Diyecek hiçbir şeyim yok.

Geçmiş olsun, evet olmasa daha güzel ama böyle saçma sapan durumlar olabiliyor.
Biz de bazen çok yükseliyoruz , birbirimizi yiyoruz, ikimiz de baskın karakteriz malesef. Kavga sebebiniz çok basit, tamamen yanlış anlaşılma. İkinizin de başka sıkıntılarınız falan mı var ? Şu an oturup konuşmak için erken. Ama "ayrılalım" diyen birine yapma etme çözelim dememek lazım. Bi ayrı odalarda takılın, kafanızı dinleyin. Düzeleceğini düşünüyorum ben. Sıkmayın canınızı..
 
Çok ilginç .
Sadece uyandırmadan iş nerelere gelmiş.

Sizin aklınızda boşanma olmamış olabilir , gündeme de gelmemiş olabilir ama eşinizin aklında varmış demek ki .

Siz ne yapmayı düşünüyorsunuz ?

Şu an bir şey yapmayı düşünmüyorum.

Eğer öyle bir düşüncesi niyeti varsa kendisi gidebilir.
 
Arkadaşlar eşimle son zamanlarda bir iki meselemiz olsa da bir şekilde hep çözüm yoluna gittik. Çözebildiğimiz de oldu ertelediğimiz de. Genel itibariyle huzurlu hatta mutlu bir hayatımız vardı.
Bugün çok yersiz bir meseleden çok çok büyük bir kavga ettik. Çok bağırdı ben de kapıları çarptım. 14 yıldır(3 yılı evlilik) ilk kez bu denli büyüktü. Kopma noktasına gelecek kadar...
Kavga esnasında çok çok uzun zamandır yaşamadığım atağı geçirdim. Nefesim tıkandı konuşamadım ağlama krizine girdim. Lütfen biraz çık evden iyi değilim dedim. Evden kovamazsın beni dedi sanki onu kovan var.
O halde bile sebebini bilmiyorum çocuğu kucağıma aldım yatak odasına geçtim. Aslında kendine bile yetecek vaziyette değildim. Kaybetme korkusu muydu yoksa kendime kurduğum küçücük bir dünya mıydı bebeğim...
Eşim de çocuğu kaçırıyormuşum gibi aldı kucağımdan ben de aramızda hırpalanmasın diye bırakıverdim.
Yüksek ses, kavga, gürültü asla katlanamıyorum. Ben iyileştim zannetmiştim. Meğerse bunlara maruz kalmadığım için hastalığım uyumuş.
Eşim ben birazcık sakinledikten sonra konuşalım dedi. Bundan sonra eskisi gibi olmaz ayrılalım dedi. Araba zaten senin. Eşyalar da sende kalabilir gibi zihninde bir şeyler bölüştürmeye başlayınca bu çocuğu ne babasız büyütmek ne de mutsuz büyütmek için doğurdum çeki düzen vermek yerine yaptığına bak deyip odadan çıktım. Aslında problemin kaynağı o idi ben yaptıklarına çok sert tepki verdim. Belki birikmişlik belki yorgunluk... Ben ne zaman yüksek tepki versem adam kayışı koparıyor.
Toparlayamadım da ama çok kötüyüm.
Benim arkadaşımın eşi her kavga da böyle olmuyor ayrılalım derdi… Bir iki üç derken arkadaşım gerçekten boşadı kocasını, hemde öyle hızlı oldu ki hersey , herkes şaştı kaldı.. Her kavgada ilk aklına boşanmak geliyorsa zaten beni gözden çıkarmıştır dedi 🤔
Bu ayrılma lafı bir evlilikte çok dolaşıyorsa sonu bellidir..
 
Geçmiş olsun, evet olmasa daha güzel ama böyle saçma sapan durumlar olabiliyor.
Biz de bazen çok yükseliyoruz , birbirimizi yiyoruz, ikimiz de baskın karakteriz malesef. Kavga sebebiniz çok basit, tamamen yanlış anlaşılma. İkinizin de başka sıkıntılarınız falan mı var ? Şu an oturup konuşmak için erken. Ama "ayrılalım" diyen birine yapma etme çözelim dememek lazım. Bi ayrı odalarda takılın, kafanızı dinleyin. Düzeleceğini düşünüyorum ben. Sıkmayın canınızı..

İkimizde aşırı yorgunduk
O maddi sorunları, ben de yeni annelik kısmını çözemediğimiz için gerginiz ama birbirimizle ilgili olan sorunlar değil. Birbirimize destek olarak çözebildiğimiz meseleler-di.
 
Yatmadan önce bir saat yatayım kaldır dedi. Baktım çok yorgun 3 saat sonra kaldırdım. Ki günlerdir bebeğe yalnız bakıyorum sen gelince bir duş alayım iyi değilim demiş olmama rağmen, o bana yarım saat bir duş al bile demedi direk yatağa attı kendini o bakış açısıyla bakacak olsam... Bilsem asla seslenmezdim.
Ha o zaman durum başka. Bebeği bilmiyordum ben. Tabi siz de kendinize vakit ayırmak isteyebilirsiniz. Eşiniz bencillik yapmış.
Şimdi bu durum sistematik bir şekilde tekrar ediyorsa sıkıntı var yalnız. Ben kendimden örnek verdim ama binde bir böyle olur. Ve bekarım, çocuğum da yok. Sorumluluğu olan insanların bir tarafını devirip yatması benimki kadar kolay değil tabi. Olmamalı da yani.
Siz eşinizi uyandırmaktan korkar hale geldiyseniz bu bir çeşit psikolojik şiddet oluyor. Ayrıca çocuk bakımına ilgisizse de sorumsuzluk oluyor.
 
Benim arkadaşımın eşi her kavga da böyle olmuyor ayrılalım derdi… Bir iki üç derken arkadaşım gerçekten boşadı kocasını, hemde öyle hızlı oldu ki hersey , herkes şaştı kaldı.. Her kavgada ilk aklına boşanmak geliyorsa zaten beni gözden çıkarmıştır dedi 🤔
Bu ayrılma lafı bir evlilikte çok dolaşıyorsa sonu bellidir..

İlk kez böyle kavga ettik.
Uzak mesafede de bekledik.
Çok zor şartlarda nişanlılık geçirdik, evliliğimizşn ilk süreci bizden başka herkes sorunlu olduğu için kendimize bile dönüp bakamadık.
 
Ha o zaman durum başka. Bebeği bilmiyordum ben. Tabi siz de kendinize vakit ayırmak isteyebilirsiniz. Eşiniz bencillik yapmış.
Şimdi bu durum sistematik bir şekilde tekrar ediyorsa sıkıntı var yalnız. Ben kendimden örnek verdim ama binde bir böyle olur. Ve bekarım, çocuğum da yok. Sorumluluğu olan insanların bir tarafını devirip yatması benimki kadar kolay değil tabi. Olmamalı da yani.
Siz eşinizi uyandırmaktan korkar hale geldiyseniz bu bir çeşit psikolojik şiddet oluyor. Ayrıca çocuk bakımına ilgisizse de sorumsuzluk oluyor.

İlgisiz bir baba değil ama bu ara ilgisiz bir koca. Haftasonu da çalıştı. Geçtiğimiz haftalarda şehir dışında idi. Kızım da son günlerde aşırı enerjik ve tek başıma yetişemedim. Bugün yemek dahi yiyemedim. Dolayısıyla ben de iyi değildim. İkimizin ki çarpıştı. Sabah gayet güzel gitti işe, gelirken telefonla konuştuk. Ama sonrası böyle...
 
belli ki aklında ayrılık fikri varmış resmen bahane uyduruyor

bence aile terapistine gitmelisiniz konuşun orta yolu bulmaya çalışın ikinizde çabalayın ha baktınız yine de olmuyor mu o zaman kararınızı verirsiniz ...
 
İlk kez böyle kavga ettik.
Uzak mesafede de bekledik.
Çok zor şartlarda nişanlılık geçirdik, evliliğimizşn ilk süreci bizden başka herkes sorunlu olduğu için kendimize bile dönüp bakamadık.
Tamam bende bunu diyorum, bu kadar zorluktan, mesafeden vs.. sonra kolay kolay ayrılalım denmez(!) bu anlattığın mesele için hiç denmez..
 
İlgisiz bir baba değil ama bu ara ilgisiz bir koca. Haftasonu da çalıştı. Geçtiğimiz haftalarda şehir dışında idi. Kızım da son günlerde aşırı enerjik ve tek başıma yetişemedim. Bugün yemek dahi yiyemedim. Dolayısıyla ben de iyi değildim. İkimizin ki çarpıştı. Sabah gayet güzel gitti işe, gelirken telefonla konuştuk. Ama sonrası böyle...
O zaman bir geçiş süreci diyebiliriz. Çözülemeyecek bir şey gibi gelmedi bana. Yorgunmuş ve siz de yorgundunuz, haliyle sinirler gerilmiş. Yani ben bunun dışında bir şey çıkaramadım yazdıklarınızdan.
 
Bence daha önceleri hep siz alttan aldığınız için sorunlar çözülmüş gibi olmuş. Bir şey de söylememişsiniz, camları yeni açmaya başladık kapıyı kapatırken çarpar. Hadi uyku esnasında uyandırılmak istemedi, sonrasında boşanalım demek mal paylaştırmak hiç hoş değil. Yerinizde olsam alttan almazdım, çünkü kendini haklı çıkarmak ve sizi sindirmek için blöf yapıyor.
 
Arkadaşlar eşimle son zamanlarda bir iki meselemiz olsa da bir şekilde hep çözüm yoluna gittik. Çözebildiğimiz de oldu ertelediğimiz de. Genel itibariyle huzurlu hatta mutlu bir hayatımız vardı.
Bugün çok yersiz bir meseleden çok çok büyük bir kavga ettik. Çok bağırdı ben de kapıları çarptım. 14 yıldır(3 yılı evlilik) ilk kez bu denli büyüktü. Kopma noktasına gelecek kadar...
Kavga esnasında çok çok uzun zamandır yaşamadığım atağı geçirdim. Nefesim tıkandı konuşamadım ağlama krizine girdim. Lütfen biraz çık evden iyi değilim dedim. Evden kovamazsın beni dedi sanki onu kovan var.
O halde bile sebebini bilmiyorum çocuğu kucağıma aldım yatak odasına geçtim. Aslında kendine bile yetecek vaziyette değildim. Kaybetme korkusu muydu yoksa kendime kurduğum küçücük bir dünya mıydı bebeğim...
Eşim de çocuğu kaçırıyormuşum gibi aldı kucağımdan ben de aramızda hırpalanmasın diye bırakıverdim.
Yüksek ses, kavga, gürültü asla katlanamıyorum. Ben iyileştim zannetmiştim. Meğerse bunlara maruz kalmadığım için hastalığım uyumuş.
Eşim ben birazcık sakinledikten sonra konuşalım dedi. Bundan sonra eskisi gibi olmaz ayrılalım dedi. Araba zaten senin. Eşyalar da sende kalabilir gibi zihninde bir şeyler bölüştürmeye başlayınca bu çocuğu ne babasız büyütmek ne de mutsuz büyütmek için doğurdum çeki düzen vermek yerine yaptığına bak deyip odadan çıktım. Aslında problemin kaynağı o idi ben yaptıklarına çok sert tepki verdim. Belki birikmişlik belki yorgunluk... Ben ne zaman yüksek tepki versem adam kayışı koparıyor.
Toparlayamadım da ama çok kötüyüm.
Bir kaç gun konuşmayin. Birbirinize zaman taniyin. Sinirleriniz yatişsin. Insaniz fevri ola biliyoruz. InsaAllah yoluna girer. Yoluna girdikden sonra evliliginize çeki duzen verin. Kavga, hakaret, bağirmalarin oldugu evlilik hiç sağlam evlilik degil.
 
belli ki aklında ayrılık fikri varmış resmen bahane uyduruyor

bence aile terapistine gitmelisiniz konuşun orta yolu bulmaya çalışın ikinizde çabalayın ha baktınız yine de olmuyor mu o zaman kararınızı verirsiniz ...

Sakinleşince aklıma ilk terapist gitmek geldi açıkçası. Başka türlü benim de aklımda ki bu şüphe yara geçmez.
 
İçi dolu olmayan bir tartışmada boşanma lafının geçmesi, mal paylaşımı yapılması, bunların daha önce düşünüldüğünü gösterir aslında.
Zihnindekiler açığa çıkmış gibi. Yoksa bazen istemesekte tartışmalar olabiliyor.

Siz bundan sonrası için sessiz kalın, eşiniz o laflarını pişmanlığını yaşasın bir zahmet eğer dediklerinde ciddi değilse.
 
Son düzenleme:
Bence daha önceleri hep siz alttan aldığınız için sorunlar çözülmüş gibi olmuş. Bir şey de söylememişsiniz, camları yeni açmaya başladık kapıyı kapatırken çarpar. Hadi uyku esnasında uyandırılmak istemedi, sonrasında boşanalım demek mal paylaştırmak hiç hoş değil. Yerinizde olsam alttan almazdım, çünkü kendini haklı çıkarmak ve sizi sindirmek için blöf yapıyor.

Kendimi sessize aldım.
 
İçi dolu olmayan bir tartışmada boşanma lafının geçmesi, mal paylaşımı yapılması, bunların daha önce düşünüldüğünü gösterir aslında.
Zihnindekiler açığa çıkmış gibi. Yoksa bazen istemesekte tartışmalar olabiliyorlar.

Siz bundan sonrası için sessiz kalın, eşiniz o laflarını pişmanlığını yaşasın bir zahmet eğer dediklerinde ciddi değilse.

Aslında uykusunun arasında saydığı şeyler bile içinde bana öfke mi biriktirdin diye öyle sinirlendim. Meselesi vsrsa konuşabilen insanlarız gelip söyleseydi.

Şu an sessizim.

Nasış bir adıma atacak göreceğim.
 
O kadar saçma ki. Yazmaya utandım.
İşten geldi uyudu. Ben de akşam geç olunca uyandırdım gayet sakince. Bir sürü laf saydı ben de laf sayınca(uyurken ne dediğini hatırlamıyor) ne yaparsan yap deyip kapıyı çarptım. Biraz da içinde bana ne öfken vardı da bu kadar laf saydın uykunun arasında diye kızdım. Aslında o kadar hızlı bir örtmek değildi niyetim pencereler açık olunca çarptı. Sonra bağıra bağıra uyandı.

Uykum var ve yorgunsam ben de benzer tepkiler verebilen biriyim. Su an calismiyorum ve calistigim donemde operek uyandirilmak bile beni sinir etmeye yetiyordu. Esim artik benim bu huyumu bildigi icin yorgun ve uykusuzsam hic bana dokunmaz. Neden uyandirmadin deyince uyandirsam kizacaksin der :) bu bilincli yapilan bir sey degil bunu bilin sadece ve insan o uyku sersemligi ile ne soylediginin cok da farkinda olmayabiliyor. Tabi bizim bir cocugumuz yok sizde durumlar farkli. Sizin stresiniz de olaya eklenince durum bu hale gelmis. Bir sure ikiniz de sakinlesin sonra oturup konusursunuz. Cozulmeyecek bir durum degil.
 
İkimizde aşırı yorgunduk
O maddi sorunları, ben de yeni annelik kısmını çözemediğimiz için gerginiz ama birbirimizle ilgili olan sorunlar değil. Birbirimize destek olarak çözebildiğimiz meseleler-di.

Bi patlama yaşamışsınız.. Dolmuşsunuz ikiniz de. Şu an yapabileceğiniz tek şey kendinizi onarmak, sinirlerinizi yatıştırmak..
Biraz zaman verin birbirinize. Güzelce uyumaya çalışın. Boşanmak mı istiyor, e kapı orda, tutan yok dersiniz. Ama muhtemelen canınızı acıtmak için söylüyor. Hiç hoş değil.. Alttan alacağınız bir durum yok.
 
İlk kez böyle kavga ettik.
Uzak mesafede de bekledik.
Çok zor şartlarda nişanlılık geçirdik, evliliğimizşn ilk süreci bizden başka herkes sorunlu olduğu için kendimize bile dönüp bakamadık.
Bence her ne kadar konuşulup çözüme ulaşırtirsaniz da demek hali altına da supurulmus bazı şeyler ve hiç olmadık yer ve zamanda patlak vermiş.

Bebek sahibi olmak kadınlarda, maddi zorluklar bazen ustesinden gelemeyecek duygular erkeklerin donum noktası oluyor.

Her ne kadar iki birey arasında olmayan sorunlar da olsa dis faktörler evliliği çok etkiliyor. Bizim de 3 yılda 3 çocuk oldu ikisi sürpriz ikiz ve büyüğü 1 buçuk yaşındayken. 5 yılda olmayan tartışmalar genelde hep çocuk yüzünden oldu zamanla azaldı.

Eşiniz de muhtemelen bir saat sonra uyandır demesine rağmen uykunun tatlı haline düşmüştür cok yoğunluğun üstüne uykudayken birden uyandırılmak normalde vermediği tepkilere sebep olmuş.siz de günün yorgunluğunu biraz ona pas atarak atmak istemişsiniz.Bu noktada ikiniz de haklısınız ama bu keskin eşyaları ayırmaya varan ayrılık konuşmasıni uykudan uyandırıldıgi için yapmamıştır. Son günlerde kuzeni için veya başka ufak tefek büyük şeyleri memnuniyetsiz şekilde dile getirdiniz mi belki eşiniz size farkettirmeden bunları sorun yapıyordu ve bu banane olmuştur
 
uzgunum ama esinizin bu dusuncesi coktan oluşmuş, yoksa hemen ayrilalim, o senin bu benim diyemezdi. Hatta tartisma isine bile gelmis, iyice koruklemis.

bir tek ben mi boyle dusunuyorum bilmiyorum ama; ayrilalim demesi git kiminle olursan ol, umrumda değil demek.. Sizi bu denli gozden cikarmis.
Boyle biri icin uzulmeye deger mi bilemedim.
Cocugunuz icin dusunceniz sacma, anne ve baba ile mutsuz buyuyecegine, ayri ama mutlu olabilir.
 
Back
X