Bir problem mi var?Gercekten hayatımın en kötü dönemlerinden birini yaşıyorum. Nasıl çıkarmam gerek kendimi en dipten? Hata yapmaya en meyilli zamanımdayım. Toparlanmam gerek ama benim kolumu kaldıracak halim dahi yok. Bakışlarım daha hüzünlü daha donuk, ses tonum daha yumuşak. Kendimi yemeye verdim sürekli yiyorum. Çıkarın beni lütfen birseyler söyleyin
Gercekten hayatımın en kötü dönemlerinden birini yaşıyorum. Nasıl çıkarmam gerek kendimi en dipten? Hata yapmaya en meyilli zamanımdayım. Toparlanmam gerek ama benim kolumu kaldıracak halim dahi yok. Bakışlarım daha hüzünlü daha donuk, ses tonum daha yumuşak. Kendimi yemeye verdim sürekli yiyorum. Çıkarın beni lütfen birseyler söyleyin
Annemle babam boşanmaya karar verdi çocuk değilim 20 yaşındayım ben de mantıklı olanın bu olduğunun farkındayım. Babam karar verildiği ilk anlarda bana biz seninle beraber ev tutalım okuluna yakın bi yerden bu evde annen ve kardeşlerin kalsın dedi. Ilk başta çok zor kabul ettim bu düşünceyi kendi içimde annemi özlerim diye düşündüm ama anneme karşı bişey kalmamış içimde uzak olmak daha mantıklı ayrı ayrı iyi insanlariz birlikte birbirimize zarar veriyoruz. Bu fikre tutundum yeni bi hayat dedim yeni bi düzen dedim. Şimdi babami daha isteksiz görüyorum. Yine gideceğiz diyor ama istekli değil. Tekrar barışılarsa yine aynı kısır döngü devam edecek ve ben gerçekten bıktım artık. Üzülemiyorum taşlaştım hissizleştim kocaman insanlar ne yapmaları gerektiğinin farkında değiller kimse bişey yapmak adına bir adım atmıyor. Şimdi bu düşüncelerimden dolayi beni yargilayacak insanlar GÜZEL PARMAKLARINI YORMASINLAR çünkü zaten görmezden geleceğim. Yargilanmak değil benim ihtiyacım olan cocuklugumdan beri ne çektiğimi ne durumlarda nasıl olgun davranmak zorunda kalmam gerektigini bir ben bilirim.
Diğer bir mevzu en yakın arkadaşım dediğim kişiyle tüm bağlarım kopmak üzere. Sebep çok komik sınav zamanı yanında olmamışım ona destek olmamışim. Geçeceği kesin olan basit bir sınav, bundan önceki sınavlarında ben kendi dersimi bırakıp onu motive ettim yeri gelince. Kimseye değer veremeyecek miyim ben hayatta bir de bana işim düştüğünde yanımda kimse olmadığını anladım diyor böyle bişey olabilir mi? Ne anladım ben senin dostluğundan? Kolay kolay bitirecek bi insan değilim zaten çok az tuttum şu zamana kadar arkadaşımı dostumu, yaralanmamak adına. Olanlara da çok değer verdim en değerlisi de oydu işte. Şu saatten sonra eskisi gibi konuşasım bile gelmez benim onunla düzelsek bile, kaldı ki kendisi benden özür bekliyormus ben de tabi ki dilemem dilemeyecegim. Yalnız mi kalayım hayatta bütün bunlar bana bunu mu işaret ediyor? Kimseye değer vermeyi sıfır beklentiyle mi yasayayim her daim
Annemle babam boşanmaya karar verdi çocuk değilim 20 yaşındayım ben de mantıklı olanın bu olduğunun farkındayım. Babam karar verildiği ilk anlarda bana biz seninle beraber ev tutalım okuluna yakın bi yerden bu evde annen ve kardeşlerin kalsın dedi. Ilk başta çok zor kabul ettim bu düşünceyi kendi içimde annemi özlerim diye düşündüm ama anneme karşı bişey kalmamış içimde uzak olmak daha mantıklı ayrı ayrı iyi insanlariz birlikte birbirimize zarar veriyoruz. Bu fikre tutundum yeni bi hayat dedim yeni bi düzen dedim. Şimdi babami daha isteksiz görüyorum. Yine gideceğiz diyor ama istekli değil. Tekrar barışılarsa yine aynı kısır döngü devam edecek ve ben gerçekten bıktım artık. Üzülemiyorum taşlaştım hissizleştim kocaman insanlar ne yapmaları gerektiğinin farkında değiller kimse bişey yapmak adına bir adım atmıyor. Şimdi bu düşüncelerimden dolayi beni yargilayacak insanlar GÜZEL PARMAKLARINI YORMASINLAR çünkü zaten görmezden geleceğim. Yargilanmak değil benim ihtiyacım olan cocuklugumdan beri ne çektiğimi ne durumlarda nasıl olgun davranmak zorunda kalmam gerektigini bir ben bilirim.
Diğer bir mevzu en yakın arkadaşım dediğim kişiyle tüm bağlarım kopmak üzere. Sebep çok komik sınav zamanı yanında olmamışım ona destek olmamışim. Geçeceği kesin olan basit bir sınav, bundan önceki sınavlarında ben kendi dersimi bırakıp onu motive ettim yeri gelince. Kimseye değer veremeyecek miyim ben hayatta bir de bana işim düştüğünde yanımda kimse olmadığını anladım diyor böyle bişey olabilir mi? Ne anladım ben senin dostluğundan? Kolay kolay bitirecek bi insan değilim zaten çok az tuttum şu zamana kadar arkadaşımı dostumu, yaralanmamak adına. Olanlara da çok değer verdim en değerlisi de oydu işte. Şu saatten sonra eskisi gibi konuşasım bile gelmez benim onunla düzelsek bile, kaldı ki kendisi benden özür bekliyormus ben de tabi ki dilemem dilemeyecegim. Yalnız mi kalayım hayatta bütün bunlar bana bunu mu işaret ediyor? Kimseye değer vermeyi sıfır beklentiyle mi yasayayim her daim
Konunuzu hatırladım.Annemle babam boşanmaya karar verdi çocuk değilim 20 yaşındayım ben de mantıklı olanın bu olduğunun farkındayım. Babam karar verildiği ilk anlarda bana biz seninle beraber ev tutalım okuluna yakın bi yerden bu evde annen ve kardeşlerin kalsın dedi. Ilk başta çok zor kabul ettim bu düşünceyi kendi içimde annemi özlerim diye düşündüm ama anneme karşı bişey kalmamış içimde uzak olmak daha mantıklı ayrı ayrı iyi insanlariz birlikte birbirimize zarar veriyoruz. Bu fikre tutundum yeni bi hayat dedim yeni bi düzen dedim. Şimdi babami daha isteksiz görüyorum. Yine gideceğiz diyor ama istekli değil. Tekrar barışılarsa yine aynı kısır döngü devam edecek ve ben gerçekten bıktım artık. Üzülemiyorum taşlaştım hissizleştim kocaman insanlar ne yapmaları gerektiğinin farkında değiller kimse bişey yapmak adına bir adım atmıyor. Şimdi bu düşüncelerimden dolayi beni yargilayacak insanlar GÜZEL PARMAKLARINI YORMASINLAR çünkü zaten görmezden geleceğim. Yargilanmak değil benim ihtiyacım olan cocuklugumdan beri ne çektiğimi ne durumlarda nasıl olgun davranmak zorunda kalmam gerektigini bir ben bilirim.
Diğer bir mevzu en yakın arkadaşım dediğim kişiyle tüm bağlarım kopmak üzere. Sebep çok komik sınav zamanı yanında olmamışım ona destek olmamışim. Geçeceği kesin olan basit bir sınav, bundan önceki sınavlarında ben kendi dersimi bırakıp onu motive ettim yeri gelince. Kimseye değer veremeyecek miyim ben hayatta bir de bana işim düştüğünde yanımda kimse olmadığını anladım diyor böyle bişey olabilir mi? Ne anladım ben senin dostluğundan? Kolay kolay bitirecek bi insan değilim zaten çok az tuttum şu zamana kadar arkadaşımı dostumu, yaralanmamak adına. Olanlara da çok değer verdim en değerlisi de oydu işte. Şu saatten sonra eskisi gibi konuşasım bile gelmez benim onunla düzelsek bile, kaldı ki kendisi benden özür bekliyormus ben de tabi ki dilemem dilemeyecegim. Yalnız mi kalayım hayatta bütün bunlar bana bunu mu işaret ediyor? Kimseye değer vermeyi sıfır beklentiyle mi yasayayim her daim
arkadaşın çok şımarıkmış, evet canım bu gerçekle ne kadar erken yüzleşsen o kadar iyi, derinlikli ilişkileri unut, yüzeysel ilişkilere merhaba de, hayatın gerçeği...
Aslinda her konuda iyidir ama bencil işte gerçekten çok bencilmiş ben de yeni görüyorum. Gerçekten çok korkuyorum kizlar tekrar barışılarsa yine aynı şeyin olacağından adım gibi eminim ve bıktım. Küçükken boşanırlarsa diye korkumdan ağlardım şimdi barışılarsa diye. Inanın öyle zor ki böyle bi ortamda yaşamak gözümü kararttim ne olacaksa olsun diyorum. Bu arada zaten üniversite 2.sinif öğrencisiyim arkadaşım da üniversiteden. Asinda içimden biseh diyor ki var, senin için gerçek dost diye biri de var. Buna inanmak istiyorum ya. Yüzeysel ilişkiler kurmak istesem çevremde bi dünya insan var zaten çok tatlı da insanlar. Ama her anlamda kaliteli ilişkiler kopmayan dostluklar yaşamak istiyorum ben. Bi tane olsun tam olsun istiyorum. Bu devirde saçma bi istek sanırım yeni anlıyorumCanım baban sana öyle dediyse arkasında durur bence, boşanma süreci onu da yıpratmıştır, istekli olmaması normal, ona da hak vermelisin. Allah sana da sabır versin, en hayırlısını iste Allah'tan , boşanmaları hayırlıysa boşansınlar belki sizin için daha iyi olur.. kendini babana daha yakın hissediyorsan, babanla daha iyi geçinebileceğini hissediyorsan devam et bu şekilde..
Arkadaş konusuna gelince lise arkadaşı mı bahsettiğin şahıs?
Benim de lisede sözde en iyi arkadaşım olan bir cibiliyetsiz vardı
Lys'den sonra aradım puanını söylemedi, üniversite tercihleri acıklandıgında aradım numarasını değiştirmişşimdi nerede okuyor hatta ölü mü sağ mı bilmiyorum o derece, var böyle manyak insanlar, çok da takılma =))
eeminim üniversitede cok daha güzel aradaşlıklar edinirsin.. gerçi ben hala edinebilmiş değilim hazırlıgı okudum bu sene ama inşallah ben de 1-2 yakın dost edinirim kendime üniversitede..
Çok takma kafana demek ki o senin için ' gerçek dost' değilmiş.
Babam annemi sevdiginden değil bir yuvanın dağılmasını asla istemeyecek bir adam olduğundan böyle sogukkanli. Hata diyor ki gelip bana ben boşanmak istiyorum demese ben dusunmezdim böyle bişeyi beklentim zaten eksilerde ayni evin içinde gorusmuyoduk bile ama madem böyle istiyo böyle olsun diyor. Annem de boşanma lafini ortaya attı herkesi ikna etti madem, birseyler yapsın artık değil mi? Neyi bekliyor babamın onunla ilgilenmesini mi? Gercekten yoruldum artık bu döngüden lütfen inceliği yerden kopsun ne olacaksa olsun yeter ki aynı şeyler olmasın. Bitsin istiyorum çok net. Arkadaşım olacak insana verdiğim değere onu gerçek dost saydığım günlere acıyorum sadece ama pişman değilim bi dolu güzel ani bıraktı bana. Ben bugünlerde çok hissizim açıkçası bişey hissetmiyorum bu duruma ama ilerde olur da hayata kaldığım yerden devam ederse yeniden hissetmeye baslarsam aklıma gelir de üzülür muyum diye düşünmüyor değilim açıkçasıKonunuzu hatırladım.
Ailenizin durumu oldukça sıkıntılı.
Boşanmaları daha hayırlı gibi duruyor ama sen arada kalmamalısın.
Annen zor bir karaktere sahip, baban da boşanmak konusunda istekli değil sanırım.
Sen söylenen sözlere kulak asma.
Onlar da zor günler geçiriyorlar seni kırabilirler, takılmamaya çalış.
Sabret hepsi geçecek ama senin gerçekten soğukkanlı olman lazım.
Gidecek olan kişiyi de tutamazsın, zaten arkadaşın seni kaybetmek istemiyorsa böyle çocukça bir sebepten arkadaşlığınızı bitirmez.
Annemle babam boşanmaya karar verdi çocuk değilim 20 yaşındayım ben de mantıklı olanın bu olduğunun farkındayım. Babam karar verildiği ilk anlarda bana biz seninle beraber ev tutalım okuluna yakın bi yerden bu evde annen ve kardeşlerin kalsın dedi. Ilk başta çok zor kabul ettim bu düşünceyi kendi içimde annemi özlerim diye düşündüm ama anneme karşı bişey kalmamış içimde uzak olmak daha mantıklı ayrı ayrı iyi insanlariz birlikte birbirimize zarar veriyoruz. Bu fikre tutundum yeni bi hayat dedim yeni bi düzen dedim. Şimdi babami daha isteksiz görüyorum. Yine gideceğiz diyor ama istekli değil. Tekrar barışılarsa yine aynı kısır döngü devam edecek ve ben gerçekten bıktım artık. Üzülemiyorum taşlaştım hissizleştim kocaman insanlar ne yapmaları gerektiğinin farkında değiller kimse bişey yapmak adına bir adım atmıyor. Şimdi bu düşüncelerimden dolayi beni yargilayacak insanlar GÜZEL PARMAKLARINI YORMASINLAR çünkü zaten görmezden geleceğim. Yargilanmak değil benim ihtiyacım olan cocuklugumdan beri ne çektiğimi ne durumlarda nasıl olgun davranmak zorunda kalmam gerektigini bir ben bilirim.
Diğer bir mevzu en yakın arkadaşım dediğim kişiyle tüm bağlarım kopmak üzere. Sebep çok komik sınav zamanı yanında olmamışım ona destek olmamışim. Geçeceği kesin olan basit bir sınav, bundan önceki sınavlarında ben kendi dersimi bırakıp onu motive ettim yeri gelince. Kimseye değer veremeyecek miyim ben hayatta bir de bana işim düştüğünde yanımda kimse olmadığını anladım diyor böyle bişey olabilir mi? Ne anladım ben senin dostluğundan? Kolay kolay bitirecek bi insan değilim zaten çok az tuttum şu zamana kadar arkadaşımı dostumu, yaralanmamak adına. Olanlara da çok değer verdim en değerlisi de oydu işte. Şu saatten sonra eskisi gibi konuşasım bile gelmez benim onunla düzelsek bile, kaldı ki kendisi benden özür bekliyormus ben de tabi ki dilemem dilemeyecegim. Yalnız mi kalayım hayatta bütün bunlar bana bunu mu işaret ediyor? Kimseye değer vermeyi sıfır beklentiyle mi yasayayim her daim
Bu dostluk bittikten sonra seni ne kadar yıprattığını anlayacaksın.Babam annemi sevdiginden değil bir yuvanın dağılmasını asla istemeyecek bir adam olduğundan böyle sogukkanli. Hata diyor ki gelip bana ben boşanmak istiyorum demese ben dusunmezdim böyle bişeyi beklentim zaten eksilerde ayni evin içinde gorusmuyoduk bile ama madem böyle istiyo böyle olsun diyor. Annem de boşanma lafini ortaya attı herkesi ikna etti madem, birseyler yapsın artık değil mi? Neyi bekliyor babamın onunla ilgilenmesini mi? Gercekten yoruldum artık bu döngüden lütfen inceliği yerden kopsun ne olacaksa olsun yeter ki aynı şeyler olmasın. Bitsin istiyorum çok net. Arkadaşım olacak insana verdiğim değere onu gerçek dost saydığım günlere acıyorum sadece ama pişman değilim bi dolu güzel ani bıraktı bana. Ben bugünlerde çok hissizim açıkçası bişey hissetmiyorum bu duruma ama ilerde olur da hayata kaldığım yerden devam ederse yeniden hissetmeye baslarsam aklıma gelir de üzülür muyum diye düşünmüyor değilim açıkçası
Ya beni ne kadar iyi anlamışsiniz. Çok hassas bi dönemimdeyim zaten, gözlerim doldu. Insan en yakınında böyle iyi anlayan kişileri bulamıyor bazen.Canım malesef insanlar çok zor dönemlerden geçebiliyor ve karşılarındakiler bunu anlamayabiliyor. Şuanki durumunu anlamadığına senin ne kadar üzgün olduğunu göremediğine göre yeterince yakın değilmişsiniz, yeterince yakın değilmiş sana..
Anne ve babana gelirsek, çoğu aile de problemler vardır ve şanslıdır bunları çözebilenler. bir de çözemeyenler vardır, problemler sürekli tekrarlanır çünkü insanlar birbirlerini anlamaz.. ve bu çocukları etkiler en çok. en kötüsü de bu zaten, hiç günahı olmayanlar yara alır anne baba savaşında...
benim de sorunsuz bir ailem yok bu yüzden seni biraz daha iyi anlıyorum.. ama o büyük kavga anlarını düşün mesela, ne kadar korkutucu oluyorlar değil mi? :/
boşanmaları en doğru olandır belki de, hani demişsin ya annemle ayrı ayrı iyiyiz diye, belki de boşansalar ve siz annenle arada bir görüşseniz daha iyi olacaksınız ve birbirinizi birbiriniizin yokluğunda daha iyi anlayacaksınız. babana öneri verebilirsin yani direk kağıt üzerinde boşanmadan, bir süre ayrı yaşasanız? olmaz mı? denemiş olursunuz hem..
babanın bu duruma hevesli olmamasını da anla kafası karışıktır şuanda. kızımla yeni eve çıkıyoruz heyecanından çok, şu kadar yıllık karımla birleştirdiğim hayatım tamamen değişiyor, diğer çocuklarımı her gün göremeyeceğim artık telaşını yaşıyordur.. biraz sabret canım hata yapıcam hata yapmaya meyilliyim diye şartlama kendini, müzik dinle, hissettiklerini gerek buraya gerek kağıda yaz.. içini öyle rahatlat biraz.
Bazı şeylerin başlayabilmesi için iyi sandığımız şeylerin bitmesi gerekiyordur belki de. Dostluk benim çok önem verdiğim bir kavram, karşıma GERCEKTEN dost diyebileceğim biri cikar mi acaba? Insanlar ilkokul arkadaslariyla görüşüyorlar, neler paylaşıyorlar, nasıl ozeniyorum anlatamam çok mutlu oluyorum öyle şeyler görünce. Geç kalmış hissediyorum bir yandan da. Ama gerçekten bitsin, dediğiniz gibi rahatlayacagim sanırım. Karşıma başka başka ınsanlar çıkar, geleceğim için çok güzel anılar biriktiririm belki bilemiyorum ki. Bizim okul amiyane tabirle çok inek bi okul, ben yaşamayı seven bi insanım, bizim okulda kafa dengi bulamazsam diye düşünüyorum aslında. Çok karışık anlattım farkındayım, cok karisigim çünkü, kusura bakmayınBu dostluk bittikten sonra seni ne kadar yıprattığını anlayacaksın.
Sonra kendi kendine yettiğini fark edeceksin.
Bazen konuşacak birilerini arayacaksın, sıkılacaksın ama alışacaksın.
Şu an bir şey hissetmiyorsan demek ki sen de bıkmışsın.
Acele etme, ailene karşı da sabırlı ol.
Sen arkadaşlığını bitirirken bu kadar endişelisin, onların da kolayca boşanmalarını bekleme.
Duygusuzlaşman atlatabilmen için iyi, zaman geçince üzülebilirsin ama ilk zamanları atlatmak daha zordur.
Sen bunu başarmışsın zaten, gerisi kolay merak etme.
o kadar iyi anlıyorum ki ben de annemle babam boşansın isterlerdim hep ama görüyoruz ki 2-3 yıllık sevgililerimizden ayrılırken bille güçlük çekiyoruz defalarca kez düşünüyoruz acaba bi şans daha var mıdır diye bir de o açıdan bakın onlar için de çook zor bir durum boşanmak. bana kalırsa babanıza dava açmasını değil de hani bi süre ayrı evlerde yaşasak çözümün olumlu yada olumsuz daha net ve kısa bir zamanda geleceğini söyleseniz? daha iyi olmaz mı..Ya beni ne kadar iyi anlamışsiniz. Çok hassas bi dönemimdeyim zaten, gözlerim doldu. Insan en yakınında böyle iyi anlayan kişileri bulamıyor bazen.
Biz bu arkadaşımla çok şey atlattik. Benim çok zor zamanlarımda yanımda oldu inkar edemem, ama ben de ona çok yardımcı oldum bunu görmesi gerekirdi. Ben bir kez değer verince epey yogun yaşıyorum o insana karşı hislerimi, değer verdiğim TEK dostumun o olduğunu ve bunun da kişisel bir tercih olduğunu çok iyi biliyordu. Genelde ailemle problemler yasarim, genelde destek oldu. Ama bu benim en zor zamanım, bu zamanda böyle olmaması gerekiyordu. Başka arkadaşlarım yanımda olmaya calisiyolar sağolsunlar, sürekli buradayım zaten bu aralar.
Ben ilk başlarda çok etkilendim gerçekten, boşanma düşüncesi beni hep gerdi, ama artık bunu o kadar istiyorum ki anlatamam size. Bir evlat anne babasının boşanmasini nasil ister demeyin, gerçekten ne yaşadığımı bir ben bilirim neler duyduğuma bir duvarlar şahit. Ya barışırlarsa? Barışırlarsa hayat gözümde çok basitlesecek inanin ki. Herşey yaşanıyor hersey kaldığı yerden devam ediyor derim öyle olursa, daha az onemserim daha az heyecanlanirim daha az hissederim. Böyle, şu an olduğum gibi kalırım. Ne olacaksa olsun istiyorum, okulum eylülde başlıyor babama okul açılmadan yerlesmemiz lazım gideceksek dedim, önceden okulun yanında bi ev bakalım diyordu, şimdi senin okulun benim işime çok uzak nasıl yapıcaz buralardan mi baksak diyor. Annem davayı açmadığı için, bir adım atmadığı için banam anneme zerre bişey hissetmemesine karşın acaba diyor, hani bosanmasalar da aynı evde görüşmeden yasasalar hep, babama uyar. Dava açılsın istiyorum artık, annemle de konusamiyorum konuşmuyor benimle en son beni çok kırdı ben de konuşmuyorum, napmayi düşünüyor hiç bilmiyorum. Bu tedirginlik hali yoruyor ama
Ben onu zamanında önerdim onlara. Öyle olunca gittikçe kinleniyolar birbirlerine. Hangisine gitsem bir diğerini kötülüyo bana. Babam evet çocuklarına aşırı düşkün bi adam bu da bi sebep ama bizim şu an oturduğumuz yer benim okuluma çok uzak zaten bi saat yol çekiyorum her gün madem gideceğiz beni de düşünmesi gerekmez mi? Bence bana yavaş yavaş empoze ediyor gitmeme düşüncesini ama bakalım. Yoruldum sadece bi de gitmezsek tutunacak düşüncem kalmaz.o kadar iyi anlıyorum ki ben de annemle babam boşansın isterlerdim hep ama görüyoruz ki 2-3 yıllık sevgililerimizden ayrılırken bille güçlük çekiyoruz defalarca kez düşünüyoruz acaba bi şans daha var mıdır diye bir de o açıdan bakın onlar için de çook zor bir durum boşanmak. bana kalırsa babanıza dava açmasını değil de hani bi süre ayrı evlerde yaşasak çözümün olumlu yada olumsuz daha net ve kısa bir zamanda geleceğini söyleseniz? daha iyi olmaz mı..
bence kabul edebilir, yer konusuna gelince bence babanız diğer çocuklarından çok fazla uzaklaşmak istemiyor tek sıkıntı bu..
arkadaşınız sizin hassasiyetinizi bildiği halde gerçekten kolay ve yanlış olanı yapmış, umarım aklı başına gelir bir an evvel..
kesinlikle pişmanlık çekecek bir durumunuz yok o konuda bence.Ben onu zamanında önerdim onlara. Öyle olunca gittikçe kinleniyolar birbirlerine. Hangisine gitsem bir diğerini kötülüyo bana. Babam evet çocuklarına aşırı düşkün bi adam bu da bi sebep ama bizim şu an oturduğumuz yer benim okuluma çok uzak zaten bi saat yol çekiyorum her gün madem gideceğiz beni de düşünmesi gerekmez mi? Bence bana yavaş yavaş empoze ediyor gitmeme düşüncesini ama bakalım. Yoruldum sadece bi de gitmezsek tutunacak düşüncem kalmaz.
Ben arkadaşım konusunda gerçekten elimden geleni yaptığımı düşünüyorum, bu konuyu burada açmakla çok doğru yapmışım anladım ki insanlar da benim gibi düşünüyor. Artık çok etkileyecegini zannetmiyorum o zaman beni, çünkü pişman olacağım bi durum yokmuş daha net gördüm
Bir cümle bin mânâ. Herşeyin özü bu aslında, sıfır beklenti sonsuz mutluluk. Zaten istesem de bekleyemiyorum ki artık güzel şeyler.hayattan beklentisiz olmak en iyisi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?