Dibe vurdum

Haklısınız.. kendimi hep geçecek diye motive ederdim ve geçerdi. Aylardır geçmeyince ve beni mutlu eden şeyler de etmemeye başlayınca bu noktaya geldim
Ruhun bir şeylere aç demek ki.Ben de bu ara aynı durumdayim ama ben sebebini biliyorum.
 
Kimseye anlatamıyorum anlayabileceklerini düşünmüyorum. İnsanın çevresi de gerçekten çok önemli. O kadar yalnız hissediyorum ki
Destek alın ama asla ölümü düsünmeyin cocuk yapıp ölmek istemek lüksünüz yok öyle o cocugun başına sahipsiz derler neler getirirler sahip çıkın cocuga tek.cocuk bir de o kadar da yorucu olamaz sabahtan aksama kadar çalışan 3 cocuk bakan anneler napsın sorun neyse çözülür elbette saçma şeyler düsünmeyin.
 
Sağolun çok yardımcı oldunuz tabi tek çocukla yorulmaya hakkım yok 3 çocuk olsa neyse dimi..
 
Kadın zaten derdini anlatmış burda yorumunuz olmuş mu yani? Bu tür hassas konularda böyle dan dun yorum yapacağınıza yapmayın.

Konuya gelecek olursam da; çevrenizde sizi anlamayan insanlar olabilir ama lütfen bir psikiyatriste gidin ona anlatın. İlaç verecektir muhtemelen. Bunu deneyin önce. Bakın bakalım düzelme var mı, kendinizi nasıl hissediyorsunuz. Sonrasında işe girme, çocuğu kreşe verme gibi hedefler koyun kendinize. Bir deneyin. Ne kaybedersiniz ki en fazla biraz daha zaman…
 
Canım benim, depresyon kriterlerini karşılıyor anlattıkların. Nasıl ki soğuk algınlığı bir hastalıksa, diyabet bir hastalıksa, bu da öyle bir şey işte. Tedavisi de var üstelik. Kadınların ömründe en az bir kez depresyon yaşamaları oranı %40 falan zaten, çok normal. Güzel bir randevu oluştur kendine, alabiliyorsan da psikoterapi al, çiçek gibi olacaksın. Bu bir dönem ve geçecek emin ol. Sen sağlıklı olursan, çocuğun da sağlıklı büyür.
 
Teşekkür ederim evet yardım alacağım başka türlü geçmeyecek sanırım..
 
Çok teşekkür ederim. İnşallah geçer dediğiniz gibi. Bu sefer desteksiz atlatamayacağım galiba şart oldu yardım almak..
 
Teşekkür ederim deneyeceğim umarım işe yarar.
Kesinlikle deneyin, işe yaramayacak gibi gelmesi normal ama mutlaka işe yarar. Ben terapi+ilaç tedavisi almıştım kaygı problemim için, psikoloğumla görüşmüştüm, ilaç gerektiğine karar verince psikiyatriye yönlendirmişti, ikisi birlikte baya fayda vermişti. Ben de başta işe yaramaz sanıyordum.
 
Aslında çok istedim şimdiye kadar ama bir türlü adım atamadım hep geri plana attım ama artık şart oldu. Teşekkür ederim böyle okudukça umutlanıyorum bende.
 
Aslında çok istedim şimdiye kadar ama bir türlü adım atamadım hep geri plana attım ama artık şart oldu. Teşekkür ederim böyle okudukça umutlanıyorum bende.
Ilk başta işe yaramiyor gibi gelecek ama o da normal, lütfen bırakmayın. Allah şifa versin.
 
Nasıl ki bizim sevmediğimiz bir yiyecek olmasında, ya da çok sevdiğimiz bir yemeği tercih edişimizde annelerimizin suçu yoksa; sizin de çocuğunuzun yemek seçen bir çocuk olmasında suçunuz yok.

Çevre her zaman konuşur. Bazısı bilirkişi gibi davranmayı, kendisi hiçbir şey başaramayıp çok şey başardığını sanmayı artık iş güç edinmiş.
Buna kan bağımız olanlardan kırk kat yabancıya kadar herkes dahil.

Siz iyi bir anne olmasaydınız, önceleri “kızım bensiz yapamaz” diye düşünmezdiniz. İyi bir anne değil miyim diye sorgulamazdınız. Şu an kızım bensiz de yapabilir diyorsanız bu çevrenizin sizi manipüle etmişliğinden başka bir şey değil.
Hiçbir evlat anneciğini kimselere değişmez. Allah aşkına siz olmasanız beş dakikada bir kime sarılacak:) kendiniz söylüyorsunuz:)

Tedavinin iyi geleceğini düşünmeme sebebiniz tamamı ile ruh sağlığınızın bozulmasından. Serotonin azalması mıydı neydi ondan :) beyninizin manipülasyonu bu da. Buraları işin uzmanlarına bırakayım :)

Ama çok iyi bildiğim, tespitte kusurumun olmadığına çok inandığım bir şey söyleceğim. Gerçekten evladına bağlı olan iyi bir anne düşünürdü, iyi bir anne olup olmadığını. (Bu düşünmeyenler kötü demek değil linç gelmesin:)) )
Kadınlar çok yere yetişmeye çalışıyor. Toplumsal roller hep uçurum farklarla biçilmiş. Eşiniz çok biliyorsa eğer çocuğa yemek seçmemeyi kendisi öğretsin.

Asla kendinizi suçlamayın ve bırakmayın.
Hayat çok güzel, siz çok iyi bir annesiniz, kötü annelik çok çok istisna durumlar dışında yok, kimse evladını anne kadar düşünemez, beğenmeyen gelsin yardım etsin yoksa sesini kessin. Sürekli bunları hatırlatın kendinize. Profesyonel tavsiyeler değil ama ben biri sinirimi çok bozunca gayet de böyle yapıyorum. Geçen bir arkadaşım geldi misafirliğe kitaplık dağılmış dedi topla istersen ben sıkıntı etmem dedim. Böyle devam

Çok güzel günler gelecek Sıkmayın o güzel içinizi
 
çocuğuna senden iyi bakan olmaz bu bir,herkes hayatının bir döneminde dipleri yaşıyor emin ol ben aklımı yitireceğim zamanları bilirim profesyonel yardım al 2 hafta içinde kuş gibi olacaksın emin ol üzgün gergin anne o minnacık kızına ne kadar üzüntü verir farkındamısın anne kosusunu başka kimde bulabilir böyle yaparak hayata isyan ediyosun tövbe et silkelen ve kendine acımayı bırak
 
Çok iyi geldi teşekkür ederim gözlerim doldu okurken düzeleceğimi umut ediyorum böyle geçsin istemiyorum hayatım. İyi ki yazmışım buraya kötü yorum gelir mi diye korkarken böyle yorumlar görmek çok mutlu etti. Tekrar teşekkür ederim
 
Belki saçma ama tek olmadığımı bilmek iyi geldi çünkü etrafıma bakıyorum herkes mutlu hayat güzel gibi bir tek ben mi böyleyim ben de ne anormallik var diyordum son zamanlar. Destek alacağım teşekkürler.
 
Rica ederim ne demek sarılmak istersen buradayız
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…