Çocuk Sevmemek Büyük Kayıp Mı?

Bu kişisel birşey.

Ama eğer gerçekten istemiyorsanız evleneceğiniz zaman yada evlenirseniz diyeyim mutlaka eş adayına bu konuyu söylemeniz lazım.

Adama ölüp bitip aşık olup sırf elden gitmesin diye bu düşüncenizi saklayıp, sonradan ben istemiyorum diye ortaya çıkmak olmaz.

Dediğim gibi gerisi kişisel birşey.
 
açıkçası ben de çocuk pek sevmiyorum. mesela bazıları küçük bebek gördüğünde hemen başlar agu bugu diye sevmeye, benim içimden gelmiyor. yapı meselesi sanırım. bir de ben de pedagojik eğitim aldığımda, ilköğretim okulunda staj yapmıştım, teneffüslerde aman ne gürültü olurdu, insan bir süre sonra tahammül edemiyor o sese... ama kendim anne olduğumda herhalde bu düşüncelerim değişir diye düşünüyorum. anne olmak çok farklı bir duygu olsa gerek. bu arada ben de hayvanları çok severim, kedilerim var kedilerim hasta olsa, iğne yapılsa nasıl içim acır onun canı yanıyor diye, kim bilir kendi çocuğum olsa canımdan can kopar herhalde.
 
Bende her gördüğüm bebeğe atlamam sarılmam bakmam bile ama bir dönem sonra hormonlar basınca insan kendi çocuğunu istiyor

malesef oturup tartınca durumu sorumluluğu o kadar ağır basıyor ki ,ailevi sorunlar vs düşündükçe olay büyüyor ...

boşansam velayeti bile sorun olur ,hasta doğabilir,sakat olabilir bir sürü şey var diye düşünüyorum ...

Sevgili konu sahibide sanırım çok fazla çocuk ve onların sorunlarıyla haşır neşir olunca bu sorunlar onunada yıldırdı ,direk çocuk

insan sevmediğini düşünmüyorum artık çocukları sorun ve iş gibi görmeye başlamış bence

Önemli olan sonradan pişman olmamak .......

Benim bu sene sağlık durumumdan ötürü hamile kalmak yasak ,erkek arkadaşım çok gerildi resmen evlilik fikri ertelendi önemli

olan karşındaki kişiyle bu durumda anlaşabilmek ...
 

ben de sevmiyorum ama kendi cocugumu seviyorum. sen de ogrencilerini sevdigine gore cocugunu da seversin.

hayvanlari da sevmiyorum ama hepsine merhamet duyuyorum. sevmemek. derken nefret etmiyorum tAbi sadece ay opeyim kokliyim gibi bir his olmuyor icimde

ama oglumu yiye yiye bitiremiyorum
 

bu konuya aslında peşin peşin sevmek, sevmemek demek yerine sorgulamak sorgulamamak diyebilir miyiz diye düşünüyorum. önceleri, gerçi hala da oluyor, insanlar düşünmeden anne baba oluveriyordu hemen. sanki imzalar atıldıktan sonra bir zorunlulukmuş gibi hemen çocuk yapmak gerekiyormuş gibi... aileler de cabası "torunu ne zaman seveceğiz", "yok mu çocuk yapma niyeti". bu konu karı koca kararından, isteğinden çok artık bambaşka yerlere de gider olmuş, oluyor da belki hala.

yani demek istediğim, sevmiyor olduğunu düşünmeden önce belki hazır olmadığını, koşulların bunun için şu an uygun olmadığını ya da bir takım engeller olduğunu ve buna bağlı isteksiz olduğunu düşünebilirsin. çünkü çok zor ki bir anne çocuğu olunca onu sevmesin. içgüdüsel bir durum zaten, illa ki canından değerli olacaktır o.

şu an ben de 24 yaşındayım mesela, hayatımda çok değer verdiğim bir insan var, evlenirim evlenmem bilemem ama çocuk konusunda ben de bir "dur" diyorum kendime. hayatta daha yapacaklarım var, sevgilimle tek başıma geçireceğim günler var, hatta ve hatta ufak bir çocuğun şımarıklıklarını sakinlikle karşılayacak sabır yok bende diyorum. bu çocuk sevmediğim anlamına mı geliyor? hayır gelmiyor. benim hazır olmadığım, hayatımın buna hazır olmadığı anlamına geliyor.

ben böyle bakıyorum. illa evlenince çocuk yapmak zorunda değil kimse, aksine bence üzerinde düşünülecek bir konu haline gelmeli.
 
Bayılırım, bayılırım, ölürüm bana bebiş olsun alıyım, mıncıklıyım, sıkıştırayım oyy
 




Erkek arkadaşım benden beter, hatta bana diyor ki "eğer evlenirsek ve çocuğumuz olursa ben bir ölüden farksız olurum, kesinlikle istemiyorum"



Belki de öğretmenliğin getirdiği bir şey, yani eskiden beri hiç çocuk sevmezdim ama öğretmenlik yaptıktan sonra tamamen soğudum çocuğa doydum
 

Hormonal olabilir annelik hormonu vücudunuzda çok azdır.Bu hormon bebek sevgisini,koruyup kollamayı,pimpiriklenmemizi bile saglayan bir hormon.Sarılma ile karı-koca arasındaki bağların güçlendigi kanıtlanmış bir olay bilimsel olarak.Dokununca ,sevgiyle sarılınca vucut bu hormonu üretiyor.Birbirine sarılan temas halinde çiftlerin sorunlarını daha kolay çözdüklerini,çünki erkegin bu hormonu ancak sarılıp şefkat görünce ürettiğini ve bu hormonun TEK EŞLİLİĞE yöneltip ,insanın içindeki ŞİDDET duygusunu azalttığını kanıtlamış uzmanlar.

Oksitosin denilen bu hormon oldukça rahatlatıcı bir hormon olup ,annenin bebeğine bakışıyla dahi beynin salgılamaya başladığı bir hormondur.Anne sütü memede olsa da OKSİTOSİN salgılanmazsa memeden süt akmaz mesela...

Dediğim gibi hormonal olabilir.Herkes bekarken BEBEK diye sayıklamaz zaten.Biraz zaman geçip evliliğe alışınca insan iki kişi tek olunca üçüncüyü bünye istiyor.

Bence evlenip eşinizle aynı evi paylaşınca zamanla duygularınız degişecektir.

Öğretmenim demişsiniz,tüm yaramazlıklarına rağmen bir sınıf dolusu çocuk sizi ,siz onları seviyorsanız daha ne olsun...

Nişanlılığınız tadını çıkartın,kendinizi yavaş yavaş keşfedip evlilik denilen kurumda yeniden yaratacaksınız zaten...Bebek kokusu cennettendir demiş peygamberimiz.Hakikaten insan bebek kokusunu başka yerde bulamaz.Bir kez daha bu farkındalık ile koklamanızı tavsiye ederim bebek görünce ...
 

Nişanlı değilim maalesef
Bebek kokusunu biliyorum en ufak kardeşim ben 15 yaşımdaydım doğdu, annem emekli olmamıştı henüz ve yaz tatilimi ona bakarak geçirmiştim. Ona bile çok ölüp bayılmamıştım
Söylendiği gibi evlenince sanırım bebek isteği oluşuyor

 

Pardon :)))

ben sanki daha önceki konulardan nişanlı hatırladım...o zaman ne diyeyim yapısaldır ...ben 7 yaşımdayken bebek kartpostalları biriktirirdim mesela.anneme o kadar yalvardım ki annem ikiz bebek yapıp elimize verdi.O gün bu gün Allah tan ne isteyecegime dikkat ederim :))
 

1-2 ay sonra 7 senelik evli olucam evlenince olmuyor demek
 
Bu sizin kişisel tercihinizdir. Seversiniz yada sevmessiniz kimsenin kınamaya hakkı yok diye düşünüyorum.

Ayrıca öğrencilerinizi sevdiğinizi söylemişsiniz bu durumda çocuk sevmediğiniz söylenemez aslında.

Burdan yola çıkarak ta ilerde nasip olurda bir bebek sahibi olursanız, onu çok seviceğinizden eminim :)
 
bende çocuk sahibi olmadan önce senin gibiydim cnm.. arkadaşlarım bi çocuk gördüğünde üzerine atlarken ben uzaktan bakardım.. evlendim sonra.. benim aksime eşim tam bi çocuk delisi çıktı... dedim bi tane yapayım da susturayım şu adamı :) bebeğimi gördüğüm an dedim bu nasıl bişeymiş, nası bi duyguymuş.. çok çok çok başka bişey... canındaki can.. öpmekle koklamakla sevgini göstermen yetmio sana.. bi de kızım oldu sonra.. kendi çocuğun olunca çok başka oluo cnm.. sevmeme gibi bi ihtimalin olmuo :)
 

Bende aynı şeyleri hissediyorum öğretmen adayıyım bende. Çok garip mesela arkadaşlarım sokakta çocuk görünce hemen sever ilgilenir
ben öylece uzaktan bakıyorum çocuğa.
Tamam ay ne tatlı böyle kızım olsa diyorum içimden ama öyle elime alıp sevmeler falan olmuyor. Belkide yetiştirilme tarzından.Ailemde beni uzaktan severdi.Ama mesela yeni doğmuş yada 1 2 yaşındaki çocuğa bakamıyorum bile
 
kayıp falan diil arkadaşım:)
hayatımda en son olmak istediğim meslek öğretmen idi şükürler olsunki olmadımda çocuk sevmiorum:)
yani şu an en azından tahammül edebiliorum:)
ben evlenmeden önce kuzenlerime bile tahammül edemiodum kardeşimede öle despot bi ablaydım kardeşimi kardeşim olduğu için seviodum ama bişeye ağlayınca yada yaramazlık yapınca çileden çıkıodum tahamülüm sıfırdı ve çocuk görmek istemiodum şükürki büyüdü:) ama bende büyüdüm:)
hala başkalarının çocuklarını sevmiorum yani bi yerde bi bebek görim içimden sevmek gelmiyor:)anılcak bişe diil şu ana kadar kanımın kaynadığı çocuk sayısı 3 ü geçmez:)
her çocuğuda sevmem zaten:) ve bi kayıp olduğunu düşünmüorum başkalarının çocuklarını sevip tahammül etmek zorunda oldugumuda düşünmüorum açıkçası
ama şu an hamileyim ve bebeğim dünyay geleceği için çok heycanlıyım onu daha doğmadan dünyada tek bir nefesi daha olmadan kayıtsız şartsız seviorum o benm parçam çünkü kendi çocuğuma tahammül edebilirim sevioyorumda ve inan çok korkuodum ya sevemezsem diye ama yok seviorum:)
ve inan bana çoğu kişi merakla beklio ben nasıl davrancam diye:)

çocuklara asla zarar vermem düştüğü zman kaldırırm hatta sokakta gördüğüm çocuğun burnunu silmişliğim bile vardır ama çocuk sevdiğim için diil merhamet duygusundan yada ne bilim insan olduğu için insan olduğum için yapmışımdır:)
ay canıııııım diye sarılmam tanımadığım bi çocuğu tanıdığım olsa bile öpemem yani bunlar bana normal geliyor içten gelen şeyler bunlar:)
ama kendi çocuğuma karşı çok farklı şeyler hissediorum:) vede kayıp mayıp diil sevmiosan sevmiosundur
 
seni çok iyi anlıyorum benimde hiç bi zaman çocuk sevgim olmadı bazen aşırı sevimliyse seviyorum ama daha çok hayvanları seviyorum bi gün arkadaşıma bi fotoğrafı gösterdim fotoğrafta bir bebek yanında da kedi vardı amacım kedinin ne kadar sevimli olduğunu göstermekti arkadaşımda ay ne tatlı bebek diyip kediyi hiç önemsemedi:)) çok şaşırmıştım kedi varken çocuğun nesini sevimli buldu diye
 
ogrencılerını sevıyorsan kendı canını nasıl sevmessın
annelık cok güzel bısey ama düşüncen bu yönde gıderse maalesef hıc tadamıcaksın cnm

ınan annelık anlatılmaz yasanır
 

bana da oluyor bazen, mesela 3 köpek ortada da bir çocuk var (tüylerini boyamış hayvanların), amacım benim o köpeklerin güzelliğini ve masumluğunu göstermek ama bir bakıyorum çocuğa yorum gelmiş algıda seçicilik işte, ben sadece o köpeklere yoğunlaşmış haldeyim, başkası çocuğa.

Reputable .!.:
dogurunca bile olmuyor. ama bir iki ay b.kunu temizleyince ister istemez seviyorsun. icine sokasin geliyor
Genişletmek için tıkla...

çok güldüm yaaa, çok alemsiniz. ister istemez seviyorsunuz lafı beni benden aldı
 
Hayvanseverlerdeki genel bir özellik mi acaba bu çocuk sevmeme
Ben de bir kaç yıl önce köpek almaya karar vermiştim, köyden bir küçük kurt köpeği yavrusu getirdim ama aksır öksür sabahı zor ettim. Gittim test yaptırdım meğer alerjim varmış köpeklere. Ben de gittim papağan aldım. Şu an bir sürü papağanım var ve en kaliteli vitaminleri, yemleri kullanıyorum. Elektrikli battaniye aldım mevsim geçişlerinde üşümesinler diye, kafeslerine normal bir battaniyenin üzerine örtüyorum Özel mamaları, temizlikleri, oyuncakları... Kendime bakmadığım kadar bakıyorum. Ama işte herhangi bir çocuğa da agucuk demek gelmiyor içimden
Neyse benim gibi çok kişi varmış ben de azınlıktayız zannediyordum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Annemin Uzun Süren Misafirliği ve İçsel Sorgulamalarım
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
3K
leyla_17
L
K
Çocuğum olduktan sonra yaşadığım pişmanlık hissi…
3 4 5
Yorumlar
97
Görüntüleme
8K
Kelebekhayati
A
Benle olan problemleri yüzünden çocuklarını cezalandıran baba..
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
3K
AroSee
A
R
  • Kilitli
Sevgilimle buluşma korkusu
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
2K
rosalindamiss
R
K
Boşanmış çocuklu bir adamla evlendim
22 23 24
Yorumlar
460
Görüntüleme
21K
escada35
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…