse boşanırsın, sonra ilerde yalnız kalınca çok pişman olursun..." diyen çok insan var... sizce... bir çocuk bir kadının yaşamını olumlu olarak değiştirebilir mi? açıkçası şu anda her şeyim olmasına rağmen mutlu olduğumu söyleyemeyeceğim..
K
Çoçuk çok zor gerçekten zor .fakat hayatınızı olumlu yönde değiştirir mi kısmına gelince evet değiştirir dünyanız aydınlanır canınız onun olur başka nasıl ifade edilir .yaşamak için sebebiniz olur ölmekten hiç korkmadığınız kadar korkarsınız ve hayata sıfırdan başlarsınız yemek yeme okuma yazma heyecanlar gülüşler herşey değişir. Gülüşünüz hiç olmadığı kadar gerçek olur... evlilik kısmı size kalmış benim yazdıklarım son paragrafa hitaben mutlu kalın...
 
Zahide Yetiş'in programına çıkan bir prof söylemişti....
Lütfen TV de gördüğünüz doktorların söylediklerine o kadar kulak asmayın. Tıp gelişen bir alan zaten. Bir doktor A diyorsa başkası B diyor. Bir şeyi körü körüne doğru kabul etmek yerine araştırın, başka doktorlara danışın, yabancı diliniz varsa makale okuyun. Ama kesin bu da böyledir diye inanmayın.
 
Aynı yatağa gireceksiniz evlendiğiniz kişiyle sırf mantık evliliği olmaz da şöyle çekici gelen mantıklı Bi beyle olabilir neden olmasın. Çocuk için evlenilmiyorsa neden her evlenen çocuk yapıyo? Gayette çocuk için evleniyoruz çoğumuz, yoksa birlikte yaşar sevgili hayatına devam ederdik
 
Bu yaşından sonra iki kişilik hayata - hem de çok da bayilmadigin biriyle başlamak, belki tedavi ile iğneler ile hamile kalmak, her an kaybedebilirim korkusuyla stresli bir hamilelik yaşamak, alınan yirmiden fazla kilo, belli bir yaştan sonra azalan metobolizmayla onun sana yapışma ihtimalinin yüksek olması, hiç uyumadan geçen -bebegin derdini anlatamadığı yorucu ilk yıl, çocuğun koşturmaya heves ettiği, ayaklı bomba olduğu,her an onun peşinde koşmak gereken ilk çocukluk, artık ellilere gelmişken okula başlayan çocuk, veli WhatsApp grupları, nnnnnııı,nnnnnnıı,kkkkkkıı,kkkkkıı diye diye genizden harflere çalışa çalışa bin beşyuz tekrarla hecelemeyi öğretme çabaları, sonrasında her akşam ödev yapmalı bir süreç. Tam emekli olmuş, rahatlık aradığın yaslarda başlayan ergenlik. Evde bağırıp çağıran bir çocuk. Çocuğun bitmeyen istekleri ve gelecek kaygısıyla yeniden işe dönme süreci, bari üniversitesi bitsin öyle emekli olayım diye iyice elden ayaktan düşene kadar çalışma...
Bunun neresi mantıklı ki?
Gerçekten kafam çocuk gürültüsü,annelik endişesi stresi kaldırır dersen bir dene. Ama içinde böyle yoğun bir çocuk aşkı yoksa ben olsam macera aramam, hayatımı güzelleştirecek yollar ararim
 
Lütfen TV de gördüğünüz doktorların söylediklerine o kadar kulak asmayın. Tıp gelişen bir alan zaten. Bir doktor A diyorsa başkası B diyor. Bir şeyi körü körüne doğru kabul etmek yerine araştırın, başka doktorlara danışın, yabancı diliniz varsa makale okuyun. Ama kesin bu da böyledir diye inanmayın.

prof. dr. yalan mı söylüyor tüm Türkiye önünde... üstelik ben böyle bir şey yaptırmayı düşünmüyorum.
 
prof. dr. yalan mı söylüyor tüm Türkiye önünde... üstelik ben böyle bir şey yaptırmayı düşünmüyorum.
Yalan söylüyor demedim. Başka bir prof da yapılmasını önerebiliyor demek istedim. Yoksa yaptırmayı tercih edip etmemek sizin tercihiniz.
 
Arkadaşlar ben 42 yaşında hiç evlenmemiş, iyi bir kariyeri olan, kendi çocuğuna bakabilecek ekonomik gücü olan bir kadınım. Mantık evliliği yapmak kesinlikle bana uygun değil. Aşk ve sevgi olmadan evlenmeyi istemem. ancak bu zamana kadar aşık olup evlenebileceğim birisi karşıma çıkmadı ve çocuk sahibi olmak için son bir iki yılım kaldı... açıkçası nasip böyleymiş deyip kaderime razı olmuşken, etrafımdaki insanlar mantık evliliği yapmam konusunda ısrarcılar... "evlen çocuğun olsun, yürümezse boşanırsın, sonra ilerde yalnız kalınca çok pişman olursun..." diyen çok insan var... sizce... bir çocuk bir kadının yaşamını olumlu olarak değiştirebilir mi? açıkçası şu anda her şeyim olmasına rağmen mutlu olduğumu söyleyemeyeceğim..

Aynı yaştayız evliyim ve çocuğum yok
Çocuğun size can yoldaşı olacağının garantisi yok
O da büyüyecek, kendi yolunu çizecek, bana da çok dendi yap pişman olursun diye olmam çünkü şimdi doğursam ben 62 yaşıma gelip sağı solu tutmayan bir yaşlı olduğumda o çocuğun sırtında yük olacağım. Hayatını, geleceğini kurmam için ona destek vermem gereken zamanda yaşlılığımla ona ayak bağı olacağım, koşması oynaması güzel vakit geçirmesi gereken çocukluğunda ellili yaşlarında bir kadın olarak asla genç anneler gibi olamam, bunu yapmaya hakkım yok diye düşünüyorum hep. Evlat mutlaka güzeldir ama her zaman şunu derim ki insan bilmediği, tatmadığı bir şeyi özleyemez toplum bunu öneriyor diye yapamam. İlaveten bizim yaşlarımızda gebelik, doğum, bebeğin sağlığı çok zor süreçler. Naçizane fikrim çocuk yapma zamanımız geçti
 
Arkadaşlar ben 42 yaşında hiç evlenmemiş, iyi bir kariyeri olan, kendi çocuğuna bakabilecek ekonomik gücü olan bir kadınım. Mantık evliliği yapmak kesinlikle bana uygun değil. Aşk ve sevgi olmadan evlenmeyi istemem. ancak bu zamana kadar aşık olup evlenebileceğim birisi karşıma çıkmadı ve çocuk sahibi olmak için son bir iki yılım kaldı... açıkçası nasip böyleymiş deyip kaderime razı olmuşken, etrafımdaki insanlar mantık evliliği yapmam konusunda ısrarcılar... "evlen çocuğun olsun, yürümezse boşanırsın, sonra ilerde yalnız kalınca çok pişman olursun..." diyen çok insan var... sizce... bir çocuk bir kadının yaşamını olumlu olarak değiştirebilir mi? açıkçası şu anda her şeyim olmasına rağmen mutlu olduğumu söyleyemeyeceğim..
Evlenmeden yapsanız mantık evliliği yapılacak en mantık dışı şey. Bence evlat edinin. Boşanmak için evleniyorsunuz sırf çocuk için zaten çocuk babasız büyüyecek kısa süreli bir ilişki yaşayıp hamile kalın ve çocugunuzu kendiniz büyütün diyeceğim linç yiyecegim🙈ama anne olmak en doğal hakkımız ve bu yüzden istemediğimiz kişilerle evlenmek zorunda olmak kadın olarak canımı açıtıyor. Kimseyle kavgaya girmek istemiyorum. İşin cinsellik yönünü düşünmeyin anne olmak isteyen bir kadın düşünün lütfen
 
Cogu insan çocuk icin evleniyor bu bir gercek
Ben çocuk icin evlenilmez mantigina katılmıyorum
His mantik aranir ariyoruz ama belliyastan sonra hersey zorlasabiliyor
Ve maalesef kadının biyolojik saati denen olay var.
Bosanmak icin evlenilmez ama kimin evliligi garanti
Çok seven çocukluk aşkıyla evlenen yillarca tanıdığı adamla evlenen ama bosanan cok kadin var
Hayatta hiçbirşey garanti degil
Mesela insanlar bosaniyor ama hicbir bosanandan ben ay cocugum olmasaydi keske lafını duymadim
Herks çocuğum icin dunyayi yakarim diyor
Bazi konularda aşırı ikiyüzlüyüz bence
Hic evlenmeyen hayatini cocuksuz geçirene saygi duyarim tercihtir
Çocuk sevmeyene saygi duyarim tercihtir
Hayatini idealize edip kariyer peşinde kosana
Saygi duyarim.
Yalnız kalip guclu olmak basari meselesi benim gözümde
Ama herks bunu kaldiramaz
Cocukla omurboyi yasanmaz hayatı var vs ama aramasi sormasi yeter bazen
Bir canli yetistirmek mukemmel birsey
Kendi kanindan canından bir parca bence müthiş.
OyuZden çocuk sevgisine gore karar veriniz
Ve makul adaylari degerlendiriniz
 
Çoçuk çok zor gerçekten zor .fakat hayatınızı olumlu yönde değiştirir mi kısmına gelince evet değiştirir dünyanız aydınlanır canınız onun olur başka nasıl ifade edilir .yaşamak için sebebiniz olur ölmekten hiç korkmadığınız kadar korkarsınız ve hayata sıfırdan başlarsınız yemek yeme okuma yazma heyecanlar gülüşler herşey değişir. Gülüşünüz hiç olmadığı kadar gerçek olur... evlilik kısmı size kalmış benim yazdıklarım son paragrafa hitaben mutlu kalın...
O kadar güzel yazmışsınız ki bende ne yazıp evlat aşkını anlatsam diye düşünüyordum.
Şu zamana kadar aşık olmadıysanız emin olun gerçek aşkı çocuğunuz olunca anlıyorsunuz. Bende aşk evliliği yapmadım sevdiğim anlaşabildiğim hayata aynı pencereden bakabildiğimi gördüğüm için evlendim ki yaşım henüz 20 lerdeydi çünkü çok aşık olup sonradan ne kadar farklı olduğumuzu gördüğüm bir nişanlılık dönemim olmuştu yani mantık evliliği kötü bir fikir değil deneyin derim
 
Yasinizda bir sorun goremedim ben. Her yasta anne olunabiliyor artik hemen hemen. Esimin kuzeni 48 yasinda ikizlere hamile kaldi. Demek ki mumkun. Tibbi zorluklar artik Daha kolay asiliyor.
Cocuk icin evlenilebilir diye dusunuyorum. Yalniz kalmamak icin cocuk yapilmaz elbette ama bir kadin evlilik olmadan da anne olmak ,bir cocugun sorumlulugunu almak isteyebilir en dogal hakki. Ben olsam evlenmeden sevgilimden cocuk yapardim,bu daha kolay ;) kim takar kocayi yahu,istedigim sadece cocuksa onu kullanabilirim. Evlilik disi iliskilere karsi olmadigimdan bu yolu denerdim elbette,evlilik sorumlulugu olmadan,bir erkegin derdini cekmeden sadece hayatimi cocugumla paylasmak kulaga hos geliyor bence. Hatta cocuk icin evlenmekten daha masum bir yol. En azindan kimseye yalan soylemek zorunda kalmam. Hangi erkege “senden cocuk yapmak icin evlenmek istiyorum” deyince “he oldu o zaman hadi“ der ki?
 
42 yas cocuk icin gec olmayabilir elbette ama bir laf vardir ne icin evlenirsen o sebeple bosanirsin diye yani yürümeyen evlilikler için soylenen bir soz ya da bir amac uğruna evlenenler icin. (Yanlış anlasilma olmasin lütfen)
Icinize sinmeyen bir evlilik yapmayın ama kalben isindiginiz ve bu adamla bir sekilde gecinirim, mantik-duygu terazisinde olur ddiyebileceğiniz biriyle neden olmasin?
Evlat edinin diyecektim ama 40tan sonra çocukta da yas kriteri oluyor mesela su an 2 yasindan küçük cocuk vermezler size. Tabii evlat edinebilir ya da koruyucu anneligi dusunebilirsiniz.
Mutlulugu evlilik fikrine endekslemeyin ama. Kendinizi durup dururken mutsuz etmeyin.
 
Herkesin ollaya bakış açısı farklı tabi de ben annelik başka bir zanaat ve her kadının haki olan hele sizin gibi ben tek başıma da yeterim mertebesine ulaşmış kadın için tam haktır derim helede kızınız oldumu özgür ve güçlü kızlar görmek annesi gibi ben her şeye yeterim kafasını taşıyan kızlar görmek inanılmaz mutlu eder beni yani gerçekten bu olgunluktaysaniz lütfen çocuk yapın bu ülkenin buna ihtiyacı var..mantık evliliğine bakış acıma gelince her kadın bence aşkından yurutmuyor evliliğini hepimizin mantığı devrede kaldı ki yıllarca her şeyini gördüğün adama kadına midende kelebek ucuslariyla bakamıyorsun..ve evet olmasa babayı yollamak bir nevi saçma beyin düzenine geçen erkeklere katlanmamak gelecekte her kadının durumu olacak gibi zaten olan bu duruma ben haletim sizde haledersiniz kızlar örnekleri bırakmak mantıklı ve güçlü her kadının görevidir derim..ben destekliyor um sizi en kısa zaman da inşallah:)
 
M
Aynı yaştayız evliyim ve çocuğum yok
Çocuğun size can yoldaşı olacağının garantisi yok
O da büyüyecek, kendi yolunu çizecek, bana da çok dendi yap pişman olursun diye olmam çünkü şimdi doğursam ben 62 yaşıma gelip sağı solu tutmayan bir yaşlı olduğumda o çocuğun sırtında yük olacağım. Hayatını, geleceğini kurmam için ona destek vermem gereken zamanda yaşlılığımla ona ayak bağı olacağım, koşması oynaması güzel vakit geçirmesi gereken çocukluğunda ellili yaşlarında bir kadın olarak asla genç anneler gibi olamam, bunu yapmaya hakkım yok diye düşünüyorum hep. Evlat mutlaka güzeldir ama her zaman şunu derim ki insan bilmediği, tatmadığı bir şeyi özleyemez toplum bunu öneriyor diye yapamam. İlaveten bizim yaşlarımızda gebelik, doğum, bebeğin sağlığı çok zor süreçler. Naçizane fikrim çocuk yapma zamanımız geçti
[/QUO
Yorumunuz için teşekkürler :) 62 yaşında olup benden çok daha hareketli ve enerji dolu insanlar tanıyorum. Üstelik onlar bu yaşta küçük torunlarına bakıyorlar onların peşinden koşturuyorlar... yani erken çocuk sahibi olanlar da ilerki yaşlarda gene çocuk bakmak zorunda kalabiliyor...
 
Etrafta öyle saçma konuşanlar sizin yerinize o adamla yatağa girer mi (birşey hissetmediğin adamla seks nasıl oluyor bilmiyorum, ama güzel değildir diye düşünüyorum) ve baktınız yürümedi boşanma masrafları ve çocuğun psikolojik desteğini öderler mi? Bunların cevabı hayırsa elalemin lafı tirt olması gerekli. Kaldı ki evlenince hemem hamile kalma garantisi kismede yokken
 

Çocuk bakılır, benim anneannem de 64 yaşında iki torun baktı ama bakmak var bakmak var
Ben kendi açımdan değerlendiriyorum tabi, kardeşime bakıyorum iki oğlu var biri 9 diğeri 3,5 yaşında kendisi de 33. Bütün gün bir gürültü bir hengame , koşma , oynama, okul, dışarıda ayrı içeride ayrı. Ona gittiğim zaman sesten ambale oluyorum, kendim yapabilir miyim asla yapamam, öyle bir enerjim yok. Çocuğum olsa çok sessiz, durağan bir hayatı olur sanırım, yaşayamaz çocukluğunu yani benim için öyle.
 
Sorunuza cevaben degilde, cocugun varligindan bahsetmek istiyorum. Onunla dogdum onunla buyuorum. Nekada sevilrmis meger onunla ogrendim. Arkadaslik neymis onunla ogrendim. Siddetli kavga sonraai bile canim annecigim diye gelip yine bana sarilmasi kokuma tenime ihtiyac duymasi.. Allahim dileyen herkese nasib etsin.
 
Her çocuk mutlu bir ailede büyümeyi hakeder. Bu soru ve sonuç bebeğe de Karşı tarafa da haksızlık değil mi yaa en fazla boşanırım aa çocuğum olmuş olur e ya babası en baştan beri ayrılmayı düşünen bir annr a bilmiyorum yaa mutlu olmak için çocuk yapılmaz çocuk olunca fazlaca mutlu olunur.
 
Merakimi mazur görün lütfen, evlenmek tabii ki bir zorunluluk degil, ama hic asik olup evlenmeyi düsünmediniz mi gercekten? Bazen insan kör kütük asik olur, evlenicem diye tutturur hatta evlilik yoluna bile girer ama birseyler olur anlasamaz ayrilir yani kismet olmaz. Siz de böyle birsey yasadiniz mi yoksa hic evlilik yoluna daha önce girmediniz mi?
 
Back
X