Boşuna yazacağım belki ama ateşin çıktığında annenizi çağırdınız çünkü hastaydınız ve yardıma ihtiyacınız vardı.
Şuanda öylesiniz, direkt hasta değilsiniz belki ama ruh hastası bir eşle 5 yıldan fazladır yaşamak zorundayız kaldığınız için karar verme yetinizi,öz saygınızı kaybetmişsiniz. Ve yardıma ihtiyacınız var , tek başınıza adım atamayacak haldesiniz. Ailenizle konuşup onlardan yardım istemek zorundasınız birşeyler yapmak için.
Eminim anne babanız varsa kardeşiniz yaşadıklarınızı öğrenince size çok destek olup o evden çıkaracaklardır sizi. Utanmayın eşinizin sözlerini söylemekten utanması gereken şu değilsini çünkü.
evet kendi kendime adim atamayacak kadar gucsuzum. buraya yazilanlarda cok yardimci oluyor gercekleri gormede. ama sanki fiziken de birinin yardimina ihtiyacim var, bu kisi de ailem... onlari uzmek hic istemedigimden cekiniyorum. kararli olmaya calisip sonra konusayim diyorum, cunku soylersem barisma ihtimalim yok esimle, barisirsam annem babam cok kizacak bana ve uzuldukleriyle kalacaklar, ayni 2 sene once yaptigim gibi.. o zaman kufur soylememistim annemlere, sadece surekli kavga ettigimizi ve bana bosanalim dedigini soylemistim. bazen kaba kirici konustugunu soyledim..
sonra dusunuyorum, benim gibi yuzlerce binlerce kadin var, kocalari bizim sindirilmisligimiz sayesinde kafasina gore yasayip davranip bir de yanlarina kar kaliyor, susmamam lazim diyorum.
utanilacak birsey de yapmadim. haklisiniz ailemin destegine ihtiyacim var.