- 25 Şubat 2016
- 5.895
- 8.675
- 198
Ne güzel yazmışsınız bende çok yaşarım bu olayı, bazen nefes alamıyorum panik yapıyorum o anda kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum geçecek diyorum ama nafile 2,3 dakika sürüyor..Hanfendiye katılıyorum tabi ki , bilimsel açıklamalarına. Ancak yaşanılan sürecin çok korkunç olduğunu biliyorum (Senede 3-4 kez aşırı strese/yoğunluğa/anlayışsızlığa/yalnızlığa maruz kaldığım zamanlarda ben de bunu yaşayıp çok korkuyorum). O süreci yaşamanın çok zor olduğunu söyleyebilirim...Böyle durumlarda aynen hanfendinin dediği gibi bir beyin oyunu olduğunu ve belirli bir sürede geçeceğini kendinize idrak ettirmeye çalışabilirsiniz (O süreçte tabi ki kolay olmuyor bu da) ya da evet inanın/inanmayın (mesele bu değil/kısmen bir inancı olanlar için), psikolojik açıdan bazen kısa bir dua da işe yarıyor (Gayet seküler bir yaşam tarzım var ve bilim insanıyım, burada başka birşey amaçlamam söz konusu değil, psikolojik analiz harici, boş yere kritikte bulunmaya çalışacaklar için dipnot olarak düşüyorum) . Bu durumu yalnız yaşayanlar çok daha ağır tecrübe etmek zorunda kalıyor çünkü, o yüzden yazmak zorunda hissettim. Beyin oyunu olduğunu idrak edemiyorsanız kendinizi bir şekilde rahatlatma ihtiyacı bulmanız gerekiyor. Cünkü o süreçte insanın eli-kolu-bacağı kilitlenebiliyor, uykudan uyanıp uyandığınızın farkına varıp konuşamadığınızı farkedebiliyorsunuz bazen çok uzun dakilarca vs....Hafifsenemeyecek, kritik, psikolojik açıdan tahribat yaratabilecek bir süreç oluyor, dolayısıyla bireylerin o süreçte herhangi bir yöntemi denemesine asla karşı değilim. Ancak tabi ki lütfen kendinizi korkutmayın, bunun geçici olduğunu vurgulamaya çalışın kendinize...İnsan hep bir şeylerle mücadele halinde oluyor işte, tek siz değilsiniz, huzurlu uykular herkese...
Birde şöyle bir şey var ben normalde sürekli bu olayı yaşıyorum ama hamile kaldığımdan beri hiç yaşamadım kafama çok takıldı neden hamileyken olmuyor acaba
