Abim sorun etmiyor canım babam çocuk oyuncağı mı bu davetiyeler dağıtılıyor sen vazgeçiyorsun diyor bi anlık parladığımı sanıyor abimi bir şekilde dinlemeye çalışıyorum da babamı ikna edemiyorum evimi hazırladım bi eve girmesi kaldı düğünden sonra
Ailem insanlar ne der düğüne 2 hafta kalmış olacak iş mi yaptığın diyor işte ne yapıcam bilmiyorum
Ailene tüm duygularını açıkça anlat ve onun yaşayışını da anlat . Evlendikten sonra boşanıp gelmem mi daha mantıklı yoksa şimdi mi diye de bir sor canım. Abin sana destek sanırım abini de arkana al.
Bak canim sen akıllı bi kızsın aslında. Senin yerinde baskasi olsa yok ayrilamam artok deyip kaderine razi olmustu. Ama sende bi cesaret var bunun önüne kimsenin gecmesine izin verme. Daha simdiden telefon saklamasi demek hovardalik yapmayı da ihmal etmiyo demek. Ben 22 yasindayim ben bile evlenmek icin kucuk hissediyorum henüz. Elalemi falan salla ilerde elalem kurtarmicak seni o evin icine girip kapiyi kapattiginda elalem de dahil herkes kapinin disinda kaliyo. Bu senin hayatin kimsenin baskisina mudahalesine izin verme. Kararinin arkasinda dur bir ömür boyu aglamaktansa simdi ayrıl gitsin. Elalem ne der diye ömrünü mü çürüteceksin bu senin hayatin. Kac kere geliyosun dünyaya? 1 hayatimiz var bunu da elalemi dusunerek geciremeyiz! Valla soz konusu benim hayatimsa elalem hic umrumda olmaz. Kararli ol kararinin arkasinda dur ki kimse laf edemesin. Kendi kararinin arkasinda durandan herkes cekinir. Guclusun, sen bunu yaparsin. Go girl!
Yanlis anlamayin ama bence 20 yasinda bi erkegin tavir davranislari 10 yasindakiyle birebir.erkekler gec olgunlasiyor ve kadinla bi 10 yas arasinda olmali diye dusunuyorum.Son zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
Son zamanlarda içime dert olan bir konuyu paylaşmak istiyorum sizlerle. İyi kötü burada herkes birbirine destek oluyor ve mantıklı yorumlar geleceğine inanıyorum,umarım. Şimdiden okuyan okumayan herkese teşekkür ederim.
1 ay öncesine kadar İyi sayılabilecek hatta çok iyi sayılabilecek bir hayatım vardı,derdim vs yoktu fakat son zamalarda huzursuzum. Bana bir bunalma geldi ki sormayın hanımlar. Doyumsuz muyum yoksa mantıksız mıyım bilemiyorum ama bu aralar büyük bir buyran içindeyim,çöküşüm başlamış gibi hiasediyorum,içimden bütün mutluluklar gitmiş gibi. Öncelikle düğünüm henüz olmadı ama nikahım oldu. nikahın kıyılmasından itibaren eşim biraz daha bana karşı baskıcı olmaya kendini biraz salmaya başladı. Kendisi çocukluk arkadaşım yarım senedir de nişanlıyız. Nasıl anlatsam bilemiyorum geceleri takılmalar,arkadaşlarıyla karşıya geçip gezmeler,sabahlamalar,ara sıra alkol almalar ve bana bağırmalar,sesini yükseltmeler.. Değişik bir ruh haline büründü. Sanırım nikah onu biraz rahatlattı ve biz nikahtan beri her gün bu sebepler yüzünden kavga ediyoruz. Kızsam olmuyor güzellikle konuşsam olmuyor ağlasam yine olmuyor. Ne olursa olsun tamam deyip ertesi gün aynı şeyleri yaşamaktan bıktım usandım artık. Düğüne 2 hafta var. Ve ben ayrılmayı düşünüyorum ama korkuyorum,normal tepkiler vermiyor. Ve bu aralar telefon saklamaya başladı. Evlenince de böyle olmasından korkuyorum,hep böyle sorumsuz mu devam edecek. Çocuk düşünüyorum diyor ama attık hayattaki en çok istediğim şeyi bile erteliyorum çünkü bu durumdayken çocuk falan düşünemem,evladımın huysuz sorumsuz bir babası olmasını istemem. Ayrılmak istediğimi aileme söyledim; abim arkandayım ne olursa olsun diyor,annemle babam çocuk oyuncağı mı bu ayrılmak nedir diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sizce herşeyi gözden geçirmeli mi? Yoksa bir şans verip evlenmeli miyim? Bu arada yaşlarımız 20. O hep pohpohlanmaya alışmış birisi,annesi de öyle söylüyor,onu övüceksin pışpışlayacaksın diyor. Ben çocuk büyütmek için mi evleniyorum sanki. Çok inatçı. İstemediği birşey yaptığımda çıldırıyor ama kendisi yapınca ne olucak ki biraz anlayışlı olsana diyor. İnanın kafam çok karışık biraz uzun karışık yazdım ama müsait olan herkesten yorum bekliyorum. Vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim.
