Tekrar söylüyorum ilk hafta bebegin gazı olmaz (nokta)Bilgileriniz çok yanlis. Bebegin en çok uykuya ihtiyaci var. Ha evet her 3 saatte yemesi lazim, her yarim saatte uyandirmak nedir? Ve bu "her 3 saatte yemesi lazim" olayi sadece ilk 1 ay için geçerli Ondan sorna bebek halen gece süt isteyebilir, bu normal fakat bunun için uyandirlmasi gereksiz.
Yani 3 aylik bebeginizi lütfen uyutun. Uyuyarak bebekler etrafini daha iyi anliyorlar. Beyin baglantilar yapmaya basliyor. 3 aylik bir bebegin gece sekeri, uyanmayacak kadar düsmez. Acikan bebek kendiliginden uyanir zaten.
Ve bebek tabiki ilk haftadan itibaren gazi olur. Süt aliyor ise, sindirim sistemi çalismaya basliyor. Gögüste olsa bile, süt içerken, havada aliyor. Ve bebek o havayi iyi sindiremiyor iste. Kramp olmasini önlemek için gazi alinmasi lazim. Ilk haftadan itibaren.
Amin inşallah dediğinizi dikkate alacağımKayınvalideniz afedersiniz ama tam bi insan müsveddesi hatta belki eşiniz de.Hadi eşiniz dolduruşa geldiyse vs vs.Yani ortalığı karıştırıp işi gücü insanlarla uğraşmak olanlar..Evlilikten anlamam ama kayınvalidenize niye bi şey yokmuş gibi davranacakmışsınız? Tekrar tekrar yapsın diye mi?Eşinize de trio atmayın ama ondan soğumuş gibi davranın ama sözlerle değil davranışlarla.Sözlerle olursa trip olur dırdır olur ama davranışla fazla olmaz,samimi olur,yerinde olur.Allah anneli babalı büyütsün.Hayırlı bir evlat olsun.İyi günler.
Anne babanızı çağırın birde onlar bağırsın çağırsın .Bu kızın suçu ne diye.
Bu doğum yapan gelinlerin kaynanalarının içinden ne çıkıyor anlamıyorum .
Kıskançlıktan mıdır manyaklıktanmıdır nedir kafayı yiyorlar .
Hiiç altta kalmayın eşinize de bu halimde bana eziyet ettin bravo deyin .
Merhaba arkadaşlar biraz uzun olacak şimdiden kusuruma bakmayın,
Başlıkta da belirttiğim gibi doğumumun ilk gecesi kavga ettik kaynanam ve eşim ile. İçimi dökmek için yazmak istedim sizlere de.
21 saat süren sancıdan sonra açılma olmayınca ve suyum geldiği için mecburi sezeryana alındım. Ameliyattan sonra emzirme faslından sonra bebeğin gazını kaynanam 10 15 dk uğraşıp çıkaramadığı için; anne istersen ver bir de ben deneyeyim dedim kucağıma alınca da bebeğim uyuyakaldı. Ben de bebeğimle hasret gidermek için kucağımda kalmasını istedim. Bu şekilde 3 4 saat kucağımda uyudu. Öğlen 1 de taburcu olana kadar da yatağında yattı. Yani kaynanamın bebekle vakit geçirme şansı oldu bolca. Eve geldik ben eve gideyim duşumu falan alayım akşam gelirim defi eşime. Beni evde yalnız bırakıp gittiler bi yarım saat kadar falan. Sezeryandan sonra bilirsiniz oturup kalkmak falan tek başına oldukça zor bir süreç. Onlar yokken zil çaldı eşimin teyzesi gelmiş zorla kapıya kadar resmen sürünerek gittim. Bu beni 2. Yalnız bırakışlarıydı. 1.si hastanede odada sancı çekerken çorba içmeye gittiler birlikte beni bırakıp. Neyse gece 11 gibi bebeğimi yine emzirmeye çalışırken sol göğsümde biraz durup huysuzlanınca pışpışlamak için göğsüme yatırdim sakinleşince sağ göğsümü de veririm diye. O esnada kaynanam ver istersen ben tutayım dedi ama emsin diye uğraştığımdan vermedim. Bu yüzden gidip mutfakta yüksek sesle söylenmeye başladı. Eşim de tavır aldı sanki özellikle kötü niyetle annesine vermiyorum diye. Bu sebepten kavga başladı ben çocuğu bilerek kaynanama vermiyormuşum vs. Sabah 5bucuga kadar bağırdı ufacık bebeğin yanında bebek de korktu haliyle. Ağza alınmayacak laflar da ekledi bağırışlarına. Yok oğlunun başını yakmış benle evlendirerek, yok ben kötüymüşüm diğer eltimden de. Ki isim okunmasina geldikten sonra yine eltimin dedikodusunu yapmaktan da geri durmadı. Eşimde beni suçlu buldu onunla da büyük bir kavga ettik. En çirkini de gecenin bi vakti kardeşim ve eşini de aramış bıktım ablanızdan diye cümleye başlayıp kendini acındırmış.
Bebeğim şuan 19 günlük, bu güne kadar da kendimede bebeğime de ben bakmak durumunda kaldım. Yeri geldi eşim gececi olduğu için 2 3 gün aç da yattım. Gece yanımda kalmaya gelip uyuyordu sadece.
Daha yeni doğum yapmış bir kadına böyle davranılması çok zalimce, ben bebeğimi 9 ay karnımda taşımışım gün saymışım gelsin diye ki 40+4'de doğumum gerçekleşti. Daha ilk günden çocuk vermiyor kavgası olur mu? Bırakın da hasret gidereyim, bırakın da bebeğim adapte olsun dünyaya annesinin kucağında. Hani 40 gün boyunca gelir hiç vermem o zaman anlarım bu kavgasını ama daha ilk günden olacak şey mi, mahfoldu en güzel günüm.
Aklımdan atamıyorum o günü, hatırladıkça ağlıyorum. Eşim de hâlâ sen haksızsın diyor annesine hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor. Annesi yüzünden boşanmanın eşiğine geldik defalarca bu kavga da dahil. Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum bu hep böyle mi devam edecek, biz ne zaman tam anlamıyla aile olabileceğiz diye düşünmekten yoruldum.
Eşiniz ve kayınvalideniz terbiyesiz insanlar. Anneniz gelemez miydi yardıma ? Bir kayınvalideyle en çok tartışılan yer doğum sonrasıdır ve mümkünse doğumdan sonra asla ama asla kv getirilmemelidir.
Konu sahibi ona bagiran, onun morelini bozan (ki bos yere) insanlara güler yüzmü gösterecekmiste?
Ki benim bildigim lohusa kadin alttan alinmali. Kimsenin daha 1 günlük lohusa kadina bagirma hakki yok.
O güler yüz ve özür dilemeler es ve kv'dende gelmeli.
Ve lohusalikta yasanan olaylar asla unutulmuyor.
Ve asil sorun konu sahibin "defalarca bosanma esiginden geldik" dedigine göre, yine böyle kötü bir evlilikte bebek yapmasi. Gördügü gibi bebek evliligi iyilestirmiyor.
J jaunerouge Bir müddet annenlere gitmeni tavsiye ederim. Biraz soluklan. Esinede biraz dank etsin, yaptiklari.
Yani buradaki tek sıkıntı konu sahibinin unutmaması mı? Lohusa olan o ama depresyona giren kocası ve kayınvalidesi
Öz ablam doğum esnasında kayınvalide ve görümcesinin saçma sapan tavırları yüzünden, çocuğunu alıp da vermemeleri yüzünden öz çocuğuna ısınamadı.
Hicbir mantıklı açıklaması yok ama öyle oldu.
Tavsiyem de konu sahibinin bir an önce eşiyle beraber psikolojik destek alması. Yoksa büyüyüp büyüyüp iyice kapanmaz yaralara dönüşebilir.
Özellikle de vermemiş olabilirsiniz. bu çok normal. O bebeğin annesi sizsiniz. Elbette ki siz ne derseniz o olacak. Başkasını karıştırmayın.
Kaynanalar yardımcı olmak için gelinin yanında olsalardı böyle fesat tavırlar takınmazlardı. Onların amacı yardım değil.
Yardım etmek isteyen kadın "kızım yorulduğun anda bana verebilirsin," diyen kadındır, bebeği annesinin kucağından almak isteyen değil
.
Bu arada benim kızım 7 ay inanın abartmıyorum göğsümde uyudu. Herkes alışır yapma dediler. Ama kendiliğinden bıraktı kucağımda uyumayı. Alışmıyorlar yani. Onun şu anda en çok sizin göğsünüze ihtiyacı var. Bırakın doya doya kucağınızda uyusun.
Ufak bir olay değil ama ya kadına haksız yere bağırıp çağıra azmi.. Burada lahusa bir kadın alttan alıp anlayış göstermek zorunda değil ki. tavsiyeleriniz güzel. Ama her anne çocuğunu sürekli kucağında tutmak ister benim çocuğum 3 yaşında oldu hala onu okuyacağım kucağımda uyutmaktan mutluyum masala En azından burada konu sahibine hak veriyorum üzülmüş yok yere
Ufak bir olay değil ama ya kadına haksız yere bağırıp çağıra azmi.. Burada lahusa bir kadın alttan alıp anlayış göstermek zorunda değil ki. tavsiyeleriniz güzel. Ama her anne çocuğunu sürekli kucağında tutmak ister benim çocuğum 3 yaşında oldu hala onu okuyacağım kucağımda uyutmaktan mutluyum masala En azından burada konu sahibine hak veriyorum üzülmüş yok yere
Allah islah etsin ikisinide.bu ne kiskancliktir yeni dogmus bebegi tabiki anne yaninda ister.nefret ediyorum.bu tur insanlardan benim esimde dogum.yapinca limonun curugunu bahane edip beni aglatti.daha baska seylerde en zor donemde destek olmasi gereken eşler ama köstek oluyorlar masallah. Fazla muhatttap olmamaya calisin oda alisir bu duzene insalalh zamnlada hak verir size . gule gule buyut bebegini.
Valla bende tartışma yaşadığımdan en güzeli kimse olmayacak yanımızda ama bu sefer de çok zorlanıyor insanMerhaba arkadaşlar biraz uzun olacak şimdiden kusuruma bakmayın,
Başlıkta da belirttiğim gibi doğumumun ilk gecesi kavga ettik kaynanam ve eşim ile. İçimi dökmek için yazmak istedim sizlere de.
21 saat süren sancıdan sonra açılma olmayınca ve suyum geldiği için mecburi sezeryana alındım. Ameliyattan sonra emzirme faslından sonra bebeğin gazını kaynanam 10 15 dk uğraşıp çıkaramadığı için; anne istersen ver bir de ben deneyeyim dedim kucağıma alınca da bebeğim uyuyakaldı. Ben de bebeğimle hasret gidermek için kucağımda kalmasını istedim. Bu şekilde 3 4 saat kucağımda uyudu. Öğlen 1 de taburcu olana kadar da yatağında yattı. Yani kaynanamın bebekle vakit geçirme şansı oldu bolca. Eve geldik ben eve gideyim duşumu falan alayım akşam gelirim defi eşime. Beni evde yalnız bırakıp gittiler bi yarım saat kadar falan. Sezeryandan sonra bilirsiniz oturup kalkmak falan tek başına oldukça zor bir süreç. Onlar yokken zil çaldı eşimin teyzesi gelmiş zorla kapıya kadar resmen sürünerek gittim. Bu beni 2. Yalnız bırakışlarıydı. 1.si hastanede odada sancı çekerken çorba içmeye gittiler birlikte beni bırakıp. Neyse gece 11 gibi bebeğimi yine emzirmeye çalışırken sol göğsümde biraz durup huysuzlanınca pışpışlamak için göğsüme yatırdim sakinleşince sağ göğsümü de veririm diye. O esnada kaynanam ver istersen ben tutayım dedi ama emsin diye uğraştığımdan vermedim. Bu yüzden gidip mutfakta yüksek sesle söylenmeye başladı. Eşim de tavır aldı sanki özellikle kötü niyetle annesine vermiyorum diye. Bu sebepten kavga başladı ben çocuğu bilerek kaynanama vermiyormuşum vs. Sabah 5bucuga kadar bağırdı ufacık bebeğin yanında bebek de korktu haliyle. Ağza alınmayacak laflar da ekledi bağırışlarına. Yok oğlunun başını yakmış benle evlendirerek, yok ben kötüymüşüm diğer eltimden de. Ki isim okunmasina geldikten sonra yine eltimin dedikodusunu yapmaktan da geri durmadı. Eşimde beni suçlu buldu onunla da büyük bir kavga ettik. En çirkini de gecenin bi vakti kardeşim ve eşini de aramış bıktım ablanızdan diye cümleye başlayıp kendini acındırmış.
Bebeğim şuan 19 günlük, bu güne kadar da kendimede bebeğime de ben bakmak durumunda kaldım. Yeri geldi eşim gececi olduğu için 2 3 gün aç da yattım. Gece yanımda kalmaya gelip uyuyordu sadece.
Daha yeni doğum yapmış bir kadına böyle davranılması çok zalimce, ben bebeğimi 9 ay karnımda taşımışım gün saymışım gelsin diye ki 40+4'de doğumum gerçekleşti. Daha ilk günden çocuk vermiyor kavgası olur mu? Bırakın da hasret gidereyim, bırakın da bebeğim adapte olsun dünyaya annesinin kucağında. Hani 40 gün boyunca gelir hiç vermem o zaman anlarım bu kavgasını ama daha ilk günden olacak şey mi, mahfoldu en güzel günüm.
Aklımdan atamıyorum o günü, hatırladıkça ağlıyorum. Eşim de hâlâ sen haksızsın diyor annesine hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor. Annesi yüzünden boşanmanın eşiğine geldik defalarca bu kavga da dahil. Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum bu hep böyle mi devam edecek, biz ne zaman tam anlamıyla aile olabileceğiz diye düşünmekten yoruldum.
20 gündür kavga etmiyorum, sadece kaynanam farklı konularda her fırsatta tartışma çıkarma çabasında olduğu için ve hâlâ çocuğu istediği kadar kucağina alabiliyorken vermediğimi iddia ettiği için sorun yaşıyorum. Elimden geldiğince tartışmadan gurültüden kaçınma derdindeyim huzur istiyorum açıkçası. Ama sonu gelmiyor tartışmasam bile bi noktada dönüp dolaşıp aynı kavgaya dönüyor olay. İlk günki kavgada bile 1 yıl önceki tartışmaları hortlattı kendisi varın siz düşünün. Eşimin yeri geldi beni savunduğu zamanlar da oldu ama çoğunlukla annesinin gözyaşları baskın geldi. Kendisi dedikodumu yapıp bundan dolayı kırginlığımı belirtmeme bile kavga çıkarmış insan. Daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Belki dışardan olaylari büyüten ben gibi görünüyorumdur hak veriyorum sizlere de. Ama sabredilecek gibi değil gerçekten. Kaynanamın bu yüksek sesle tartışmaları yüzünden boşanmayı da düşündüm fakat daha kızım dünyaya yeni gözlerini açtı belki babası ona olan sevgisinden dolayı bir miktar daha olgunlaşır diye düşündüğümden acele edip kızıma karşı da bencillik etmek istemiyorum.Elbette öyle , ancak sıkıntılı bir evliliğe çocuk getiren anne babalar öyle kafaları estikçe , ya da olaylar yaşadıkça sürekli kavga edemez, hakları yok.
Taviz verecek ya da bosanacak , yolu yok. Yok gerçekten yok.
Sürekli.kavga ediyorlarmış 20 gündür ve haklı gören yok kadını. Ne yapsın , devam mi etsin kavgaya.
Her olumsuzlukta içimi ısıtan zaten bebeğimin varlığı, çok şükür Allah ona yetebilecek gücü bana verdi belki de büyük bir depresyona girmeyişimin nedeni bebeğimle kendim ilgilenmemdir.Size helal olsun diyorum öncelikle sezaryen yapmış biri olarak. Bana annem 20 gün kadar baktı sağolsun o acıyı sıkıntıyı yaşayan bilir ki siz kendiniz idare etmişsiniz bu sürede.. lohusalık döneminde benimde eltim ve kayınvalidem le sorunlarım olmuştu çok zor oluyor öyle sorunlar ama geçiyor ben kafama takıp en güzel anlarimı zehir etmiştim ama şimdi bebegim 2 yaşında ve o günleri hatırlayınca keşke düzelecek olaylar için o güzel günlerimi zehir etmeseydim bebeğimi daha çok aklıma kazısaydım diyorum. Bebeğinize odaklanin ve sadece kendinizi ve onu düşünün her sorun ve tüm olumsuzluklar geçecek siz anın tadını çıkarın. Şükredin yavrunuz yanınızda sağlıklı en büyük mutluluk bu. Sağlıkla kalın..
20 gündür kavga etmiyorum, sadece kaynanam farklı konularda her fırsatta tartışma çıkarma çabasında olduğu için ve hâlâ çocuğu istediği kadar kucağina alabiliyorken vermediğimi iddia ettiği için sorun yaşıyorum. Elimden geldiğince tartışmadan gurültüden kaçınma derdindeyim huzur istiyorum açıkçası. Ama sonu gelmiyor tartışmasam bile bi noktada dönüp dolaşıp aynı kavgaya dönüyor olay. İlk günki kavgada bile 1 yıl önceki tartışmaları hortlattı kendisi varın siz düşünün. Eşimin yeri geldi beni savunduğu zamanlar da oldu ama çoğunlukla annesinin gözyaşları baskın geldi. Kendisi dedikodumu yapıp bundan dolayı kırginlığımı belirtmeme bile kavga çıkarmış insan. Daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Belki dışardan olaylari büyüten ben gibi görünüyorumdur hak veriyorum sizlere de. Ama sabredilecek gibi değil gerçekten. Kaynanamın bu yüksek sesle tartışmaları yüzünden boşanmayı da düşündüm fakat daha kızım dünyaya yeni gözlerini açtı belki babası ona olan sevgisinden dolayı bir miktar daha olgunlaşır diye düşündüğümden acele edip kızıma karşı da bencillik etmek istemiyorum.
20 gündür kavga etmiyorum, sadece kaynanam farklı konularda her fırsatta tartışma çıkarma çabasında olduğu için ve hâlâ çocuğu istediği kadar kucağina alabiliyorken vermediğimi iddia ettiği için sorun yaşıyorum. Elimden geldiğince tartışmadan gurültüden kaçınma derdindeyim huzur istiyorum açıkçası. Ama sonu gelmiyor tartışmasam bile bi noktada dönüp dolaşıp aynı kavgaya dönüyor olay. İlk günki kavgada bile 1 yıl önceki tartışmaları hortlattı kendisi varın siz düşünün. Eşimin yeri geldi beni savunduğu zamanlar da oldu ama çoğunlukla annesinin gözyaşları baskın geldi. Kendisi dedikodumu yapıp bundan dolayı kırginlığımı belirtmeme bile kavga çıkarmış insan. Daha nasıl anlatabilirim bilmiyorum.Belki dışardan olaylari büyüten ben gibi görünüyorumdur hak veriyorum sizlere de. Ama sabredilecek gibi değil gerçekten. Kaynanamın bu yüksek sesle tartışmaları yüzünden boşanmayı da düşündüm fakat daha kızım dünyaya yeni gözlerini açtı belki babası ona olan sevgisinden dolayı bir miktar daha olgunlaşır diye düşündüğümden acele edip kızıma karşı da bencillik etmek istemiyorum.
Haklısınız ne kadar anlatsam sonuc değişmeyecek sonuçta eşimin annesi ve ona da sırtını dönemez hak veriyorum. En iyisi dallandırıp budaklandırmasına fırsat vermeden kavga gürültü olmadan,yavaştan mesafe koymak sanırımÇorba içmeye gitmeleri dışında yanlış düşündüğünüzü , buyuttugunuzu düşünmedim, söylemedim.
Demek istediğim, yeni bir bebek gelmişse dünyaya ona karşı sorumluyuz.
19 gündür kavga ediyoruz diye söyleyince , ben de buna gerek yok içinizde büyütmeyin. Unutmaya çalışın diyorum.
Çözümü yok kavganın çünkü eşiniz aileci. Ömrünüz tükenir , söz tükenir anlamaz.
Eşimle konuştum beni zorlamaması için, zaten zoraki samimiyet daha da batırıyor işleri. Umarım bu sefer mesafeli olmama müdahele etmez. Biraz aceleci hemen unutulsun, ortalik düzelsin istiyor eşim; eşime olan sevgimden ve saygımdan alttan aldım hep ama bu sefer kararlı olmam daha makul olur sanırım.Mesafe koymaya başlayın.
Ben doğumumda sizin yaşadıklarınızın çok çok azını yaşadım ama o kırgınlıklsr içimde.
Ben kayınvalideme ve kayınpederime mesafe koydum. Eşime de dedim bana asla ısrar etme. Sen naparsan yap beni zorlama. O günden beri bayramdan bayrama ararım yılda üç dört kere gideriz, komşu illerde olduğumuz halde. Onda da mümkün mertebe uzak duruyorum sohbet etmiyorum. Bir süre sonra pes ediyorlar. En azınfan onlarda bize mesafe koydular. Haftada bir torunlarıyla görüntülü konulurlar o kadar.
O dönem kalp kırmasalardı böyle olmazdı.
Yapacsk bir şey yok.
Dillendirmeden çaktırmadan mesafe koy.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?