Öncelikle aşka ve sevgiye inancım hiç kalmadı. Hatırlarsınız belki görüştüğüm çocuk bir anda görüşmeyi bırakıp, tanıştırıldığı 17 yaşında bir kızla evlenmişti (2 ay dolmadan ayrıldılar bu arada şu an boşanma aşamasındalar). Böyle biri çıktı fakat gerçekten sevmiştim değer vermiştim. Şu an 26 yaşındayım ve şimdiye kadar bu kişi dışında da hayatımda kimse olmamıştı. Doğal olarak artık erkeklere bakamıyorum baksam da etkilenemiyorum. Yaşıtlarım çoktan evlendi çocuk sahibi bile olmaya başladılar. Gelgelelim şu an çocukluğunu bildiğim birisinin ailesi tarafından şiddetle isteniyorum. Çocuk da ılımlı bakıp benimle görüşmek istiyor. Bu arada o benden bir yaş küçük fakat gerçekten bir çok kızın hayallerini süsleyen bir kişilikte, tipi de yolda görsem bu bana bakmaz derim öyle yakışıklı. Şu diğer tutulup kaldığım elemanla ne karakteri ne fiziği, yakışıklılığı karşılaştırılamaz bile aynı zamanda yeni makine mühendisi olmuş. (Diğerini de görseniz bu kız buna nasıl bakmış dersiniz ya neyse
) Sorun şu ki bu çocuk ailesi ile beraber yurtdışında yaşıyor, Almanya’da. Gerçi ailesi küçük bir kasabada çocuk Dortmund’da aile ile yaşamıyor yani ve ben hiçbir şekilde yurtdışına gitmek istemiyorum
Ki çocukla görüşsek etkilenir miyim onu bile bilmiyorum. Annemle her ne kadar sıkıntılar yaşasam da ailemi bırakıp o kadar uzaklara gitmek de istemiyorum. Çevremdeki herkes de akıllı ol bu çocuğu değerlendir bir daha karşına böyle biri çıkmaz yaşın geçiyor artık gibi cümleler kurup moralimi hepten bozuyorlar. Bu manipülasyonlara gelip bir hata yapmak istemiyorum ama bir yandan da haklılar sanki aşk, sevgi gidiyor en kötüsüne konuyor onu da gördük peki ya mantık evliliği ile hiç istemediğim halde yurtdışına gitmek çok mu mantıklı?