Ben şikayet etmiyorum ki. Düzenli olarak şikayet ediliyorum. Eşim de siz karışmasın o benim karım ya da varsa bir problem aranızda çözün demiyor. Bana bağırıp çağırıyor. Beni sindirdi kaç yıldır. Ben sanki aşağılık çok kötü bir insanım gibi hissediyorum. Öyle hissettiriyor..o böyle yapınca bende onun ailesine kin güdüyorum. Bilmiyorum çözemiyorumben sorunu anlamadım
yani nedir sizi aile olarak sahiplenmek
elti görümce kv
kim ki onlar
feriştahı gelse tınmam
onlar eşime beni şikayet vs edemezler zira ilk şikayette veririm cevaplarını kocaman bir sana ne ile
eşiniz de sıkıyı görünce susar
bana çok abartılı geliyor bu elti, görümce vs olayları
aynı evde yaşamıyorsunuz muhtemelen zira aynı evde yaşasanız zaten şimdiye kavga büyürdü
çok basit çocuk istiyorsanız evliliği iki kişilik hale geitrin önce
yani iş arkadaşınız hoşlanmadığınız bir şey yapınca eşinize şikayet etmiyorsanız görümceniz hoşlanmadığınız bir şey yapınca da eşinize şikayet etmeyin, sizi savunmasını vs beklemeyin
Çocuk isteği gelince de bu dediklerinizi düşünün ve cayın.Ben şikayet etmiyorum ki. Düzenli olarak şikayet ediliyorum. Eşim de siz karışmasın o benim karım ya da varsa bir problem aranızda çözün demiyor. Bana bağırıp çağırıyor. Beni sindirdi kaç yıldır. Ben sanki aşağılık çok kötü bir insanım gibi hissediyorum. Öyle hissettiriyor..o böyle yapınca bende onun ailesine kin güdüyorum. Bilmiyorum çözemiyorum
Ben şikayet etmiyorum ki. Düzenli olarak şikayet ediliyorum. Eşim de siz karışmasın o benim karım ya da varsa bir problem aranızda çözün demiyor. Bana bağırıp çağırıyor. Beni sindirdi kaç yıldır. Ben sanki aşağılık çok kötü bir insanım gibi hissediyorum. Öyle hissettiriyor..o böyle yapınca bende onun ailesine kin güdüyorum. Bilmiyorum çözemiyorum
Derler ya çocuk gelince her şey düzelir katiyen doğru değil.Çocuktan sonra daha çok tahammülsüzlük oluyor,sakın güvenmediğiniz evlilikten çocuk yapmayın bu sefer cocuk var diye kolay kolay boşanamazsınız boşansanız da yeni bir hayat ha deyince kuramazsınız.Ayrılırsanız çocuksuz evlillik daha kolay olur sizin içinHerkese merhaba.
Sorduğum soruların çok uçlarda olduğunun farkındayım ama psikolojim tam olarak böyle.
Burada daha önce de çocuk yapmak ve eşimle ilgili sorunlarım üzerine konular açmıştım.
Anlattığım ya da anlatmadigim hiç bir sorunum bana göre bitmedi ve şöyle yurekten, oh ne güzel bir evliliğim var tam çocuk sahibi olmaya uygun diyemiyorum. Fakat son zamanlarda özellikle bir yıldır çok ama çok istiyorum çocuk. Eşim de karşı çıkmıyor. Yaşımın da etkisi var belki de. 37 oldum.
Yalnız beni inanılmaz arada bırakan ve eşime tam olarak güvenmemi engelleyen bir sorunum var. Öyle ki eğer çocuk yapmak mantıklı değilse ve bu kadar isterken bana engel oluyorsa evli kalmanın ne anlamı var diye düşünüyorum ve çok kinleniyorum.
Sorunum eltim görümcem kayınvalidem ve aslında eşimin kendisi. Şimdiye kadar asla hiç bir zaman bana en ufacık hak vermemesi. Benimle tartışmaktan hatta kavga Edip günlerce küs klamktan çekinmemesi. Buna karşılık onları her zaman ama her zaman haklı bulması. Onlar için benim aileme bile hakaret etmiş olması. Onlarla olan sorunum çözümsüz. Çünkü sorun dediğim gibi başta eşim. Onların lafını ağzıma bile alamam, konusunu bile açamam hemen hakarete başlar. Beni aile olarak sahiplendiğini bir kere bile hissetmedim. Bu çok canımı yakıyor. Eğer hissetmiş olsaydım yemin ederim ailesi ile hiç bir sorunum olmazdı. Her şeyi alttan alırdım.
Şimdiye kadar bu sorunlarla biraz kavgalı biraz barışık idare ediyordum. Ben de istemiyordum çünkü çocuk.
Eğer Allah verir de bir çocuğumuz olursa yanlış gördükleri her şey için eşime şikayet edecekler o da ben karışmam, kendiniz halledin demek yerine bana gene hakaretleri sıralar
Çok uzun oldu galiba ama inanın çok çıkmazda hissediyorum kendimi. Yaş geldi geçiyor. Şimdi değilse ne zaman? Si ne düşünüyorsunuz?
Benim sorunum kimin haklı olduğu değil aslında. Ben de haksız olabilirim onlar da. Sorun eşimin beni asla haklı girmemesi, benimle kavga etmekten hatta boşanma aşamasına gelmekten çekinmemesi. Onlarla da kavga etsin falan demiyorum. Sadece benim bu kadar kolay harcanabilir olmam canımı çok acıtıyor.tamam onlar şikayet edince neden tepki vermediniz
derdiniz ne benimle paylaşın kozunuzu demediniz mi
bunları da geçtim
şikayet edecekleri ortamdan uzak durun
aynı evde yaşamıyorsunuz değil mi gitmeyin görüşmeyin örneğin eşiniz olmadan tek bir dakika bile onlarla başbaşa kalmayın
bir de şikayetin konusu ne yani eşiniz neden sizi hatalı görüyor gerçekten sizde de hata olabilir mi acaba
Benim sorunum kimin haklı olduğu değil aslında. Ben de haksız olabilirim onlar da. Sorun eşimin beni asla haklı girmemesi, benimle kavga etmekten hatta boşanma aşamasına gelmekten çekinmemesi. Onlarla da kavga etsin falan demiyorum. Sadece benim bu kadar kolay harcanabilir olmam canımı çok acıtıyor.
Şikayete karşı durma konusunda haklısınız ama gene eşimden çekiniyorum. Aile içinde hiç bir ağırlık hissetmiyorum.
Hiç tanımadığınız sadece derdini paylaşmış bir insanı nasıl bu kadar rahatsızca tersler gibi dalga geçer gibi konuşabiliyorsunuz? Ben ki bir insana normal yorum yaparken bile kırılır mı diye iki kere düşünürüm, normalde de insanlara karşı hep böyle tersler gibi mi konuşursunuz? sadece merak. Konuya dönecek olursak, tek başına ebeveyn olabilirim derseniz, özetle olumsuz koşulları da hesaba katıp karar verebilirseniz çocuk yapın, yoksa hayata yeniden başlamayı deneyin derim.Hmmm kendimin değersiz görüldüğü eve bir de çocuk yapayım da o da çeksin çünkü yaşım geldi, hormonlar falan filan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?