Mesajınız için çok teşekkür ederim. Herkesin çevresinde bir şekilde böyle insanlar var sanırım ya .benım ablam aynı bu kafan , annemde onun gazıyla konuşur hep ,
ablam herkes ilk kavgada boşansın , ama kendı kocasının her türlü baskısını normal görür ,
ki kocası dr ve emekli oldu ablam halaa maaş kartı kocasında o derece ,
ben şöyle bir çözüm buldum uzak duruyorum ve eşimin tarafının muhabbetini asla açmıyorum , görüşme aralıgımı uzatıyorum ,
herşey eskide kalacak üzme kendini canımmm
Bence 5 gün bile cok valla.3.günden sonra insan kendi düzenini özlüyor.Merhaba kızlar. Öncelikle eski konumu şuraya bırakayım. Kayınvalide
Doğumumda çıkan bu sorunlar yüzünden ben eşimin ailesiyle, eşimde benim ailemle görüşmüyor. Eşim de ben de kendi ailelerimizle normal olarak görüşmeye devam ediyoruz. Bebeğimiz de iki aileyle görüşüyor. Birbirimize bu konuda müdahale etmiyoruz. Hatta şu an ziyaret etmek için ailemin yanındayım. Ama sorunlar bitmiyor. Bitmedikçe de ben artık intihar edecek seviyeye geliyorum.
Eşim bu süreçte çok değişti. Bana göre mükemmel bir baba oldu. Elinden geldiğince de iyi bir eş olmaya çalışıyor asla hakkını yiyemem. Ailemle görüşmeme ve bebeğin görüşmesine müdahale etmiyor, edemez o ayrı ama bu durumdan rahatsız da değil. 5 gün kalacağım konusunda anlaşarak geldim. Ve eşimin bu konuda kabul edilebilir bir açıklaması oldu neden uzun kalmamızı istemediğini açıkladı. Fakat ailem bu durumu kabullenmiyor resmen. Dün geldim, geldiğimden beri neden 5 gün kalacağım kaçıncıya konuşuluyor. Evet az sayılabilecek bir süre belki ama bunu konuşarak geldim sonuçta ve daha fazlasında bende bunalıyorum. Evden ayrılalı 10 sene olduğu için uzun süre aynı evde kaldığımız zaman problem çıkıyor. O yüzden bana da yeterli geldi.
Ama ailem ısrarla 5 güne az diyip konu açıyor. Babasıyla böyle konuştuk diyorum anlamıyorlar. Israrla çok az diyip duruyorlar. Torunlarını özlüyorlar anlıyorum ama bu sebeple de beni eşime karşı kışkırtıyorlar. Gelmeden önce bile sürekli telefonda eşimle ilgili olumsuz konular konuşuyoruz. Evet çoğunda haklılar ama bıktım bu durumlardan artık. Eşim aileme karşı çok nemrut, ailem eşime karşı çok kışkırtıcı. Ya eşime karşı makul olup çok mutlu olmadan ama nispeten huzur içerisinde yaşayabiliyorum. Ailemle ilgili direttiğim noktada huzurum kaçıyor olan bana oluyor. Fakat bunu anlatamıyorum. Niye 5 gün kalıyorsun sizin evde eşinin mi dediği oluyor tarzı baskılar yapıyorlar. Orta yolu bulmam bile normal gelmiyor onlara damatlarına olan nefretleri den ötürü. Ben de memnun değilim ama eşimle kalmak zorundayım. Bebeğim çok küçük olduğu için çalışma durumum yok. Baba evine dönsem tabiki bakarlar fakat dönsem bakacak mısın ben çalışmayacağım dediğimde de hayır diyorlar. Özellikle annem eşimi çok kışkırtmak istiyor farkındayım. Mesela yaşadığım şehre torun görmeye gelip eşimle benim çok yakın bir arkadaşımla sırf eşime inat görüşmeyi istiyor.( Bu arkadaşla ailemin de arası iyidir, arada telefonla falan da görüşürler.) Biraz önce artık patladım. Ben arada kalmaktan çok yoruldum. Boşanıp dönsem her şey daha kötü olacak farkındayım. Eşimle ailem mevzu olmadığı sürece son dönemde çok iyiyiz. Bana karşı sevgililikte bile olduğundan daha iyi. Onla ilgili tüm şikayetlerimi çözüyor veya çözmeye çalışıyor. Ben de artık kavga etmek istemediğimden bazı şeyleri görmüyor, duymuyorum.(burada kastım laf sokma, imalı konuşma gibi şeyler)
Aileme kışkırtmayın beni dediğimdeyse iş çok değişiyor. Haklıymış gibi davranmaya, üste çıkmaya başlıyorlar. Annem söylediği bazı şeyleri inkar ediyor falan. Ben de dayanamıyorum ve sinirimden ağlıyorum. Bıktım gerçekten bu durumdan. Bu saçma küslük bitmeyecek biliyorum, kimseden öyle bir talebim de yok. Ama bu şekilde giderse ailemi söküp atmam gerekecek gibi geliyor bana. Çünkü şöyle bir baktığımda eşim bana karşı makulken ailem ille kendi istedikleri olsun modunda. Bebeği düşündükleri yok. Evet bebek için ellerinden geleni yapıyorlar, alıyorlar, çok seviyorlar okey ama babasız büyümesi ihtimali onları rahatsız etmiyor. Aksine bu durumu istiyor gibiler özellikle annem.
Ben naapmalıyım bilmiyorum. Çok akıl verilecek bir konuda değil farkındayım ama biraz rahatlamak, içime dökmek istedim. Okuyan, yol gösteren herkese çok teşekkür ederim.
O zaman siz eşinizle ilgili konuları farklı anlatın. Mesela gidip 5 gün kalmalısınız ya kaç gün olacağını söylemeyin 5gün sonra da acil bir şey için dönmüş gibi yapın. Aşı filan. Her şeyi bilmeleri gerekmez.İlk başlarda bende eşime çok kızgın olduğum için baya dedikodusunu yapıyorduk eşimin. Sonrasında eşimle durumumuz düzeldikçe sanırım ben sessiz kalmayı tercih ettim. Basit laf sokmalardı zaten. Ama işte yüzyüze gelince ve boyut artınca dayanamadım bende belli ettim artık.
Aldıkları şeyleri bana değil torunlarına aldıkları için müdahale etmiyorum. Ne kendi ailemin ne de eşimin ailesinin torunlarıyla aralarındaki duruma hiç karışmadım, zarar verecek bir durum olmadığı sürece de karışmayacağım
Bence eşin işine geldiği gibi anlamış ve davranmış önce kendi annesinin hatalarını bi gözden geçirse keşkeBabam madem çok istiyor alsın çocuğu baksın kalk biz seni götürelim modundaydı. Yansıtılan ise bu çocuk benim soyadını taşımıyor, ben istemiyorum. Seni götüreceğiz falan şeklindeydi. Özellikle soyadı kısmı hiç geçmemesine rağmen eşim çok takıldı buna ve ailemin bebeğinden nefret ettiğini, onu sevmediklerini, istemediklerini, bizim evliliğimizi onaylamadıklarını düşünüyor.
Allah nasip eder de babaanne olursam gelinim veya oğlumdan kendi kararlarına müdahale edecek şeyler istemeyeceğime eminim. Sonuçta evlenip bir aile olmuşlar ve bende iyi bir anne/kayınvalide/babaanne olarak onların kararlarına saygı duymak zorundayım. Bu şekilde yaparak sadece onların arasında huzursuzluk çıkartabileceğimi görüyorum.ben bu gibi durumlarda ilerde ben de anneanne / babaanne olacagim diyerek hareket ediyorum.kendime yapilmasini istemedigim bir seyi anne babama yapmiyorum .benim icin sure cok az geldi.cocuklarin zaten duzeni surekl ibozuluyor dis cikti grip oldu vs vs
Kesinlikle eşime yansıtmıyorum zaten. Bir de ona yansısa iyice çıkılmaz bir hal alacak. Ailemi saymadığımdan değil ama işte kendimi onlara anlatamıyorum sanırım.Annenler sayılmadığıni düşündüğü için huzursuzluj cikariyorlar. 10 kalsan neden 20 kalmiyorsun derler. Bende aşırı etkilenirim annemin babamın sozlerinden ve malesefte yansıtırim. Tek yapacağın eşine yansitmamak anne babani degistiemezsin bu saatten sonra
hepimiz sandigimiz kadar kusursuz insanlar degiliz.annenize sorsak emin olun o da kusurunu gormuyordurAllah nasip eder de babaanne olursam gelinim veya oğlumdan kendi kararlarına müdahale edecek şeyler istemeyeceğime eminim. Sonuçta evlenip bir aile olmuşlar ve bende iyi bir anne/kayınvalide/babaanne olarak onların kararlarına saygı duymak zorundayım. Bu şekilde yaparak sadece onların arasında huzursuzluk çıkartabileceğimi görüyorum.
Aynı şehirde yaşamıyoruz, bir erkek kardeşim var o yanlarında olduğu için o ilgilenecektir. Tabiki ben de elimden geleni, üstüne düşeni yaparım ama çok bakım gerektiren durumlarda huzurevi, bakıcı seçeneği var. Çok çok benim bakımımıma ihtiyaç duyarlarsa yakınımda bir ev alıp yerleşirler anca o şekilde yardımcı olabilirim. Ama bunların hiç biri eşimi benim ailemle aynı evde yaşamaya mecbur bırakmam için sebep değil. Çünkü ben bunu yaparsam aynısını o da benden talep edebilir ve ben kimsenin bakıcısı değilim olmak da istemiyorum. Eşimin ailesi de benim ailem de yıllarca bu duruma maruz kaldı. Şu an nasıl mutsuz evlilikler, nasıl mutsuz hayatlar yaşadıklarını görebiliyorum.hastaneye gidip goturmek gerekiyor Allah korusun tam suan arkadasin babasi kanser 6 aydir tedavi devam ettigi icin ayni evde yasiyorlar tek basina mumkun degil gidip gelemez.benzer sekilde ameliyat olsa evde yalniz kalmayacagina gore ayni eve almak gerekiyor vs vs.bakici tutalim dersen 1000 dolar istiyor yabancilae turkler zaten kalmiyor.
Saglikci olarak da ekleyeyim gorduklerimden.birbirlerine gecmis olsun der gecerler tarzi olmuyor o isler
Daha geleceğim belli olduğu gibi kaç gün kalıcaksınızla başlayan ortalama 20 günlük planlar yapıyorlar. Daha önce ne kadar kalacağım belirsiz bir şekilde geldim, gerçekten de acil dönmem gerekti. Annem 1 hafta konuştu da konuştu yani. Şimdi peşinen gün sayısı vererek geldim, yine problem yine problem.O zaman siz eşinizle ilgili konuları farklı anlatın. Mesela gidip 5 gün kalmalısınız ya kaç gün olacağını söylemeyin 5gün sonra da acil bir şey için dönmüş gibi yapın. Aşı filan. Her şeyi bilmeleri gerekmez.
Siz talep etmezseniz eşinizin de talep etmeyeceğini sanarak çok yanılıyorsunuz.Aynı şehirde yaşamıyoruz, bir erkek kardeşim var o yanlarında olduğu için o ilgilenecektir. Tabiki ben de elimden geleni, üstüne düşeni yaparım ama çok bakım gerektiren durumlarda huzurevi, bakıcı seçeneği var. Çok çok benim bakımımıma ihtiyaç duyarlarsa yakınımda bir ev alıp yerleşirler anca o şekilde yardımcı olabilirim. Ama bunların hiç biri eşimi benim ailemle aynı evde yaşamaya mecbur bırakmam için sebep değil. Çünkü ben bunu yaparsam aynısını o da benden talep edebilir ve ben kimsenin bakıcısı değilim olmak da istemiyorum. Eşimin ailesi de benim ailem de yıllarca bu duruma maruz kaldı. Şu an nasıl mutsuz evlilikler, nasıl mutsuz hayatlar yaşadıklarını görebiliyorum.
Ondan zaten eminim. Bahane ediyor ama söylediği şeyler mantıklı olduğu için malesef bri şey diyemiyorum. Çünkü ben olsam ben de aynı tepkileri veriridim. Zaten eşimin bişey dediği de yok. Görüşmek istemiyor sadece. Ben de saygı duyuyorum.Bence eşin işine geldiği gibi anlamış ve davranmış önce kendi annesinin hatalarını bi gözden geçirse keşke
Açıkcası görüşüp görüşmemeleri şu an umrumda değil. Herkes görüşmeyi kestiğinden beri evliliğim huzur içinde geçiyor. Kimse benim mutluluğumu, huzurumu düşünmediği için ben bir şekilde yaşamaya bakıyorum. Herkes birbirinden uzakken her şey daha güzel. Benim ailem uzak olduğu için onunki de uzak kalıyor ve kayınvalidemin benden uzak olmasını çok seviyorumiki tarafın önceliği kendi egoları değil de sizin mutluluğunuz olsaydı, hatırınız için en azından medeni bir iletişim seviyesinde kalabilirlerdi bence.
ayrıca hem de küçük bir bebeğiniz varken sizi bu şekilde bunaltmazlardı.
net bir şekilde tavır koyup iki tarafada ben şunu şöyle istiyorum diyip geri çekilmek belki onları biraz yumuşatır.
iste bakici tutayim demek icin maddiyat cok iyi olmali.iyi bir huzurevi dediginiz yer 5 binden baslar iki kisi 10 bin.bu islerin icinde bir insan olarak soyluyorum soylediginiz teoride mukemmel pratikte imkansiza yakin.maddi durumunuz cok iyiyse bilememAynı şehirde yaşamıyoruz, bir erkek kardeşim var o yanlarında olduğu için o ilgilenecektir. Tabiki ben de elimden geleni, üstüne düşeni yaparım ama çok bakım gerektiren durumlarda huzurevi, bakıcı seçeneği var. Çok çok benim bakımımıma ihtiyaç duyarlarsa yakınımda bir ev alıp yerleşirler anca o şekilde yardımcı olabilirim. Ama bunların hiç biri eşimi benim ailemle aynı evde yaşamaya mecbur bırakmam için sebep değil. Çünkü ben bunu yaparsam aynısını o da benden talep edebilir ve ben kimsenin bakıcısı değilim olmak da istemiyorum. Eşimin ailesi de benim ailem de yıllarca bu duruma maruz kaldı. Şu an nasıl mutsuz evlilikler, nasıl mutsuz hayatlar yaşadıklarını görebiliyorum.
Ay ben de aylarca öyle sandım. Eşimin de burnundan getirdim. Sonra çok alakasız bir şekilde öğrenince de şok oldum.
Boşanma konuşulurken bebek ne olacak kısmında eşim bende bakabilirim moduna girince, daha sonra sadece annem,babam, ben ve bir arkadaşın olduğu bir ortamda madem öyle kalsın bebek biz götürelim bakabiliyorsa baksın modunda konuştu. Yanımızdaki arkadaş ise bunu çok çok abartarak anlatmış. Soyadını taşımıyor zaten istemiyorum, kalsın burada bizim çocuğumuz mu tarzı cümleler var. Yani açıkçası eşim babamın torunununu sevdiğine adı gibi emindir ama bu konuyu hazmedemediğinden böyle yaptığına da eminim.
Görüşmemeleri benim için sorun değil şu an. Çünkü şu an evliliğim çok daha huzurlu.
Yani talep edebilir tabiki o onun sorunu benim değil. Sonuçta her talebimiz karşılanmıyor.Siz talep etmezseniz eşinizin de talep etmeyeceğini sanarak çok yanılıyorsunuz.
Çok güzel analiz yapmışsınız. Evet eşim tam bir misilleme insanı. Eline de bir koz geçince güzelce kullandı, kullanıyor. Ve evet ben ailemle çok anlaşamıyorum, uzun süre vakt geçirmeye gayret ediyorum problem olduğu için. Telefon üzerinden mükemmel bir ilişkimiz var ve bana yetiyor.Eşiniz ailenizle siz ailesiyle görüşmüyorsunuz diye görüşmüyor, aralarında gerçek bir problem de olmamış. Önce ki konunuzu da okudum, tam bir misilleme insanı olduğunu kendiniz yazmışsınız.
Diğer yandan siz ailenizle zaten çok iyi anlaşan biri değilsiniz. Hafta sonu sokağa çıkma yasağinda iki gün daha fazla kalacaklar diye dert ettiğinize göre bu beş gün sizin için de yeterli kalmak için.
Kaldığınız günü, babasıyla ayarladık demek yerine, kendi kararınız gibi yansıtsaydınız daha güzel olurdu. Sonuçta artık evinize gelemeyecekler ve torunlarının gördükleri gün sayısı sizin onlarda kaldığınız kadar olacak. Kendileriyle sebepsiz yere görüşmeyen damadın sizin onlara gittiğiniz günü belirlediğini düşünmeleri sinir bozucu olmuştur bir miktar.
İşte ben ailemin ne konuştuğunu biliyorum ama eşim o ortamda yoktu ve benim yumuşatmaya çalıştığımı düşündüğü için duyduğu ilk haline inanıyor. Haklı demeyeyim ama anlayabiliyorum desem daha doğru olur.Bu konuda eşim haklı demiştiniz konuda ama eşiniz haklı değil ki. Babanız bir şey dememiş. Eşim bebek kalsın demiş, babanız da tamam kalsın demiş. Arkadaş abartarak anlatmış. Eşiniz nasıl bu konuda haklı ben anlamadım. 2.kez ailenizin bir suçu yokken güme gitmişler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?