- 12 Nisan 2018
- 9.937
- 37.180
- 498
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Düğünüm olmadı ama soğudum. Bu hislerim geçer mi?
- Konu Sahibi Miaelle
- Başlangıç Tarihi
- 3 Nisan 2014
- 36.200
- 147.648
- 798
evli olmanız daha mantıksız.
o elalem seninle oturup ağlayacak mı peki? babana bunu sor.
kucağımda çocukla kapına geldiğimde daha mı iyi olacak de.
- 26 Ekim 2015
- 8.462
- 20.445
- 348
- 14 Kasım 2015
- 1.469
- 2.564
- 133
Benim kardeşim bile 21 yaşında evlenmek mi????? Bir kere karakterleri bile oturmuyor bırakın olgunlaşmayı. Sizin de aynı şekilde 20 yaşında yapacak dünya kadar şey varken niye evlenmek ? Gözünüzü seveyim yapmayın ya hiçbir şey dünyanın sonu değil. Ama mutsuz bir evlilik sorumsuz bir kocayı başınızdan atamazsınız. Siz ailenizle tekrar konuşun abinizi de yanınıza alın. Zaten o ailede akıl olsa 20 yaşındaki kızı evlendirmezler de neyse kızmıyorum muhtemelen o zaman kavuşamayan aşıkların kaçıçısını okurduk yine konu nasıl ayrılacağıma gelirdi
- 15 Ocak 2018
- 2.670
- 4.840
- 83
Düğünü iptal et ve evliliğin iptali davası aç...Son zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
- 21 Nisan 2015
- 2.464
- 3.769
- 133
Bence düğünün olmadan bunları görmen senin için iyi olmuş. Geç olmadan ayrıl hem abinde arkandayım diyor destekcin de var. Yıllarınu heba etmeden yol yakınken dön. Daha da çok gençmişsin yazık etme kendineSon zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
Son zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
Şimdiden böyleyse nişanlınız aynı evi paylaşmaya başladıktan sonra kimbilir ne hale gelir
Yaş 20 ne ki bu yaşta gez toz oku öğren
Pişman olacağın bir adım maalesef bu evlilik
Nikah mahkeme kararı ile düşer ayrılsanız
Aynı evde yaşamadığınız için
Baştan nasıl başlarsa sonu artarak öyle geliyor maalesef bazı şeylerin
- 9 Mayıs 2014
- 590
- 930
- 303
niye bu kadar acele ettiniz evlenmek için en güzel yaşlarınız halbuki
bir mesleğiniz var mı yoksa meslek edinin kendi ayaklarınız üzerinizde durun iyi düşünün eminseniz ayrılın adam nikah kıyıldı diye kendini salmış belli. ilerde pişman olup boşanmakla uğraşırsınız bir de hazır tam evli gibi değilken bu yanlıştan dönün kendinizi ezdirmeyin bu sizin hayatınız ailenizin değil abinizde arkadanızdaymış hem ne güzel ilerde çok pişman olursunuz yoksa
bir mesleğiniz var mı yoksa meslek edinin kendi ayaklarınız üzerinizde durun iyi düşünün eminseniz ayrılın adam nikah kıyıldı diye kendini salmış belli. ilerde pişman olup boşanmakla uğraşırsınız bir de hazır tam evli gibi değilken bu yanlıştan dönün kendinizi ezdirmeyin bu sizin hayatınız ailenizin değil abinizde arkadanızdaymış hem ne güzel ilerde çok pişman olursunuz yoksa
- 29 Ağustos 2014
- 5.131
- 17.411
- 448
- 33
- 3 Eylül 2012
- 21.854
- 57.513
- 798
- 2 Ağustos 2017
- 60
- 45
- 8
- 45
Son zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
Etkilemek istemem ama, nişanlıyken, yıllardır tanıdığım, flört ettiğim, sizin anlattığınız karakterde olan, bir adamla evlendim. Yıllarca bekledim belki düzelir diye düzelmedi. Sonra çocuk oldu. Çocuktan sonra, bu durumları daha da çok arttı.
Hayatımın hatasıydı. Boşanmaya çalışıyorum.
Kararı siz verin. Hayatı yaşayacak olan sizsiniz. İnsanların dediklerine takılmayın.
- 10 Ağustos 2009
- 26.179
- 18.338
- 823
Bence duygularına güven seni kötü hissediyorsa bu Beraberlik, Beraberliğin sonu kötü
O bu şu ne dediğini bakmadan
Kendine sor
Bu adamla ben gerçekten beraber olunca mutlu oluyor muyum
O bu şu ne dediğini bakmadan
Kendine sor
Bu adamla ben gerçekten beraber olunca mutlu oluyor muyum
Yoksa sinirlerimi zıplayıp sürekli beni sinir ediyor mu sorumsuzluklarıyla[album=medium]13934[/album]
Şimdi oyuncak mı ettin diyen anne babalar yarın sen evlenip rezil rüsva hallere girince ah vah yavrum keşle nişanlıyken ayrılsaydın şimdi evlisin olmaz derler hele bir de çocuğunuz olursa çocuk için sabret derler ne annenin ne babanın umrunda olmaz yaşadıkların.
20 yaşındasın hayat çok güzel evlenince alacağın sorumlulukla bir cafeye arkadaşlarınla gidebilmek bile lüks olacak. Ne acelen var yalvarırım burada ki kadınlara kulak ver hepimizin yaşanmışlıkları var, başka kadınların canı yanmasın.
- 31 Ekim 2017
- 370
- 569
- 23
- 37
- 1 Ağustos 2009
- 5.801
- 10.244
- 448
Son zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
Son cümlelerinize kadar bir şans verin demeyi düşünüyordum ama sonra pohpohlanma ile başlayan kısmı okudum. Bence kesinlikle ayrılın. Bunu kendinize yapmayın. Nasıl olsa nikahladım, bir deneyeyim demeyin. Anne babanız düğünden sonra boşanmamanız için çok daha fazla baskı yapacak. Bence baskı nispeten daha azken ayrılın.
- 28 Haziran 2018
- 2.748
- 3.784
- 48
Ben burda beni yargılayın diye konu açmadım ki? Herkes hayatını yaşamak istemeyrbilir ya da bişeylere doymuş olabilir o yüzden erken evlenmek isteyebilir. Bende bunu istedim. Çocuk lafını kabul etmiyorum bu yüzden. Olgunluk yaşta değil başta,eğer olgunluğum olmasaydı kendimi hazır hissetmeseydim zaten evlenmezdim. Bu durumu bozan da o oldu. Ben değil yani.
Evet yeni farkettim.
Yıllardır ilişki içinde olduğumuz için yürütebiliriz sandım. Ki ben yürütürdüm,sanırım o yürütemezmiş.
Hayır yoktu,çalıştığında kazandığı parasını bile gelip bana vermek isterdi,sende dursun tutumlu olalım falan derdi.
- 28 Haziran 2018
- 2.748
- 3.784
- 48
Hepiniz çok haklısınız ama ailemde büyük bir "erkek çocuk" ayrımcılığı var.
Yani bunu abim yapsaydı sorun olmazken. Benim yapmam çok büyük bir sorun oluyor ailem için.
Nikah iptalini araştırdım,karşı taraf hayatı etkilemeyecek bir yalan söylemediği sürece nikah iptali bulunmuyor,yani yapamıyorum. Abimin yanına gitmeyi düşünüyorum en azından onunla kalırım.
Yani bunu abim yapsaydı sorun olmazken. Benim yapmam çok büyük bir sorun oluyor ailem için.
Nikah iptalini araştırdım,karşı taraf hayatı etkilemeyecek bir yalan söylemediği sürece nikah iptali bulunmuyor,yani yapamıyorum. Abimin yanına gitmeyi düşünüyorum en azından onunla kalırım.
Benzer Konular
