- 12 Ocak 2010
- 16.671
- En iyi cevaplar
- 1
- 25.045
- 1.123
- Konu Sahibi jaunerouge
-
- #21
anladım şimdi, ama öyle de düşünmeyin sakın bunu benimsemeyin bile.
anladığım kadarıyla sizde çok zorluk çekmişsiniz.
Allah ıslah etsin böyle insanları
Bu arada benim de dünya tatlısı bir kızım oldu. Başta doktor yanıldı erkek demişti sonradan kız olduğu ortaya çıktıçocugum kardeşsiz kaldı o allahın belası kv yüzünden ,
anlatsam roman olur , ama böyle insanları allaha havale ediyorum inan bana o çok daha güzelini yapıyor onlara ve ben seyderiyorum ,
2 sene önce mujde verdik hamıleyım diye
kv kp ilk lafı ama gerçekten ilk sözleri ERKEK olur inşallahhhh demek oldu ,
cahil gerizekalı insana laf anlatmak çok zor bu hayatta onların ağzının payını veremeyen kocama da yazıklar olsun diyorum sadece ,
Dediğiniz gibi zaten annesi benim en çok bana ihtiyacı var elbette. Ama empati kurup onun tarafından baktığımda da hak veremiyorum bunu anlatmak güç. Ona inat olan bir durum olsa sonradan da vermem kucağına ama babaannesi ilk kız torunu diye sakınmadım. Bebeğim emme refleksi çok güçlü bir bebek uzun süre emmek istiyor eve geldiğinde emdikten sonra gazını çıkarsın, sevsin vs diye hep verdim kucağına ama hâlâ eşimin kuzenine bebeği vermiyor dediğini duyunca anlam veremiyorumÖzellikle de vermemiş olabilirsiniz. bu çok normal. O bebeğin annesi sizsiniz. Elbette ki siz ne derseniz o olacak. Başkasını karıştırmayın.
Kaynanalar yardımcı olmak için gelinin yanında olsalardı böyle fesat tavırlar takınmazlardı. Onların amacı yardım değil.
Yardım etmek isteyen kadın "kızım yorulduğun anda bana verebilirsin," diyen kadındır, bebeği annesinin kucağından almak isteyen değil
.
Bu arada benim kızım 7 ay inanın abartmıyorum göğsümde uyudu. Herkes alışır yapma dediler. Ama kendiliğinden bıraktı kucağımda uyumayı. Alışmıyorlar yani. Onun şu anda en çok sizin göğsünüze ihtiyacı var. Bırakın doya doya kucağınızda uyusun.
Abisi de aynı, sadece benimle değil eltimle ve kendi kardeşleriyle de geçinemiyor kaynanam. Oğullarına duygu sömürüsü ile istediği her şeyi yaptırabiliyor. Defalarca şahit oldum benden bağımsiz konularda da.Bence 2 taraf da haksız ama size anlayışlı olunması gerekirdi. Eşiniz neden böyle?
Yapmayın Allah aşkına. Çoğumuz lohusa olduk. Insan o esnada sağlıklı düşünemez ki. Lohusa psikolojisi ile yavrusunu öldürmeye çalışan, aklını kaybeden anneler var.
Konu sahibi çok da huysuzluk etsin misal ki bence öyle değil.
Lohusa diye alttan alınması lazım. Doğum yaptığı ilk gece kavga etmek, lohusa kadının üstüne bağırmak nedir? Bir de sezaryen.
Yani en basit bir ameliyattan çıkan insana bile bu şekilde davranilmaz
Merhaba arkadaşlar biraz uzun olacak şimdiden kusuruma bakmayın,
Başlıkta da belirttiğim gibi doğumumun ilk gecesi kavga ettik kaynanam ve eşim ile. İçimi dökmek için yazmak istedim sizlere de.
21 saat süren sancıdan sonra açılma olmayınca ve suyum geldiği için mecburi sezeryana alındım. Ameliyattan sonra emzirme faslından sonra bebeğin gazını kaynanam 10 15 dk uğraşıp çıkaramadığı için; anne istersen ver bir de ben deneyeyim dedim kucağıma alınca da bebeğim uyuyakaldı. Ben de bebeğimle hasret gidermek için kucağımda kalmasını istedim. Bu şekilde 3 4 saat kucağımda uyudu. Öğlen 1 de taburcu olana kadar da yatağında yattı. Yani kaynanamın bebekle vakit geçirme şansı oldu bolca. Eve geldik ben eve gideyim duşumu falan alayım akşam gelirim defi eşime. Beni evde yalnız bırakıp gittiler bi yarım saat kadar falan. Sezeryandan sonra bilirsiniz oturup kalkmak falan tek başına oldukça zor bir süreç. Onlar yokken zil çaldı eşimin teyzesi gelmiş zorla kapıya kadar resmen sürünerek gittim. Bu beni 2. Yalnız bırakışlarıydı. 1.si hastanede odada sancı çekerken çorba içmeye gittiler birlikte beni bırakıp. Neyse gece 11 gibi bebeğimi yine emzirmeye çalışırken sol göğsümde biraz durup huysuzlanınca pışpışlamak için göğsüme yatırdim sakinleşince sağ göğsümü de veririm diye. O esnada kaynanam ver istersen ben tutayım dedi ama emsin diye uğraştığımdan vermedim. Bu yüzden gidip mutfakta yüksek sesle söylenmeye başladı. Eşim de tavır aldı sanki özellikle kötü niyetle annesine vermiyorum diye. Bu sebepten kavga başladı ben çocuğu bilerek kaynanama vermiyormuşum vs. Sabah 5bucuga kadar bağırdı ufacık bebeğin yanında bebek de korktu haliyle. Ağza alınmayacak laflar da ekledi bağırışlarına. Yok oğlunun başını yakmış benle evlendirerek, yok ben kötüymüşüm diğer eltimden de. Ki isim okunmasina geldikten sonra yine eltimin dedikodusunu yapmaktan da geri durmadı. Eşimde beni suçlu buldu onunla da büyük bir kavga ettik. En çirkini de gecenin bi vakti kardeşim ve eşini de aramış bıktım ablanızdan diye cümleye başlayıp kendini acındırmış.
Bebeğim şuan 19 günlük, bu güne kadar da kendimede bebeğime de ben bakmak durumunda kaldım. Yeri geldi eşim gececi olduğu için 2 3 gün aç da yattım. Gece yanımda kalmaya gelip uyuyordu sadece.
Daha yeni doğum yapmış bir kadına böyle davranılması çok zalimce, ben bebeğimi 9 ay karnımda taşımışım gün saymışım gelsin diye ki 40+4'de doğumum gerçekleşti. Daha ilk günden çocuk vermiyor kavgası olur mu? Bırakın da hasret gidereyim, bırakın da bebeğim adapte olsun dünyaya annesinin kucağında. Hani 40 gün boyunca gelir hiç vermem o zaman anlarım bu kavgasını ama daha ilk günden olacak şey mi, mahfoldu en güzel günüm.
Aklımdan atamıyorum o günü, hatırladıkça ağlıyorum. Eşim de hâlâ sen haksızsın diyor annesine hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor. Annesi yüzünden boşanmanın eşiğine geldik defalarca bu kavga da dahil. Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum bu hep böyle mi devam edecek, biz ne zaman tam anlamıyla aile olabileceğiz diye düşünmekten yoruldum.
Abisi de aynı, sadece benimle değil eltimle ve kendi kardeşleriyle de geçinemiyor kaynanam. Oğullarına duygu sömürüsü ile istediği her şeyi yaptırabiliyor. Defalarca şahit oldum benden bağımsiz konularda da.
Ufak bir olay değil ama ya kadına haksız yere bağırıp çağıra azmi.. Burada lahusa bir kadın alttan alıp anlayış göstermek zorunda değil ki. tavsiyeleriniz güzel. Ama her anne çocuğunu sürekli kucağında tutmak ister benim çocuğum 3 yaşında oldu hala onu okuyacağım kucağımda uyutmaktan mutluyum masala En azından burada konu sahibine hak veriyorum üzülmüş yok yere21 saat sancı sürecinde elbette ki aç karınlarını doyurmaya gidecekler, dönüşümlü gitselermis iyiymiş ancak bu kötülük değil.
Duş almaya gitmiş,yarım saatliğine . Ilk günden itibaren yalnız bakan anneler var, yarım saat çok değil.
Kapıyı açmak zorunda değilsiniz gelen kişiye.
Loğusasiniz çok hassassiniz, o içinde de belki de gerçekten vermek istemezdiniz bebeği ve bunu hissetmiş olabilir kv.niz.
Bundan dolayı gönül koymuştur.
Yanınızda size destek olmak için var, minnet duymalisiniz. Yalnız kalamıyorum diye söylenip yanınızda olduklarında da şikayet etmemelisiniz.
Illa ki sorunlar çıkıyor çünkü. Evet alttan alsaydilar güzel olabilirdi ancak o an neler yaşandı, siz nasıl tepki verdiniz bilemiyorum.
Ayrıca size tavsiyem hasret gidermek için 3 4 saat kucağınızda tutmayın bebeğinizi. Sonra çok pişman olursunuz , yatağına alisamadiginda.
19 gün olmuş. Ufak bir tatsızlık olmuş ve bitmiş. Isıtıp ısıtıp durmayın.
Eğer o bebeğin dünyaya gelmesine karar verdiyseniz ona huzurlu bir ortam borclusunuz.
Dolayısıyla çok fazla fedakarlık yapmalı anne baba. Yaşananları buyutmemeli ve unutmayı ogrenmelisiniz.
Oldu bitti. Şimdi annesine de güler yüzünüzü eksik etmeyin, eşinize de açmayın konuyu bir daha.
Illa içinizde kaldıysa annesiyle güzelce konuşun duygularınızı.
Bu dediklerimi yapıp yapmamak , huzurlu olup olmamak sizin elinizde.
Bu durumu unutmayıp ne yapacaksınız ; her gün kavga edince ne geçecek elinize ?
bende benzer şeyler yaşadım tabi haçime değilkenyaşadım en son ağzıma gelen her şeyi söyledim ve 2 aydır da konuşmuyorum o kadar huzurlu ve mutluyum ki eşimle ara ara mecburi tartışıyoruz çünkü en ufak şey bile gıcık oluyorum çünkü 2 kere düşük yapmışken bana 5 haftalık hamileyken iş yapmıyorsun vs yalandan bana 5 kiloluk deterjanı kaldır falan dedi amaç belli zaten daha önce bırak karını boşan falan diyen biriydi en son bilerek düşün diye uğraştığı için ve ağza alınmayacak küfğrler ettiii için tartıştım konuşmuyorum daha hamileliğim başındayım düşün yani neler yaşadım ne isterseler girdim şuan 2 ay geçti çok huzurluyum boşver sen sustukça üzerine gelecekler ben gözümü kararttım kocamada dedim zaten hamileyşm şuan bebek doğaada küçük diye velayet bende olur kaldıramıyorum dedim gerekirse boşanacam aklını başına al dedim hoş eşim annesine çok düşkün ama annesi ona da kötü resmen evlat yerine koymuyorlar ben küstüm diye onlar da eşimle küstüler eşim adına çok üzülüyorum ama kendi adıma son 1 yıldır en mutlu ve huzurlu olduğum zamanlar ki ben düşük yaptığımda bu lafın beni arayıp başkasının hamileliğini söyleyen biri siz düşünün kötü niyetini yani sana diyeceğim boşver takma sende ağzına geleni söyle öyle olunca belki kıymetli olursun susunca eziyorlarMerhaba arkadaşlar biraz uzun olacak şimdiden kusuruma bakmayın,
Başlıkta da belirttiğim gibi doğumumun ilk gecesi kavga ettik kaynanam ve eşim ile. İçimi dökmek için yazmak istedim sizlere de.
21 saat süren sancıdan sonra açılma olmayınca ve suyum geldiği için mecburi sezeryana alındım. Ameliyattan sonra emzirme faslından sonra bebeğin gazını kaynanam 10 15 dk uğraşıp çıkaramadığı için; anne istersen ver bir de ben deneyeyim dedim kucağıma alınca da bebeğim uyuyakaldı. Ben de bebeğimle hasret gidermek için kucağımda kalmasını istedim. Bu şekilde 3 4 saat kucağımda uyudu. Öğlen 1 de taburcu olana kadar da yatağında yattı. Yani kaynanamın bebekle vakit geçirme şansı oldu bolca. Eve geldik ben eve gideyim duşumu falan alayım akşam gelirim defi eşime. Beni evde yalnız bırakıp gittiler bi yarım saat kadar falan. Sezeryandan sonra bilirsiniz oturup kalkmak falan tek başına oldukça zor bir süreç. Onlar yokken zil çaldı eşimin teyzesi gelmiş zorla kapıya kadar resmen sürünerek gittim. Bu beni 2. Yalnız bırakışlarıydı. 1.si hastanede odada sancı çekerken çorba içmeye gittiler birlikte beni bırakıp. Neyse gece 11 gibi bebeğimi yine emzirmeye çalışırken sol göğsümde biraz durup huysuzlanınca pışpışlamak için göğsüme yatırdim sakinleşince sağ göğsümü de veririm diye. O esnada kaynanam ver istersen ben tutayım dedi ama emsin diye uğraştığımdan vermedim. Bu yüzden gidip mutfakta yüksek sesle söylenmeye başladı. Eşim de tavır aldı sanki özellikle kötü niyetle annesine vermiyorum diye. Bu sebepten kavga başladı ben çocuğu bilerek kaynanama vermiyormuşum vs. Sabah 5bucuga kadar bağırdı ufacık bebeğin yanında bebek de korktu haliyle. Ağza alınmayacak laflar da ekledi bağırışlarına. Yok oğlunun başını yakmış benle evlendirerek, yok ben kötüymüşüm diğer eltimden de. Ki isim okunmasina geldikten sonra yine eltimin dedikodusunu yapmaktan da geri durmadı. Eşimde beni suçlu buldu onunla da büyük bir kavga ettik. En çirkini de gecenin bi vakti kardeşim ve eşini de aramış bıktım ablanızdan diye cümleye başlayıp kendini acındırmış.
Bebeğim şuan 19 günlük, bu güne kadar da kendimede bebeğime de ben bakmak durumunda kaldım. Yeri geldi eşim gececi olduğu için 2 3 gün aç da yattım. Gece yanımda kalmaya gelip uyuyordu sadece.
Daha yeni doğum yapmış bir kadına böyle davranılması çok zalimce, ben bebeğimi 9 ay karnımda taşımışım gün saymışım gelsin diye ki 40+4'de doğumum gerçekleşti. Daha ilk günden çocuk vermiyor kavgası olur mu? Bırakın da hasret gidereyim, bırakın da bebeğim adapte olsun dünyaya annesinin kucağında. Hani 40 gün boyunca gelir hiç vermem o zaman anlarım bu kavgasını ama daha ilk günden olacak şey mi, mahfoldu en güzel günüm.
Aklımdan atamıyorum o günü, hatırladıkça ağlıyorum. Eşim de hâlâ sen haksızsın diyor annesine hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor. Annesi yüzünden boşanmanın eşiğine geldik defalarca bu kavga da dahil. Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum bu hep böyle mi devam edecek, biz ne zaman tam anlamıyla aile olabileceğiz diye düşünmekten yoruldum.
Yani buradaki tek sıkıntı konu sahibinin unutmaması mı? Lohusa olan o ama depresyona giren kocası ve kayınvalidesiEvet var öyle vakalar fakat bunun arkasına siginmamak lazım.
Yavrusunu öldürmeye çalışmak loğusa depresyonundan değil , daha önce tedavi olmamış ruh halinden kaynaklanıyor.
Peki çözüm öneriniz nedir , 20 gün unutmadı, hiç unutmasın ve kavga edip dursun mu ?
21 saat sancı sürecinde elbette ki aç karınlarını doyurmaya gidecekler, dönüşümlü gitselermis iyiymiş ancak bu kötülük değil.
Duş almaya gitmiş,yarım saatliğine . Ilk günden itibaren yalnız bakan anneler var, yarım saat çok değil.
Kapıyı açmak zorunda değilsiniz gelen kişiye.
Loğusasiniz çok hassassiniz, o içinde de belki de gerçekten vermek istemezdiniz bebeği ve bunu hissetmiş olabilir kv.niz.
Bundan dolayı gönül koymuştur.
Yanınızda size destek olmak için var, minnet duymalisiniz. Yalnız kalamıyorum diye söylenip yanınızda olduklarında da şikayet etmemelisiniz.
Illa ki sorunlar çıkıyor çünkü. Evet alttan alsaydilar güzel olabilirdi ancak o an neler yaşandı, siz nasıl tepki verdiniz bilemiyorum.
Ayrıca size tavsiyem hasret gidermek için 3 4 saat kucağınızda tutmayın bebeğinizi. Sonra çok pişman olursunuz , yatağına alisamadiginda.
19 gün olmuş. Ufak bir tatsızlık olmuş ve bitmiş. Isıtıp ısıtıp durmayın.
Eğer o bebeğin dünyaya gelmesine karar verdiyseniz ona huzurlu bir ortam borclusunuz.
Dolayısıyla çok fazla fedakarlık yapmalı anne baba. Yaşananları buyutmemeli ve unutmayı ogrenmelisiniz.
Oldu bitti. Şimdi annesine de güler yüzünüzü eksik etmeyin, eşinize de açmayın konuyu bir daha.
Illa içinizde kaldıysa annesiyle güzelce konuşun duygularınızı.
Bu dediklerimi yapıp yapmamak , huzurlu olup olmamak sizin elinizde.
Bu durumu unutmayıp ne yapacaksınız ; her gün kavga edince ne geçecek elinize ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?