Ettim etmesine de, yine de sevemiyorum görünce yakın davranamıyorum maalesef, sinir oluyorum rahat tavırlarına, oturmaya geleceğiz diyorlar günlerden pazar, akşam 8' de geliyorlar, saat 9-10-11-12 halam sonra diyor ay bu saatte de gidemeyiz ki, oğlunun arabası var almaya gelmezmiş, 1-2 saat otururuz dedik ama bak saat kaç oldu diye gülüşmeler, sonra çantasından pijama çıkarıyor ben pijama getirmiştim yanımda diye, biz sabah işe gideceğiz kardeşim okula kimse yok evde onlardan başka, kalkmışlar kahvaltı yapmışlar oturmuşlar halam, babamın halası ve halasının kızı sonra gitmişler. Aynı şeyleri bizim sevgilimle ailelerimizi tanıştırma gecemizde de yaptılar, akşam geldiler misafir gibi, herkes ikramları hazırlar, bir oraya bir buraya koştururken biz, bi halam aaa benim tabağımda ondan yok, koşuyor mutfağa ben ondan almamışım diye, olacak iş değil yani.
Benim annem biz küçükken çok hastalanmış, babaannem çok uğraşmış annemle, annem bana bunları kim yapıyorsa (büyü, muska) felç olsun inşallah diye çıkmış ağzından birden, babaannem 2 sene sonra felç olup 19-20 sene o şekilde yaşamıştı. Kızları çok sert davranırdı, annem de herşeye rağmen kızı gibi, annemi her gördüğünde ah kızım diye ağlardı, kızları bişey dediğinde yine annemin gözlerinin içine bakardı, kafa sallardı ah ah der gibi..
Zor şeyler, Allah kimseye yaşatmasın. Şimdi büyüdüm, evlenecek yaşa geldim çok daha iyi anlıyorum annemi..