E neden yardım almıyorsunuz?Hayatımın en kötü dönemini yaşıyorum sanki.
Çok mutsuzum sürekli sinirliyim. Öfke patlamaları yaşıyorum. Bu anlarda sürekli ölümü düşünüyorum. Önceden kızım var bana bir şey olsa napar derken şimdi ölsem de farketmez. Zaten çok iyi bir anne değilim benden iyi bakan biri olur diyorum. Zayıf da olsa inancım var o da olmasa atardım kendimi bir yerden heralde.
İçimdeki sıkıntı hiç geçmiyor. Böyle dönemler yaşadığım oldu ama geçiyordu kısa sürede geçeceğini biliyordum. Şimdi ise aylardır böyleyim. Hep böyle gidecek diye çok korkuyorum.
Hayatı sevmiyorum kendimi sevmiyorum. Hiç bir konuda iyi olduğumu düşünmüyorum. Ne iyi bir anne ne iyi bir eş ne iyi bir evlat.
Sürekli uyumak istiyorum yataktan çıkmak istemiyorum. Sadece kızımı parka götürüp geliyorum o da zorunluluktan.
Bittim sanki dibe vurdum. Oturup bir yerde hiç bir şey yapmadan durmak istiyorum. Kimseyi istemiyorum düşünmek istemiyorum ama olmuyor. Sıkıştım kaldım sanki..
O da işe yaramayacak gibi geliyor..E neden yardım almıyorsunuz?
3 yaşında.1 hafta tatile gidin cocuk sizi yormus kac yasinda
Teşekkür ederim deneyeceğim umarım işe yarar.Çocuğunuz için elinizden geleni yapıyorsunuzdur. Yorulmanız çok normal. Ama profesyonel destek için düşüncelerinizi değiştirin lütfen. Mutlaka faydası olacaktır.
Normal bacim süreç adi yalniz kalamamak kafa dinleyememek bir sicak kahve icmeyeli cok oldu sahil kenarinda .benim yasadiklarimi yasasan oo hepten dibe vurursun .kreşe gidiyormu siz calisiyormusnuz3 yaşında.
Denemeden nerden bileceksiniiz cnm?O da işe yaramayacak gibi geliyor..
Çalışmıyorum kreşe başlamadı daha bunlar da etken biliyorum ama sanki hiç bir şey yapamıyorum elim kolum bağlı gibi tuhaf hislerNormal bacim süreç adi yalniz kalamamak kafa dinleyememek bir sicak kahve icmeyeli cok oldu sahil kenarinda .benim yasadiklarimi yasasan oo hepten dibe vurursun .kreşe gidiyormu siz calisiyormusnuz
Önceden kendim atlattım diye geçer dedim ama bu sefer geçmiyor. Artık destek şart galibaÇok acil psikolojik destek almanız gerekiyor. Depresyona ramak kalmış
Dönem dönem hepimize geliyor böyle haller. Bi kan tahlili falan yaptırsanız kan değerleri tiroid değerleri çok etkiliyor buradan başlayın derim. Sonra da diğerleri gibi geçeceğini düşünün.Hayatımın en kötü dönemini yaşıyorum sanki.
Çok mutsuzum sürekli sinirliyim. Öfke patlamaları yaşıyorum. Bu anlarda sürekli ölümü düşünüyorum. Önceden kızım var bana bir şey olsa napar derken şimdi ölsem de farketmez. Zaten çok iyi bir anne değilim benden iyi bakan biri olur diyorum. Zayıf da olsa inancım var o da olmasa atardım kendimi bir yerden heralde.
İçimdeki sıkıntı hiç geçmiyor. Böyle dönemler yaşadığım oldu ama geçiyordu kısa sürede geçeceğini biliyordum. Şimdi ise aylardır böyleyim. Hep böyle gidecek diye çok korkuyorum.
Hayatı sevmiyorum kendimi sevmiyorum. Hiç bir konuda iyi olduğumu düşünmüyorum. Ne iyi bir anne ne iyi bir eş ne iyi bir evlat.
Sürekli uyumak istiyorum yataktan çıkmak istemiyorum. Sadece kızımı parka götürüp geliyorum o da zorunluluktan.
Bittim sanki dibe vurdum. Oturup bir yerde hiç bir şey yapmadan durmak istiyorum. Kimseyi istemiyorum düşünmek istemiyorum ama olmuyor. Sıkıştım kaldım sanki..
5 dakika yalnız bırakmıyor belli etmemeye çalışıyorum ama ağladığımı gördü bir kaç kez..Muhakkak bi destek alın. Kiziniz henuz küçük ama yinede Onun gözünde bu durumu bu psikolojiyi normallestirmeyin...kendinize odaklanacak kafanızı dagitacak birşeyler bulun...
Haklısınız. Şart oldu artık destek almakDenemeden nerden bileceksiniiz cnm?
2 senedir kan tahlili yaptırmadım belki o da olabilir teşekkür ederimDönem dönem hepimize geliyor böyle haller. Bi kan tahlili falan yaptırsanız kan değerleri tiroid değerleri çok etkiliyor buradan başlayın derim. Sonra da diğerleri gibi geçeceğini düşünün.
Hayatımın en kötü dönemini yaşıyorum sanki.
Çok mutsuzum sürekli sinirliyim. Öfke patlamaları yaşıyorum. Bu anlarda sürekli ölümü düşünüyorum. Önceden kızım var bana bir şey olsa napar derken şimdi ölsem de farketmez. Zaten çok iyi bir anne değilim benden iyi bakan biri olur diyorum. Zayıf da olsa inancım var o da olmasa atardım kendimi bir yerden heralde.
İçimdeki sıkıntı hiç geçmiyor. Böyle dönemler yaşadığım oldu ama geçiyordu kısa sürede geçeceğini biliyordum. Şimdi ise aylardır böyleyim. Hep böyle gidecek diye çok korkuyorum.
Hayatı sevmiyorum kendimi sevmiyorum. Hiç bir konuda iyi olduğumu düşünmüyorum. Ne iyi bir anne ne iyi bir eş ne iyi bir evlat.
Sürekli uyumak istiyorum yataktan çıkmak istemiyorum. Sadece kızımı parka götürüp geliyorum o da zorunluluktan.
Bittim sanki dibe vurdum. Oturup bir yerde hiç bir şey yapmadan durmak istiyorum. Kimseyi istemiyorum düşünmek istemiyorum ama olmuyor. Sıkıştım kaldım sanki..
Hayatta ihtiyaci olan tek kişi sizsiniz☹ Kizinizla motive olmaya çalışın...5 dakika yalnız bırakmıyor belli etmemeye çalışıyorum ama ağladığımı gördü bir kaç kez..
Kimseye anlatamıyorum anlayabileceklerini düşünmüyorum. İnsanın çevresi de gerçekten çok önemli. O kadar yalnız hissediyorum kiHic kimse, hele ki bir kiz cocuguna annesi gibi olamaz.
Cocugunuzu boynu bukuk birakmayin, onu dogururken bu kadar kolay pes etmek icin dogurmadiniz sonucta.
Tedaviye ihtiyaciniz var, birileriyle yukunuzu paylasmalisiniz.
Hayat, sorunlari tek basina sirtlanmak icin cok kisa.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?