- 7 Aralık 2016
- 429
- 422
- 103
İnanın yapmama ihtimalim çok daha fazla. Söyledikleriniz çok doğru. Her çocuk huzurlu bir yuvayı hak eder. Ben sadece durumuma üzülüyorum
İnanın yapmama ihtimalim çok daha fazla. Söyledikleriniz çok doğru. Her çocuk huzurlu bir yuvayı hak eder. Ben sadece durumuma üzülüyorumSiz çocuk yapacaksınız.
Ama bence sonra büyük ihtimal buraya konu açacaksınız.
Bir birey dünyaya gelecek.
Her çocuk ayrı dünya.
Ve büyük ihtimal bu huzursuz ortama neden beni dünyaya getirdin diyecek.
Devir bizim jenerasyon gibi değil.
Gençler artık bizden bile bencil.
Biz belki annelerimizi suçlamadık olsun çaresi yoktu dedik.Ama çocuğunuz sizi suçlayabilir.
Çocuğunuzun fikirlerine hükmedemezsiniz.
Çok istiyorsunuz deneyeceksiniz.
Umarım pişman olmazsınız.
Aynen katılıyorum, hayatta bazı anlar var ki daha fazla ertelenmesi mümkün olmaz, bunu herkes yaşamadan bilemez tabi.Yaşın 24 26 falan olsa boşan tabiki daha gencsin karşına yeni fırsatlar çıkar derdim ama 37 yaş zaten gebelik için ileri bir yaş artik. Ha yanlış anlama tabiki hala gençsin ama yumurtaların öyle mi? Tabi bu yasta evlenen doguranlar da var o da ayri ama sen bosanmaktan bahsediyorsun.Benim annemle aramda nerdeyse senin kadar yaş farki var oluyor mu oluyor ama bosancanda kendini toparlican da bilmemne. Ben bu konuya oyumu çocuk yaptan yana kullanıyorum. Erkek her zaman olur da çocuk işi öyle değil. Gerekirse ilerde boşanırsın cok mu lazım yani koca? Cocuk yap
Bu konuda konu açman bile hata. Bence tartismaya bile kapalı bu konu.
Hic bir kadin annelik isteginden annelikten mahrum kalmasin ya Rabbim. Insallah olur çocuğun
İnanın yapmama ihtimalim çok daha fazla. Söyledikleriniz çok doğru. Her çocuk huzurlu bir yuvayı hak eder. Ben sadece durumuma üzülüyorum
Yaşınız kaç acaba? Bu kadar çocuk istiyorsunuz ama mutsuz ve belki de sizin değersiz olduğunuz bir aşamada çocuk yapmayı düşünüyorsunuz.O kadar istiyorsanız ve mutsuzsanız neden ısrarla ve zorla yürüterek zamanınızı daha çok harcıyorsunuz? Çok mu aşıksınız? Biraz fazla soru oldu ama geleceğe bakma şansınız varsa ve kendinizi mutsuzluğa bağlıyorsanız size de yazık değil mi?Herkese merhaba.
Sorduğum soruların çok uçlarda olduğunun farkındayım ama psikolojim tam olarak böyle.
Burada daha önce de çocuk yapmak ve eşimle ilgili sorunlarım üzerine konular açmıştım.
Anlattığım ya da anlatmadigim hiç bir sorunum bana göre bitmedi ve şöyle yurekten, oh ne güzel bir evliliğim var tam çocuk sahibi olmaya uygun diyemiyorum. Fakat son zamanlarda özellikle bir yıldır çok ama çok istiyorum çocuk. Eşim de karşı çıkmıyor. Yaşımın da etkisi var belki de. 37 oldum.
Yalnız beni inanılmaz arada bırakan ve eşime tam olarak güvenmemi engelleyen bir sorunum var. Öyle ki eğer çocuk yapmak mantıklı değilse ve bu kadar isterken bana engel oluyorsa evli kalmanın ne anlamı var diye düşünüyorum ve çok kinleniyorum.
Sorunum eltim görümcem kayınvalidem ve aslında eşimin kendisi. Şimdiye kadar asla hiç bir zaman bana en ufacık hak vermemesi. Benimle tartışmaktan hatta kavga Edip günlerce küs klamktan çekinmemesi. Buna karşılık onları her zaman ama her zaman haklı bulması. Onlar için benim aileme bile hakaret etmiş olması. Onlarla olan sorunum çözümsüz. Çünkü sorun dediğim gibi başta eşim. Onların lafını ağzıma bile alamam, konusunu bile açamam hemen hakarete başlar. Beni aile olarak sahiplendiğini bir kere bile hissetmedim. Bu çok canımı yakıyor. Eğer hissetmiş olsaydım yemin ederim ailesi ile hiç bir sorunum olmazdı. Her şeyi alttan alırdım.
Şimdiye kadar bu sorunlarla biraz kavgalı biraz barışık idare ediyordum. Ben de istemiyordum çünkü çocuk.
Eğer Allah verir de bir çocuğumuz olursa yanlış gördükleri her şey için eşime şikayet edecekler o da ben karışmam, kendiniz halledin demek yerine bana gene hakaretleri sıralar
Çok uzun oldu galiba ama inanın çok çıkmazda hissediyorum kendimi. Yaş geldi geçiyor. Şimdi değilse ne zaman? Si ne düşünüyorsunuz?
Evet belki baskasina absürd gelecektir bu dusuncem ama ben bu sitede bosanmis olan kadinlar da gordum hatta bitanesi keske bitane daha yapsaydim diyordu yani bazi seylerin ertelenmesi mumkun degil ve hayat gec kalanlari affetmez..Aynen katılıyorum, hayatta bazı anlar var ki daha fazla ertelenmesi mümkün olmaz, bunu herkes yaşamadan bilemez tabi.
37 yaşındayım ve çocuk için geç bile kaldım belki de.Yaşınız kaç acaba? Bu kadar çocuk istiyorsunuz ama mutsuz ve belki de sizin değersiz olduğunuz bir aşamada çocuk yapmayı düşünüyorsunuz.O kadar istiyorsanız ve mutsuzsanız neden ısrarla ve zorla yürüterek zamanınızı daha çok harcıyorsunuz? Çok mu aşıksınız? Biraz fazla soru oldu ama geleceğe bakma şansınız varsa ve kendinizi mutsuzluğa bağlıyorsanız size de yazık değil mi?
Mümkün değil inanın. En iyi anlarımızda bile konuyu açsam hemen bağırıp çağırıyor beni suçluyor. Ben bir şeyleri çözümek falan istemiyorum artık. Harika bir evlilik hayalim de yok. Diyorum ki inanılmaz bencil bir şekilde, bir çocuğum olsaydı barieşinize tüm hissiyatınızı içtenlikle anlatsanız düzelme imkanı olmaz mı acaba
belki hatasını anlar..
Peki çocuk yapın o halde desek ( ki duymak istediğiniz cevap bu bence) hamile kaldıktan sonra bu olaylar daha da batmaya başlarsa size keşke yapmasaydım dermisiniz? Çünkü o zaman da çocuğum için katlanmalıyım dönemi başlayabilir..?37 yaşındayım ve çocuk için geç bile kaldım belki de.
İlla yapayım da demiyorum aslında. Ne bileyim bana çocuğu düşündürebilecek bir evlilik kuramadım ona üzülüyorum. Yaşımın çok etkisi var üzülmemde. Otuzlarin başında böyle değildim.Peki çocuk yapın o halde desek ( ki duymak istediğiniz cevap bu bence) hamile kaldıktan sonra bu olaylar daha da batmaya başlarsa size keşke yapmasaydım dermisiniz? Çünkü o zaman da çocuğum için katlanmalıyım dönemi başlayabilir..?
Merakımdan soruyorum mazur görün kaç yıldır evlisiniz?İlla yapayım da demiyorum aslında. Ne bileyim bana çocuğu düşündürebilecek bir evlilik kuramadım ona üzülüyorum. Yaşımın çok etkisi var üzülmemde. Otuzlarin başında böyle değildim.
Estağfurullah. 8 yıl olduMerakımdan soruyorum mazur görün kaç yıldır evlisiniz?
Sorunuzun cevabına Geleyim ozaman sizde şunu kaçırıyorsunuz. Karı koca anlaşamayıp boşanabilir hatta birbirine düşman olabilir hatta ve hatta birbirilerini dünyadaki en kötü insan olarak adledebilirler fakat çocuk ile baba ilişkisi ya da çocuk ile anne ilişkisi eşler arasındaki ilişkiden çok farklıdır. Benim için dünyanın en kötü eşi olan adam çocuğum İçin dünyanın en iyi babası olabilir. Kadın kocasından boşandı diye o adam sorunludur ve çocuğa da zarar verir diyemeyiz. Baba ile çocuk arasındaki ilişki çok iyi olabilir ki böyle çok fazla örnek var etrafımda ha benim eşimde şuan öyle. Mesela bizim durumumuzda biz yapamadık boşanıyoruz hatta görüşmüyoruz ama adam kötü bir baba değil, sorunlu değil. Hatta eğlenceli ve ilgili bir baba. Özetle biten her evlilikteki adam kadına göre sorunludur ama çocuğuna da aynı şekildedir diyemeyiz.Benim sorum bu değildi yalnız.
Sizin açınızdan sorun yok.Çocuğunuzu seviyorsunuz bunun aksini demedim zaten.
Benim sorduğum baba faktörü idi.O çocuk sorunlu bir babayla muhatap olacak. Bir çocuk bile bile bunu çekmek zorunda değil.Siz ayrıldınız ama o çocuk maalesef babasıyla ilişki halinde kalacak.
Ileride o sorunlu baba çocuğunuza külfet olacak.Çocuk sorun yaşayacak.
Buna ne gerek var demek istedim.
İlla yapayım da demiyorum aslında. Ne bileyim bana çocuğu düşündürebilecek bir evlilik kuramadım ona üzülüyorum. Yaşımın çok etkisi var üzülmemde. Otuzlarin başında böyle değildim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?