Duyarsız koca

sevilemedikk

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
24 Ağustos 2025
12
0
1
34
Iyi akşamlar kızlar.
Farklı görüş ve fikirlere ihtiyaç duyuyorum. Başkasının gözünden evliliğimin degerlendirilmesine ihtiyacım var. 7 yıllık evliyiz. Çocuk yok. İlk zamanlar düşünmedik. Sonra 1 düşük 1 kürtajım oldu. Bende kromozomal bir sorun olduğu ortaya çıktı. Tüp bebek tavsiyesi oldu doktorun. Bu zamanda çocuk dünyaya getirmek kötülükmüş gibi geliyor. Karı koca gezmeyi aktiviteler yapmayı severiz. Birazda alıştık canımız nereye isterse gitmeye. Konfor alanından çıkmakta istemiyoruz açıkçası.Eşimin ailesi her fırsatta torun istiyoruz baskısı yapar. Ailenin tek erkek çocuğu. Soyumuz devam etsin derdindeler. Ama biz çift olarak istemiyoruz tek taraflı değil. Hiç ailesinden destek görmedik tam tersi eşten beklenti içindeydiler. Kardeşi okuyor diye masraflarını onun karşılanmasını, özel ihtiyaclari olduğunda almasını, işini gücünü bırakıp kilometrecelerce mesafeden gidip onlara destek olmasını bencillik boyutunda hep talep ettiler. Eşim ailesine çok düşkün onların hic bir isteği, beklentisi ona fazla veya aşırı gelmiyor. Sen onlarin aile büyüğü değilsin, babası değilsin, tüm her sey senin sorumluluğunda değil. ( babası hayatta) Şimdi böyle yaparak beni kendilerinden itiyorlar. Gerçek ihtiyaç duydukları zaman bu kez benim içimden yapmak gelmeyecek diyorum. Ama tek kelime söyletmez. Kv nin gelini değil sanki rakibiyim. Benden daha fazla kimseyi sevemezsin modunda. Eşimi seviyorum onun hatırına çok kez duymazdan, görmezden geldim annesi ve kardeşinin bana karşı saygisizliklarini. Hep verici oldum. Çok şeyler yaşandı ama konuyu uzatmak istemiyorum. Artık onları görmeye tahammül edemez oldum. Aylardır aramıyorum. Bayramda memlekete gitmedim eşim yalnız gitti. Eşim onlara karşı yaptığım fedakarlığın ne kadar farkında bilmiyorum. Hiç ailesini kötülemem, yaptıklarımı yüzlemem, başına kakmam, onların hakkında iyi yada kötü yorum yapmam konularını geçirmem. Bu mesafeyi nasıl korumalıyım? Nasıl yönetmeliyim? Fazlasıyla herkese gösterdiğim ama karşılık bulamadığım saygıyı nasıl kazanmalıyım?
 
Konunun başı ve sonu ayrı yerlerde olduğu için başka bir sorun varda siz henüz farketmemişsiniz, yada farketmişsiniz ama asıl sorunu yazmamışsınız gibi duruyor.
Sanırım hepsini aynı konu içinde işlemek isteyişimden kaynaklı oldu. Asıl değerlendirme yapılmasını istediğim son paragraf. Başı detay oldu
 
Eşiniz kardeşine yardım etsin ama bu kadar da degil biraz kendini geri çekmeyi bilmeli sizi de dinlemiyorsa artık daha zor erkekler bir çekirdek ailesi olduğunu unutuyor bazen. Çocuk konusunda bir rahatsızlığınızın oldugunu bilmiyor mu ailesi
 
Biliyor. Bildikleri halde bu baskı. Sorun kendini geri çekmeyi bilmediği yerde başlıyor zaten. Boşanmak ve gitmekle tehdit ettim en son. O şekilde kendini geri çekti biraz ama bu kez beni buna mecbur bıraktın öfkesi hissediyorum tavırlarında
 
Neyin mecburiyeti neyin öfkesi ya ailesini bu kadar çok seviyorsa gitsin yanına bir ömür yaşasınlar
 
Saygıyı saygısızlığa tahammül göstererek elde edemezsiniz. Mümkünse saygısızlık yapıldığı anda hızlı müdahale ederek sınırınızı çizeceksiniz. Siz gitmeyerek aramayarak sınır çizmiyorsunuz, sorunlardan kaçarak mesafe koyuyorsunuz. İkisi arasında fark var.

Sorunlardan biride eşinizin şehirler ötesi aile sorunları çözücü yardımcısı gibi görünmesi. Siz de bunun lafını hiç etmiyorum diyorsunuz ama eşiniz lafını ettirecek biri değil zaten. Sorun burada sanki. Siz sadece eş ailesine karşı değil, asıl eşinize karşı söz sahibi olmak istoyorsunuz ama ortada olan bu gerçeği nedense buraya açıkça yazamıyor gibisiniz. Nedenini düşündünüz mü?
 
Neyin mecburiyeti neyin öfkesi ya ailesini bu kadar çok seviyorsa gitsin yanına bir ömür yaşasınlar
Onun sevdiği gibi koşulsuz ve onun gibi bağlılıkla sevmeni istiyor. Ama yaptığım tüm iyilik ve gösterdiğim anlayışa sabıra rağmen karşılık bulmayan, tatmin olmayıp daha fazlasını isteyen aileye daha fazla müsamaha gösteremiyorum. Gitmemeyi, görüşmemeyi ve aramamayı tercih ediyorum bu durum aramızda sorun oluyor. Açıkça dile getirmiyor ama tavırlarıyla yansıtıyor bunu. Onun karısı olarak beni savunması koruması gerekirken onlara karşı bunu ben kendi adıma yapmak zorunda kalıyorum ve bu sebeple ailesi tarafından kötü ilan ediliyorum
 

Önemli olan çocuk konusunda sizin ne istediğiniz. Ailesinden gelecek tüm hareketlerin parelel muhatabı eşinizdir. Bu konuda onların neyi söyleyip neyi söyleyemeyecekleri konusunda ayarı verecek. Ve boşanmayı gerçekten düşünmüyorsanız bu konuda korkutmak içinde olsa blöf yapmayın.
 
Eşiniz bencil ve nankör sizin yanınızda olmayan bir adamla ne kadar süre devam edeceksiniz böyle siz de iyice yıpranırsınız ne yaparsanız yapın sizi hiç bir zaman anlamayacak siz kötü onlar iyi olacak iyi düşünün taşının
 
Nasıl çizeceğim o sınırı? Bana böyle davranmaya hakkınız yok diyerek sitem etmekse, bunu sınır çizmek olarak algilayacak durumda değiller.
Eş ailesine karşı söz sahibi olmak gibi derdim yok aslında. Dediğiniz gibi eşimin beni onlara karşı gerektiği yerde savunması. Haklıyı haksızı görebilmesi. Beni inciten, koşulsuz onların haklı olduğunu kabul etmesi. Beni kendimi ifade etmek için onlarla gereksiz diyaloglara sokmaya mecbur bırakması
 
Eşimin tutumu zaten beni yıpratan şey. Yoksa saygıyı sevgiyi değer vermeyi bilmeyen insanlardan değer görmeyi beklemiyorum. Eşimin hatırına gösterdiğim çaba ve tahammülün yine eşim tarafından fark edilmesini, takdir ve değer görmesini istiyorum aslında. Bunu görememek o insanlara karşı beni öfkelendiren şey
 
Eşim bu konuda onlara gerekli açıklamayı yapsa da. Beni muhatap almayı tercih ediyorlar. Belki beni incitmek için yaptıkları bir durum bilemiyorum. Sırf bu konuyu sürekli açmaları bile yeterli oluyor onlarla görüşmek istemeyişime. Blöf kozu değildi gerçekten ayrılmayı istemiştim. Kendime saygımı yitirmek istemiyorum çünkü. Biraz çabasını gördüm tabi oda beni kaybetmek istemiyor ama ailesine karşı koymak onun icin her şeyden zor geliyor yetiştirilme tarzına kalıbına uymuyor çünkü
 
Arsız olan insana pek bir şey yapamazsınız. Yolun sonu az çok belli, cebelleşırken kendi tavrınız değişir. Sizde eş desteği de yok, ben 'asla laf söyletmez' lafınızı yanlış anladım. En azından size söz söylemelerine izin vermiyor diye düşünmüştüm. Burada sorununuz eşiniz kendinizde ifade etmişsiniz. Çift terapisini deneyin. Aslında eşinizin evliliğinizi dışarıdan bir gözle görmeye sizden daha fazla ihtiyacı var.

Aile için; eğer arsız, ne olursa olsun laf etmeye yüz bulabilen sınırı hiç olmayan insanlar değillerse; Onlar aynı şeyleri yinelemekten çekinmiyorken sizde geri kalmayacaksınız. Her lafa bazen ciddi bazen şaka yollu bir cevabınız olacak. Yeri geldikçe 'böyle söylemenizden rahatsız oluyorum lütfen bu konuyu bir daha açmayın' deyin. Ama hiçbir zaman saygısızlığı olduğu gibi ortada bırakıp, duygusal yükünü sırtlanıp evinize dönmeyin. Zor olan insanlarda ve zor olan ortamlarda bizim için gelişme şansı vardır. Bunu kullanmak ve denemeye devam etmek iyidir. Ancak bu size iyi gelmiyor ve zarar veriyorsa anlamsız bir mücadele olur tabi ki. Sizin anlama dair yoksunluģunuz zaten eşinizde düğümlenip bitiyor. Şahsen değerin anlaşılması için başka yönlerde değerden taviz vermenin en yanlış yol olduğunu ve çabayı takdir etmeyen bir insan için onun yönünden gelen sıkıntılara tahammül etmenin önemini yitirdiğini düşünüyorum.
Madem anlamıyor, çokta titiz davranmayın ailesine.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…