- 16 Ağustos 2024
- 3.445
- 6.758
- 78
- Konu Sahibi akrephanim
-
- #41
Böyle pozitif doğum hikayelerine ihtiyacı oluyor insanın
Bol bol yürüyüş yaparım teşekkür ederim tavsiyeniz için
Böyle pozitif doğum hikayelerine ihtiyacı oluyor insanınSadece ilk paragraf için yorum yazmaya geldimne emzirmede ne sonda olayında yanımda ya eşim oldu ya annem. Hasta bakıcı ve hemşire geldi yanıma. Odayı boşalttırdılar. Sadece üstümü giydirdiler ilk etapta. Çünkü alt hemen giydirmiyorlar kanama yoğun olunca sadece gazlı bez gibi şeylerle tampon yapıp arada değiştirmişlerdi tabi spinal anesteziydi uyuşuk olduğu için ben orayı hissetmiyorum sadece gözlemlerimi söylüyorum ve dediğim gibi odadan çıkarttırıyorlar.
Sondayı da 6 saat sonra yürütmek için gelip çıkardılar,üzerimi tertemiz edip cırtlı bez bağlayıp pijamamı giydirdiler ve yürüttüler. Yani demem o ki bu işten sorumlu kim varsa onun kafası basması lazım mahremiyete.
basmazsa siz uyarınalt değiştirme falan annem dahi görmedi hiç.
Tabi bunlar özel hastane için geçerli
Sık sık yürümezseniz tüm olumsuz sezaryen hikayelerini yaşamaya mahkum olursunuz naçizane tavsiyeyürüyün ki ağrınız olmasın herkese had bildirin
Sağlıkla gelsin
Genellikle herkesin söylediği ortak şey, eş her şeye yetişemez özellikle bebek bakımı konusunda. Ben de eşime çok güveniyorum hem çok beceriklidir hem de her konuda anlayışlı ve yardımcı. Yemek yapar, temizlik yapar. Her şeyi yapar. Şimdi de bebeğin altı nasıl değiştirilir diye videolar izliyor meselaYalnız yaptım yalnız yapicam, eş desteği varsa yeter. Can acısıyla mi uğraşılır, o halde milletin gönlünü eglemekle mi ugrasilir, eve cikinca isteyen arar sorar müsait olunursa gelinir. Bu hastaneye dolusmakta nerden çıktı neyin modası anlamadım gitti, ne demek arkadaşı gelecek bilmem neyi gelecek, benim için doğum değilde bu işler daha yorucu, kiminle rahatsan.onunla ol, gerisi rahatsızlık sebebi o haldeyken.. sağlıcakla huzurla kavuşun inşallah
Beni ikilemde bırakan da bu. Bir yandan hiç haber vermeden doğurup eve mi gelsek diyorum, diğer yandan da eşim tek çocuk; ailenin ilk torunu. Haksızlık mı ediyorum diyorum. Ne olursa olsun hastane ortamında da en ufak bir gerginliğe mahal vermek istemiyorum. Hastanede gelenlere ne ikram edeceğiz diye şimdiden düşünen kayınvalidem, eminim orda sinirimi bozacak bir şey yapar ya da söyler. Böyle şeylere gerek olmasın, kalpler kırılmasın istiyorum.Kvnin yakın arkadaşlarının ne işi var hastanede. Kv gelsin torununu görsün en doğal hakkıdır da. Ama istemiyorum dediğiniz halde böyle saçmalayacaksa haber vermeyin hiç. Vicdan yapmaya falan gerek yok. Annen yanında olsaydı iyi olurdu destek açısından. Ama olmuyorsa eşinle hallerdersiniz herşeyi
Hiç olmadı, sadece kendime bebisime odaklanabildim, rahattım, zaten hareket kısıtlandığı için bebeği verecek alacak ayak işlerini yapacak biri olması yeterliydi benim için, ya eğer sadece KV.deniz gelip yardım.etmek istiyorsa anlarım ama arkadaşlarının falan toplanması mantık işi değil, niye o halde gelip görsünler ki, hijyenik değil bı kere, biz eve cikinca çat kapı gelen misafirden kovid olmuştuk kirkimiz çıkmış miydi emin değilim, o yüzden en nefret ettiğim iş kaşık kadar bebeğin başına milletin uşuşmesi...Genellikle herkesin söylediği ortak şey, eş her şeye yetişemez özellikle bebek bakımı konusunda. Ben de eşime çok güveniyorum hem çok beceriklidir hem de her konuda anlayışlı ve yardımcı. Yemek yapar, temizlik yapar. Her şeyi yapar. Şimdi de bebeğin altı nasıl değiştirilir diye videolar izliyor meselao yüzden özellikle sizin gibi bu süreci sadece eşiyle deneyimleyenlerin yorumunu merak ediyorum. Eksik kalan bir şey oldu mu içinize sinmeyen?
Ne güzel maşallah. 4 gün gayet iyi bir süre. İlk kez anne olacağım daha önceden hiç deneyimimiz yok açıkçası. Eğitimlerle idare ediyoruz şu an3 ay önce spinal anestezi ile doğum yaptım. İyileşme süreci kişiden kişiye değişiyor, ben 4 gün içinde kendi işimi kendim görecek şekilde toparlamıştım
Bebek bakma tecrübeniz yoksa sadece eşinizle biraz zorlanabilirsiniz ama üstesinden gelinmeyecek gibi değil.
Şimdi bir yorumunuzu gördüm akıl sağlığınız için her şeye müdahale eden kayınvalidenizi -başka kim varsa onu- mümkün olduğu kadar uzak tutun kendinizden.
Ben kayınvalidemi çok severim ama o ilk 1 hafta o kadar sinir oldum ki bir daha evime gelsin istemedim. Hala bile aklıma geldikçe gitmek görmek istemiyorum
Bu soru çok kişisel geldi bana. Kime güveniyorsanız, kimin yanında daha iyi hissedeceğiniz ve size yardım edeceğini düşünüyorsanız onlar gelsin. Diğer kişilere biz böyle bir karar aldık diyerek iyi hissedeceğiniz yolda olursunuz. Kimin ne yolu seçtiği değil siizn ne seçeceğiniz önemli sadece.Kızlar selam
Doğum yaklaştı. Yaklaştıkça her kafadan ayrı bir ses çıkmaya başladı. İster istemez strese giriyorum ve acaba ben mi yanlış düşünüyorum diyorum. En başından beri doğumda yalnızca eşim yanımda olsun istiyorum. Ziyarete dahi kimse gelmesin istiyorum çünkü sezaryen doğum olacak; sezaryen doğum hikayelerini duydukça bu düşünce bana daha mantıklı geliyor. Özellikle sezaryen sonrası bir süre yürüyememe, sonda gibi tıbbi şeyler sebebiyle mahremiyetin kalmaması, emzirmeye çabalama derken o anların anne ve babaya özel kalması gerektiğine inananlardanım. En başından beri de bunu dile getirdik, eşim de destekledi ama sonlara yaklaştıkça özellikle eşimin yakın akrabaları olmaz öyle şey, biz hastaneye geleceğiz diyorlar. Dün kayınvalidem hastanede yapılacak ikramlardan bahsetti. İstemiyoruz dedikçe ısrarla bu şekilde konuşmaya devam ediyorlar. Sen şimdi böyle söylüyorsun ama hastanede yanında bizi isteyeceksin diyorlar.
Bu arada benim ailem ya da yakın akrabam gelmeyecek. Kendileriyle net bir şekilde konuştuk, eğer ihtiyaç olursa çağıracağız ama hastaneye gelmeyin dedik. Tamam, saygı duyarız dediler. Siz nasıl isterseniz biz öyle yaparız dediler. Zaten farklı bir şehirdeler, o yüzden çağırdığımda hemen gelme şansları da yok. Bu sebeple kendi ailemden yana kafam rahat.
Fakat eşimin tarafı ister istemez şimdiden beni strese sokuyor. Kayınvalidem yakın arkadaşlarını çağıracağından falan bahsediyor. En sonunda eşim doğumu haber vermeyiz, eve gelince haber veririz istersen dedi. Bu da vicdanen bana iyi gelmiyor. Yani böyle yaparsak da üzülürüm bir yandan. Kayınvalidemi de üzmek istemem fakat sanki gel beni üz der gibi davranıyor
Pandemi döneminde insanlar nasıl doğurdu, anne baba dışında kimse yoktu. Özellikle bu dönemde doğuran arkadaşlarımla konuştuğumda kafalarının çok rahat olduğunu anlatıyorlar. Fakat bir yandan da düşünmeden edemiyorum, acaba ben mi abartıyorum? Sezaryen doğumlar nasıl oluyor? İnsan hemen toparlayabiliyor mu? İnsanlar ziyarete gelsin, anne iyi hissediyor diyen var mı? Tecrübeli anneler yazar mı? Gerçekten çok ihtiyacım var.
Eşim ben ne istersem onu yapar, fikrimi değiştirmeye çalışmaz. O yüzden onunla verdiğim karar ne olursa olsun arkasında durur.
Fikirleriniz ve tecrübelerinizi paylaşacağınız için şimdiden teşekkürler
Yardım etmek istiyordur tabii. Hiç böyle bir cümle kurmadı ama yardım etmek için gelmek istiyordur herhaldeHiç olmadı, sadece kendime bebisime odaklanabildim, rahattım, zaten hareket kısıtlandığı için bebeği verecek alacak ayak işlerini yapacak biri olması yeterliydi benim için, ya eğer sadece KV.deniz gelip yardım.etmek istiyorsa anlarım ama arkadaşlarının falan toplanması mantık işi değil, niye o halde gelip görsünler ki, hijyenik değil bı kere, biz eve cikinca çat kapı gelen misafirden kovid olmuştuk kirkimiz çıkmış miydi emin değilim, o yüzden en nefret ettiğim iş kaşık kadar bebeğin başına milletin uşuşmesi...
Kaldı ki gün mü yapilacak(!) arkadaşlari gelecek diye ikram derdine mi düşülür, daha neler...
Hi anladım, siz cebellesirken o şanını yürütecek..Yardım etmek istiyordur tabii. Hiç böyle bir cümle kurmadı ama yardım etmek için gelmek istiyordur herhalde
Eşimin dediğine göre gösteriş yapmak, şanını yürütmek istiyor. İşte özel hastanede doğum, abartılı süslemeler ve ikramlar ile bizim doğumumuz böyle oldu demek istiyormuş.
Hamilelik sürecimde çok yardımcıydı, evimi temizledi kaç kere. Yemeğimi yaptı, arar sorar. Hakkını yiyemem asla. Fakat bu doğum konusuyla birlikte adeta içinden bir başkası çıktı. Ben torunuma her şeyi alırım, siz görmeden yediririm, şımartırım falan demeye başladı. Hatta eşim en sonunda sen torununu 2-3 ayda bir görmek istiyorsun herhalde dedi. (Aynı şehirdeyiz)
Ben yıllarca farklı şehirde yaşadım, o yüzden aynı şehire taşındıktan sonra biraz daha tanımaya başladım. Öncesinde gayet mesafeli bir ilişkimiz vardı, hiç böyle olacağını tahmin etmezdim. Fakat benimki maalesef çok müdahaleci. Yani mutfakta mesela bir şey yaparken bile elleriyle yapılan şeye müdahale ediyor.Şöyle de bir durum var benim KV.m asla karışan biri değil, taraflı düşünmüyorum yani, o surecte aradı birşeye ihtiyac var mı diye sordu etti, yemeğimi kompostomu çeşit çeşit hazırlamış, ben eve çıktığımda getirdi, o bebekle ilgilenirken ben dinlendim yedim içtim, sonra rahatça dinlen diye gitti evine yakın evler zaten, hatta karışan çevresine de kızdı sizden iyi bakar merak etmeyin falan diye tersledi, bana zerre zararı olan biri değildir, karar bana aitti ve rahattım, o yüzden KV.denizin tavrı değişik geldi bana...
Eşimin dediğine göre öyleHi anladım, siz cebellesirken o şanını yürütecek..
Müthiş...
Annem hep yanımdaydı ama ben kendi işimi kendim görmeye o kadar alışmışım ki hemen ayaklanmak istedimNe güzel maşallah. 4 gün gayet iyi bir süre. İlk kez anne olacağım daha önceden hiç deneyimimiz yok açıkçası. Eğitimlerle idare ediyoruz şu an
Benim de korkum bu. Aslında belki de hiç alınmayacağım şeye alınır mıyım o süreçte diye düşünüyorum, merak ediyorum. Lohusalık çok farklı bir psikoloji. Ben başkasına anlayıp göstermemeliyim, başkaları bana anlayış göstermeli sanki değil mi?
Spinal anestezi ile doğum yaptım ve başımda sadece eşim vardı.Bebek geldi emzirme çalışmalarına zaten hemşire yardım ediyor,bebeği al koy falan eşim yaptı.Bi kaç saat sonra bacaklarımı hissettim eşimin desteğiyle ayağa kalktım falan.Bence acil bi durum yoksa eş dışında kimse gelmemeli.6 7 saat sonra gelsinler, siz uyursunuz kaynvalde bebeğin altını değiştirir gazını çıkarır.Kızlar selam
Doğum yaklaştı. Yaklaştıkça her kafadan ayrı bir ses çıkmaya başladı. İster istemez strese giriyorum ve acaba ben mi yanlış düşünüyorum diyorum. En başından beri doğumda yalnızca eşim yanımda olsun istiyorum. Ziyarete dahi kimse gelmesin istiyorum çünkü sezaryen doğum olacak; sezaryen doğum hikayelerini duydukça bu düşünce bana daha mantıklı geliyor. Özellikle sezaryen sonrası bir süre yürüyememe, sonda gibi tıbbi şeyler sebebiyle mahremiyetin kalmaması, emzirmeye çabalama derken o anların anne ve babaya özel kalması gerektiğine inananlardanım. En başından beri de bunu dile getirdik, eşim de destekledi ama sonlara yaklaştıkça özellikle eşimin yakın akrabaları olmaz öyle şey, biz hastaneye geleceğiz diyorlar. Dün kayınvalidem hastanede yapılacak ikramlardan bahsetti. İstemiyoruz dedikçe ısrarla bu şekilde konuşmaya devam ediyorlar. Sen şimdi böyle söylüyorsun ama hastanede yanında bizi isteyeceksin diyorlar.
Bu arada benim ailem ya da yakın akrabam gelmeyecek. Kendileriyle net bir şekilde konuştuk, eğer ihtiyaç olursa çağıracağız ama hastaneye gelmeyin dedik. Tamam, saygı duyarız dediler. Siz nasıl isterseniz biz öyle yaparız dediler. Zaten farklı bir şehirdeler, o yüzden çağırdığımda hemen gelme şansları da yok. Bu sebeple kendi ailemden yana kafam rahat.
Fakat eşimin tarafı ister istemez şimdiden beni strese sokuyor. Kayınvalidem yakın arkadaşlarını çağıracağından falan bahsediyor. En sonunda eşim doğumu haber vermeyiz, eve gelince haber veririz istersen dedi. Bu da vicdanen bana iyi gelmiyor. Yani böyle yaparsak da üzülürüm bir yandan. Kayınvalidemi de üzmek istemem fakat sanki gel beni üz der gibi davranıyor
Pandemi döneminde insanlar nasıl doğurdu, anne baba dışında kimse yoktu. Özellikle bu dönemde doğuran arkadaşlarımla konuştuğumda kafalarının çok rahat olduğunu anlatıyorlar. Fakat bir yandan da düşünmeden edemiyorum, acaba ben mi abartıyorum? Sezaryen doğumlar nasıl oluyor? İnsan hemen toparlayabiliyor mu? İnsanlar ziyarete gelsin, anne iyi hissediyor diyen var mı? Tecrübeli anneler yazar mı? Gerçekten çok ihtiyacım var.
Eşim ben ne istersem onu yapar, fikrimi değiştirmeye çalışmaz. O yüzden onunla verdiğim karar ne olursa olsun arkasında durur.
Fikirleriniz ve tecrübelerinizi paylaşacağınız için şimdiden teşekkürler
Sürekli kucaginda tutmak istiyordu.Sezaryenliyim yatagima kendi kv sini yatirmaya kalkti yat burada iste diye annemin özene bezene lohusalıkta sermem icin yaptigi igne oyalı mis gibi nevresimime corona döneminde üstelik.Sezaryen kesi agrim pek olmadi evin icinde dolanırdım bebegimin meme reddi vardi hep oturmayayim diye ayajta emzirdigim anlar oldu ona ragmen hep oturdun sen ayaklarin sisti otura otura dedi oysa ki normalmis şişmesi sürekli kendi sütünden bahsetti söyle fıskırmıs böyle fıskırmıs sobali eve ayni odada 12 kisiyi doldurdu kendi kv si ile anlasamazdı benim eve sabahtan postalar kendi evde keyfine bakardı.Bebegimi evine götürür 1 saat sonra getirirdi ayy neler neler esim ses etmezdi daha sonrasinda gördü haklı oldugumu ben de bor noktaya kadar sustum sonra patladım 5 yıl olacak pek görüsmüyoruz görüssek de nasılsın iyi misin muhabbet bu kadarla sınırlıÇok üzücü bir deneyim gerçekten. Özel değilse kv ile ne konularda tartıştınız genel olarak? Ben de bundan çekiniyorum. Çok baskın bir karakter ve çok müdahale ediyor. Şimdi ilk ve tek torun olacağı için o da heyecanlı. Bazen ben torunumu şımartacağım, istediğim gibi davranacağım gibi cümleler kurmaya başladı. Hiç böyle tanımazdım. Resmen çocuk doğmadan strese soktu beni ki yıllardır mesafeliydik, sınırları net bir şekilde çizdiğimi düşünüyordum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?