Doğumdan sonra hayatının değiştiğini düşünenler ve eski hayatını özleyenler buraya.

BaBLe

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Ocak 2010
856
1
96
38
İstanbul
3 aylık anneyim fakat bebeğime sevinirken bir yandanda hayatımın değiştiğine dusunuyorum sanki bir daha hiç sosyal bir hayatım olmuycak gıbı gelıyo sankı yaslandım sizce bu normal mi saçlarım cok dokuluyo bır yandan onun sıkıntısı var yuzum sıvılce oldu sankı bır yandan bı dogum sonrası stresı var cevremde herkez ılk doğumda oluyo merak etme dıyorlar benden başka olan varmı boleohaoldumsmile
 
psikolojik tamamen ve bunu tetikleyen en önemli etken çevremizde anne olup da kendini bırakan insanlar,özellikle buna annelerimiz yengelerimiz halalarımz vs. en iyi örnekler.Sanki onlar gibi olacakmışız gibi bir ön yargı oluyor sanırım.Şimdi ben bile anne olunca öyle olacakmışım gibi hissediyorum.Ama unutma ki her şey sende bitiyor.
 
Ben de öyle hissediyorum. Hatta dün doğum günümdü,soranlara her sene bi yaş ilerliyodu bu sene 10 yaş gibi geldi dedim. Görüntüde bişiy yok aslında, o anlamda çok kötü hissetmiyorum. Ama ruhen biraz yaşlanmış hissediyorum. Eve hapsolmuş hissediyorum, bi daha hiç işe dönemezmişim gibi. Oğlumda çok huysuz her dışarı çıktığımda pişman ediyo beni saolsun. Umarım daha da ilerleyip ciddi bi boyut almaz, bööle bi can sıkıntısı gibi olur geçer :gitme:
 
benim buyuk kizim mayista dogdu oglum haziranda dogdu minik kizimda ekim ama ekim annesi olmak cok zormus hic bir yere cikamiyorsun hele benim gibi soguklugun -40 lari buldugu yerde yasiyorsaniz hapis hayatina alismaniz lazim.gordugum herkeze planlayin dogumunuz kisa gelmesin diyorum.
 
al bendende o kadar bebeğimi çok seviyorum ama bi türlü mutlu hissedemiyorum kendimi ((((((((((((8
 
kizlar dogum sonrasi olurmus hatta bazilarinda cok siddetli oluyor..mesela benim kuzenim benimle ayni hafta dogum yapti o benden 5 kilo fazla almisti 20 kilo kadar boyle sikintiya girdi dogumdan sonra ve ilk hafta 15 kilo zayifladi depresyondan dolayi...

bende zaman zaman sizin hissettiklerinizi hissediyorum ama 6 senedir ozlemini cektigim bebegim icin herseye deger bunlar beni uzemez....beni tek uzen sey saclarimin avuc avuc dokuluyor olmasi ((
 

aynı benım hıssettıklerımı hıssedıyorsun kımseyede birşey belli etmemeye çalışıyorum eşimle dışarı cıktık bebeği anneme bıraktık uyuttuktan sonra onsuzda duramıyorum cıktıgım yerlerden zevk almıyorum.kımseyle muhabbet etmek ıstemıyorum sankı bazen yataktan bıle kalkmak ıstemıyorum bende kılo verımı olmuyor tam tersı can sıkıntısından ha bıre yıyorum ınsallah saclarımda dokuluyo durup dururken gozumden yas gelmeye baslıyo aglamalı oluyorum... kocama karsı asırı sınırlıyım hıc bısey yokken terslıyorum
 
bende öyle ( bebeğim benim herşeyim çok zor buldum miniğimi ama canım çok sıkılıyor sanırım bunalımdayım (
 
uykusuluk çocuk durmuyo pffff onsuzda olmuyo annemd iyo bırak bigün kalksın yok diyorum gece uyamıpta yatağında görmessem kötü olurum 20 gün önce eşimin iş yemeği vardı gittik eğlenceliydide fakat aklım yavrumdaydı aklıma geldiçe ağlıyasım eldi ilk defa uzak kalmıştım anlamadım gitti .. ama şü varki hayatım tamamen değişti kocamla aram bile değişti herşey değişti hep böylemi olcak büyümesini umut ediyorum belki o zamn düzelir diye ama
 
ben birde kendimi bole hıssettıgım ıcın cok vıcdan azabı cekıyorum o benım gozlerımın ıcıne bakarken ben kendı hayatımı dusunup uzuluyorum sıkılıyorum dıye sankı benım sıkıntımdan sebeb ona ıyı bakamıyomusum gerektıgı kadar ılgılenemıyomusum gıbı gelıyo bebişim sabah 1 den 4 e kadar uyuyo o zaman bıle dıyorum ıste cocugı cokmu uyutuyorum yok az mı ılgılenıyorum etrafımdakıler cok ılgılısın masallah cocuguna ıyı bakıyosun dıyolar ama benım ıcım rahat deil
 
bunlar doğum sonrası sendromlar kızlar normaldir ilk aylar yani lohusalık döneminde oluyor.ama şuda var gerçekten çocuksuz kadınla çocuklu kadın asla aynı olamaz yani geçmişi unutun artık çocuk sahibi olmak çoook güzel ama her döneminde zorlukları var 20 yaşına gelse bile sorumluluğu çok ağır birşey çocuk
 
orası ole hıc bısey eskısı gıbı olmuycak ama eve kapanmakta zor oluyo yasıtlarımhep bekar bırak cocugu arkadaslarım suraya gıdıyoruz dıyınce kendımı kotu hıssedıyorum bırde evlendım ve hemen hamıle kaldımbu kadar deişiklik bunyeme agır geldı galıba
 



ben bi yere de çıkamıyorum onsuz 1 kere 1 saatliğine o uyurken bırakıp alışverişe gittik eşimle kimseye güvenemiyoruz. Tek bakabilecek kişinin ben olduğumu düşünmek bile canımı sıkıyor. Durup dururken agresifleşiyorum, kavga edecek birini arıyorum resmen...
Çok şükür benim kilolar hemen gitti eski kıyafetlerimi giyiyorum doğumdan beri ama yine de eskisi gibi olmuyo hiç bişey olmayacak ta sanki...
 
bende dogumdan beri kızla ilgilenmekten ve sorunlu büyümesinden dolayı hiç dogru dürüst iş yapamadıgımdan evi hergünde temizlesem pis gelmeye başladı sanırsam hasta oldum kızlar temiz olsada ev bana göre pis pis olsada pis hoş sobalı evim ve mutfagım aşırı rutubet yapmış mutfaga bazen girmek gelmiyo içimden temizliyom ama kar yagdı bigünde duvarlar kapkara olmuş yaa
 
aşırı derecede saçlarım dökülüyo iki kere üst üste adet oldum lohusa kanamam adetle beraber 80gün sürdü o çok stres bıraktı üstüme geliyolar bazen sanki biyere gitsem işim için evde bişi bitse kaynanam tez git gel diyo bunalıma giriyom sanki eglenmeye gidiyomuşum gibi alcaklarımın hepsini alamadan dönüyom öyle diyo die
 
bende de var bu sıkıntılar ya off. aslında benim hayatım bebekle gerçekten değişti. işten ayrıldım kızıma kendim bakmak için. ama ne yalan söyleyeyim pişman olmadığım anlar olmuyo değil. sanki bütüngün evde miskin miskin oturuyomuşum gibi geliyo. sabahlara
kadar uyumadığı zamanlar çok oluyo böyle olunca öğlen gibi kalkıyoruz kışın rehaveti zaten var üstümde iyice bunaldım. dışarı çıkamıyorum durmuyo çünkü yabancı yüz yabancı mekan sevmiyor. mama biberon veremiyoruz almadı inatçı kızım. o yüzden 2 saatte bir evde olmam gerek. hoş bırakacak kimsede yok zaten. ama her sabah erkenden kalkıp işe gitmeyi özledim valla. ben böyle yşamak istemiyorum
 
benim en büyük problemim eşimle oldu sürekli adama bağırıyorum. yoktan kavga çıkarıyorum ağlamak istiyorum offffffffffffff
 
Bende de aynı sorunlar var kızlarr Sanırım depresyondayım havalar kötü dışarı 15 gün önceye kadar turlamaya çıkıyoduk o da yok artık zaten kocamda sinir ediyo beni çıkma dışarı deyip duruyo ben kavga çıkarıncada gel çıkalım diyo Allahtan annem yanımda benim o bakıyo ama o zmaanda ben çıktığım yerden zevk almıyorum aklım gene yavrumda kalıyo.Saçlarımı kestirdim ona rağmen yinede dökülüyo kıyafetler olmuyo kendimi çirkin hissediyorum nasıl düzelcem onu da bilmiyorum mafoldumbenmafoldumbenmafoldumben
 
sanırım eski hayat diye bişi kalmadı artık ve biz bunu kabullenebilcekmiyiz hiç bilmiyorum
bende hiçbi yere gidemiyorum üstelik işi bile bıraktım bakkala dahi gitmiyorum
eşimle aram eskisi gibi değil söze vurulan bişi yok ama hissedilebliyor ben sürekli ağlar vaziyetteyim zaten eskiyi özledim için vicdan azabından ölücem bende zayıflayanlardanım
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
cimri mi ?
13 14 15
Yorumlar
289
Görüntüleme
7K
yesileelmaa
Y
M
  • Kilitli
Çaresizim artık kafayi yiyeceğim
3 4 5
Yorumlar
97
Görüntüleme
6K
eyeofthesky
Çok mu abartıyorum yoksa haklımıyım
10 11 12
Yorumlar
230
Görüntüleme
14K
mel_dem
M
D
galiba bunalımdayım
Yorumlar
19
Görüntüleme
5K
ramko
R
  • Kilitli
İlk defa ayrı kaldık
6 7 8
Yorumlar
148
Görüntüleme
11K
Eydina
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…