Herkes sizinle aynı düşünmek zorunda değil.Açık platform .Düşüncelerimi yazdım.Bana yazmak yerine konu sahibine telkinde bulunun.Siz anlayışlısınızdır.Ben de yıllardır engelli bir kardeşe sahip olduğum için hassas davranmışımdır ok
Yok olur mu versinler odunu kınasınlar sonra da bu kız gitsin intihar etsin
18 yaşında şu cümleyi kurmuş bir kıza abla nasihati yorumlar gerekli
Bahsettiğim arkadaşımdan biliyorum, tüm detaylara hakim olmasam da arada dertleşirdi, kızı tam tanıyı bilmiyorum ama ileri derecede zihinsel engelliydi, öyle ki doktorlar yürümesinin bile mucize olacağını söylemişler arkadaşım azmetti kızını 4 yaşlarındayken yürütmeyi başardı, eğitim almasını istedi ama onda da önüne bir sürü engeller çıktı çünkü kızı konuşamıyordu, açlık-tokluk hissi yoktu ve tuvaletini sadece beze yapabiliyordu, WC eğitimi verilmesi diye bir şey söz konusu değildi bu yüzden de özel eğitim veren okullar kızını kabul etmiyorlardı, İstanbul’da başvurmadığı özel okul kalmadı yıllar sonra bir tanesi günde 1 saat ve ebeveyn himayesinde olmak kaydıyla kabul etti.
Önceki konularını okumadım, doğrudur. Defalarca konu açma gereği duymasının sebebi, bunalması ve anlatarak içinden atmak istemesidir diye tahmin ediyorum. Aslında bi terapistle konuşup ona anlatsa daha iyi olucak onun için.
Kötü yorum yapmayacağım, yaşın küçük muhtemelen ama şöyle düşün. Toplumumuzda çok fazla engelli birey var ve bu artık alışılması gereken bir konu. Kardeşin ya da anne baban da böyle olsun istemezdi. İnsanlar baktığı için sen utanmamalısın. Ailene bir şey olursa da o zaman bunu düşünürsün. Yine de bakmak zorunda değilsin bana göre çünkü senin sorumluluğunda olan bir şey değil, zaten böyle düşünmeye devam edersen bakma da.
Bahsettiğim arkadaşımdan biliyorum, tüm detaylara hakim olmasam da arada dertleşirdi, kızı tam tanıyı bilmiyorum ama ileri derecede zihinsel engelliydi, öyle ki doktorlar yürümesinin bile mucize olacağını söylemişler arkadaşım azmetti kızını 4 yaşlarındayken yürütmeyi başardı, eğitim almasını istedi ama onda da önüne bir sürü engeller çıktı çünkü kızı konuşamıyordu, açlık-tokluk hissi yoktu ve tuvaletini sadece beze yapabiliyordu, WC eğitimi verilmesi diye bir şey söz konusu değildi bu yüzden de özel eğitim veren okullar kızını kabul etmiyorlardı, İstanbul’da başvurmadığı özel okul kalmadı yıllar sonra bir tanesi günde 1 saat ve ebeveyn himayesinde olmak kaydıyla kabul etti.
Hayatınız boyunca size anne diyemeyecek, kişisel ihtiyaçlarını dahi tek başına karşılayamayacak evladınıza bakarken sizin de psikolojiniz kalmıyor maalesef.
Benzer şeyleri bedensel engellilerin aileleri de yaşıyor, biz toplumca engellilere karşı henüz bir bilince ulaşamadık ne yazık ki
imtihan dunyasindayiz kimimiz sagligiyla kimimiz maliyla kimimizde evladiyla . ablan cok sansliymis sizin gibi merhametli ailesi oldugu icin annen ve sen Rabbimden ahirette mukafatinizi alicaksiniz insallah18 yaşımda ablamın kanseriyle sarsıldı ailemiz tam bakıma muhtaç biri haline geldi. O zaman kanser bu kadar yaygın değil herkes bulaşıcı hastalık muamelesi yapıyordu. İki tanede dünya tatlısı yeğenim vardı küçükler daha biri 3 diğeri 5 yaşında. Ablama annem bakıyor ama yaşı var. Yani her an annemde ölebilir düşüncesi var. Annemin birşey söylemesine gerek yok ona bişey olsa ablama ben bakıp olurda ablamada bişey olursa yeğenlerime anne olurum psikolojisindeydim. Hastalığı boyunca yapamadığı anneliği ben yaptım. Utanmak yerine onunla gurur duydum.
18 yaş diyorsunuz ya insan 18 yaşında ergen filan değil tüm sorunları sırtına yükleyebilecek yaşta.
Ha tek fark çocukluktan beri maruz kalıyor belki onun travması olabilir. Ama vicdan,merhamet,sevgi,iyilik bunların hepsinin olabileceği bir yaşta konu sahibi.
Allah konu sahibine de versin ne diyebilirim ki
bu dunyanin gecici oldugunu zaten bir kavrasak sorun olmayacakta sanki hic ölmeyecek hic hasta olmayacak gibi ysiyoruz hergunumuze sukretmemiz lazim saglimiz yerindeKendini onun yerine koysan onun ne acılar ne zorluklar çektiğini anlasan inan hayata küsersin, gerçekten zor şeyler. Biz toplum olarak engelli bireylere hoşgörü ile yaklaşırız kimse aşağılama amacı ile bakmaz "ah yazık yavrum" der gibi bakar. Kardeşinin yanında olmak ona destek olmak yerine bunu yapmak çok üzücü.
Otizmli çocuğuma ‘kardeş yap düzelir ona iyi gelir hem sana bişi olsa kardeşi sahip çıkar ‘diye baskı görüyorum bak işte senin gibide çıkabilir tam olarak millet bana bunu söylerken anlatmaya çalıştığım buydu. Emin ol kardeşinde senden nefret ediyordur
imtihan dunyasindayiz kimimiz sagligiyla kimimiz maliyla kimimizde evladiyla . ablan cok sansliymis sizin gibi merhametli ailesi oldugu icin annen ve sen Rabbimden ahirette mukafatinizi alicaksiniz insallah
Herkesten sizin verdiğiniz gibi tepki vermesini bekleyemezsiniz hayatta karşılaştıkları zorluklara. Siz daha güçlüymüşsünüz, iyilik ve merhamet doluymuşsunuz bravo.18 yaşımda ablamın kanseriyle sarsıldı ailemiz tam bakıma muhtaç biri haline geldi. O zaman kanser bu kadar yaygın değil herkes bulaşıcı hastalık muamelesi yapıyordu. İki tanede dünya tatlısı yeğenim vardı küçükler daha biri 3 diğeri 5 yaşında. Ablama annem bakıyor ama yaşı var. Yani her an annemde ölebilir düşüncesi var. Annemin birşey söylemesine gerek yok ona bişey olsa ablama ben bakıp olurda ablamada bişey olursa yeğenlerime anne olurum psikolojisindeydim. Hastalığı boyunca yapamadığı anneliği ben yaptım. Utanmak yerine onunla gurur duydum.
18 yaş diyorsunuz ya insan 18 yaşında ergen filan değil tüm sorunları sırtına yükleyebilecek yaşta.
Ha tek fark çocukluktan beri maruz kalıyor belki onun travması olabilir. Ama vicdan,merhamet,sevgi,iyilik bunların hepsinin olabileceği bir yaşta konu sahibi.
Allah konu sahibine de versin ne diyebilirim ki
