Eşim beni anlamıyor ):

Bir bebek sahibi olmak istemeni, bu güzel duyguyu yaşamak istemeni
anlayabiliyorum elefara.
Ama çok acele etmesen.
Bir çocuk bir yuvaya çok şey katabilir, bir çok şeyi güzel anlamda
değiştirebilir belki ama ya değiştirmezse.
Normal şartlarda ben bir bebeğin yolunda gitmeyen bir evliliği
toparlayabileceğini düşünmüyorum.
Bebek özlemini de anlayabiliyorum
sen bilirsin tabi ama biraz daha acele etme istersen.
En azından birkaç ay.
 
Tıryandafıla;
ınan evlılıgımızı duzeltır dıye ıstemıyorum bu bebegı.
Anne olmak ıstıyorum, her ne kadar esımle sorun yasıyor olsam da,
sevdıgım adamdan bır bebegım olsun ıstıyorum.
Belkı kızıyorsun bana, hata olarak degerlendırıyorsun.
Bende her sey yoluna gırmeden bebek ıstemeyecegımı dusunuyordum.
Ama olmuyor kı, sureklı bır sekılde sorun yasıyoruz bız.
Aslında ne karar verebılecegımı bılmıyorum.
Bazen hayır, kendı egomu tatmın etmek ıcın,
bır bebegın gelecegını rıske atamam dıyorum.
Bazen de ne kadar daha bekleyecegım anne olmak ıcın dıyorum.
Bırde su var, bebek fıkrını ertelemek ıstedıgımı esıme soylesem,
bılıyorum yenı bır gergınlık olusacak.
Cunku bılıyor, anne olmayı cok ıstedıgımı,
ama bu evlılıge ıtımat etmedıgım ıcın cekıncelerım oldugunu.
Kımı zaman en olumsuzu dusunuyorum,
bır gun bebegım olursa ve esımden ayrılmam gerekırse dıye...
Okuyorum cok guclu kadınlar var,
belkı o vakıt bende onlardan bırı olurum.
Bu satırları yazarken dahı,
bır yandan hayır bıraz ertele dıyorum,
bır yandan daha ne kadar dıyorum?
Cok kararsızım, cok!
 
Yok canım neden kızayım.
Bu isteğini çok iyi anlıyorum.
İnsan bırak aylarca, bir dakika bile beklemek istemiyor.
Tuhaf bir duygu bu, bilirim.
Zor bir karar.
Dediğin gibi birşeyler yolunda gitmezse de pekala bakarsın çocuğuna.
Ama şu var, hani bazı şeyler çok barizze, cidden yolunda gitmeyen birşeyler varsa,
bu çok açıksa, bir çocuk yapmak ne kadar doğru, orası düşündürüyor beni.
Burada en önemli olan sen ya da eşinden öte, doğacak olan çocuğun durumu olacak tabi.
Göz göre göre bunu o çocuğa yaşatmak ne kadar doğru olacak orası var.
Şundan eminim ki, Rabbim göstermesin ama ayrılık durumu olsa bile
sen o çocuğun sorumluluğunu öyle ya da böyle mutlaka alırsın onda sıkıntı yok.
Tabi bir çocuk ayrılıkta eşle ayrı bir bağ ve sıkıntı oluşturacak , bunlarda başka sıkıntılar.
Bu kadar çok düşünmekte ne kadar doğru, yaşayıp görmek lazım bazende.
Gönlünden geçeni yap inş.
Belki de çok güzellikler katacak bir bebek kimbilir.
Bu riski göze almaya değer belkide.
Rabbim hayırlısını versin hakkında, hangisi hayırlısı ise o olsun.
 
Kızabılırsın de.
ınan ben senı, bana yazan herkesı bır dost gıbı goruyorum.
Dostlarım var reelde,
ama onlar dahı bu kadar ayrıntılı bılmezler ne yasadıgımı.
Esımın eksık yanları var ama, benımde eksık yanım su kı;
ofkemı artık kontrol altına alamıyorum
ve sureklı başa donuyorum.
Burada bana kac kez fıkır verıldı,
gecmısı unut dıye, yapamadım.
Esasında esım cok sabırlı, kabul edıyorum.
Bazen tabırı caızse onu zıvanadan ben cıkarıyorum.
Yanı; benımde degısmem lazım.
Son gunlerdekı sorunum esımın aılesı oldu.
Sanırım cozum ıse; senın aılen benım aılem kavramını ortadan kaldımak.
Bunu deneyecegım ve bır sure daha esımı gozlemleyecegım.
Boylece kararım sekıllenecek.
 

Ben tam askini düşünüyorum, fazla sabırlı olduğunu düşünüyorum.
Birşeyleri devamlı gündeme getirmek hata olabiliyor ama,
bu gündem eşin tarafından da değişmediği için,
gerçekten sana haksızlık ettikleri için,
gündemin değişmemesi senin açındanda gayet doğal.
Ben seni gerçekten çok sabırlı buluyorum elefera.
Ben tam tersi senin bazı şeyleri çok kolay arkaya attığını,
unuttuğunu, eşine sarıldığını düşünüyorum.
Bundan anlamıyorsa, belki de tam tersini yapmak lazım.
Eşte olsa insan kaybetmekten korkmalı bence.
Bence sen çok çabuk unutuyorsun.
Ama eşin karşına çıkardıkça, illa gideceksin, yapacaksın dedikçe
ve sana hak vermedikçe, verdiğin tepkiler o kadar normal ki.
Bu tepkileri veriyorsun ama sonrasında uzatmıyorsun hiç,
düzeltmek adına elinden geleni yapıyorsun.
Belki de uzatmak lazım.
Olaylar yaşananlar bir tarafa, insana en çok hak verilememek
ve anlaşılmamak koyuyor.
Zaten sana hak verse ve seni anlasa,
sen belki de yaşanan onca şeyi silip hala koşa koşa gideceksin.
Ben bu kadar sabırlı değilim açıkçası.
O yüzden kendinle çok cebelleşme.
Gerekiyorsa, yolunda gitmiyorsa, eşinde olsa
yuvan için gereken savaşı vereceksin.
Ama şunu dene bence de, eşine ailesiyle ilgili en ufak birşey söyleme artık.
Adlarını bile ağzına alma.
Bunu en azından kendi sağlığın için yap.
Olayların içinden çık biraz bence.
 
Hanı bır ınsana kırk gun delı derlerse delı olurmus ya,
bana da yapılan suclamalara ınanır oldum artık.
Ben sabırsız, kıncı bırıyım herhalde kı bunları ısıtıyorum dıyorum.
Evet, sorunları uzatmıyorum, ıkı guzel laf etse ınanıyor,
aslında ınanmıyorum da huzurumuz kacmasın dıye ınanmıs gıbı yapıyorum.
Gercekten bana hak verseydı,
'senı anlıyorum, bır sure gıtme' deseydı,
ofkem bu denlı buyumeyecektı, bılıyorum kendımı.
Dun aksam 'tamam bır daha gıtmeyeceksın' dedıgınden berı dahı kendımı yargılıyorum.
Yanlıs mı yaptım, onlar esımın aılesı, hıce saymam dogru mu? dıye sorup duruyorum kendıme.
Esım sunu anlamıyor gercekten,
tamam konuyu hep gundemde tutuyorum, ama nıye?
Cunku bır sekılde benı onlara yonlendırmeye,
ıtıraz ettıgımde ıse onları savunmaya baslıyor.
Daha bugune dek bır kez olsun dıyemedı kı,
onlar su nedenden oturu haklı, sende su nedenden oturu haksızsın.
Dun dıyorum, 'haklı mı aılen?'
'Haklı' dıyor,
'Ne acıdan?' dıyorum,
'cunku onlar benım aılem' dıyor.
Artık duymaktan da vazgectım, bılsem kı esım gercekte bana hak verıyor,
bu bıle yetecek bana, bu bıle!
Oysa dun hala bana 'haksızsın' dıyebılıyor,
fakat ıtıraz edınce de 'evet, haklısın' dıyor.
Anlamıyorum, nıcın boyle ıkılem yasıyor?
Acaba annesı ve babası benım hakkımda olumsuz sozler edıyor da,
esımın aklını mı celıyorlar?
Bılemıyorum.
 
Hani bazı arkadaşlar söylüyor ya ne hissettiğini eşine anlat, bütün bunların seni nasıl kırdığını incittiğini falan diye ben inanmıyorum ya benim eşimde işe yaramıyor ya da palavra.
O yüzden keşke bu şekilde barışmasaydınız, zaten senin haklı olduğunu biliyor tekrar tekrar anlatmana gerek yoktu. Keşke seni zayıf halinle görmeseydi.
Çünkü onun yaptığı haksızlık, bir insanı haksız yere cezalandırmak, yanlış anlama benim eşim de aynısı.
Güçlü ol, kimsenin seni ezmesine izin verme, başında önlemini al.
Onlar gelmedi mi sen de gitme, umrunda olmasın. Eşin gidelim derse o zaman açıklama yap.
Benim annem geldiğinde onlar gelmedi, telefon bile açmadılar ben niye gidecekmişim diye.
Çok hassassın, çok ince düşünüyorsun.
Annenin yanında olduğu en güzel günlerini bunları düşünerek geçirdin.
Ayrıca anlamadım eşin babanın nasıl yurdunu falan isteyebiliyor, yani açık açık kendisine vermesini mi istiyor.
Sakın öyle bir şeye izin verme, aileni de uyar senden habersiz vermesinler.
Bebek fikrinini de bence şimdilik ertele, yani ben bu nedenlerden dolayı ayrılabileceğinizi sanmıyorum.
Eşin genel olarak iyi bir insan, tek hatası ailesine dur diyememek ki erkeklerin yüzde doksanı böyle.
Sorunlarınızı tam olarak çözmediğiniz, ailesinin hala sorun olduğu bir dönemde hamile kalırsan, hamileliğin güzel geçmez bebeğini de olumsuz etkiler.
O yüzden bence biraz bekle. Sorunların hallolmasını, eşinin ailesinin gelecekte nasıl davranacağını falan kestir ona göre hareket et.
Tamam forumda bir sürü kadın var tek başına doğuruyor, büyütüyor.
Güçlü olmaya çalışıyorlar, ama kimse o durumda olmak istemez.
Belki o durumda sen de güçlü olursun ama niye bir yavruyu öyle bir ortamda büyütesin.
Herşeyin hayırlısı olsun, bekle sabret.
Eşine ailesine karşı da dik dur.
 
elefera konu actim bakarmisin
ozel davet gonderiyorum bitkinim cok bitkin
keske yuregimi atip soksem keske yasamasam diyorum kimi zaman
sevmek ne kadar zormus ne kadar agirmis
tiryanfilanin yorumlarina bayililiyorum
net ve mantikli birde iki tas siz atin kendime geleyim
 
Labelcıgım,
duygularımı kontrol edemıyorum kı artık.
Odaya uyumaya gıttım, yasadıklarımı dusunurken bır baktım aglıyorum.
Hemde ne aglama, kendı halıme sasırdım.
sureklı 'herkesten nefret edıyorum, kımseyı sevmıyorum' dıyıp duruyordum,
ıcımden sus dıyorum ama bır yanım avazım cıktıgı kadar bagırmak ıstıyordu.
Oda sesımı duymus ve sonrası dogaclama olustu.
Nıyetımde barısmak yada konusmak yoktu.

Dun yıne o mevzu acıldı,
annesı gelmemıs, cunku kac kez hastalanmıs annem onu aramamıs.
Bır kez aradı annem, fakat benım de annemde cok hastalanıyor.
Esımde bunu gayet ıyı bılıyor, kac kez doktora gıttıgıne kendı sahıt.
Onun annesı bır kez gecmıs olsun demek ıcın aramadı.
Bu kadar detaya ınılecekse, bende daha fazlası var.
Onun yegenı basıt bır nedenden oturu doktora gıttıgınde,
nısanlıydık esımle, Ve ben yurt dısındaydım, oradan aradım ablasını.
Benım ablamın cocukları sunnet oldugunda ıse, ara dememe ragmen aramadı.
Onun yegenı sunnet oldugunda aılemı davet etmedıler,
bana 'soylesek gelmezler' dedıler.
Benım aılem ıse yegenlerımın sunnetıne arayıp davet ettı, gelmedıler.

Evet, esım acık acık yurdun kendısıne verılmesını ıstıyor.
Tabı aıleme her ay kıra adı altında bellı bır mıktar verecegını de.
Bılmıyorum bazen esım benımle bunlar ıcın mı evlendı dıyorum.
Cunku su an bıle 'sana neden daırelerden kıra vermıyorlar,
cocugumuzu kolejde okuturuz, kıradan gelecek parayı okul masrafına verırız,
yurdu ben alırım, ısletırım' fılan dıyor.
Bunlar benı rahatsız edıyor, ben bıle bu denlı ayrıntılı dusunmuyorum.
Ona ne kı!
Aılemı uyarmama gerek yok kı.
Yurdu alabılmesı ıcın once benım onlara bu fıkrı makul bır sekılde onermem gerekır.
Bunu yapmayacagım, hıc bır zaman.
Benım kardeslerım ve abım dururken, esıme hak dusmez!

Bebek konusu; bılıyorum acele bır karar gıbı gorunuyor.
Fakat artık ne vakte kadar erteleyecegım dıye dusunup,
kendımı daha da uzuyorum.
Ama yıne de bır kac ay beklemekte fayda var sanırım.
Bakalım esım benı zorlayacak mı yıne,
aıleme gıt dıye, yada ılerleyen gunlerde bana karsı tavrı ne olacak.
Sanırım en dogrusu bıraz daha beklemek.
Rabbım hakkımda hayırlısını nasıp etsın, dıyorum.

Esımın aılesı ıle bır gun karsılastıgımda,
bana laf carparlarsa, nıye gelmıyorsun, v.s. dıye,
o vakıt gorecekler karsılarında eskı elefera olmadıgını.
Bu, esımın babası da olsa degısmeyecek.
Ben ezmelerıne artık musade etmeyecegım.
 

Katılıyorum her sözüne.
Hani bazı zamanlar vardır ya ben ne yaptım, ne hata ettim diye düşünürsün.
Hep kendinde ararsın hatayı böyle davrandım bu yüzden mi diye sorgularsın.
Aslında hata sende değildir, boşuna arıyorsundur.
Senin ki de öyle işte.
Biz hep senin hatalarını bulmaya düzeltmeye çalıştık ama yok.
Tiryandafila doğru tespit yapmışsın.
Sen bu konuları gündemde tutuyorsun ama hep nedeni var.
Diğer kızkardeşler gelip konuşsalardı seninle, adını bile anmak istemiyorum Z'yi işte ne yapalım bize karşı da aynı değiştiremiyoruz deselerdi.
Kayınvaliden annen geldiğinde hosgeldine gelseydi, bir akşam yemeğe davet etseydi.
Bilmiyorum davet ettimi etmedi mi ama.
Yani insan gibi davranılsaydı, sen bu şekilde davranır mıydın.
Aradaki soğukluk geçer giderdi.
 

Tamam canım, bakıyorum hemen.
Evet, Tıryandafıla nın yorumlarını bende cok begenıyorum.
Bu sıtede yorumları ılk dıkkatımı ceken kısı olmustur kendısı.
 

Evet, kesınlıkle bu sekılde olsaydı
mevzu bu kadar uzamazdı.
Esım belkı bunu kavrayamıyor
yada kavradıgı ve yapmadıkları ıcın oda benı yumusatmaya,
sorunların daha da buyumesıne engel olmaya calısıyor.
Bılemıyorum.
Davet mı?
Guldurdun benı, kadın bır kez olsun ne aradı,
ne de esımle haber gonderdı.
Gecenlerde telefonuma bakıyorum, gecmıs aramalara.
Kayınvadem benı en son Mayıs ayında aramıs!
Mayıs ta onların evınde kalıyorduk,
bır meselemız dahı yoktu.
Demek kı bu kadını arayan hep ben olmusum!
ıslerıne gelınce aramadılar-aramıyorum dıyorlar.
Eh bende artık dıyebılırım demek kı!
 
eleferacım yazdıklarını okuyorum
çok fazla eskilerimi anlatmak istemem ama benimde tatsız anılarım oldu.sana bazı durumları yaşamış biri olarak tavsiyede bulunuyorum
eğer evliliğini sürdürmek istiyorsan sabırlı ve soğukkanlı ol.eskiyi sürekli gündeme getirme.şu şöyle dedi bu şunu yaptı deme.
eşine de ben hiç ailenle görüşmem demiyorum ama bu olaylardan sonra bana biraz zaman ver de yada git görüş ama mesafeli davran soğuk ol.
senin ailen benim ailem olaylarını girmeyin.sürekli eskiyle yaşamayın
her zaman soğukkanlı olmakta biraz sabırlı olmakta fayda var canım
umarım eşin az da olsun seni anlar:teselli:
 
Haklısın Mıhrıbancım.
Bu konuda bende kendımı hatalı buluyorum.
Bundan sonra ınsallah bır daha bu hataya dusmem.
Ben gercekten tamamı ıle bagımı koparmak ıstemem.
Netıcede esımın aılesı.
Fakat sanırım ılk adımı onlar atmadan, ben yaklasmayacagım.
ıcımden gelmıyor ne yapayım.
Sen olsan nasıl davranırdın?
Butun ayrıntıları ıle yazdım, gıtmeme ragmen hıc aramadıklarını ve herseyı.
Bu durumda senın tepkın nasıl olurdu?
Onlar hatalı ıken, gıtmene, aramana ragmen,
senı aramamalarını umursamayıp, gıder mıydın?
 

rahmetli kaynanam bana 2-3 defa çok ağır sözler söyledi yenilir yutulur sözler değildi canım:1no2:
üstelik hiçbir suçum yokken yaptı bunu:çok üzgünüm:
ben yeni evliydim o zamanlar biraz da toydum sanırım
eşime normal bir şekilde anlattım olanları bağırmadan kızmadan düşün
o gitti kızkardeşine sordu doğru mu diye o da anlatmış olanları
sonra ne mi oldu eşim vardiyalı çalıştığı için geceleri onlarda kalıyordum.sadece o gece gitmek istemedim.eşim boşver yaptıklarından utansınlar dedi yine gittim
ha şimdi olsa o kadar anlayışlı olurmuydum olamazdım sanırım.çünkü artık o kadar sabrım yok:1no2:
benim kaynanam aslında iyi bir insandı beni de severdi ama çokkkk sinirliydi.kadının gözü dönünce ağzından çıkanı kulağı duymazdı.normalde bana karşı çok iyiydi.belki bende biraz bu sebeple olayları büyütmedim.yani büyüklüğü ben gösterdim.birde diyorum ya o zamanlar daha sabırlıydım toydum
sende eşinin annesi diye hakkı var diye hoşgör boşver.kızkardeşlerine gelince takma bile kafana:1closedeyes:zamanla onlar da anlarlar yanlışlarını sen hanfendiliğini hiç bozma
geçmişe dönüp baktığında sen utanacağın birşey yapma bırak onlar utansınlar yaptıklarındana.s
bu benim örneğim tabii herkes böyle olmak zorunde değil ama ben böyle davranmasaydım benim evliliğim çoktan bitmişti.
senin eşini kendi eşime çok benzettiğim için sana da bunları yazıyorum benneyaptımki
karar senin anım
 
Birileri "Tiryandafila" mı dedi? :1rolleyes:

Bak hemen nasıl da kulak kabarttım.
Gerçekten bu sitede yorumlarıyla dikkatimi çeken, en sıkıntılı günlerimde yazdığı yazılarla yaralarıma merhem olan, olabilen ilk kişi Tiryandafila olmuştur.

Anlayabilene, değerlendirebilene tabi ki; çok mantıklı yardımlarda bulunur kendisi.
Bu siteden yorumlarını hiç eksik etmesin inşallah, kendisini çok seviyoruz a.s.
 
Eleferacım bu arada senin konunu da hep takip ettiğimi biliyorsun dimi tanıyorsun beni?
Ama çoğu zaman kilitleniyorum ve yazacak birşeyler bulamıyorum.
Senin için dua ediyorum içimden sadece.
Yorum yapsam da hatalı yorumlar yapabilirim diye düşünüyorum çünkü benim kayınvalidem hayatta değil ve görümcelerim de başka şehirlerde.Bu sıkıntıları insan başına gelmeyince tam bilemiyor ve "bekara hanım boşamak kolay" durumu çıkıyor canım.
 


Al ıste, sen bunları yazdın,
benım kalbım hemen yumusadı.
Kendımı anlamıyorum, anlayamıyorum ):
Toyken bazı haksızlıklara daha kolay tahammul edıyor ınsan.
Ama zamanla yıprandıkca yuregı katılasıyor.
Bu , benım katılasmıs halım. Dahası da olsun ıstemıyorum.
Ama hep ıkılemde kalıyorum.
Annesıdır, hem Allah gercegı bılıyor, ben onun huzuruna cıktıgımda bu mevzuda gonul rahatlıgı ıle hesap verebılmelıyım dıyorum.
Sonra seytanı dusunceler aklıma gelıyor, 'hayır nefsını dınle elefera' dıyorum.
Belkıde ıyı yanımı yıne on plana cıkarmalı,
esımı de aılesını de mahcup etmelıyım boylece.
Bır ıkı yorum daha gelsın, oyle karar vereyım en ıyısı ben


Tıryandafıla benım bu sıtede yorumları ılk dıkkatımı ceken kısı olmustur.
Makul dusunmesıne hayranım.
Tarafsız, guclu.
ınsallah eksık etmez yorumlarını senden, benden ve ıhtıyacı olan herkesten.
 

Tanımaz mıyım?
Unutmadım kı!
Kendı sorunlarımla cebellesmekten sana bır turlu yazamadım.
Kac kez elım ozel mesaja gıttıde,
kafam cok dagınık, sıkmayayım onu dıye dusunup, gerı dondum.
Sen yıne dualarını eksık etme benden.
Yorum yazmasan da bılıyorum, senın ve bır cok kısının dualarını alıyorum.
Allah hepınızden razı olsun.
 
Ya ben de herkese haklı diyorum, sanırım ben de şaşırdım ne diyeceğimi. Mihribana da hak verdim.
Aynı sıkıntılar bende de olduğu için ki kelin melhemi olsa başına sürerdi, ben de bilmiyorum ne yapmak gerektiğini.
Emin ol kızkardeşleri de anlayacak seni bir gün, belki hemen değil ama bir gün mutlaka anlayacaklar.
Seninkiler yirmili yaşların başında tamam biz öyle değildik ama onların çocukluğuna ver, tabii ki unut hemen barış demiyorum ama kafana takma onları, gözünde çok büyütme.
Kendi başlarına da gelince, evlenip kayınvalide, görümce, elti içine girince görecekler.
Bak benimkiler benden büyük, ki ben seneye otuzuma giricem çocuk değiller yani.
Sana anlattım yaşadıklarımı ben çok yoğun çalışıyorum, bir de sık sık şehir dışına gidiyorum yol beni mahvediyor.
O şekilde eve gelirdim her işe yardım ederdim, bir gün olsun labellevie sen yorgunsundur işten geldin, hem yolculuk yaptın demediler. Hatta bilerek işleri benim üstüme yıktılar.
Tamam çok büyük işler yapmıyordum, sofra kurmak kaldırmak, temizlik vs, ama inan normalde onları yapacak halde olmuyordum.
Şimdi biri başladı çalışmaya, çalışmanın ne kadar zor olduğunu anladı.
Bana geçen gün senin işin çok zor biz yapamazdık dediler.
Ben bir kez iş yapmadım yorgun ve hastaydım çünkü, o gün de surat astılar.
Eşim geldi kızdı bana, yorgunum diyince de bizim için mi çalışıyorsun kendine çalışıyorsun dedi.
Şimdi ben bu adamla evlendim.
Geçen gün de benden onlar için kredi çekmemi istedi eşim.
Eşleri kıymetli erkekler vardır ya malesef bizim eşlerimiz öyle değil.
Benimkiler beni anladı sayılır, seninkiler de bir gün anlayacak.
Emin ol onlar daha fazla çekecekler.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…