10. Yılımı doldurmak üzereyim evliliğinde. Eşim ile 3 aydır bir soğukluk var aramızda (sürekli azarlayarak konuşmasından ve sesini çocuğumuzu korkutacak kadar yükselterek benimle kavga etmeye çalışmasından rahatsızım bu yüzden sessizliği seçtim) 2.5 yaşında bir çocuğumuz var onun yanında sorun yokmuş gibi davranıyoruz aslında sadece ben öyle davranıyorum. Gece olunca herkes birbirine sırtını dönüp yatıyor. Bugün benimle yine azarlar gibi konuştu. Bunu artık yapmaması gerektiğini bu durumun beni rahatsız ettiğini soğuttuğunu söyledim. Vay efendim soğumak mı ne duruyormuşum bu evde, zaten karı koca ilişkisi yaşamıyormuşuz,... bana böyle kötü davranıp nasıl benden birlikte olmamı beklersin dedim. Ben senden kadınlık beklemiyorum dışarda bana kadın çok, sen çocuğuma bak yeter... Soğudum dedikten sonra sen bende bittin yemin ederim bitti artık yatakları ayıralım vs...diyerek üste çıkarak yine bağırmaya başladı. Çocuğun yanında sesimi çıkartmadım onu yatırdım ve hala sessizliğimi koruyorum tek bir kelime etsem yine bağırmaya başlayacak ve ben bebeğim uyanmasın diye yine susturmaya uğraşıcam. Şuan hiçbirşey düşünemiyorum ben acayip kötü hissediyorum kendimi. Bir tarafım eee yeter be çek git diyip kapının önüne koy kapat kapıyı diyor. Diğer tarafım topla valizini al çocuğunu git bu evden diyor... Bense sadece susuyorum. Bu çok ağırdı... Ben desem ``senden bana kocalık yapmanı beklemiyorum git çalış evine bak bana dışarda erkek çok'' tam olarak bunu ha o zaman ne olurdu, yazarken bile utandım ben o ne hissederdi?